Friedrich Engels : Γράμμα Στον J. Bloch

Friedrich Engels 

21-22 Σεπτέμβρη του 1890 Λονδίνο

[…] Σύμφωνα με την υλιστική αντίληψη της ιστορίας, ο καθοριστικός παράγοντας στην ιστορία, είναι, σε τελευταία ανάλυση, η παραγωγή και η αναπαραγωγή της πραγματικής ζωής. Ούτε ο Μαρξ, ούτε εγώ ισχυριστήκαμε ποτέ τίποτα παραπάνω. Αν κάποιος τώρα το διαστρεβλώνει αυτό έτσι που να βγαίνει πως ο οικονομικός παράγοντας είναι ο μοναδικά καθοριστικός, τότε μετατρέπει εκείνη τη θέση σε αφηρημένη, παράλογη φράση, που δε λέει τίποτα.

Η οικονομική κατάσταση είναι η βάση, αλλά τα διάφορα στοιχεία του εποικοδομήματος: οι πολιτικές μορφές της ταξικής πάλης και τ΄ αποτελέσματά της – οι θεσμοί που τους καθορίζει η νικήτρια τάξη ύστερα από τη μάχη που κέρδισε, κτλ. – οι νομικές μορφές κι ακόμα περισσότερο οι αντανακλάσεις όλων αυτών των πραγματικών αγώνων στον εγκέφαλο αυτών που συμμετέχουν στην πάλη, οι πολιτικές, νομικές, φιλοσοφικές θεωρίες, οι θρησκευτικές αντιλήψεις και η παραπέρα ανάπτυξή τους σε συστήματα δογμάτων, ασκούν κι αυτά την επίδρασή τους πάνω στην πορεία των ιστορικών αγώνων και σε πολλές περιπτώσεις αυτά κυρίως καθορίζουν τη μορφή τους.

Μια Eνδιαφέρουσα – Kαι Πάντα Επίκαιρη Επιστολή Του Καρλ Μαρξ Προς Τον Λουίς Κούγκελμαν

Λονδίνο, 17 Απρίλη 1871

Αγαπητέ Κούγκελμαν.
 
Το γράμμα σου έφτασε σώο. Προς το παρόν, έχω πολλή δουλειά. Ως εκ τούτου, μόνο λίγες γραμμές. Μου είναι εντελώς ακατανόητο το πώς καταφέρνεις να συγκρίνεις τις μικροαστικές διαδηλώσεις τύπου 13 Ιούνη 1849* κ.λπ. με τον τωρινό αγώνα στο Παρίσι.
 

Θα ήταν, βέβαια, πολύ πιο εύκολο να δημιουργεί κανείς την Παγκόσμια Ιστορία αν αναλάμβανε τον αγώνα μόνο κάτω απ’ τον όρο αλάθητα-ευνοϊκών πιθανοτήτων επιτυχίας. Θα ήταν, απ’ την άλλη, εξαιρετικά μυστικιστικό εάν οι «συμπτώσεις» δεν έπαιζαν κανένα ρόλο. Αυτές οι ίδιες συμπτώσεις παρεμβαίνουν φυσιολογικά στη γενική πορεία της εξέλιξης και αντισταθμίζονται από κάποιες άλλες συμπτώσεις. 

Συνέντευξη του Εστεμπάν Βολκόφ, εγγονού του Λέον Τρότσκι

«Σκοπεύουν να υποτιμήσουν και να διαστρεβλώσουν τον ίδιο τον

Τρότσκι, γιατί οι ιδέες του εξακολουθούν να είναι πολύ επίκαιρες»

Του Ραούλ Καρμάχο – Μετάφραση από το International Viewpoint, ν. 533, Ιούνιος 2019

Η Πόλη του Μεξικού είναι ένα μέρος που αντανακλά την ιστορία. Το λίκνο του «μεξικάνικου πολιτισμού» είναι ένα χωνευτήρι πολιτισμών και αποτελεί μαρτυρία για μοναδικά γεγονότα στην ιστορία του 20ού αιώνα. Με το ακανόνιστο τοπίο των σπιτιών της, αποτέλεσμα της καταστροφής που προκλήθηκε από διαδοχικούς σεισμούς, η τεράστια πόλη μαζί με τα προάστια στεγάζουν 20 εκατομμύρια άνθρωπους. Ήταν το καταφύγιο ορισμένων από τους μεγαλύτερους συγγραφείς, ζωγράφους και ποιητές του περασμένου αιώνα. Ένας τόπος υποδοχής για χιλιάδες δημοκράτες που ξέφυγαν από τον φασισμό μετά τον ισπανικό εμφύλιο πόλεμο. Και επίσης, η μόνη χώρα στον «πλανήτη χωρίς βίζα» που είχε το θάρρος να αποδεχθεί το αίτημα του Λέον Τρότσκι για άσυλο.

Αντόν Πάνεκουκ : Μαρξ και Μπακούνιν

 Αντόν Πάνεκουκ

Τo παρών κείμενο πρόκειται για ένα γράμμα του Πανεκούκ προς τον Πωλ Ματίκ (στις 26/5/1949) σχετικά με τις διαφορές μεταξύ μαρξισμού και αναρχισμού. Η αρχική έκδοση του γράμματος μπορεί να βρεθεί στο Διεθνές Ινστιτούτο των Αρχείων Κοινωνικής Ιστορίας (στο Άμστερνταμ). (IISG, PannekoekArchives, F. 108 PP.8) Στο παρών κείμενο έχουμε προχωρήσει στην μετάφραση του κειμένου που αντιγράφηκε από το πρωτότυπο χειρόγραφο και μπορεί να βρεθεί στον ακόλουθο σύνδεσμο:https://libcom.org/history/pannekoek-Marx-Bakunin

... Νομίζω ότι πλέον βρισκόμαστε στην κατάλληλη διάθεση, η οποία καθορίζεται από τις παρούσες συνθήκες που παράγονται από την κοινωνική ανάπτυξη, για να δούμε πιο αντικειμενικά, χωρίς να υπερασπιστούμε μια συγκεκριμένη πλευρά, αυτή τη διαμάχη μεταξύ δύο μεγάλων επαναστατών που κυριάρχησαν και πρωτοστάτησαν στο επαναστατικό κίνημα του 19ου αιώνα, μπορώντας να τους εκτιμήσουμε και τους δύο, καθώς και να κατανοήσουμε τις διαφορές και τις αντιθέσεις τους. 

Πάμπλο: Κρατισμός ή Αυτοδιαχείριση, η εμπειρία της Χιλής

Από Χάρης Ερυθρός

Κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Κοροντζή το βιβλίο του Μιχάλη Ράπτη με τίτλο "Κρατισμός ή Αυτοδιαχείριση, η εμπειρία της Χιλής."

Το συγκεκριμένο βιβλίο είχε κυκλοφορήσει στα αγγλικά με τον τίτλο "Revolution and Counter Revolution in Chile" και στα γαλλικά με τον τίτλο "Ποιος σοσιαλισμός για την Χιλή".

Πρόκειται για ένα μέχρι σήμερα ανέκδοτο στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό βιβλίο του Μιχάλη Ράπτη.

Ο Πάμπλο όπως ξέρουμε ήδη από την αυτοβιογραφία του, παρακολουθεί στενά τις εξελίξεις στην Χιλή καθώς παραβρίσκεται εκεί και γνωρίζεται προσωπικά και με τον Αλλιέντε.

Άγις Στίνας : Περί "Κοινωνικοποιήσεων"

 Άγις Στίνας

*Από το περιοδικό «Άνθη του Κακού», τεύχος 2, Χειμώνας 1988, που το αναδημοσίευσε από την αναρχική εφημερίδα «Αλληλεγγύη».

Θα σταθούμε πολύ γενικά στις κοινωνικοποιήσεις. Τι ήταν οι κοινωνικοποιήσεις για το επαναστατικό εργατικό κίνημα και τι είναι αυτές που πραγματοποιεί το ΠΑΣΟΚ και που, όπως είπε ο κ. Παπανδρέου, αυτό ξεχωρίζει το ΠΑΣΟΚ από τα Κομμουνιστικά κόμματα που αντί να κοινωνικοποιούν, αυτά κρατικοποιούν τις επιχειρήσεις.

Η άμεση κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής αναγραφόταν στα προγράμματα όλων των εργατικών κομμάτων και των αναρχοσυνδικαλιστικών οργανώσεων. 

Όλα τα μέσα παραγωγής, είτε αυτά ανήκουν σε ιδιώτες, είτε σε εταιρείες, είτε σε τραστ, είτε σε αυτόνομους οργανισμούς, είτε στο κράτος, γίνονταν κτήμα ολόκληρης της κοινωνίας και τη διεύθυνση τους ανελάμβαναν οι άμεσοι παραγωγοί. Αλλά για να γίνει αυτό πρέπει να ανατραπεί το εκμεταλλευτικό καθεστώς, να διαλυθεί το κράτος όπως και κάθε άλλος καταναγκαστικός μηχανισμός και η εξουσία να περάσει στις εργαζόμενες μάζες, μέσω των εργατικών συμβουλίων, οργάνων που τα δημιουργούν οι ίδιες οι μάζες, που τα μέλη τους εκλέγονται και ανακαλούνται απ’ αυτές, που λογοδοτούν σ’ αυτές και είναι υπεύθυνα απέναντι τους.

Δημοκρατία / του Κορνήλιου Καστοριάδη

Τα αδιέξοδα της αντιπροσώπευσης

και η ανάγκη επανόδου στην Άμεση Δημοκρατία

Κορνήλιος Καστοριάδης

Δημοκρατία σήμερα δεν υπάρχει πουθενά. Υπάρχουν το πολύ φιλελεύθερες ολιγαρχίες σε ορισμένες χώρες σχετικά προνομιούχες. Πρέπει να είμαστε τώρα πάνω από πέντε δισεκατομμύρια άνθρωποι πάνω στη γη. Είναι ζήτημα αν υπάρχουν 500 ή 600 το πολύ 700 εκατομμύρια ανθρώπων, που ζουν σε χώρες, όπου η πείνα δεν είναι καθημερινό πρόβλημα, όπου η καταδίωξη, η φυλάκιση, η ανελευθερία δεν είναι η καθημερινή πραγματικότητα.

Αλλά και σε αυτές τις οικονομικά αναπτυγμένες και πολιτικά -ας πούμε- φιλελεύθερες χώρες η κατάσταση, ενώ φαίνεται περίπου βιώσιμη, είναι στην πραγματικότητα απελπιστική. Είναι απελπιστική, γιατί ο καθένας δυστυχώς δεν κοιτάει πιό μακριά από την μύτη του. Τα προβλήματα, που αντιμετωπίζει σήμερα η ανθρωπότητα είναι τεράστια. Είναι πρώτα – πρώτα το πρόβλημα που ανέφερα προηγουμένως, ότι τα 6/7 εάν όχι τα 7/8 του κόσμου ζούνε σε ένα καθεστώς φτώχειας και τεραστίας καταπίεσης. 

Κώστας Παπαϊωάννου (1925-1981), ένας μεγάλος διανοητής

Κώστας Παπαιωάννου

Ο Κώστας Παπαιωάννου γεννήθηκε στις 16 Γενάρη του 1925 στο Βόλο, όπου ο πατέρας του ήταν ηγετικό στέλεχος της σοσιαλιστικής ΕΛΔ. Φίλος με τον Αξελό όπου γράφονται το 1941 στην Νομική σχολή της Αθήνας, η επαφή τους διακόπτεται αφού ο Αξελός περνάει στην παρανομία το 1942 ως μέλος της ΕΠΟΝ. Ο Παπαιωάννου γίνεται μέλος του ΚΚΕ και του ΕΑΜ ενώ το 1944 συλλαμβάνετε από την Ειδική Ασφάλεια και κρατήθηκε μήνες, ενώ μετά τα Δεκεμβριανά κρύβεται.

Το 1945, και μετά από παρεμβάσεις του Γαλλικού Ινστιτούτου της Αθήνας, δίνεται μια υποτροφία του γαλλικού κράτους σε τριακόσιους περίπου έλληνες, που μπορούν να διαφύγουν προς την Γαλλία. Ετσι φεύγουν οι Παπαιωάννου Αξελός, Κρανάκη, Κύρου, Σβορώνος, Ξενάκης, Καστοριάδης κ.α. Μερικά από τα καλύτερα μυαλά της χώρας θα φύγουν, η Ελλάδα του εμφυλίου και του ψυχρού πολέμου θα μείνει χωρίς κριτική σκέψη, όση υπήρχε θα είναι κλεισμένη στην φυλακή, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης (Κατσαρός, Στίνας).