ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥ Η Αριστερά βάζει την ατζέντα

Απέναντι στις "μεταμνημονιακές" υποσχέσεις του Τσίπρα και τις "Πινοσετικές" φιλοδοξίες του Μητσοτάκη

Στη Θεσσαλονίκη με τα εγκαίνια της ΔΕΘ και τα εργατικά συλλαλητήρια ξεδιπλώθηκε μια “πρόβα τζενεράλε” για τις μάχες που έχουμε μπροστά μας το επόμενο διάστημα. Ο Αλέξης Τσίπρας προσπάθησε να μεταμορφώσει σε φιλεργατικές υποσχέσεις τα μέτρα που σχεδιάζει στη “μεταμνημονιακή” εποχή, ενώ ταυτόχρονα η Νέα Δημοκρατία έδειξε το αποκρουστικό πρόσωπο του ακροδεξιού νεοφιλελευθερισμού που θα ήθελε σαν εναλλακτική. 

Αλλά την ελπίδα για πραγματική εναλλακτική λύση την πρόβαλαν οι διαδηλωτές της Αριστεράς και των συνδικάτων με την παρουσία τους και την Παρασκευή και το Σάββατο στους δρόμους της Θεσσαλονίκης.

Η ομιλία του Τσίπρα στο Βελλίδειο και η συνέντευξη Τύπου την επόμενη μέρα έδειξαν τα όρια της κυβερνητικής προσπάθειας να εμφανίσει “φιλεργατική στροφή”.

Οι διακηρύξεις περί επιστροφής των συλλογικών συμβάσεων έγιναν στη σκιά της επίθεσης της COSCO, του ΣΕΒ και των δικαστηρίων ενάντια στους απεργούς που διεκδικούν πραγματικές βελτιώσεις. Οι συμβάσεις επιστρέφουν μόνο όπου η εργοδοσία εξασφαλίζει ότι το εργατικό κόστος δεν ανεβαίνει παραπάνω από 1%.

Το επίδομα ενοικίου εξαγγέλλεται ως κίνητρο για τα νέα ζευγάρια “να ανεβάσουν το ρυθμό των γεννήσεων”. Είναι αριστερή πολιτική να κλείνουμε τα σύνορα σε μετανάστες και πρόσφυγες και να πιέζουμε τις νέες γυναίκες να εξασφαλίσουν περισσότερα εργατικά χέρια;

Η πιο αποκαλυπτική εξαγγελία, όμως, ήταν η υπόσχεση για μείωση του συντελεστή φορολόγησης των κερδών των επιχειρήσεων από 29% σε 25%. Την ώρα που για τον αυτοαπασχολούμενο επαγγελματία η ελάφρυνση από τις εισφορές είναι ένα-δυο χιλιάρικα ευρώ το χρόνο, στις μεγάλες επιχειρήσεις η μείωση του συντελεστή πάνω στα αυξανόμενα κέρδη τους μεταφράζεται σε εκατομμύρια κάθε χρόνο. Εκατομμύρια που θα κάνουν φτερά για την Ελβετία, όπως έχει γίνει με όλα τα “κίνητρα” και τις “επιδοτήσεις” εδώ και χρόνια.

Όταν η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ αντιγράφει τόσο ξεδιάντροπα την σημαία του Μητσοτάκη για φοροελαφρύνσεις, τότε οι κυβερνητικές καταγγελίες ότι η ΝΔ αντιγράφει το χειρότερο νεοφιλελευθερισμό χάνουν το στόχο τους. Και δεν περιορίζεται εκεί η αστοχία. Ο Αλέξης Τσίπρας την Κυριακή παρομοίωσε τον εαυτό του ως διαδηλωτή με τους διαδηλωτές ενάντια στη Συμφωνία των Πρεσπών. Και δεν ήταν σχήμα λόγου. Η αστυνομία με τη νέα “γυναικεία” πολιτική ηγεσία της μετά τον ανασχηματισμό παραχώρησε την παραλιακή λεωφόρο Νίκης της Θεσσαλονίκης στη φασιστοσύναξη των “σκοπιανοφάγων” και απέκλεισε τα συλλαλητήρια των συνδικάτων και της Αριστεράς από την παραδοσιακή τους διαδρομή. Βρέθηκε με αυτόν τον τρόπο πιο κοντά στην ακροδεξιά ΝΔ και απέναντι στον κόσμο του αγώνα.

