Χιλιάδες διαδηλωτές βγήκαν στους δρόμους σε όλη την Ελλάδα ενάντια στους Χρυσαυγίτες δολοφόνους του Παύλου Φύσσα. Οι αντιφασιστικές κινητοποιήσεις έγιναν πολιτικό γεγονός πρώτης γραμμής, όχι μόνο με τον όγκο τους και τη μαχητικότητά τους αλλά και με την απήχηση που βρήκαν.
Το συλλαλητήριο του Σαββάτου στην Αθήνα που βάδισε από το Σύνταγμα μέχρι τη Μεσογείων απαιτώντας να κλείσουν τα γραφεία-ορμητήρια των νεοναζί της Χρυσής Αυγής θύμισε την οργισμένη διαδήλωση που έκανε την ίδια διαδρομή λίγο μετά τη δολοφονία του Παύλου πριν από τέσσερα χρόνια. Κι αυτό έχει σήμερα ακόμη μεγαλύτερη αξία.
Ακόμη και τα καθεστωτικά ΜΜΕ αναγκάστηκαν να θυμηθούν την επέτειο. Η Καθημερινή της Κυριακής είχε συνέντευξη με τη Μάγδα Φύσσα. Το δελτίο ειδήσεων της ΕΡΤ ανακάλυψε επιτέλους ότι γίνονται αντιφασιστικές διαδηλώσεις. Η πορεία της δίκης της Χρυσής Αυγής ως εγκληματικής οργάνωσης ήρθε ξανά στο προσκήνιο. Η οργή για το γεγονός ότι οι δολοφόνοι κυκλοφορούν ελεύθεροι και η δίκη μπορεί να μην τελειώσει πριν από τα τέλη του 2018 είναι πλατιά απλωμένη.
Το συλλαλητήριο του Σαββάτου στην Αθήνα που βάδισε από το Σύνταγμα μέχρι τη Μεσογείων απαιτώντας να κλείσουν τα γραφεία-ορμητήρια των νεοναζί της Χρυσής Αυγής θύμισε την οργισμένη διαδήλωση που έκανε την ίδια διαδρομή λίγο μετά τη δολοφονία του Παύλου πριν από τέσσερα χρόνια. Κι αυτό έχει σήμερα ακόμη μεγαλύτερη αξία.
Ακόμη και τα καθεστωτικά ΜΜΕ αναγκάστηκαν να θυμηθούν την επέτειο. Η Καθημερινή της Κυριακής είχε συνέντευξη με τη Μάγδα Φύσσα. Το δελτίο ειδήσεων της ΕΡΤ ανακάλυψε επιτέλους ότι γίνονται αντιφασιστικές διαδηλώσεις. Η πορεία της δίκης της Χρυσής Αυγής ως εγκληματικής οργάνωσης ήρθε ξανά στο προσκήνιο. Η οργή για το γεγονός ότι οι δολοφόνοι κυκλοφορούν ελεύθεροι και η δίκη μπορεί να μην τελειώσει πριν από τα τέλη του 2018 είναι πλατιά απλωμένη.
Κυνική εικόνα
Όλα αυτά δεν είναι απλά “επετειακά” ούτε έπεσαν από τον ουρανό. Μόλις πριν από δέκα μέρες η διευθύντρια του γραφείου τύπου του Ποταμιού έγραφε στην Εφημερίδα των Συντακτών ότι “ξεχάσαμε τις δολοφονίες κάτω από πολλές στρώσεις μικρής και μεγάλης επικαιρότητας. Ξεθύμανε και η δική μας οργή και στείλαμε στις πίσω σελίδες τον αδικοχαμένο μουσικό- ο θάνατός του έγινε ένα ακόμα περιστατικό χρυσαυγίτικης θεματικής μαζί με τη σφαλιάρα στον Δένδια. Ο χρόνος δεν σκοτώνει μόνο τον πόνο αλλά και τον θυμό. Γι' αυτό η δίκη της Χρυσής Αυγής μοιάζει με εικόνες από επίκαιρα παρελθόντων ετών, γι' αυτό η Μάγδα Φύσσα είναι μόνη”.
Πόσο λαθεμένα αποδεικνύονται όλα αυτά ύστερα από τα συλλαλητήρια που οργανώσαμε! Το αντιφασιστικό κίνημα ανέτρεψε αυτή την κυνική εικόνα και αυτό έχει επιπτώσεις για όλο το κίνημα και την Αριστερά.
Πρώτα απ' όλα αυτή η επιτυχία δείχνει τη δύναμη της ενότητας. Ήμασταν εκεί ενωμένοι από όλη την Αριστερά, από τα συνδικάτα, από τη νεολαία, από τους μετανάστες και τους πρόσφυγες, από κάθε γειτονιά. Δεν επικράτησαν οι λογικές των χωριστών συγκεντρώσεων και του αποκλεισμού του ενός ή του άλλου τμήματος. Αντίθετα, είχαμε σύγκλιση από πολλά μέτωπα, από τη μάχη μέσα στα δικαστήρια για την καταδίκη των δολοφόνων, από τον αγώνα των εργαζόμενων της ΕΡΤ για να μην προβάλλεται η Χρυσή Αυγή, από την αντίσταση στις ρατσιστικές επιθέσεις στον Ασπρόπυργο ή στο Μενίδι.
Και βέβαια, αυτό δίνει αέρα στα πανιά μας για τη συνέχεια. Για τη συνέχεια του αντιρατσιστικού και αντιφασιστικού κινήματος με την Πανελλαδική Συνέλευση και τη Διεθνή Συνάντηση που οργανώνει η ΚΕΕΡΦΑ στις 14-15 Οκτώβρη στην Αθήνα. Αλλά και για τη συνέχεια της εργατικής αντίστασης στις μνημονιακές επιθέσεις. Η πολιτικοποίηση που είπε αυτό το βροντερό ΟΧΙ στο φασισμό δεν ψάχνει τις εναλλακτικές της στον Μητσοτάκη και την ακροδεξιά ΝΔ, ψάχνει προς τα αριστερά. Δεν χωράει καμιά υποτίμηση για τον κόσμο που αγωνίζεται. Αντίθετα, η Αριστερά και ιδιαίτερα η αντικαπιταλιστική αριστερά έχει την ευκαιρία και την υποχρέωση να ανταποκριθεί σε αυτή την πρό(σ)κληση.
Πόσο λαθεμένα αποδεικνύονται όλα αυτά ύστερα από τα συλλαλητήρια που οργανώσαμε! Το αντιφασιστικό κίνημα ανέτρεψε αυτή την κυνική εικόνα και αυτό έχει επιπτώσεις για όλο το κίνημα και την Αριστερά.
Πρώτα απ' όλα αυτή η επιτυχία δείχνει τη δύναμη της ενότητας. Ήμασταν εκεί ενωμένοι από όλη την Αριστερά, από τα συνδικάτα, από τη νεολαία, από τους μετανάστες και τους πρόσφυγες, από κάθε γειτονιά. Δεν επικράτησαν οι λογικές των χωριστών συγκεντρώσεων και του αποκλεισμού του ενός ή του άλλου τμήματος. Αντίθετα, είχαμε σύγκλιση από πολλά μέτωπα, από τη μάχη μέσα στα δικαστήρια για την καταδίκη των δολοφόνων, από τον αγώνα των εργαζόμενων της ΕΡΤ για να μην προβάλλεται η Χρυσή Αυγή, από την αντίσταση στις ρατσιστικές επιθέσεις στον Ασπρόπυργο ή στο Μενίδι.
Και βέβαια, αυτό δίνει αέρα στα πανιά μας για τη συνέχεια. Για τη συνέχεια του αντιρατσιστικού και αντιφασιστικού κινήματος με την Πανελλαδική Συνέλευση και τη Διεθνή Συνάντηση που οργανώνει η ΚΕΕΡΦΑ στις 14-15 Οκτώβρη στην Αθήνα. Αλλά και για τη συνέχεια της εργατικής αντίστασης στις μνημονιακές επιθέσεις. Η πολιτικοποίηση που είπε αυτό το βροντερό ΟΧΙ στο φασισμό δεν ψάχνει τις εναλλακτικές της στον Μητσοτάκη και την ακροδεξιά ΝΔ, ψάχνει προς τα αριστερά. Δεν χωράει καμιά υποτίμηση για τον κόσμο που αγωνίζεται. Αντίθετα, η Αριστερά και ιδιαίτερα η αντικαπιταλιστική αριστερά έχει την ευκαιρία και την υποχρέωση να ανταποκριθεί σε αυτή την πρό(σ)κληση.
Πηγή : ergatiki
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου