Μπροστά στη Συνδιάσκεψη της ΛΑΕ / του Αντώνη Νταβανέλου

του Αντώνη Νταβανέλου

Η ΛΑΕ βαδίζει προς την ιδρυτική συνδιάσκεψή της, που θα γίνει μέσα στον Ιούνη του 2016. Παρά τα «καυτά» πολιτικά γεγονότα και τα βαριά κινηματικά καθήκοντα (που, για την ώρα, δεν μοιράζονται και σε ιδιαίτερα πολλές πλάτες...), από ό,τι φαίνεται οι προετοιμασίες θα διασφαλίσουν την έγκαιρη πραγματοποίηση της συνδιάσκεψης.

Την ώρα που γρά­φο­νται αυτές οι γραμ­μές ολο­κλη­ρώ­νε­ται η δια­δι­κα­σία της έγκρι­σης των βα­σι­κών συ­νε­δρια­κών κει­μέ­νων από το αρ­μό­διο Πο­λι­τι­κό Συμ­βού­λιο της ΛΑΕ. Όμως έχει δια­φα­νεί μια πο­λι­τι­κή συμ­φω­νία που δίνει μια αξιο­πρε­πή βάση για να προ­χω­ρή­σει το εγ­χεί­ρη­μα.

Πρό­γραμ­μα

Οι ορ­γα­νώ­σεις της ΛΑΕ θα κλη­θούν να συ­ζη­τή­σουν μια πρό­τα­ση που επι­χει­ρεί να συ­στη­μα­το­ποι­ή­σει μια με­τα­βα­τι­κή πο­λι­τι­κή:

α) Ξε­κι­νώ­ντας από το κυ­ρί­αρ­χο κα­θή­κον ανα­τρο­πής της μνη­μο­νια­κής πο­λι­τι­κής, της δρα­κό­ντειας λι­τό­τη­τας που έχει επι­βλη­θεί στους ερ­γα­ζό­με­νους και τις λαϊ­κές τά­ξεις, εν­σω­μα­τώ­νο­ντας όλα τα κε­ντρι­κά αι­τή­μα­τα των αγώ­νων του κό­σμου μας. Αυτό το τμήμα του «προ­γράμ­μα­τος» δεν επι­τρέ­πε­ται να υπο­τι­μη­θεί, καθώς απο­τε­λεί τη λυδία λίθο για την προ­γραμ­μα­τι­κή αξιο­πι­στία όλων των ρευ­μά­των μέσα στην Αρι­στε­ρά.

β) Αξιο­ποιώ­ντας την εμπει­ρία της «δια­πραγ­μά­τευ­σης» που οδή­γη­σε στα μνη­μό­νια 1, 2 και 3, θέτει στο κέ­ντρο της προ­σο­χής τους κρί­σι­μους εν­διά­με­σους «κόμ­βους»: Στάση πλη­ρω­μών στους δα­νει­στές, στην προ­ο­πτι­κή δια­γρα­φής τους χρέ­ους. Εθνι­κο­ποί­η­ση των τρα­πε­ζών και κα­τάρ­γη­ση των νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρων «ελευ­θε­ριών» του κε­φα­λαί­ου. Στα­μά­τη­μα των ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σε­ων και επα­να­διεκ­δί­κη­ση των ιδιω­τι­κο­ποι­η­μέ­νων ΔΕΚΟ και Ορ­γα­νι­σμών. Έξοδο από την ευ­ρω­ζώ­νη και σύ­γκρου­ση-απει­θαρ­χία απέ­να­ντι στις ευ­ρω­η­γε­σί­ες.

γ) Αντι­με­τώ­πι­ση όλης αυτής της προ­ο­πτι­κής από τη σκο­πιά της σο­σια­λι­στι­κής στρα­τη­γι­κής, με βάση τη δέ­σμευ­ση για τη γε­νι­κό­τε­ρη σο­σια­λι­στι­κή απε­λευ­θέ­ρω­ση της κοι­νω­νί­ας. Και αυτή η δέ­σμευ­ση είναι κα­θο­ρι­στι­κής ση­μα­σί­ας, γιατί «χρω­μα­τί­ζει», δίνει το απα­ραί­τη­το κοι­νω­νι­κό πε­ριε­χό­με­νο, τόσο στην πο­λι­τι­κή της αντι­λι­τό­τη­τας, όσο και στους εν­διά­με­σους «κόμ­βους». Έτσι, π.χ., η ρήξη με το ευρώ πα­ρου­σιά­ζε­ται ως ένα ανα­γκαίο βήμα για την απε­λευ­θέ­ρω­ση του κό­σμου της ερ­γα­σί­ας και των λαϊ­κών δυ­νά­με­ων από το βρα­χνά της νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρης λι­τό­τη­τας και όχι σαν στά­διο μιας αφη­ρη­μέ­νης «αφή­γη­σης» για μια εν γένει έξοδο «του λαού και του τόπου» από την κρίση, όχι σαν μια πα­ραλ­λα­γή του σε­να­ρί­ου του Τσί­πρα που επέ­τρε­ψε τη με­τα­τό­πι­ση προς την κυ­βέρ­νη­ση «εθνι­κής σω­τη­ρί­ας».

Αυτή η προ­γραμ­μα­τι­κή συμ­φω­νία πρέ­πει πλέον να κα­θο­ρί­ζει το δη­μό­σιο λόγο των στε­λε­χών της ΛΑΕ και –κυ­ρί­ως– τις προ­σπά­θειες για να τεθεί στην πράξη. Προ­σπά­θειες που, κατά τη γνώμη μας, δεν είναι συμ­βα­τές με την όποια υπο­τί­μη­ση «απλών» ερ­γα­τι­κών και λαϊ­κών αι­τη­μά­των –όπως π.χ. το αί­τη­μα για απο­κα­τά­στα­ση του βα­σι­κού μι­σθού και για τις αυ­ξή­σεις στις συ­ντά­ξεις– όπως επί­σης δεν είναι συμ­βα­τές με το όποιο «αλ­λη­θώ­ρι­σμα» για πο­λι­τι­κές συμ­μα­χί­ες με θραύ­σμα­τα του πα­λιού πο­λι­τι­κού δυ­να­μι­κού, όπως κά­ποιες δε­ξιές και νε­ο­ε­θνι­κι­στι­κές δυ­νά­μεις που δη­μα­γω­γι­κά πα­ρου­σιά­ζο­νται ως, τάχα, αντι­μνη­μο­νια­κές...

Λει­τουρ­γία

Για μας η προ­γραμ­μα­τι­κή σύ­γκλι­ση είναι πάντα ση­μα­ντι­κή. Όμως σε μια ιδρυ­τι­κή συν­διά­σκε­ψη είναι επί­σης ση­μα­ντι­κή η «ορ­γα­νω­τι­κή» συμ­φω­νία, η συ­ζή­τη­ση για τον Κα­νο­νι­σμό Λει­τουρ­γί­ας της ΛΑΕ.

Η ΛΑΕ αυ­το­προσ­διο­ρί­ζε­ται ως μέ­τω­πο της ρι­ζο­σπα­στι­κής αντι­μνη­μο­νια­κής Αρι­στε­ράς. Στο μέ­τω­πο συμ­με­τέ­χουν πο­λι­τι­κές συλ­λο­γι­κό­τη­τες και ορ­γα­νώ­σεις, αλλά και ένα κα­θο­ρι­στι­κής ση­μα­σί­ας ανέ­ντα­χτο δυ­να­μι­κό αγω­νι­στών-τριών της ρι­ζο­σπα­στι­κής Αρι­στε­ράς. Έχο­ντας ήδη την πείρα αρ­κε­τών χρό­νων «με­τω­πι­κής» λει­τουρ­γί­ας (είτε στον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, είτε στην ΑΝΤΑΡ­ΣΥΑ), μπο­ρού­με να ρυθ­μί­σου­με λει­τουρ­γι­κά την «έντα­ση» που ξε­κι­νά από αυτή τη συ­νύ­παρ­ξη: με την απο­δο­χή της κα­θο­ρι­στι­κής αρχής «ένα μέ­λος-μία ψήφος» και τον πε­ριο­ρι­σμό της «προ­στα­σί­ας» της δια­κρι­τό­τη­τας των ορ­γα­νώ­σε­ων σε ένα ελά­χι­στο επί­πε­δο (πρα­κτι­κά στην εγ­γύ­η­ση της πα­ρου­σί­ας στη συν­διά­σκε­ψη του­λά­χι­στον 2 εκ­προ­σώ­πων της κάθε ορ­γά­νω­σης, κυ­ρί­ως αν δεν έχουν κα­τορ­θώ­σει να εκλέ­ξουν αντι­προ­σώ­πους...).

Πι­στεύ­ου­με ότι στη συ­νέ­χεια θα πρέ­πει να συ­γκε­ντρώ­σου­με την προ­σο­χή μας σε πιο ου­σια­στι­κά ζη­τή­μα­τα εξα­σφά­λι­σης μιας πιο δη­μο­κρα­τι­κής λει­τουρ­γί­ας. Οι ορ­γα­νώ­σεις βάσης, οι Πο­λι­τι­κές Επι­τρο­πές, θα πρέ­πει να γί­νουν τα πιο αυ­θε­ντι­κά και πιο ισχυ­ρά «κύτ­τα­ρα» λει­τουρ­γί­ας της ΛΑΕ. Προς την κα­τεύ­θυν­ση αυτή θα πρέ­πει να πε­ριο­ρι­στεί το βάρος των «εν­διά­με­σων» θε­σμών που, όπως έδει­ξε η εμπει­ρία του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, μπο­ρούν να γί­νουν μη­χα­νι­σμός υπο­κα­τά­στα­σης των ΠΕ: Οι Νο­μαρ­χια­κές Επι­τρο­πές πρέ­πει να πά­ρουν ου­σια­στι­κά συ­ντο­νι­στι­κό χα­ρα­κτή­ρα (χωρίς νο­μαρ­χια­κές συν­δια­σκέ­ψεις, εκλο­γές, κα­νο­νι­σμούς κοκ.) και οι Θε­μα­τι­κές Επι­τρο­πές πρέ­πει να πε­ριο­ρι­στούν σε αυ­στη­ρά συμ­βου­λευ­τι­κή και «τεκ­μη­ριω­τι­κή» λει­τουρ­γία.

