Διακήρυξη της Κεντρικής Επιτροπής του ΕΕΚ

Η πάλη για την επανίδρυση της Τετάρτης Διεθνούς μετά την Επείγουσα 4η Ευρω-μεσογειακή Συνδιασκέψη 

Η Επείγουσα 4η Ευρω-Μεσογειακή Συνδιάσκεψη (Αθήνα, 26 - 28 Μαΐου 2017) συνιστά ένα ποιοτικό άλμα στην πάλη μας για να συνενώσουμε, σε μια επαναστατική διεθνιστική βάση, πρόγραμμα και προοπτική, αριστερές εργατικές και λαϊκές οργανώσεις, κοινωνικά και εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα, καθώς και ανεξάρτητους Μαρξιστές ακτιβιστές και διανοούμενους, προερχόμενους από διαφορετικές πολιτικές παραδόσεις στην πάλη ενάντια στα καταστροφικά αποτελέσματα της δεκαετούς παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης και της ιμπεριαλιστικής πορείας προς τον πόλεμο, το φασισμό και τη βαρβαρότητα.

Σε μια περίοδο που τα κοινωνικά δεινά τα οποία παράγονται από την καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση σε ενδόρρηξη τρέφουν όλα τα είδη δεξιού και “αριστερoύ” εθνικισμού, μαζί και τον ρατσισμό ενάντια στους μετανάστες, που μολύνει τη διεθνή αριστερά, κερδίσαμε μια σημαντική πολιτική νίκη: ο προλεταριακός διεθνισμός είναι ολοζώντανος, ασυμβίβαστος και εν δράσει!

Το ΕΕΚ και το DIP είχαν απευθύνει ένα Κάλεσμα, στο όνομα του Βαλκανικού Κέντρου Κριστιάν Ρακόφσκι και του RedMed, στις 20 Μαρτίου 2017, για μια Επείγουσα Συνδιάσκεψη για να επεξεργαστεί μια επείγουσα διεθνιστική απάντηση σε μια επείγουσα παγκόσμια κατάσταση, σημαδεμένη από την εκλογή του Τραμπ στις ΗΠΑ, την, σε αποσύνθεση, μετά-Brexit ΕΕ, την άνοδο της άκρας δεξιάς, το αιματηρό χάος στη Μέση Ανατολή και την τάση διεθνούς επέκτασης του ιμπεριαλιστικού πολέμου. Το κάλεσμά μας βρήκε ανταπόκριση διεθνώς. Οργανώσεις και κινήματα από 17 χώρες τόσο από την ευρωμεσογειακή περιοχή, όσο και από όλες τις Ηπείρους έστειλαν αντιπροσωπείες ή μηνύματα αλληλεγγύης.

Η Τελική Διακήρυξη της Συνδιάσκεψης, εκφράζοντας τη μαρξιστική μας προοπτική, διεθνή πολιτική γραμμή και επαναστατικό πρόγραμμα, εγκρίθηκε μαζί με άλλες σημαντικές διακηρύξεις – για την Παλαιστίνη, την προσφυγική κρίση, το αγωνιζόμενο εργατικό κίνημα στο Καζακστάν, για τους πολιτικούς κρατούμενους στην Ελλάδα, το απεργιακό κίνημα στην Τουρκία, για την κατάσταση στη Λατινική Αμερική. Η ομόφωνα ψηφισμένη Διακήρυξη για την Εκατονταετηρίδα της Οκτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης έχει ξεκάθαρα τοποθετήσει τη Συνδιάσκεψη στην συνέχεια της παγκόσμιας επανάστασης η οποία ξεκίνησε το 1917. Όλα αυτά αντιπροσωπεύουν ένα σημαντικό πολιτικό επίτευγμα για περαιτέρω ανάπτυξη το οποίο δεν πρέπει ούτε μπορεί να υποτιμηθεί.

Η 4η Ευρω-Μεσογειακή Συνδιάσκεψη σημαδεύτηκε από την ενεργή συμμετοχή αγωνιστών και οργανώσεων από τις πιο καυτές περιοχές της αναμέτρησης ανάμεσα στην ιμπεριαλιστική πολεμική επιθετικότητα και τις αγωνιζόμενες μάζες, από την Παλαιστίνη και τη Μέση Ανατολή μέχρι το Ντονμπάς στην Ουκρανια, τον πρώην Σοβιετικό χώρο, τη Ρωσία, την Υπερκαυκασία και την Κεντρική Ασία.

Ένα σημαντικό γεγονός ήταν η παρουσία και ενεργή συμμετοχή στη Συνδιάσκεψη του Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PFLP), μια ιστορική επαναστατική σοσιαλιστική οργάνωση στη Μέση Ανατολή. Μια από τις σημαντικότερες αποφάσεις της Συνδιάσκεψης ήταν ακριβώς να υιοθετήσει την ακόλουθη διακήρυξη:

Η 4η Επείγουσα Ευρω-Μεσογειακή Συνδιάσκεψη υποστηρίζει την πρόταση του Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PFLP) να ξεκινήσουμε να εργαζόμαστε στην κατεύθυνση μιας ενιαίας αντι-ιμπεριαλιστικής, αντι-Σιωνιστικής διεθνούς πρωτοβουλίας η οποία θα μάχεται επίσης όλα τα είδη της αντίδρασης τα οποία είναι σε άνοδο στη Μέση Ανατολή, τα Βαλκάνια και την περιοχή της Μεσογείου ευρύτερα”. Η Συνδιάσκεψη διακηρύττει την πρόθεσή της να δεσμευτεί σε συζητήσεις με το PFLP και άλλες κατάλληλες οργανώσεις, αριστερά πολιτικά κόμματα και εργατικά και μαζικά κινήματα για να εγκαθιδρύσει τους όρους, τη σύνθεση και τα καθήκοντα μιας τέτοιας διεθνούς πρωτοβουλίας.

Αυτή η σημαντική απόφαση ελήφθη την επόμενη της επίσκεψης του Τραμπ στη Σαουδική Αραβία και το Ισραήλ για να διαμορφώσει έναν άξονα ανάμεσα σε ένα υπό Σαουδική ηγεσία Αραβικό ΝΑΤΟ των αντιδραστικών Σουνιτικών Κρατών και το Ισραήλ, ενάντια στο Ιράν και τους περιφερειακούς του συμμάχους. Ελήφθη επίσης την παραμονή της συνόδου ανάμεσα σε Νετανιάχου - Τσίπρα - Αναστασιάδη για να διαμορφώσουν μια τριπλή ανίερη συμμαχία ενάντια στους λαούς της περιοχής -πρώτα απ’ όλα ενάντια στα δικαιώματα του Παλαιστινιακού λαού- στην υπηρεσία των μεγάλων μονοπωλίων της ενέργειας.

Η πρωτοβουλία η οποία εγκρίθηκε από τη Συνδιάσκεψη έρχεται επίσης σε μια στιγμή που η Παλαιστίνη επιστρέφει στο προσκήνιο ως το κέντρο του Μεσανατολικού ζητήματος, μετά από μια μακρά υποχώρηση η οποία ακολούθησε την παγίδα του Όσλο. Αυτή η επιστροφή είναι σημαντική για την ανανέωση της επαναστατικής πάλης η οποία ξεκίνησε από την “Αραβική Άνοιξη” και ανακόπηκε από την ιμπεριαλιστική επιθετικότητα, τους αντιδραστικούς εμφυλίους πολέμους και τα στρατιωτικά πραξικοπήματα. Τώρα το Παλαιστινιακό απελευθερωτικό κίνημα, σχεδόν ανενεργό κατά τη διάρκεια της Αραβικής Άνοιξης του 2011-13, είναι αναζωογονημένο όπως φαίνεται καθαρά από τη νικηφόρα απεργία πείνας των Παλαιστινίων πολιτικών κρατουμένων, τις διαδηλώσεις ενάντια στον Τραμπ στη Γάζα (όπου το ηλεκτρικό ρεύμα είχε κοπεί με τη συνενοχή του Σιωνιστικού Κράτους και της Παλαιστινιακής Αρχής) και από τη Γενική Απεργία στη Δυτική Όχθη ενάντια στην επίσκεψη Τραμπ, κι ενάντια στα μέτρα λιτότητας τα οποία επιβλήθηκαν από την Παλαιστινιακή Αρχή, και σε αλληλεγγύη στους Παλαιστίνιους πολιτικούς κρατουμένους.

Η συμμετοχή του PFLP στη Συνδιάσκεψή μας δείχνει επίσης ότι οι επαναστάτες στην περιοχή αποκτούν όλο και περισσότερο συνείδηση της ζωτικής σημασίας να συνδέσουν την πάλη τους με εργατικά και λαϊκά κινήματα σε μια Ευρώπη που σείεται από την κρίση. Το καθήκον μας τώρα, είναι να ανυψώσουμε ξανά το κύρος του επαναστατικού Μαρξισμού ανάμεσα στις Αραβό-Μουσουλμανικές μάζες, για να υπερβούμε τις καταστροφές οι οποίες παράγονται από την πολιτική χρεοκοπία του κοσμικού Αραβικού εθνικισμού και του Σταλινισμού που άνοιξαν το δρόμο στον “τακφιρισμό” και το τρομοκρατικό-μηδενιστικό ΙΣΙΣ (Νταές) τόσο στη Μέση Ανατολή όσο και στην Ευρώπη.

Η πλειονότητα της Αριστεράς, συμπεριλαμβανομένης της άκρας αριστεράς, στις χώρες της ΕΕ είναι αποκομμένη από τις εξελίξεις μέσα στις αραβικές- μουσουλμανικές κοινότητες καθώςι προσαρμόζεται στην ιμπεριαλιστική τάξη στο όνομα της “δημοκρατίας”, υποστηρίζοντας μια ανύπαρκτη “συριακή επανάσταση ” –στην πραγματικότητα τις φιλο-ιμπεριαλιστικές δυνάμεις στη Συρία, τις χρηματοδοτούμενες και εξοπλιζόμενες από τις ΗΠΑ, την ΕΕ, τη Σαουδική Αραβία, το Κατάρ και την Τουρκία. Με τον ίδιο τρόπο, προσαρμόζονται στον ιμπεριαλισμό και τη Ρωσοφοβία στην Ουκρανία, τον πρώην Σοβιετικό χώρο και τα Βαλκάνια. Σε άλλα τμήματα της αριστεράς, στην Ευρώπη και τον πρώην “Τρίτο Κόσμο”, υπάρχει μια αντίθετη τάση: η προσαρμογή, στο όνομα του “αντι-ιμπεριαλισμού”, στις μανούβρες του Κρεμλίνου με τη Δύση.

Είναι πολύ σημαντικό ότι η Ευρω-Μεσογειακή Συνδιάσκεψη έχει χαράξει μια καθαρή, ανεξάρτητη διαχωριστική γραμμή: στεκόμαστε σταθερά ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τους πληρεξούσιούς του στη Συρία και τη Μέση Ανατολή καθώς και ενάντια στο στηριζόμενο από τον φασισμό φιλο-ιμπεριαλιστικό καθεστώς του Κιέβου και ενάντια στην κούρσα του ιμπεριαλισμού για την επαναποικιοποίηση του πρώην Σοβιετικού χώρου, χωρίς υποταγή στο Κρεμλίνο, τους ολιγάρχες ή τους ντόπιους αστούς δικτάτορες.

Σε αυτήν τη βάση, σημαντικές πολιτικές σχέσεις με κομμουνιστές μαχητές από το Ντονμπάς, την Ουκρανία, τη Ρωσία, Κεντρο-Ανατολική Ευρώπη και τα Βαλκάνια οι οποίες εγκαθιδρύθηκαν στις προηγούμενες Ευρω-Μεσογειακές Συνδιασκέψεις, αναπτύχθηκαν ουσιωδώς στην 4η Ευρω-Μεσογειακή Συνδιάσκεψη, ανοίγοντας νέους δρόμους και θέτοντας νέες προκλήσεις και καθήκοντα. Μια ομάδα από το Αζερμπαϊτζάν έχει ήδη εκφράσει την πρόθεσή της να ενταχθεί στη CRFI.

Όπως το έθεσε ο Ούγγρος Μαρξιστής Ταμάς Κράους σε μια τροπολογία η οποία ψηφίστηκε ομόφωνα, η πρόκληση στις χώρες του πρώην Σοβιετικού μπλοκ είναι: “Είτε Ουκρανοποίηση είτε επανάσταση και Σοσιαλισμός!”

Τελευταίο αλλά καθόλου έσχατο, η 4η Ευρω-Μεσογειακή Συνδιάσκεψη έχει συλλογικά συζητήσει και εμβαθύνει τη Μαρξιστική ανάλυση της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης, της κρίσης στην Ευρωπαϊκή Ένωση, και ειδικά την κεντρικότητα της εργατικής πάλης και της καθεστωτικής κρίσης στη Γαλλία με την επιθανάτια αγωνία της 5ης Δημοκρατίας η οποία εκδηλώθηκε στις πρόσφατες εκλογές. Για πρώτη φορά, ένας νέος πυρήνας επαναστατών Μαρξιστών, κοντά στη CRFI, αναδύεται και πήρε μέρος στη Συνδιάσκεψή μας.

Αθήνα, 18 Ιουνίου, 2017