Έφυγε από κοντά μας τελείως ξαφνικά, σε ηλικία 55 ετών, το ξημέρωμα της 1ης Σεπτέμβρη 2015. Είκοσι χρονών εντάχθηκε στις γραμμές της Εργατικής Διεθνιστικής Ενωσης (ΕΔΕ) απ' την οποία δημιουργήθηκε το ΕΕΚ. Η ζωή του ταυτίστηκε με την πάλη για την Επανάσταση, τον Ελευθεριακό Κομμουνισμό και την οικοδόμηση του Επαναστατικού Κόμματος της Εργατικής τάξης.
Στα τέλη της δεκαετίας του '70 αγωνίστηκε για τα δικαιώματα των φοιτητών αλληλένδετα συνδεδεμένα με τα ζητήματα που απασχολούσαν την εργατική τάξη μέσα από την ΣΦΠ (Σοσιαλιστική Φοιτητική Παράταξη των "Νέων Σοσιαλιστών" νεολαίας της ΕΔΕ) σαν μέλος του Δ.Σ. της Αν. Σχ. Γραφικών & Διακοσμητικών Τεχνών του ΚΑΤΕΕ Αθηνών (πρόγονος των ΤΕΙ), εξ ου και το υποκοριστικό του Γιάννης ΚΑΤΕΕ. Την δεκαετία του '80 στέλεχος των "Νέων Σοσιαλιστών", μαζί με διεθνείς συντρόφους συμμετείχε σε ευρωπορείες. Μία απ' αυτές ήταν το 1983 όταν μετείχε στην πορεία από την πόλη Τριρ της Γερμανίας (γενέτειρας του Μαρξ) μέχρι το Λονδίνο, με αφορμή τα 100 χρόνια από το θάνατο του Mαρξ. Πήρε μέρος στις πανελλαδικές πορείες Ελευσίνα - Αθήνα (1982), Θεσσαλονίκη - Αθήνα (1983), το "Τραίνο των ανέργων" απ' την Αλεξανδρούπολη μέχρι την Αθήνα (1984). Διοργάνωσε με τους Ν.Σ. πολλές ροκ συναυλίες σε γειτονιές της Αθήνας, ενάντια στην ακρίβεια, την ανεργία και τον πόλεμο.
Παράλληλα, από το 1987 μόνιμος κάτοικος Άνω Πετραλώνων, με πυξίδα τον Επαναστατικό Μαρξισμό, αναπτύσσει μία πολύπλευρη πολιτική και κοινωνική δράση για όλα τα ζητήματα της καθημερινότητας βλέποντάς τα αξεχώριστα από τα μεγάλα πολιτικά ζητήματα της εργατικής τάξης. Τροτσκιστής, αντιφασίστας, αντιρατσιστής στο πλάι των μεταναστών και των κατατρεγμένων.
Εμπνεύστηκε από τo Argentinazo του 2001 και διοργάνωσε την 1η μεγάλη Λαϊκή Συνέλευση Κατοίκων για το λόφο Φιλοπάππου (στις 3/11/02) για το δικαίωμα στην ελεύθερη πρόσβαση, ενάντια στην εμπορευματοποίησή του, εν όψει Ολυμπιακών Αγώνων 2004, πολύ πριν γεννηθούν οι λ.σ. από το κίνημα των Αγανακτισμένων του Συντάγματος. Ηταν ο εμπνευστής της αυτοοργανωμένης συλλογικότητας "Παρέμβαση Κατοίκων Πετραλώνων - Θησείου - Κουκακίου" (2002). Ενάντια στην ευφορία του καταναλωτισμού, των δανείων και του life style, που ήταν διάχυτα στην ελληνική κοινωνία λόγω των Ολυμπιακών Αγώνων, βασισμένος στην μαρξιστική ανάλυση για την παγκόσμια οικονομική κρίση, προετοίμαζε στο στέκι πολιτικά κατοίκους και συντρόφους μιλώντας γι' αυτό που θα έλθει και τελικά ζούμε από το 2010 κι ύστερα.
Ηταν μπροστάρης στις κινητοποιήσεις για να μη κλείσει το εργοστάσιο της Sisser Palco (2003). Πρωταγωνίστησε στη δημιουργία ενός μεγάλου κινήματος κατά των κεραιών κινητής τηλεφωνίας από το 1994 όταν είχαν προτοεμφανιστεί στις γειτονιές μας, μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 2000.
Στην πολιτική του διορατικότητα εν πολλοίς και στη συλλογική μαζική δράση με δύο λ. σ. κερδήθηκε η απαλλοτρίωση παλαιών κτισμάτων απέναντι από το Γκάζι, απετράπει η δημιουργία διασκεδαστήριου και δημιουργήθηκε το πάρκο της "Κορεάτικης Αγοράς" (Απρίλης 2005).
Συμμετείχε σε όλες τις κινητοποιήσεις κατά την Εξέγερση του Δεκέμβρη 2008. Μαζί με συντρόφους-ες πήρε μέρος στην κατάληψη του πρώην ΠΙΚΠΑ στα Ανω Πετράλωνα (2009), αγωνίστηκε ενάντια στα παρκόμετρα στο Θησείο και για το Σεράφειο Κολυμβητήριο. Αφησε το στίγμα του στο "Συλλογικό χώρο για την τροφή" που δημιουργήθηκε τον Απρίλη 2012. Αγωνίστηκε ενάντια στα μνημόνια, με πορείες και παρεμβάσεις στις τράπεζες με σύνθημα "κανένα σπίτι σε χέρια τραπεζίτη", αλληλέγγυος σε ανέργους των περιοχών μας, με πολλές επανασυνδέσεις ρεύματος και παρεμβάσεις στη ΔΕΗ. Συμμετείχε στα Δ.Σ. συλλόγων γονέων καθώς και στην Ένωση Συλ. Γονέων και Κηδ. του Γ' Διαμ. του Δήμου Αθηναίων (1991 -2007). Σημαντική ήταν η συνεισφορά του στα πολιτιστικά δρώμενα των γειτονιών μας και στην διοργάνωση του τοπικού αυτοοργανωμένου παραδοσιακού καρναβαλιού για 7 χρόνια στα Πετράλωνα. Τα στέκια της νεολαίας με τις φρέσκιες ιδέες, τους προβληματισμούς, το καινούργιο, το πρωτότυπο ήταν γι' αυτόν ΕΜΠΝΕΥΣΗ και η ΕΛΠΙΔΑ, σε μια κοινωνία που αργοπεθαίνει μέσα από τα δεινά της κρίσης. Από το 2011 ήταν παρών σε όλες τις εκδηλώσεις του πολιτιστικού - κοινωνικού στεκιού "Ταξίδι Χωρίς Χάρτη" στα Πετράλωνα.
Στοχοποιήθηκε δύο φορές και κινδύνευσε να χάσει την ζωή του από το κράτος και το παρακράτος.
Σε κινητοποίηση για τον τραυματισμό φοιτήτριας από τον προαστιακό σιδηρόδρομο, στις 11/7/2007 χτυπήθηκε στο κεφάλι από παρακρατικούς που πέρασαν μέσα από τις γραμμές των MAT. Eξ αιτίας της δράσης του ενάντια στους τραπεζόδρομους και την εκμετάλλευσή τους από τα ιδιωτικά συμφέροντα, μπράβοι της νύχτας έρριξαν εμπρηστικές βόμβες στο σπίτι μας τα ξημερώματα της 21ης Νοέμβρη του 2009, την ώρα που κοιμόμαστε.
Πίστευε ότι ο άνθρωπος δεν είναι μόνος του, ξεκομένος από τη φύση, αλλά ότι είναι μέρος ενός ζωντανού συστήματος στο κύκλο της ζωής. Την τελευταία δεκαετία της ζωής του ανάμεσα στις άλλες πολιτικοκοινωνικές του δραστηριότητες ασχολήθηκε εντατικά με τις αστικές καλλιέργειες.
Μελέτησε, διερεύνησε, εφάρμοσε και διέδωσε μεθόδους συμβατικής καλλιέργειας αλλά και πρωτόγνωρες για την Ελλάδα (Ενυδρειοπονία - Aquaponics) επειδή πίστευε στην διατροφική αυτάρκεια, την ποιότητα της τροφής και το δικαίωμα στην υγεία. Ενάντια σε ό,τι "μας σερβίρουν", καταγγέλοντας το αίσχος των βιομηχανιών των μεταλλαγμένων και των φυτοφαρμάκων άρρηκτα συνδεδεμένα με την καταστροφή της ζωής της εργατικής τάξης από το καπιταλιστικό σύστημα.
Ολα αυτά τα χρόνια, το όραμά του ήταν ΔΙΕΚΔΙΚΩ ΤΑ ΠΑΝΤΑ, ΔΙΕΚΔΙΚΩ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ απ' αυτούς που μας κλέβουν τη ζωή. Υπερασπιζόταν το συλλογικό απέναντι στο ατομικό. Άνοιξε δρόμους χτίζοντας κοινότητες αγώνα, έκανε ΔΕΣΜΟΥΣ ΖΩΗΣ μέσα από ρίσκα. Ήταν δημιουργικός, χαιρόταν με ό,τι καταπιανόταν, ονειρευόταν, παθιαζόταν στον αγώνα, πείσμωνε και τσάκιζε τον φόβο. Βασίστηκε στο ότι η ΔΥΝΑΜΗ των ανθρώπων είναι ασύλληπτη ακόμη και στα πιο δύσκολα, όταν βγαίνουν στο δρόμο.
Ήταν Επαναστάτης στη θεωρία και στην πράξη. Αγωνιζόταν για μια άλλη κοινωνία όπου δεν θα υπάρχει καταπίεση και εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Μέσα από συλλογικές διαδικασίες, παρατηρούσε και εφάρμοζε στην καθημερινότητά του, αυτά που θα ήθελε να συμβούν όταν έλθει η ώρα της Επανάστασης.
Σε σημειώσεις που βρήκα για την συνεισφορά του στο "14ο συνέδριο του ΕΕΚ" που έγινε τον Μάρτη του 2015 έγραφε: "Αυτή τη στιγμή, η ζωή μας είναι σε απόγνωση. Η κρίση είναι μια μετάβαση και δεν υπάρχει ελπίδα μέσα στο σύστημα. Το καπιταλιστικό σύστημα γεννάει τους όρους για την ανατροπή του και έτσι υπάρχει ΕΛΠΙΔΑ. Η μιζέρια και η μαυρίλα είναι τα όπλα της άρχουσας τάξης. Ο πόθοι μας μπορούν να σχεδιαστούν, να εφεύρουμε τρόπους, να πάρουμε την ΖΩΗ μας πίσω. Δεν θα είναι Οκτώβρης, αλλά θα είναι ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ".
Γιάννη, θα ζεις στη σκέψη μας και θα είσαι ΠΑΝΤΑ ΠΑΡΩΝ σε όλους τους αγώνες μας, ΠΗΓΗ ΕΜΠΝΕΥΣΗΣ και ΖΩΗΣ! *
Τρισεύγενη Βαρελά
* Η Ανοιχτή Συνέλευση Κατοίκων "Πετραλώνων Θησείου Κουκακίου" δημιούργησε ένα video που προβλήθηκε στην εκδήλωση μνήμης την 16/9/2016 στην πλατεία Βουτιέ και ανέβηκε στο youtube με τίτλο "Γιάννης Γιαννατσής - Μια ζωή Αγωνιστής" διαρκείας 23 λεπτών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου