Με κάθε μέρα που περνάει, το οικονομικό πακέτο που ονομάζεται “κλείσιμο της αξιολόγησης” και στην ουσία σημαίνει άνοιγμα του επόμενου μνημόνιου διαρκείας, γίνεται όλο και πιο συγκεκριμένο. Αρχίζει με τις πιο άγριες περικοπές μέσα από τη μείωση των συντάξεων και του αφορολόγητου, προχωράει με το άπλωμα και την επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων σε ό,τι έχει απομείνει στο δημόσιο, συνεχίζει με απολύσεις μέσα από την “αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων” και κορυφώνεται με πετσόκομα των συνδικαλιστικών ελευθεριών.
Όλα αυτά με στόχο να βγαίνουν “πρωτογενή πλεονάσματα” του προϋπολογισμού ύψους 3,5% του ΑΕΠ σε ανυπολόγιστο βάθος χρόνου για να ξεπληρώνεται το χρέος. Το πόσο μεγάλο είναι αυτό το “βάθος χρόνου” παραμένει ανοιχτό μέσα από τις διαπραγματεύσεις για “αναδιάρθρωση” του χρέους με επιμήκυνση της διάρκειάς του. Κυριολεκτικά μια κόλαση δίχως τέλος.
Όλα αυτά με στόχο να βγαίνουν “πρωτογενή πλεονάσματα” του προϋπολογισμού ύψους 3,5% του ΑΕΠ σε ανυπολόγιστο βάθος χρόνου για να ξεπληρώνεται το χρέος. Το πόσο μεγάλο είναι αυτό το “βάθος χρόνου” παραμένει ανοιχτό μέσα από τις διαπραγματεύσεις για “αναδιάρθρωση” του χρέους με επιμήκυνση της διάρκειάς του. Κυριολεκτικά μια κόλαση δίχως τέλος.
