Κλάρα Τσέτκιν 1857-1933

Σαν σήμερα στις 20 Ιουνίου 1933 πέθανε στη Μόσχα η Κλάρα Τσέτκιν. Ηγετική φυσιογνωμία του γερμανικού και του διεθνούς εργατικού κινήματος και από τους ιδρυτές του Κομμουνιστικού Κόμματος Γερμανίας. Γεννήθηκε το 1857. Από τα τέλη της δεκαετίας του 1870, εντάχθηκε στο γερμανικό εργατικό κίνημα. Πήρε μέρος στην οργάνωση του Ιδρυτικού Συνεδρίου της Β` Διεθνούς στο Παρίσι, όπου μίλησε για το ρόλο των γυναικών στην επανάσταση, αποσπώντας τα εγκωμιαστικά σχόλια του Ενγκελς. Χαιρέτισε με ενθουσιασμό τη Μεγάλη Οχτωβριανή Επανάσταση και υπήρξε από τους οργανωτές του κινήματος αλληλεγγύης προς τη Σοβιετική Ενωση. Εκλέχτηκε στα καθοδηγητικά όργανα της Κομμουνιστικής Διεθνούς. Από το 1920 εκλεγόταν διαρκώς στο Ράιχσταγκ.

Τον Αύγουστο του 1932, ανοίγοντας ως αρχαιότερη βουλευτής τις εργασίες του γερμανικού Κοινοβουλίου, προειδοποίησε για τον κίνδυνο του φασισμού και κάλεσε για τη δημιουργία του ενιαίου προλεταριακού μετώπου. Παραθέτουμε την ομιλία της Κλάρας Τσέτκιν (σε μετάφραση του Χρήστου Χρυσανθόπουλου από το site «Η Λέσχη της ανυπότακτης θεωρίας»)

Λιλή Ζωγράφου – Όρθωσε Το Ανάστημά Της Σε Πρέπει Και Επιταγές

Το ημερολόγιο έλεγε 2 του Οκτώβρη 1998, τη μέρα που η Λιλή Ζωγράφου έφευγε από τη ζωή. «Η αγαπημένη “Συβαρίτισσα”, η “γυναίκα που χάθηκε καβάλα στ’ άλογο”, η γυναίκα που όρθωσε το ανάστημά της σε πρέπει και επιταγές, η συγγραφέας που λάτρεψε τον Κάφκα και την Πράγα, η συγγραφέας που λατρεύτηκε από ένα φανατικό αναγνωστικό κοινό, η Λιλή Ζωγράφου έχασε τη μάχη, που επί μια βδομάδα έδινε με το θάνατο, στο Νοσοκομείο του Ηρακλείου. Στη γενέτειρα γη, άφησε την τελευταία της πνοή η ασυμβίβαστη γυναίκα, που σε όλη της τη ζωή πάλεψε, όπως η ίδια έλεγε, για την εσωτερική, την υπέρτατη ελευθερία». (1)

Η Λιλή Ζωγράφου γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης, στις 17 του Ιούνη 1922, όπου πέρασε τα παιδικά της χρόνια. «Ο πατέρας της ήταν εκδότης εφημερίδας με ιδιαίτερα φιλελεύθερες ιδέες για την εποχή του και πάθος για τη δημοσιογραφία. Φοίτησε στο Λύκειο Κοραής και στο Καθολικό Γυμνάσιο των Ουρσουλίνων στη Νάξο. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής φυλακίστηκε για αντιστασιακή δράση ενώ ήταν έγκυος και γέννησε στη φυλακή. Μετά την απελευθέρωση εργάστηκε ως δημοσιογράφος. Τη διετία 1953-1954 έζησε στο Παρίσι. Από τη θέση της δημοσιογράφου αντιτάχθηκε στη δικτατορία του Παπαδόπουλου.

15 Ιουνίου 1945: Ο Θάνατος Του Άρη Βελουχιώτη

του Παναγιώτη Βογιατζή
 

Ο ηγέτης του ΕΛΑΣ Άρης Βελουχιώτης, σκοτώθηκε σαν σήμερα, στις 15/6 του 1945. Μ’ αυτή την αφορμή επαναδημοσιεύουμε παλιότερο άρθρο του «Ξ» που γράφτηκε με αφορμή την «πολιτική, αλλά όχι κομματική» αποκατάσταση του Βελουχιώτη από το ΚΚΕ και την -σχεδόν ταυτόχρονη- αποκαταστάση του Νίκου Ζαχαριάδη.

Κομαντάντε Τσε Γκεβάρα

«Είμαι από εκείνους που διακινδυνεύουν τη ζωή τους για να για να υπερασπιστούν τις αλήθειες τους» (από γράμμα του Τσε Γκεβάρα στους γονείς του).
 

Σαν σήμερα, 14 Ιουνίου, το 1928 γεννήθηκε ο κομμουνιστής επαναστάτης Ερνέστο Γκεβάρα ντε λα Σέρνα, στο Ροσάριο της Αργεντινής. Η φράση που μόλις διαβάσατε (ή κάποια παραλλαγή της) γράφεται κάθε χρόνο, στις 14 Ιουνίου, αν και, όπως είναι γνωστό, υπάρχει μια ιστορία γύρω από την ημερομηνία γέννησης του Τσε Γκεβάρα, η οποία τοποθετείται, με βάση ορισμένες μαρτυρίες, ένα μήνα νωρίτερα.
 

Τα στοιχεία για τη ζωή του Τσε δημοσιεύονται και διαβάζονται διαρκώς, όχι μόνο στην Κούβα, αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο. Το πρόσωπο του παραμένει σύμβολο σε διαδηλώσεις, συγκεντρώσεις, εκδηλώσεις, σπίτια σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Παράλληλα, η γνωστή φωτογραφία του Τσε κι ό,τι αυτή συμβολίζει έχει γίνει αντικείμενο εμπορευματοποίησης (καμπάνιες επιχειρήσεων κ.α), ακόμα και σπίλευσης.

Ναζίμ Χικμέτ (1901-1963)

Ο Ναζίμ Χικμέτ (20 Νοεμβρίου 1901- 3 Ιουνίου 1963) ήταν Τούρκος ποιητής και δραματουργός, τα έργα του οποίου μεταφράστηκαν σε πολλές γλώσσες. Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και υπήρξε μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος της Τουρκίας. Πέθανε στη Μόσχα από καρδιακή προσβολή.

Αν και τα πρώτα του ποιήματα γράφτηκαν με συλλαβικό μέτρο, ο Χικμέτ σταδιακά απομακρύνθηκε από τα στενά πλαίσια του μέτρου και της ομοιοκαταληξίας και άρχισε να αναζητεί νέα μορφή για τα ποιήματά του.

 Κατά τη διάρκεια των πρώτων χρόνων διαμονής του στη Σοβιετική Ένωση (1922-1925), η αναζήτηση αυτή έφτασε στο αποκορύφωμά της. Προτίμησε τον ελεύθερο στίχο, ο οποίος ταίριαζε και με την πλούσια φωνολογία της τουρκικής γλώσσας. Επηρεάστηκε κυρίως από το Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι. Πολλά από τα ποιήματά του μελοποιήθηκαν από το γνωστό Τούρκο συνθέτη Ζουλφού Λιβανελί, ενώ αρκετά μελοποιήθηκαν και από το συνθέτη Μάνο Λοΐζο και τον Θάνο Μικρούτσικο. Με υπουργικό διάταγμα ο ποιητής ανέκτησε, μετά θάνατον, την τουρκική υπηκοότητα που του αφαιρέθηκε το 1951 εξαιτίας των πολιτικών του πεποιθήσεων. 

 

           

28/05/1871 - Παρισινή Κομμούνα

Η Παρισινή Κομμούνα πνίγεται στο αίμα. Η αγριότητα των νικητών ξεπέρασε κάθε προηγούμενο. Σχεδόν 100.000 Παριζιάνοι πλήρωσαν με φυλακή, εξορία, εκτόπιση ή θάνατο. Σ' ένα τηλεγράφημά του, εκείνων των ημερών, ο Θιέρσος (Πρωθυπουργός της Γαλλίας, πρωταγωνιστής της αντεπανάστασης) ομολογούσε: «Η γη στρώθηκε από τα πτώματά τους και το φρικιαστικό αυτό θέαμα θα χρησιμεύσει για να δοθεί ένα μάθημα». Όντως, το μάθημα δόθηκε. Το προλεταριάτο στο εξής όφειλε να μη δείξει τόσο υπερβολική μεγαλοψυχία απέναντι στους ταξικούς εχθρούς του, όση έδειξε η Κομμούνα στις κυρίαρχες τάξεις της Γαλλίας.

ΡΟΖΑ ΛΟΥΞΕΜΠΟΥΡΓΚ (1871-1919)

  100 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΗΣ

Η Ρόζα Λούξεμπουργκ γεννήθηκε στο Zamosc, μια μικρή πολωνική πόλη, στις 5 Μαρτίου του 1871. Από νεαρή ηλικία συμμετείχε ενεργά στο σοσιαλιστικό κίνημα. Οργανώθηκε στο επαναστατικό κόμμα «Προλεταριάτο», που είχε ιδρυθεί το 1882, περίπου 21 χρόνια πριν την εμφάνιση του Ρώσικου Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος (Μπολσεβίκοι και Μενσεβίκοι). Από την αρχή το «Προλεταριάτο» ήταν, σε επίπεδο αρχών και προγράμματος, πολλά βήματα μπροστά σε σχέση με το επαναστατικό κίνημα στην Ρωσία. Ενώ το ρώσικο επαναστατικό κίνημα περιοριζόταν σε πράξεις ατομικής τρομοκρατίας από μια χούφτα ηρωικών διανοουμένων, το «Προλεταριάτο» ηγούνταν χιλιάδων εργατών και οργάνωνε απεργίες. Το 1886, παρόλα αυτά, το κόμμα «αποκεφαλίστηκε» μετά την εκτέλεση τεσσάρων ηγετικών στελεχών, την καταδίκη άλλων 23 με βαριές ποινές σε καταναγκαστικά έργα, αλλά και την εξορία άλλων 200.

10/1/1950 Δολοφονείται ο Κομμουνιστής Δ. Τατάκης

Δολοφονείται στη Μακρόνησο, έπειτα από άγρια βασανιστήρια που κράτησαν 33 ολόκληρες μέρες, ο κομμουνιστής Δημήτρης Τατάκης, Γενικός Γραμματέας της Ομοσπονδίας Ελληνικών Ναυτεργατικών Οργανώσεων, της θρυλικής ΟΕΝΟ.

Οι δήμιοί του έκαναν ό,τι μπορούσαν για να λυγίσουν τον Τατάκη, ώστε να αποτελέσει παράδειγμα για τους υπόλοιπους Μακρονησιώτες. Δεν τα κατάφεραν όμως. Όταν τον ρώτησαν γιατί δεν υπέγραφε τη περιβόητη «δήλωση μετανοίας», ώστε να θέσει τέρμα στο μαρτύριό του, εκείνος απάντησε:

«Το έκαμα για να αποδείξω πως όλα τα πλάνα της ανθρώπινης αντοχής, οι αγωνιστές τα ξεπερνάνε, όταν πιστεύουν και θέλουν. Δεν υπάρχουν άπαρτα φρούρια για τους κομμουνιστές!».

Πηγή : 902

Ναπολέων Λαπαθιώτης: Ενας ποιητής "ιδανικός αυτόχειρας" - Αποκήρυξε την τάξη του, ασπάστηκε τον κομμουνισμό και έθεσε τέλος στην ζωή του σαν σήμερα το 1944

Πηγή : tsak-giorgis

Οχι απλώς παραγνωρισμένος αλλά "αποσυνάγωγος" από τους διανοούμενους της εποχής του θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ένας από τους σημαντικότερους Ελληνες ποιητές, ο οποίος αυτοκτόνησε σαν σήμερα στις 7 Γενάρη του 1944. Ο Ναπολέων Λαπαθιώτης.

Σ' αυτό συντέλεσαν βασικά οι επιλογές του. Αυτό που το αστικό κατεστημένο της εποχής του δεν του συγχώρεσε ποτέ ήταν ότι πρόδωσε την τάξη του και υπερασπίστηκε τον τρόπο ζωής που ακολουθούσε.  

Ο πατέρας του Ν. Λαπαθιώτη στην επαγγελματική του καριέρα έφτασε μέχρι τον βαθμό του αντιστρατήγου και έγινε υπουργός Στρατιωτικών, μετά από συμμετοχή του στο κίνημα στο Γουδί το 1909. Επίσης ήταν οικονομικά ευκατάστατος πράγμα που έδωσε την δυνατότητα στον ποιητή να σπουδάσει, αποφοιτώντας από τη Νομική Σχολή της Αθήνας και να μάθει αγγλικά, γαλλικά και ιταλικά.

Παρεμβάσεις: Ο Νίκος Τεμπονέρας ΖΕΙ

Ανακοίνωση των Παρεμβάσεων-Συσπειρώσεων-Κινήσεων Δευτεροβάθμιας και Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης για τη συμπλήρωση 28 χρόνων από τη δολοφονία του αγωνιστή καθηγητή Νίκου Τεμπονέρα

Το βράδυ της 8ης Γενάρη 1991, ο καθηγητής Νίκος Τεμπονέρας έπεφτε νεκρός μπροστά στο σχολικό συγκρότημα «Βουδ» στην Πάτρα, από το λοστό του αρχιτραμπούκου ΟΝΝΕΔιτη Καλαμπόκα, προέδρου της νεολαίας της ΝΔ, Αχαίας και Δημοτικού Συμβούλου. Γιατί υπερασπίστηκε το σχολειό και τους μαθητές του από τις δολοφονικές απόπειρες ανακατάληψης που επιχειρούσαν, με κάλυψη της κυβέρνησης, οι λεγόμενοι «αγανακτισμένοι πολίτες», τα τάγματα εφόδου της ΟΝΝΕΔ, Κένταυροι και Ρέιντζερς. Πρόκειται για μια πολιτική δολοφονία μέσα στη φλόγα της εξέγερσης του κινήματος το ΄90 – ΄91.

Δώδεκα Χρόνια Χωρία Τον Κ. Κάππο

Τιμή στη μνήμη του

Δημήτρης Δεσύλλας

Συμπληρώνονται 100 χρόνια από τη μεγάλη Οκτωβριανή Επανάσταση και λείπει 12 χρόνια από κοντά μας ο αξέχαστος σύντροφος Κώστας Κάππος, που πάλεψε ολόθερμα για την «Επανάσταση που έρχεται». Ενας υψηλού ήθους και ανιδιοτελής κομμουνιστής, της ταξικής πάλης αδιάλλακτος υπερασπιστής. Στην απουσία του, μετράμε τη διαχρονική συμβολή και την ουσία του.

Ο Κώστας Κάππος αφιέρωσε όλη τη ζωή του στην ευγενική πάλη για «να ξημερώσουν καλύτερες μέρες, χωρίς πείνα και πόλεμο».

Με την αγέρωχη και παλικαρίσια στάση του απέναντι στα φρικτά βασανιστήρια της αμερικανοκίνητης φασιστικής χούντας.

Eκδήλωση τιμής και μνήμης για την Σωτηρία Βασιλακοπούλου, στις 25 Ιούλη, έξω από την ΕΤΜΑ

Κάλεσμα μαζικής συμμετοχής στην εκδήλωση τιμής και μνήμης για την Σωτηρία Βασιλακοπούλου, την Τετάρτη 25 Ιούλη, στις 19.30, έξω από την ΕΤΜΑ (Ιερά Οδός και Αγ. Άννης), απευθύνουν οι Επιτροπές Αγώνα Παντείου του ΜΑΣ, η Ομοσπονδία Εργατοϋπαλλήλων Κλωστοϋφαντουργίας - Ιματισμού - Δέρματος Ελλάδας (ΟΕΚΙΔΕ) και το Κλαδικό Συνδικάτο Εργατοϋπαλλήλων Κλωστοϋφαντουργίας - Ιματισμού - Δέρματος Νομού Αττικής.

Στο κάλεσμά τους αναφέρουν τα εξής:

«Στις 28 Ιούλη, συμπληρώνονται 38 χρόνια από τη δολοφονία της Σωτηρίας Βασιλακοπούλου, φοιτήτριας της Παντείου και μέλους της ΚΝΕ, από την εργοδοσία της ΕΤΜΑ, την ώρα που μοίραζε προκηρύξεις έξω από το εργοστάσιο ενάντια στην ανεργία, τις απολύσεις και την ακρίβεια. 

Ντάριο Φο: Γεννήθηκε Σαν Σήμερα Το 1926

Σαν σήμερα, στις 24 Μάρτη του 1926 γεννήθηκε στο Σαν Τζιάνο της επαρχίας Βαρέζε ο Ντάριο Φο. Ο πολυτάλαντος Ιταλός ηθοποιός, θεατρικός συγγραφέας, γελωτοποιός, ζωγράφος, ιστορικός της Τέχνης, επαναστάτης, πολιτικός,  με το τεράστιο και δημιουργικό του έργο άφησε το δικό του στίγμα στους στρατευμένους καλλιτέχνες που πάλεψαν για έναν καλύτερο κόσμο χωρίς εξουσιαστές και εξουσιαζόμενους.

Ένα από τα έργα του το «Δεν Πληρώνω, Δεν Πληρώνω» είναι ίσως σήμερα πιο επίκαιρο από την εποχή που γράφτηκε:

«Σ' έναν καπιταλιστή δεν πρέπει ποτέ να λες: αχ, σας παρακαλώ, θα μπορούσατε λιγάκι να μου κάνετε λίγο χώρο ν' αναπνεύσω κι εγώ; θα μπορούσατε να είστε λίγο πιο καλός, με λίγη περισσότερη κατανόηση; Ας συμφωνήσουμε...»

Το Επόμενο Βήμα Για Το ΠΡΙΝ

Το ΠΡΙΝ που κρατάτε από σήμερα στα χέρια σας επιδιώκουμε να είναι μια εφημερίδα νέα, δυναμική και ζωντανή, μα την ίδια στιγμή ώριμη, με σταθερό το χέρι και το βλέμμα. «Φορτωμένοι» με ιστορία 28 ολόκληρων χρόνων και 1360 φύλλων, καθώς και με την πολύτιμη εμπειρία από την κοινή μας πορεία και τη συνεργασία με τον Γιώργο Δελαστίκ και αρκετούς ακόμη συντρόφους, συναγωνιστές και φίλους, αποφασίσαμε να κάνουμε το επόμενο, σημαντικό και απολύτως αναγκαίο βήμα.

Στην εποχή της ακραία αντιδραστικής στροφής του κεφαλαίου και του συστήματος αστικής εξουσίας, με τα τανκς να έχουν αντικατασταθεί από τα θινκ τανκς και τα μίντια, που καταδιώκουν και πυροβολούν κατά ριπάς και αδιαλείπτως οτιδήποτε και οποιονδήποτε αντιστέκεται και λέει «όχι», σηκώνουμε το «γάντι». Επιχειρούμε να τοποθετήσουμε τον πήχη πιο ψηλά και να γίνουμε φωνή και μέσο για κάθε αγωνιζόμενο, Έλληνα και μετανάστη, εργαζόμενο και άνεργο, νέο και συνταξιούχο.

Γιώργος Γράψας, «φεύγει» στις 12 Γενάρη το 2000

«Μας εμφανίζουν σαν φανατικούς αιρετικούς κάποιας «ιδεολογικής καθαρότητας» και μας χρεώνουν μια δογματική προσκόλληση σένα παλιό-καλό ΚΚΕ, της δεκαετίας του ’30. Λάθος πόρτα χτύπησαν. Εμείς μένουμε πιστοί κυρίως στο μέλλον, σε ένα Κομμουνιστικό Κόμμα στο ύψος των αναγκών της δεκαετίας του ’90. Από την πολυκύμαντη ιστορία τον ΚΚΕ κρατάμε και εμπνεόμαστε από τις καλύτερες εκτινάξεις του που άνοιξαν νέους ορίζοντες στο λαϊκό μας κίνημα στον ελληνικό πολιτισμό, τις νέες γενιές. Αλλά και θέλουμε να συμβάλουμε ώστε να τινάξει το αριστερό κίνημα από πάνω του τη σκόνη που κουβαλάει: τα στοιχεία του συμβιβασμού με τον παλιό κόσμο, τη διάλυση των ταξικών στόχων σε εθνικοενωτικές σούπες, την ατολμία τις στιγμές που παίζονται τα πάντα, τη θεωρητική φτώχεια και τις αντιδημοκρατικές πραχτικές.»

(από την ομιλία του Γιώργου Γράψα στη συγκέντρωση της ΚΝΕ στο Σπόρτινγκ στις 4 Οκτώβρη του 1989, την πρώτη μαζική συγκέντρωση της ΚΝΕ μετά τη διάσπαση)

Έφυγε Από Τη Ζωή Ο Ήρωας Του ΔΣΕ Ηλίας Μεταλλίδης

 Καλοκαίρι 1949. Ο 24χρονος Ηλίας Μεταλλίδης παραλαμβάνει δύο μεταλλεία ανδρείας του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας για τον ηρωισμό που επέδειξε στις μάχες στο Κάντσικο (Δροσοπηγή) και Πατώματα του Γράμμου.

Σήμερα, 14/6/2017, στις 10 το πρωί, έφυγε από τη ζωή ο Ηλίας Μεταλλίδης. Η σορός του θα βρίσκεται αύριο στην οικία του στην Πολίχνη Θεσσαλονίκης. Σύμφωνα με την επιθυμία του, θα ταφεί με πολιτική κηδεία στο χωριό του. Η πολιτική κηδεία θα γίνει αύριο, 15/6/2017, στις 5.00 το απόγευμα, στο νεκροταφείο της Ξηρόβρυσης Ν. Κιλκίς. Θα ακολουθήσει καφές στο πολιτιστικό κέντρο της Ξηρόβρυσης, στο χώρο του μνημείου του ολοκαυτώματος του χωριού.

Οι οικείοι του

Ο Ηλίας Μεταλλίδης γεννήθηκε το 1925 στην ανταρτομάνα και μαρτυρική Ξηρόβρυση του νομού Κιλκίς.

Το 1943 έγινε μέλος του ΚΚΕ και της ΕΠΟΝ.

Λόγω της δράσης του, συνελήφθη από τους Γερμανούς κατακτητές. Κρατήθηκε για μήνες ως μελλοθάνατος στις φυλακές Παύλου Μελά της Θεσσαλονίκης. Πολυμήχανος και παράτολμος, κατάφερε να δραπετεύσει και να γλιτώσει από τις ριπές του γερμανού φρουρού!

Συνέχισε τη δράση του μέσα από τις γραμμές του ΕΛΑΣ πολεμώντας τους κατακτητές και τους δοσίλογους. Ένας από δαύτους, κατά τη διάρκεια αποτυχημένης απόπειρας εκτέλεσής του σε εφαρμογή απόφασης του ΚΚΕ, πυροβολώντας τον τόν τραυμάτισε στο χέρι.

Πέντε Χρόνια Χωρίς Τον Σάββα ....

Μια απ' τις πιο γνωστές πολιτικές αυτοκτονίες στα μνημονικά χρόνια, είχαμε σαν σήμερα 21/4/2012. Βάζει τέλος στην ζωή του, στην Σταυρούπολη Ξάνθης, ο Σάββας Μετοικίδης.
 

Ο υπέροχος δάσκαλος, ο ακούραστος αγωνιστής, η φιγούρα που βρισκόταν πάντα μπροστά στις μάχες για ένα άλλο δημόσιο σχολείο, για την υπεράσπιση της εκπαίδευσης όλων των παιδιών από τα Πομακοχώρια ως την Αθήνα, στους αγώνες υπέρ των μεταναστών, των άνεργων, των εργαζόμενων, του πολιτισμού, όπως σημείωνε τότε ανακοίνωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
 

Τιμώντας την μνήμη του συντρόφου Σάββα παραθέτουμε περασμένη ανάρτηση που είχαμε κάνει πέρυσι τέτοια μέρα.

Πέρασαν πέντε χρόνια από την μέρα που ο ακούραστος αγωνιστής, ο υπέροχος δάσκαλος, πρωτοπόρος στους αγώνες, στις απεργίες, στις μικρές και μεγάλες καθημερινές μάχες μέσα και έξω από το σχολείο Σάββας Μετοικίδης επέλεξε να δώσει τέλος στην ζωή του.

Σαν Σήμερα, 10/04/1919 : Δολοφονείται ο Εμιλιάνο Ζαπάτα

«Καλύτερα να πεθάνεις όρθιος, παρά να ζεις γονατιστός»

Εμιλιάνο Ζαπάτα!

 Ηγέτης της Μεξικανικής Επανάστασης, προστάτης των φτωχών αγροτών της πατρίδας του. 

Γεννήθηκε στις 8 Αυγούστου του 1879 στο χωριό Ανενκουίλκο. Γόνος ευκατάστατου κτηνοτρόφου, έμεινε ορφανός στα 16 του χρόνια και εργάστηκε ως εκπαιδευτής αλόγων.

Την εποχή εκείνη, τη χώρα κυβερνούσε ο στρατηγός Πορφίριο Ντίας, η δικτατορία του οποίου σήμανε μια εποχή εγκατάλειψης των μεταρρυθμίσεων, ενώ το 85% της γης ανήκε στο 2% του πληθυσμού. Ο Ζαπάτα ανέπτυξε από νωρίς αντιπολιτευτική δράση και το 1909 εξελέγη πρόεδρος μιας τοπικής ομάδας για τη διεκδίκηση της καλλιεργήσιμης γης, που είχε κατασχεθεί προς όφελος των μεγαλογαιοκτημόνων. Εξαιτίας της δράση του, κλήθηκε στο στρατό, όπου υπηρέτησε για επτά μήνες.

Έφυγε Ο Λουκιανός Κηλαηδόνης

Πέθανε τα ξημερώματα της Τρίτης 7/02 ο Λουκιανός Κηλαηδόνης σε ηλικία 73 ετών. Νοσηλευόταν για μεγάλο χρονικό διάστημα με καρδιακά προβλήματα.

Το βιογραφικό του Λουκιανού από την προσωπική του ιστοσελίδα

Ο Λουκιανός Κηλαηδόνης γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κυψέλη. Σπούδασε Αρχιτεκτονική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο (Θεσσαλονίκη), καθώς και στο Μετσόβειο Πολυτεχνείο (Αθήνα), χωρίς ποτέ να ασκήσει το επάγγελμα του αρχιτέκτονα, αφού από πολύ νωρίς φαινόταν ότι θα τον κέρδιζε ολοκληρωτικά η μουσική.

Στις αρχές της δεκαετίας του ’70 γράφει τη μουσική για τη θεατρική παράσταση του έργου της Κωστούλας Μητροπούλου «Η Πόλη μας». Τα τραγούδια στον ομότιτλο δίσκο που κυκλοφόρησε ερμηνεύουν η Βίκυ Μοσχολιού και ο Μανώλης Μητσιάς.

Στην Μνήμη Του Συντρόφου Κωστή Νικηφοράκη

Του Γ. Γ.

Σαν σήμερα το 2007 έφυγε από την ζωή ένας ξεχωριστός σύντροφος και αγωνιστής που με τη δράση του και το παράδειγμά του άφησε ανεξίτηλο το στίγμα του, ιδιαίτερα στην ευρύτερη περιοχή των Χανίων. Ο Κωστής Νικηφοράκης.
 

Παρακάτω παραθέτουμε κείμενο που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "ΚΟΝΤΡΑ", το 2012, όταν οι σύντροφοι του οργάνωσαν πολιτικό μνημόσυνο.

Ο Κωστής Νικηφοράκης γεννήθηκε στις 20 Ιούλη του 1950 σ΄ ένα χωριό της Κισσάμου και από μικρός έδειξε τον ασυμβίβαστο χαρακτήρα του. Στο τέλος των γυμνασιακών του σπουδών αποβλήθηκε απ’ όλα τα σχολεία της χώρας ως «ανατρεπτικό στοιχείο». Χρειάστηκε η παρέμβαση ενός «τοπικού άρχοντα», στον οποίο προσέφυγε η οικογένειά του, για να πάρει το απολυτήριο.
Εφυγε για την Ιταλία το 1968, για να σπουδάσει γιατρός.

Από την πρώτη στιγμή εντάχθηκε στο αντιδικτατορικό κίνημα (αρχικά στο ΠΑΚ). Μέσα σ’ αυτό το κίνημα, αλλά και στο επαναστατικό κίνημα που φούντωνε εκείνα τα χρόνια στην Ιταλία, σφυρηλάτησε την επαναστατική του συνείδηση. Ηταν από τους ιδρυτές της Ενωσης των Ελλήνων φοιτητών «Νίκος Μπελογιάννης». Πέρασε στο μαρξιστικό-λενινιστικό ρεύμα και το 1971 εντάχθηκε στο ΑΜΕΕ και την ΟΜΛΕ.