Δεν χωράει η παραμικρή αμφιβολία ότι η Νέα Δημοκρατία θέλει να πατήσει πάνω στην απογοήτευση και την οργή από τους συμβιβασμούς της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ για να μετακινήσει την ατζέντα προς τα δεξιά. Όταν φτάνουν στελέχη της να μιλάνε για το Ασφαλιστικό με όρους ...Πινοσέτ, η εικόνα φαίνεται ανάγλυφη. Εξίσου αποκαλυπτική ήταν η κάλυψη που έδωσε ο Μητσοτάκης για το Μακεδονικό συλλαλητήριο. Ομάδες φασιστών βγήκαν στην παραλία της Θεσσαλονίκης να κραυγάζουν εμετικά συνθήματα όπως “Στα όπλα, στα όπλα να πάρουμε τα Σκόπια” ή “Δεν θα γίνεις έλληνας ποτέ, Σκοπιανέ” (για το δικό τους τυφλό ρατσιστικό μίσος είναι “λεπτομέρεια” ότι οι γείτονες δεν ζητάνε να γίνουν έλληνες αλλά Μακεδόνες). Μόνο ο Τραμπ έχει φτάσει να ταυτίζεται τόσο ανοιχτά με τους φασίστες μέσα στις ΗΠΑ.

Απειλή

Αλλά από αυτή την ακροδεξιά απειλή δεν πρόκειται να μας σώσει μια κυβέρνηση του Τσίπρα που προσαρμόζεται φτάνοντας στο σημείο να υποδέχεται την αντιπροσωπεία του Τραμπ στη ΔΕΘ με διακηρύξεις ότι τους “ενώνουν κοινοί αγώνες”! Ο Τσίπρας θυμήθηκε τον ...Αβραάμ Λίνκολν για να βρει κοινές αναφορές με τους Ρεπουμπλικάνους, λες και ο ρατσιστής Τραμπ είναι συνεχιστής του αγώνα για την κατάργηση της δουλείας. Ο απλός κόσμος περισσότερο θυμάται τα εγκλήματα του Βαν Φλιτ και του Σπίρο Άγκνιου που πραγματικά ενώνουν τις άρχουσες τάξεις της Ελλάδας και των ΗΠΑ.

Η απάντηση μπορεί να έρθει μόνο από τα αριστερά, από μια Αριστερά που μπορεί και θέλει να υιοθετήσει την ατζέντα που άνοιξαν τα εργατικά συλλαλητήρια της Θεσσαλονίκης. Πρώτα απ' όλα στηρίζοντας το απεργιακό κίνημα που διεκδικεί να δοθούν τα “πλεονάσματα” του προϋπολογισμού για τις ανάγκες των πολλών και όχι για τους τόκους των τραπεζιτών και για τις φοροαπαλλαγές των καπιταλιστών. Οι ηγεσίες της ΠΝΟ και του Εργατικού Κέντρου Πειραιά ανέστειλαν τις μάχες στα καράβια και στην COSCO, αλλά ο δρόμος προς τα μπρος περνάει από την κλιμάκωση αυτών των αγώνων. Τα Νοσοκομεία προχωράνε στο επόμενο βήμα στις 10 Οκτώβρη και χρειάζονται τη στήριξη όλων.

Το ίδιο επείγον είναι και το αντιρατσιστικό-αντιφασιστικό μέτωπο της ατζέντας. Τα ΜΜΕ μας βομβαρδίζουν καθημερινά με προβολή της ακροδεξιάς που ανεβαίνει σε πολλές χώρες της Ευρώπης, αλλά υποβαθμίζουν τις μάχες που δίνει το κίνημα για να τη σταματήσει. Μπορούμε να φράξουμε το δρόμο σε τέτοιες εξελίξεις, να στείλουμε φυλακή τους δολοφόνους της Χρυσής Αυγής και να σκορπίσουμε τα ακροδεξιά ρετάλια που ελπίζουν να ανασυνταχτούν κραυγάζοντας για τη Μακεδονία. Οι κινητοποιήσεις για τα πέντε χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα στις 15 και 18 Σεπτέμβρη αλλά και η διεθνής συνάντηση που οργανώνει η ΚΕΕΡΦΑ στις 13 Οκτώβρη είναι τα επόμενα βήματα.

Η Εργατική Αλληλεγγύη, το ΣΕΚ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ στηρίζουν την προσπάθεια για μια αριστερά ικανή να ξεδιπλώσει αυτή τη δυναμική. Κάθε αγωνιστής και κάθε αγωνίστρια έχει ανάγκη αυτή τη στήριξη. Για να αποκτήσουν οι κοινοί αγώνες μας μια συνολική προοπτική- να πάρει η εργατική τάξη τον έλεγχο του πλούτου που παράγει και τώρα σπαταλιέται από μια χρεοκοπημένη κυρίαρχη τάξη.

Πηγή : ergatiki