Το “Ελλάς-Γαλλία, συμμαχία” είναι ίσως το πιο παλιό κλισέ του παραδοσιακού πολιτικού κόσμου, από τότε που το χρησιμοποιούσε ο “εθνάρχης” Καραμανλής το 1974-81. Ο Αλέξης Τσίπρας, μέσα στο δεξιό του κατήφορο, έχει προσαρμοστεί και σε αυτό. Η επίσκεψη Γάλλου Προέδρου στην Ελλάδα διαφημίζεται για άλλη μια φορά ως “στήριξη για τις ελληνικές θέσεις”, αυτή τη φορά από τον Μακρόν.
Στην πραγματικότητα, πίσω από τις διακηρύξεις περί μεταρρύθμισης της ΕΕ και της Ευρωζώνης, κρύβεται μια άλλη κοινή ατζέντα Τσίπρα-Μακρόν: οι αλλαγές στα συνδικαλιστικά δικαιώματα και τις εργασιακές σχέσεις.
Ο Μακρόν έχει σαν βασικό στοιχείο του πολιτικού του προγράμματος την συνέχιση της επίθεσης που δεν είχε καταφέρει να ολοκληρώσει ο Ολάντ με τον περιβόητο “νόμο περί εργασίας” ή “νόμο ΕλΚομρί”. Εκείνος ο νόμος είχε ξεσηκώσει ένα τεράστιο απεργιακό κύμα εναντίον του, η κυβέρνηση του Ολάντ είχε αναγκαστεί να παρακάμψει τη Βουλή για να τον προωθήσει με διατάγματα και τελικά μετατράπηκε σε πολιτικό βατερλό για τον Ολάντ.
Στην πραγματικότητα, πίσω από τις διακηρύξεις περί μεταρρύθμισης της ΕΕ και της Ευρωζώνης, κρύβεται μια άλλη κοινή ατζέντα Τσίπρα-Μακρόν: οι αλλαγές στα συνδικαλιστικά δικαιώματα και τις εργασιακές σχέσεις.
Ο Μακρόν έχει σαν βασικό στοιχείο του πολιτικού του προγράμματος την συνέχιση της επίθεσης που δεν είχε καταφέρει να ολοκληρώσει ο Ολάντ με τον περιβόητο “νόμο περί εργασίας” ή “νόμο ΕλΚομρί”. Εκείνος ο νόμος είχε ξεσηκώσει ένα τεράστιο απεργιακό κύμα εναντίον του, η κυβέρνηση του Ολάντ είχε αναγκαστεί να παρακάμψει τη Βουλή για να τον προωθήσει με διατάγματα και τελικά μετατράπηκε σε πολιτικό βατερλό για τον Ολάντ.