Όχι στους πολεμικούς σχεδιασμούς ΗΠΑ-ΕΕ-ΝΑΤΟ-Ελλήνων Καπιταλιστών!
Πάλη για την Ενότητα των Εργαζομένων και την Διεθνιστική Αλληλεγγύη των Λαών!
Στα φετινά εγκαίνια της ΔΕΘ η άθλια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με πρωτεργάτη τον κυνικό και αμοραλιστή Τσίπρα θα προσπαθήσουν για άλλη μια φορά να αντιστρέψουν την πραγματικότητα και να ξεγελάσουν τον ελληνικό λαό. Έχοντας ως φετινή τιμώμενη χώρα τις ΗΠΑ , κρύβοντας επιμελώς τις τεράστιες πολιτικές ευθύνες και την πρωτοφανή ανικανότητα διαχείρισης που επέδειξε η κυβέρνηση του και ο ίδιος στην τραγωδία στο Μάτι, ο Τσίπρας θα επιχειρήσει να πείσει ότι συνεχίζει το έργο και τις προσπάθειες της κυβέρνησής του, να πλασάρει την περίφημη “έξοδο από τα μνημόνια”.
Επιμένοντας με νύχια και με δόντια πάνω σε αυτή τη μαύρη γραμμή προπαγάνδας περί “καθαρής εξόδου” θα έρθει στην ΔΕΘ για μια εκ του προοιμίου προεκλογική φιέστα. Σε μια ύστατη προσπάθεια πολιτικής επιβίωσης θα αντιστρέψει την πραγματικότητα μιλώντας για “ανάκαμψη της οικονομίας”, για “έξοδο στις αγορές”, για “ελάφρυνση του χρέους”, για “επαναφορά Συλλογικών Διαπραγματεύσεων και Κλαδικών Συμβάσεων Εργασίας”, για “αυξήσεις στους μισθούς”, για “επίλυση εθνικών θεμάτων”, για “διασφάλιση της ειρήνης και της σταθερότητας”.
Όμως, όσο και να βαφτιστεί το κρέας ψάρι, η πραγματικότητα είναι αμείλικτη και το Νέο Καθεστώς Εκμετάλλευσης είναι εδώ για να μείνει: Τα απανωτά μνημόνια που έχουν ψηφιστεί (με τελευταία το Μεσοπρόθεσμο 2019-22) εντείνουν και χειροτερεύουν την άθλια οικονομική κατάσταση των εργαζομένων και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Διατηρείται και εδραιώνεται το κατώτατο μισθολογικό όριο των 586,08 ευρώ και η ρατσιστική καταδίκη της νεολαίας μέχρι 25 ετών στα 510,15 ευρώ μικτά, το “πάγωμα” των τριετιών, η κατάργηση της διαιτησίας, το τέλος της επεκτασιμότητας των ΣΣΕ και της «αρχής της ευνοϊκότερης ρύθμισης»! Η συνεχής μείωση συντάξεων και αφορολόγητου, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, οι νέες επιθέσεις στα εργασιακά (χτύπημα στο δικαίωμα στην απεργία), τα χαράτσια, η χειροτέρευση της νομοθεσίας για τα «κόκκινα» δάνεια, η κατάργηση προνοιακών επιδομάτων κ.λπ. έχουν οδηγήσει την εργατική τάξη και τις φτωχές λαϊκές μάζες στα όρια τους.
Ταυτόχρονα όμως η άθλια συγκυβέρνηση θα προσπαθήσει να αποπροσανατολίσει τους εργαζόμενους από τα πραγματικά τους προβλήματα επικυρώνοντας την “Συμφωνία των Πρεσπών” κατά παραγγελία των ιμπεριαλιστών, με κίνδυνο ένα νέο γύρο εθνικιστικής και ρατσιστικής έξαρσης και την ενίσχυση ακροδεξιών/αντιδραστικών αστικών δυνάμεων σε Ελλάδα και γειτονική Μακεδονία. Ήδη η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ προέβη σε πανάκριβες εξοπλιστικές παραγγελίες, ενώ διέθεσε τις βάσεις της Σούδας, της Ανδραβίδας και της Καλαμάτας για τις τελευταίες επιθέσεις των ιμπεριαλιστών στην Συρία, κάτι που εμπλέκει ενεργητικά την Ελλάδα στους πολεμικούς σχεδιασμούς των ιμπεριαλιστών και ιδιαίτερα των ΗΠΑ. Στην ίδια κατεύθυνση προχωράει στη δημιουργία αμερικάνικης βάσης ελικοπτέρων στην Αλεξανδρούπολη, στην μεταφορά μη επανδρωμένων αεροσκαφών τύπου drones στη Λάρισα, στον «εκσυγχρονισμό» εγκαταστάσεων της βάσης του Αράξου για αποθήκευση «ειδικών όπλων» (υπάρχει κίνδυνος μεταφοράς πυρηνικών) κ.ά.
Όμως το αδιέξοδο της παραγωγικής παρακμής, της ανεργίας, της οικονομικής και κοινωνικής αποσύνθεσης, του πολεμικού κινδύνου, συνοδεύεται και από μια βαθιά κρίση των οργανωμένων δυνάμεων της εργατικής τάξης, των κοινωνικών και πολιτικών της οργανώσεων, της μαχητικής της πρωτοπορίας, των μοναδικών δηλαδή δυνάμεων που είναι ικανές να βγάλουν την κοινωνία από το τέλμα. Σε όλους τους εργαζόμενους είναι ξεκάθαρος ο ρόλος της γραφειοκρατικοποιημένης συνδικαλιστικής ηγεσίας (ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ) και η πλήρης ένταξη της στην εξυπηρέτηση των μνημονιακών δυνάμεων για τον πλήρη αφοπλισμό της εργατικής τάξης («ΝΑΙ» στο δημοψήφισμα, μη κήρυξη απεργίας για την 3η αξιολόγηση, Κοινωνική Συμμαχία με τους εργοδότες). Γνωρίζουν επίσης από την ίδια την εμπειρία τους πως τα παχιά λόγια και οι ταξικές κορώνες του ΠΑΜΕ (ΚΚΕ) με ξεχωριστές κομματικές παρελάσεις, με συκοφαντία και εξόντωση όσων δεν ελέγχει, οδηγούν σε αδιέξοδο. Αυτή η κοντόφθαλμη και εντέλει καταστροφική και εγκληματική πολιτική, δεν μπορεί να προωθήσει το εργατικό κίνημα αλλά το βυθίζει σε μεγαλύτερη αδράνεια, ηττοπάθεια και παράλυση.
Όμως δυστυχώς αυτή η πολιτική αντικειμενικά ευνοείται και από την υπαρκτή πολυδιάσπαση των δυνάμεων της επαναστατικής αριστεράς στο εργατικό κίνημα και στο δρόμο και την απουσία ενός συντονισμένου σχεδίου αγώνων για την απόκρουση της επίθεσης και την ανασυγκρότηση/ανασύνθεση του εργατικού κινήματος. Ένας κατακερματισμός που έχει φτάσει μέχρι την αδυναμία και της πιο στοιχειώδους κοινής παρουσίας στον δρόμο, κατάσταση που βοηθάει μόνο τους Μνημονιακούς και τους ρεφορμιστές.
Ξεκινώντας από την φετινή ΔΕΘ η εργατική τάξη, η νεολαία και οι δυνάμεις του αγώνα χρειαζόμαστε μια τομή στην μέχρι τώρα πρακτική μας. Να αντιμετωπίσουμε με σοβαρότητα τις υπαρκτές δυσκολίες και τα εμπόδια που πρέπει να υπερβούμε για να ξεπεράσουμε την κρίση του εργατικού κινήματος. Μπορεί οι δυσκολίες για την ανασυγκρότηση των δυνάμεων του κινήματος να είναι μεγάλες, όμως είναι μεγαλύτερες οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει το αντίπαλο στρατόπεδο. Είναι ανάγκη όσο ποτέ ξανά στο παρελθόν να χτίσουμε μια αγωνιστική ενότητα στην δράση, πραγματική δύναμη κρούσης και όχι δύναμη διάλυσης και αποσύνθεσης. Στην άγρια επίθεση που δεχόμαστε να απαντήσουμε με το σπάσιμο της ηττοπάθειας και της ατομικοποίησης, με την ενότητα στο δρόμο όσων αγωνίζονται μακριά από τεχνητούς διαχωρισμούς και στείρους ανταγωνισμούς.
Οι μαχητικές δυνάμεις του εργατικού κινήματος έπαιξαν έναν καθοριστικό ρόλο στην καθιέρωση τις κινητοποίησης στην ΔΕΘ από το ’92 και την ΕΑΣ, την περίοδο του αγώνα ενάντια στο νόμο Αρσένη ’97, ’98, την εποχή της ανάπτυξης του αντί-παγκοσμιοποιητικού και αντιπολεμικού κινήματος (Ιράκ, Αφγανιστάν). Η συνδικαλιστική γραφειοκρατεία η οποία σύρθηκε τα τελευταία 15 χρόνια στις κινητοποιήσεις της ΔΕΘ, σήμερα έχει περάσει στο απέναντι στρατόπεδο και υποστηρίζει ανοιχτά τις ούλτρα νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Γι αυτό δεν μπορεί να υπάρξει κανένας χώρος για κινητοποιήσεις δίπλα, παράλληλα ή ανεξάρτητα από εκείνη. Οι Μαχητικές δυνάμεις πρέπει να καλέσουν από μόνες τους και ενωτικά την κινητοποίηση στην ΔΕΘ γιατί είναι δικιά τους πρωτοβουλία και πρέπει να περιφρουρηθεί ως τέτοια.
Στην φετινή ΔΕΘ ο κοινός βηματισμός των αγωνιστικών δυνάμεων του κινήματος είναι απαραίτητος για να δοθεί ένα πρώτο ηχηρό μήνυμα στην άθλια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ πως δεν θα επιτρέψουμε να γίνουμε δουλοπάροικοι, δεν θα επιτρέψουμε να γίνουμε κρέας για τα κανόνια τους!
Επιμένοντας με νύχια και με δόντια πάνω σε αυτή τη μαύρη γραμμή προπαγάνδας περί “καθαρής εξόδου” θα έρθει στην ΔΕΘ για μια εκ του προοιμίου προεκλογική φιέστα. Σε μια ύστατη προσπάθεια πολιτικής επιβίωσης θα αντιστρέψει την πραγματικότητα μιλώντας για “ανάκαμψη της οικονομίας”, για “έξοδο στις αγορές”, για “ελάφρυνση του χρέους”, για “επαναφορά Συλλογικών Διαπραγματεύσεων και Κλαδικών Συμβάσεων Εργασίας”, για “αυξήσεις στους μισθούς”, για “επίλυση εθνικών θεμάτων”, για “διασφάλιση της ειρήνης και της σταθερότητας”.
Όμως, όσο και να βαφτιστεί το κρέας ψάρι, η πραγματικότητα είναι αμείλικτη και το Νέο Καθεστώς Εκμετάλλευσης είναι εδώ για να μείνει: Τα απανωτά μνημόνια που έχουν ψηφιστεί (με τελευταία το Μεσοπρόθεσμο 2019-22) εντείνουν και χειροτερεύουν την άθλια οικονομική κατάσταση των εργαζομένων και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Διατηρείται και εδραιώνεται το κατώτατο μισθολογικό όριο των 586,08 ευρώ και η ρατσιστική καταδίκη της νεολαίας μέχρι 25 ετών στα 510,15 ευρώ μικτά, το “πάγωμα” των τριετιών, η κατάργηση της διαιτησίας, το τέλος της επεκτασιμότητας των ΣΣΕ και της «αρχής της ευνοϊκότερης ρύθμισης»! Η συνεχής μείωση συντάξεων και αφορολόγητου, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, οι νέες επιθέσεις στα εργασιακά (χτύπημα στο δικαίωμα στην απεργία), τα χαράτσια, η χειροτέρευση της νομοθεσίας για τα «κόκκινα» δάνεια, η κατάργηση προνοιακών επιδομάτων κ.λπ. έχουν οδηγήσει την εργατική τάξη και τις φτωχές λαϊκές μάζες στα όρια τους.
Ταυτόχρονα όμως η άθλια συγκυβέρνηση θα προσπαθήσει να αποπροσανατολίσει τους εργαζόμενους από τα πραγματικά τους προβλήματα επικυρώνοντας την “Συμφωνία των Πρεσπών” κατά παραγγελία των ιμπεριαλιστών, με κίνδυνο ένα νέο γύρο εθνικιστικής και ρατσιστικής έξαρσης και την ενίσχυση ακροδεξιών/αντιδραστικών αστικών δυνάμεων σε Ελλάδα και γειτονική Μακεδονία. Ήδη η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ προέβη σε πανάκριβες εξοπλιστικές παραγγελίες, ενώ διέθεσε τις βάσεις της Σούδας, της Ανδραβίδας και της Καλαμάτας για τις τελευταίες επιθέσεις των ιμπεριαλιστών στην Συρία, κάτι που εμπλέκει ενεργητικά την Ελλάδα στους πολεμικούς σχεδιασμούς των ιμπεριαλιστών και ιδιαίτερα των ΗΠΑ. Στην ίδια κατεύθυνση προχωράει στη δημιουργία αμερικάνικης βάσης ελικοπτέρων στην Αλεξανδρούπολη, στην μεταφορά μη επανδρωμένων αεροσκαφών τύπου drones στη Λάρισα, στον «εκσυγχρονισμό» εγκαταστάσεων της βάσης του Αράξου για αποθήκευση «ειδικών όπλων» (υπάρχει κίνδυνος μεταφοράς πυρηνικών) κ.ά.
Όμως το αδιέξοδο της παραγωγικής παρακμής, της ανεργίας, της οικονομικής και κοινωνικής αποσύνθεσης, του πολεμικού κινδύνου, συνοδεύεται και από μια βαθιά κρίση των οργανωμένων δυνάμεων της εργατικής τάξης, των κοινωνικών και πολιτικών της οργανώσεων, της μαχητικής της πρωτοπορίας, των μοναδικών δηλαδή δυνάμεων που είναι ικανές να βγάλουν την κοινωνία από το τέλμα. Σε όλους τους εργαζόμενους είναι ξεκάθαρος ο ρόλος της γραφειοκρατικοποιημένης συνδικαλιστικής ηγεσίας (ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ) και η πλήρης ένταξη της στην εξυπηρέτηση των μνημονιακών δυνάμεων για τον πλήρη αφοπλισμό της εργατικής τάξης («ΝΑΙ» στο δημοψήφισμα, μη κήρυξη απεργίας για την 3η αξιολόγηση, Κοινωνική Συμμαχία με τους εργοδότες). Γνωρίζουν επίσης από την ίδια την εμπειρία τους πως τα παχιά λόγια και οι ταξικές κορώνες του ΠΑΜΕ (ΚΚΕ) με ξεχωριστές κομματικές παρελάσεις, με συκοφαντία και εξόντωση όσων δεν ελέγχει, οδηγούν σε αδιέξοδο. Αυτή η κοντόφθαλμη και εντέλει καταστροφική και εγκληματική πολιτική, δεν μπορεί να προωθήσει το εργατικό κίνημα αλλά το βυθίζει σε μεγαλύτερη αδράνεια, ηττοπάθεια και παράλυση.
Όμως δυστυχώς αυτή η πολιτική αντικειμενικά ευνοείται και από την υπαρκτή πολυδιάσπαση των δυνάμεων της επαναστατικής αριστεράς στο εργατικό κίνημα και στο δρόμο και την απουσία ενός συντονισμένου σχεδίου αγώνων για την απόκρουση της επίθεσης και την ανασυγκρότηση/ανασύνθεση του εργατικού κινήματος. Ένας κατακερματισμός που έχει φτάσει μέχρι την αδυναμία και της πιο στοιχειώδους κοινής παρουσίας στον δρόμο, κατάσταση που βοηθάει μόνο τους Μνημονιακούς και τους ρεφορμιστές.
Ξεκινώντας από την φετινή ΔΕΘ η εργατική τάξη, η νεολαία και οι δυνάμεις του αγώνα χρειαζόμαστε μια τομή στην μέχρι τώρα πρακτική μας. Να αντιμετωπίσουμε με σοβαρότητα τις υπαρκτές δυσκολίες και τα εμπόδια που πρέπει να υπερβούμε για να ξεπεράσουμε την κρίση του εργατικού κινήματος. Μπορεί οι δυσκολίες για την ανασυγκρότηση των δυνάμεων του κινήματος να είναι μεγάλες, όμως είναι μεγαλύτερες οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει το αντίπαλο στρατόπεδο. Είναι ανάγκη όσο ποτέ ξανά στο παρελθόν να χτίσουμε μια αγωνιστική ενότητα στην δράση, πραγματική δύναμη κρούσης και όχι δύναμη διάλυσης και αποσύνθεσης. Στην άγρια επίθεση που δεχόμαστε να απαντήσουμε με το σπάσιμο της ηττοπάθειας και της ατομικοποίησης, με την ενότητα στο δρόμο όσων αγωνίζονται μακριά από τεχνητούς διαχωρισμούς και στείρους ανταγωνισμούς.
Οι μαχητικές δυνάμεις του εργατικού κινήματος έπαιξαν έναν καθοριστικό ρόλο στην καθιέρωση τις κινητοποίησης στην ΔΕΘ από το ’92 και την ΕΑΣ, την περίοδο του αγώνα ενάντια στο νόμο Αρσένη ’97, ’98, την εποχή της ανάπτυξης του αντί-παγκοσμιοποιητικού και αντιπολεμικού κινήματος (Ιράκ, Αφγανιστάν). Η συνδικαλιστική γραφειοκρατεία η οποία σύρθηκε τα τελευταία 15 χρόνια στις κινητοποιήσεις της ΔΕΘ, σήμερα έχει περάσει στο απέναντι στρατόπεδο και υποστηρίζει ανοιχτά τις ούλτρα νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Γι αυτό δεν μπορεί να υπάρξει κανένας χώρος για κινητοποιήσεις δίπλα, παράλληλα ή ανεξάρτητα από εκείνη. Οι Μαχητικές δυνάμεις πρέπει να καλέσουν από μόνες τους και ενωτικά την κινητοποίηση στην ΔΕΘ γιατί είναι δικιά τους πρωτοβουλία και πρέπει να περιφρουρηθεί ως τέτοια.
Στην φετινή ΔΕΘ ο κοινός βηματισμός των αγωνιστικών δυνάμεων του κινήματος είναι απαραίτητος για να δοθεί ένα πρώτο ηχηρό μήνυμα στην άθλια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ πως δεν θα επιτρέψουμε να γίνουμε δουλοπάροικοι, δεν θα επιτρέψουμε να γίνουμε κρέας για τα κανόνια τους!
Η ΟΚΔΕ, με πλήρη συναίσθηση της στρατηγικής σημασίας που έχει σήμερα η πάλη για την ενότητα της εργατικής τάξης, θα παλέψει με όλες τις δυνάμεις της γι’ αυτή την προοπτική, για την αποκατάσταση μιας πολιτικής και πρακτικής που θα ενώνει, θα συσπειρώνει και θα πολλαπλασιάζει τις δυνάμεις του κινήματος, πρώτα απ’ όλα στην δράση, στον δρόμο και στον αγώνα – με αφορμή τη ΔΕΘ αλλά και κάθε άλλη αγωνιστική κινητοποίηση. Ενότητα στους Αγώνες, Αγώνας για την Ενότητα – αυτό πρέπει να είναι ένα βασικό σύνθημα και καθήκον για όλους όσους αντιλαμβάνονται την κρισιμότητα της κατάστασης και το ύψος των καθηκόντων που ορθώνονται μπροστά στο εργατικό κίνημα.
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΩΝ ΔΙΕΘΝΙΣΤΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου