Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ στηρίζει το Καραβάνι Αλληλεγγύης που οργανώνει το σωματείο των εργαζομένων της ΒΙΟ.ΜΕ συμμετέχοντας στις κινητοποιήσεις ενάντια στις προσπάθειες της κυβέρνησης και της εργοδοσίας να υποτάξουν έναν αγώνα που δείχνει έναν άλλο δρόμο εργατικής αλληλεγγύης, ανυπακοής και μαχητικής διεκδίκησης.
Εδώ και 5 χρόνια οι εργαζόμενοι της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής στη Θεσσαλονίκη, αγωνίζονται με αξιοπρέπεια απέναντι στη λαίλαπα του ξένου και του ντόπιου κεφαλαίου για την λειτουργία του εργοστασίου από τους ίδιους τους εργάτες χωρίς αφεντικά. Είναι ένα άλλο υπόδειγμα διεκδίκησης του δικαιώματος στη ζωή και την εργασία. Οι εργάτες της ΒΙΟΜΕ με το παράδειγμα τους απαντούν στο ερώτημα της σύνδεσης του αγώνα για την επιβίωση με τον απαραίτητο αγώνα για την ανατροπή. Απέναντι στο ζήτημα της επιβίωσης, της ανεργίας, της απλήρωτης δουλειάς απάντησαν έμπρακτα με μορφές και διεκδικήσεις, στόχους και αγώνες που απαντούν στην ανάγκη της επιβίωσης της εργατικής τάξης, θέτοντας το ζήτημα της εργατικής αυτοδιεύθυνσης κι ελέγχου, την ίδια την προοπτική της εργατικής εξουσίας στην παραγωγή και στην κοινωνία.
Ο αγώνας τους με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που έχει είναι μέρος της γενικότερης πάλης των εργαζομένων ενάντια στην αντεργατική επιδρομή των κεφαλαίου – ΕΕ – κυβέρνησης. Μπορεί και πρέπει να αποτελέσει οργανικό στοιχείο στη συγκρότηση του αγωνιστικού μετώπου ρήξης κι ανατροπής της επίθεσης κεφαλαίου – ΕΕ-ΔΝΤ-κυβέρνησης, για την ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος και την αντεπίθεσή του προωθώντας τα εργατικά συμφέροντα σε βάρος του κεφαλαίου.
Εδώ και 5 χρόνια οι εργαζόμενοι της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής στη Θεσσαλονίκη, αγωνίζονται με αξιοπρέπεια απέναντι στη λαίλαπα του ξένου και του ντόπιου κεφαλαίου για την λειτουργία του εργοστασίου από τους ίδιους τους εργάτες χωρίς αφεντικά. Είναι ένα άλλο υπόδειγμα διεκδίκησης του δικαιώματος στη ζωή και την εργασία. Οι εργάτες της ΒΙΟΜΕ με το παράδειγμα τους απαντούν στο ερώτημα της σύνδεσης του αγώνα για την επιβίωση με τον απαραίτητο αγώνα για την ανατροπή. Απέναντι στο ζήτημα της επιβίωσης, της ανεργίας, της απλήρωτης δουλειάς απάντησαν έμπρακτα με μορφές και διεκδικήσεις, στόχους και αγώνες που απαντούν στην ανάγκη της επιβίωσης της εργατικής τάξης, θέτοντας το ζήτημα της εργατικής αυτοδιεύθυνσης κι ελέγχου, την ίδια την προοπτική της εργατικής εξουσίας στην παραγωγή και στην κοινωνία.
Ο αγώνας τους με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που έχει είναι μέρος της γενικότερης πάλης των εργαζομένων ενάντια στην αντεργατική επιδρομή των κεφαλαίου – ΕΕ – κυβέρνησης. Μπορεί και πρέπει να αποτελέσει οργανικό στοιχείο στη συγκρότηση του αγωνιστικού μετώπου ρήξης κι ανατροπής της επίθεσης κεφαλαίου – ΕΕ-ΔΝΤ-κυβέρνησης, για την ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος και την αντεπίθεσή του προωθώντας τα εργατικά συμφέροντα σε βάρος του κεφαλαίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου