"Ξ" : Η «Νέα Κανονικότητα» Της Πολιτικής, Η Εκπαραθύρωση Των Ναζί Και Τα Χάλια Της Αριστεράς

Σχόλιο από το «Ξ»

Τα αποτελέσματα των χτεσινών εκλογών της 7ης Ιουλίου δεν αποτέλεσαν έκπληξη, και επιβεβαίωσαν τις τάσεις που είχαν φανεί στις Eυρωεκλογές: άνετη επικράτηση ΝΔ που συσπείρωσε όλη τη δεξιά πολυκατοικία, έλλειψη δυναμικής από το ΣΥΡΙΖΑ που πλήρωσε το τίμημα της λιτότητας, αδυναμία της Αριστεράς να πείσει και πτώση των δυνάμεων της, συνέχιση της πτώσης της Χρυσής Αυγής που την οδήγησε έξω από το βουλή για πρώτη φορά από το 2012. 

Η αποχή παρέμεινε στο ιστορικά υψηλό 45%, που σημαίνει ότι σχεδόν 1 στους 2 ψηφοφόρους δεν πήγε να ψηφίσει!

Μπαίνουμε σε μια νέα περίοδο στην οποία επανέρχεται ένας δικομματισμός ελάχιστα διαφορετικός από τον «παλιό», ανάμεσα στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, που όμως δεν έχει ούτε το βάθος ούτε τη σταθερότητα του παλιού δικομματισμού.

ΞΕΚΙΝΗΜΑ Καταψηφίζουμε Τα Κόμματα Της Λιτότητας Και Την Ακροδεξιά!

Από τις Ευρωεκλογές του περασμένου Μάη προέκυψαν με καθαρό τρόπο μια σειρά από συμπεράσματα:

• Τα λαϊκά στρώματα και ειδικά η νεολαία τιμώρησαν τον ΣΥΡΙΖΑ για την ασυνέπεια λόγων και έργων σε σχέση με τις υποσχέσεις, τις αξίες και τις αρχές της Αριστεράς. H παροχολογία της τελευταίας στιγμής δεν έπεισε.
• Η επιστροφή της ΝΔ στην κυβέρνηση μοιάζει αναπόφευκτη. Ο ΣΥΡΙΖΑ, έπαιξε τελικά το ρόλο του να απογοητεύσει τα λαϊκά στρώματα και να επαναφέρει μια σκληρή Δεξιά στην κυβέρνηση. Ο υιός Μητσοτάκης θα εφαρμόσει σκληρές νέο-φιλελεύθερες πολιτικές, ενάντια στα εργατικά και λαϊκά στρώματα.
• Η Αριστερά, βασικά το ΚΚΕ, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και η ΛΑΕ, δυστυχώς δεν μπόρεσαν να καλύψουν το κενό που δημιούργησε η υποταγή του ΣΥΡΙΖΑ στις απαιτήσεις του κατεστημένου. Το βασικό θέμα που, κατά τη γνώμη μας, προκύπτει για την επόμενη περίοδο είναι το πώς οι εργαζόμενοι και τα φτωχά λαϊκά στρώματα θα αποκτήσουν τον πολιτικό φορέα που πραγματικά χρειάζονται – μια Αριστερά που να μην «ξεπουλά και να μην ξεπουλιέται» όπως έγινε με τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά που επίσης να μπορεί να δίνει διέξοδο στην κοινωνία όταν κόμματα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ ξεπουλούν τους κοινωνικούς αγώνες και προκαλούν απογοήτευση.

Ευρωεκλογές 2019: Η Ακροδεξιά, οι Πράσινοι, Και Μια Ευρώπη Σε Αποσύνθεση

Τάκης Γιαννόπουλος

Κοιτώντας τον πίνακα των αποτελεσμάτων των Ευρωεκλογών και των εδρών στο νέο Ευρωκοινοβούλιο για να φτάσει κάποιος στην Αριστερά πρέπει να ξεκινήσει …από το τέλος.

Εκεί θα δει την Ευρωπαϊκή Ενωτική Αριστερά (GUE-NGL) με 5.19% και 39 έδρες, 13 λιγότερες από τις προηγούμενες ευρωεκλογές. Τίποτα δεν θυμίζει το τοπίο του 2014 όπου το σύνθημα ΣΥΡΙΖΑ–PODEMOS Venceremos έδινε τον τόνο των εξελίξεων καθώς μια σειρά νέοι αριστεροί σχηματισμοί σε μια σειρά χώρες είχαν ραγδαία άνοδο σε συνδυασμό με την πτώση του δικομματισμού.

Στις φετινές ευρωεκλογές τον τόνο έδωσαν συντηρητικοί εθνικιστικοί και ακροδεξιοί σχηματισμοί, με πιο εμβληματικές τις πρωτιές της Λεπέν στην Γαλλία, του Σαλβίνι στην Ιταλία, του Φάρατζ στην Βρετανία, του Καντίνσκι στην Πολωνία και του Όρμπαν στην Ουγγαρία.

Εκλογές: Η «Συντηρητική Στροφή» Και Το Πρόβλημα Της Αριστεράς

Κυριάκος Χάλαρης

 Καθαρή νίκη της ΝΔ και καθαρή ήττα του ΣΥΡΙΖΑ είναι τα κεντρικά στοιχεία των εκλογών της 26ης Μάη που καθορίζουν και τις πολιτικές εξελίξεις μέχρι τις εθνικές εκλογές που προκηρύχθηκαν για τον επόμενο μήνα. Η ψηλή αποχή -πάνω από 40%- έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο αποτέλεσμα. 

Στασιμότητα για ΚΙΝΑΛ και ΚΚΕ, συντριβή για την ΛΑΕ και στασιμότητα για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. 

Πολύ σημαντική ήττα για τη Χρυσή Αυγή. Ανακουφιστική αίσθηση για πολύ κόσμο η άνοδος για το κόμμα του Βαρουφάκη και δυσάρεστη για το κόμμα του Βελόπουλου.

«Ξ» : Για Τα Αποτελέσματα Των Εκλογών

Σχόλιο από το «Ξ»

Τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών, αλλά και τον αυτοδιοικητικών εκλογών της 26ης Μάη, επιβεβαιώνουν μια πανευρωπαϊκή τάση: τα κόμματα που εφαρμόζουν λιτότητα, είτε είναι δεξιά είτε κεντροαριστερά, δέχονται ισχυρά πλήγματα στις εκλογικές αναμετρήσεις. Ο λόγος είναι ότι οι ψηφοφόροι θέλουν να τιμωρήσουν αυτούς που τους επιτίθενται καθημερινά και τους καταστρέφουν τη ζωή, ανεξάρτητα από το πόσο «ευαίσθητοι» εμφανίζονται, και ανεξάρτητα από το ποιό κόμμα είναι στο άλλο άκρο του διπολισμού.

"Ξ" : ΟΧΙ Στα Κόμματα Των Μνημονίων Και Την Ακροδεξιά

Στις 26 Μάη έχουμε ταυτόχρονα Ευρωεκλογές και εκλογές για την τοπική αυτοδιοίκηση. 

Για μεγάλα τμήματα της κοινωνίας και οι δύο εκλογικές αναμετρήσεις αποτελούν μια «βαρετή» διαδικασία. Λείπει κάθε είδους ενθουσιασμός για οποιοδήποτε κόμμα. Η κυρίαρχη συνείδηση/διάθεση καθορίζεται από την ψήφο στο «μικρότερο κακό»: ψηφίζουμε το ένα κόμμα για να εμποδίσουμε το άλλο, όχι γιατί περιμένουμε κάτι πραγματικά καλύτερο αλλά για να μην χειροτερεύσουν τα πράγματα. 

Κανένα από τα μεγάλα κόμματα δεν εμπνέει εμπιστοσύνη, πολύ περισσότερο αισιοδοξία και ενθουσιασμό. Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ δοκιμάστηκαν για δεκαετίες. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ ανέβασε τις προσδοκίες του κόσμου την περίοδο 2010-15 και μετά οδήγησε στην απογοήτευση. Πολλοί εργαζόμενοι θα ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ χωρίς κανένα ενθουσιασμό αλλά με ένα και μοναδικό κριτήριο: να εμποδίσουν το Μητσοτάκη να εκλεγεί και να βάλει σε εφαρμογή ένα νέο οδοστρωτήρα ενάντια στο βιοτικό επίπεδο, τα δικαιώματα και τις κοινωνικές παροχές. 

Ελλάδα – Βόρεια Μακεδονία: Κοινός Αγώνας Των Δυο Λαών Ενάντια Στους Εθνικισμούς

Σχόλιο από το «Ξεκίνημα»

Χτες 25/1, κυρώθηκε στην Ελληνική βουλή η Συμφωνία των Πρεσπών με 153 ψήφους υπέρ έναντι 146 κατά, και 1 «παρών». Με αυτό τον τρόπο, και μετά τις αντίστοιχες διαδικασίες που έχουν γίνει και στην Βόρεια Μακεδονία, φαίνεται να κλείνει μια διαμάχη μεταξύ των δύο κρατών όσον αφορά το όνομα, διαμάχη που κράτησε περίπου 25 χρόνια.
 

Η σύνθετη ονομασία δεν παραχαράσσει την ιστορία
Το ζήτημα για την ονομασία του γειτονικού κράτους ξεκίνησε όταν μετά την διάλυση της πρώην Γιουγκοσλαβίας έγινε προσπάθεια συγκρότησης κρατικής οντότητας στη συγκεκριμένη περιοχή. Τότε, στην Ελλάδα επικράτησε η «σκληρή» και παράλογη γραμμή για «καμία χρήση του ονόματος Μακεδονία».

Ανακοίνωση «Ξ»: Όλοι και όλες στην πορεία του Πολυτεχνείου

Όλοι και όλες στη συγκέντρωση για τη 45η επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, το Σάββατο 17 Νοεμβρίου.

Τιμάμε τους αγωνιστές και τις αγωνίστριες, που έδωσαν το αίμα τους τον Νοέμβρη του 1973 στην εξέγερση του Πολυτεχνείου ενάντια στην δικτατορία των συνταγματαρχών. Τιμάμε τους φυλακισμένους, τους βασανισμένους, τους εξόριστους της χούντας.

Αγωνιζόμαστε ενάντια στους νοσταλγούς της δικτατορίας και τους νεοναζί δολοφόνους της Χρυσής Αυγής. Απαιτούμε την παραδειγματική καταδίκη τους για τη δολοφονία του Σαζχάτ Λουκμάν, του Παύλου Φύσσα και για το σύνολο της εγκληματικής – ναζιστικής τους δράσης.

Παλεύουμε ενάντια στη σύγχρονη δικτατορία της αγοράς, των τραπεζών και της ΕΕ που επιβάλλουν τη λιτότητα, τη φτώχεια, την εργασιακή ανασφάλεια, την ανεργία και την εξαθλίωση σε εκατομμύρια ανθρώπους προς όφελος μιας αδίσταχτης οικονομικής ελίτ.

ΗΠΑ: Μαθητικές Κινητοποιήσεις Ενάντια Στις Ένοπλες Επιθέσεις Στα Σχολεία

Ρεπορτάζ από το site της Επιτροπής για μια Εργατική Διεθνή (CWI) – στην οποία συμμετέχει το Ξ (socialistworld.net)

Τις τελευταίες μέρες οι μαθητές στις ΗΠΑ κινητοποιούνται σε ολόκληρη τη χώρα ενάντια στη βία, συμπαραστεκόμενοι στους μαθητές του Πάρκλαντ της Φλόριντα. Τόσο στην ίδια την πολιτεία, όπου στις 14 Φλεβάρη δεκαεπτά μαθητές και καθηγητές δολοφονήθηκαν μέσα στο σχολείο τους, όσο και στις πολιτείες της Αριζόνα, του Ιλινόις, του Κεντάκι, της Μινεσότα, κ.α., οι μαθητές βγήκαν στους δρόμους ενάντια στην ανεξέλεγκτη οπλοκατοχή και τη βία. Πολλές ακόμη μαθητικές κινητοποιήσεις προγραμματίζονται για τις επόμενες εβδομάδες.

Για Τα Γεγονότα Του Πολυτεχνείου Και Τους Δήθεν «Αντιεξουσιαστές»

Γιώργος Λυγουριώτης

Τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν κατά τη διάρκεια του εορτασμού από τα 44 χρόνια της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, βγάζουν για άλλη μια φορά κάποια απαραίτητα συμπεράσματα για τον ρόλο μιας μερίδας αυτοαποκαλούμενων «αντιεξουσιαστών». Η «κατάληψη» του Πολυτεχνείου για να αποτραπεί ο εορτασμός αλλά και ο τραυματισμός της δικηγόρου Νατάσας Τσουκαλά με ναυτική φωτοβολίδα αποτελούν κινήσεις που στρέφονται ευθέως ενάντια στο κίνημα και ως τέτοιες πρέπει να εκληφθούν.

Το βράδυ της 14ης Νοέμβρη, μια μικρή ομάδα «αντιεξουσιαστών» καταλαμβάνει τον χώρο του Πολυτεχνείου, αποκλείοντας τις οργανωμένες δυνάμεις της Aριστεράς. Συγκεκριμένα, μέσα στην ανακοίνωσή τους έγραφαν ότι:

«… [το Πολυτεχνείο] παραμένει ανοιχτό για εκδηλώσεις, αλλά απελευθερωμένο από τους κομματικούς και θεσμικούς καπηλευτές…»

Τι Eννοεί Tο ΝΑΡ Όταν Μιλά Για «Κοινή Δράση»;

Σχόλιο από το «Ξεκίνημα»

Στα τέλη του περασμένου Φλεβάρη, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ απεύθυνε δημόσιο κάλεσμα στο ΚΚΕ, τη ΛΑΕ και το σύνολο της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς με στόχο την κοινή δράση στο κίνημα[1].

 Το Ξεκίνημα χαιρέτισε τότε αυτή την πρωτοβουλία εξηγώντας πως η κοινή δράση της Αριστεράς είναι ένα από τα σημαντικότερα καθήκοντα της περιόδου[2]. Την ίδια εκείνη περίοδο μάλιστα, πραγματοποιήθηκε και συνάντηση μεταξύ αντιπροσωπειών του «Ξ» και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, για να διερευνηθούν οι δυνατότητες κοινής δράσης [3].

Δυστυχώς όμως μια σειρά γεγονότα που έλαβαν χώρα τόσο πριν, όσο και μετά το κάλεσμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για κοινή δράση δημιουργούν σοβαρά ερωτηματικά ως προς το τι ακριβώς εννοεί «κοινή δράση» η ΑΝΤΑΡΣΥΑ γενικά αλλά ειδικά η μεγαλύτερη συνιστώσα της, το Νέο Αριστερό Ρεύμα (ΝΑΡ).