Πολ­λοί σ. μι­λούν ήδη για το στόχο της «συλ­λο­γι­κής ηγε­σί­ας». Όμως αν αυτός ο στό­χος δεν συ­γκε­κρι­με­νο­ποι­η­θεί, οδη­γεί στον κίν­δυ­νο μιας αφη­ρη­μέ­νης αντι-ηγε­τι­κής το­πο­θέ­τη­σης. Γνώμη μας είναι ότι υπάρ­χουν αρ­κε­τά μέτρα που μπο­ρούν να μας οδη­γή­σουν σε μια θε­τι­κή προ­σέγ­γι­ση της συλ­λο­γι­κής ηγε­σί­ας: η ανά­δει­ξη Γραμ­μα­τέα του ΠΣ (και όχι Προ­έ­δρου ή, χει­ρό­τε­ρα, επι­κε­φα­λής της ΛΑΕ), η εκλο­γή του από το ΠΣ και όχι από τη Συν­διά­σκε­ψη, η θε­σμο­θέ­τη­ση ενός ανα­γκαί­ου πλου­ρα­λι­σμού στις κρί­σι­μες εκτε­λε­στι­κές θέ­σεις (π.χ. με­τα­ξύ Γραμ­μα­τέα του ΠΣ, υπεύ­θυ­νου/ης του Γρα­φεί­ου Τύπου, υπεύ­θυ­νου/ης της Ορ­γα­νω­τι­κής Επι­τρο­πής κοκ.). Σε αυτή τη βάση θε­ω­ρού­με αυ­το­νό­η­τη τη δέ­σμευ­ση για πλου­ρα­λι­σμό στη δη­μό­σια εκ­προ­σώ­πη­ση, είτε στα ΜΜΕ, είτε στις συ­γκε­ντρώ­σεις-εκ­δη­λώ­σεις κλπ.

Ένα κρί­σι­μο θέμα είναι η πει­θαρ­χία στα πο­λι­τι­κά κε­κτη­μέ­να μας. Η ολο­κλή­ρω­ση της ρήξης με τις δυ­νά­μεις του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ στην το­πι­κή αυ­το­διοί­κη­ση και στα συν­δι­κά­τα δεν είναι δυ­να­τόν να συ­νε­χί­ζει να πα­ρα­πέ­μπε­ται στις κα­λέν­δες. Και, λο­γι­κά, στις νέες ορ­γα­νω­τι­κές μορ­φές που θα προ­κύ­ψουν σε αυ­τούς τους χώ­ρους, θα πρέ­πει να δε­σμευ­τούν όλες οι δυ­νά­μεις της ΛΑΕ.

Το Κόκ­κι­νο Δί­κτυο σε πρό­σφα­τες εκ­δη­λώ­σεις του επέ­με­νε στην ανά­γκη «διεύ­ρυν­σης» της ΛΑΕ. Ο στό­χος αυτός πρέ­πει να υπη­ρε­τη­θεί από τις προ­γραμ­μα­τι­κές και ορ­γα­νω­τι­κές επε­ξερ­γα­σί­ες μας. Με­γά­λες πο­λι­τι­κές ανα­με­τρή­σεις είναι πι­θα­νό­τα­τα πιο κοντά από ό,τι πι­στεύ­ουν πολ­λοί. Μπρο­στά σε αυτή την προ­ο­πτι­κή η ΛΑΕ οφεί­λει να πάρει πρω­το­βου­λί­ες συ­μπό­ρευ­σης με δυ­νά­μεις που προ­έρ­χο­νται από τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ (αλλά και από την ΑΝΤΑΡ­ΣΥΑ), αλλά δεν βά­δι­σαν μαζί μας στις εκλο­γές της 20/9. Επί­σης, οφεί­λει να πάρει πρω­το­βου­λί­ες συ­νερ­γα­σί­ας με νε­ο­σύ­στα­τους σχη­μα­τι­σμούς, πε­ριο­ρί­ζο­ντας τους κιν­δύ­νους εκλο­γι­κής διά­σπα­σης των ρι­ζο­σπα­στι­κών αντι­μνη­μο­νια­κών δυ­νά­με­ων.

Μπαί­νου­με σε μια πε­ρί­ο­δο ακραί­ας αστά­θειας. Όλα τα σφυ­ριά (τα προ­γραμ­μα­τι­κά, τα ορ­γα­νω­τι­κά, τα πο­λι­τι­κά, οι συμ­μα­χί­ες κοκ.) πρέ­πει να χτυ­πά­νε σε ένα στόχο: στη συ­γκέ­ντρω­ση πο­λι­τι­κών δυ­νά­με­ων, ώστε για λο­γα­ρια­σμό του κό­σμου μας να πε­τύ­χου­με την ανα­τρο­πή των μνη­μο­νί­ων, πα­λιών και νέων.

Πηγή : rproject