ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΙΔΡΥΤΙΚΗΣ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗΣ ΤΗΣ ΛΑ.Ε

1. Η ΛΑ.Ε συγκροτείται ως μετωπικός φορέας της σύγχρονης, ριζοσπαστικής Αριστεράς. Συναπαρτίζεται από πολιτικές οργανώσεις και αγωνιστές- αγωνίστριες που αποδέχονται τις Προγραμματικές Θέσεις και τον Κανονισμό Λειτουργίας, ντοκουμέντα που ενέκρινε η Α' Πανελλαδική Συνδιάσκεψη.


Στη λει­τουρ­γία της ΛΑ.Ε συμ­με­τέ­χουν ισό­τι­μα όλα τα μέλη της, ενταγ­μέ­να σε πο­λι­τι­κές ορ­γα­νώ­σεις ή ανέ­ντα­χτα, στο πλαί­σιο των Πο­λι­τι­κών Επι­τρο­πών της, των ορ­γά­νων της και της μα­ζι­κής, πο­λι­τι­κής δρα­στη­ριό­τη­τάς της.

2. Η κρίση του ανα­πτυγ­μέ­νου κα­πι­τα­λι­σμού, που ξε­κί­νη­σε το 2008 από τις ΗΠΑ με την κα­τάρ­ρευ­ση της αγο­ράς ακι­νή­των, δεν έχει, ου­σια­στι­κά, ξε­πε­ρα­στεί, πέρα από τις δια­κυ­μάν­σεις του οι­κο­νο­μι­κού κύ­κλου. Η όποια ανά­καμ­ψη είναι κα­χε­κτι­κή, η μα­ζι­κή ανερ­γία γί­νε­ται χρό­νια κα­τά­στα­ση και η απει­λή υπο­τρο­πής της ύφε­σης βρί­σκε­ται στην ημε­ρή­σια διά­τα­ξη. Η κρίση έχει απο­κτή­σει δο­μι­κό χα­ρα­κτή­ρα, ιδιαί­τε­ρα στο χώρο της ευ­ρω­ζώ­νης, και εντεί­νει την επι­κίν­δυ­νη, γε­ω­πο­λι­τι­κή αστά­θεια.

Το μο­ντέ­λο “νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμός- πα­γκο­σμιο­ποί­η­ση- υπερ­διό­γκω­ση της χρη­μα­το­πι­στω­τι­κής σφαί­ρας” που επέ­τρε­ψε στο διε­θνή κα­πι­τα­λι­σμό να ξε­πε­ρά­σει την κρίση της δε­κα­ε­τί­ας του '70, έχει εξα­ντλή­σει τα όριά του, χωρίς κα­νέ­να νέο, δυ­να­μι­κό πρό­τυ­πο κα­πι­τα­λι­στι­κής ανά­πτυ­ξης να έχει πάρει τη θέση του.

Με υπό­βα­θρο την οι­κο­νο­μι­κή αστά­θεια και την έκρη­ξη των κοι­νω­νι­κών ανι­σο­τή­των, ανα­πτύσ­σε­ται βαθιά κρίση της κυ­ρί­αρ­χης πο­λι­τι­κής, η οποία πλήτ­τει κατά κύριο λόγο τα πα­ρα­δο­σια­κά συ­ντη­ρη­τι­κά κόμ­μα­τα και τη σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τία. Τους δύο πυ­λώ­νες του “ολι­γαρ­χι­κού Κέ­ντρου” που εξυ­πη­ρε­τούν το χρη­μα­τι­στι­κό κε­φά­λαιο και εκ­μη­δε­νί­ζουν, κα­θέ­νας με τον δικό του τρόπο, κοι­νω­νι­κές κα­τα­κτή­σεις δε­κα­τιών. Στο έδα­φος της κρί­σης βρί­σκουν απή­χη­ση ακραία αντι­δρα­στι­κά, δη­μα­γω­γι­κά ρεύ­μα­τα που πο­ντά­ρουν στον εθνι­κι­σμό και την ξε­νο­φο­βία.

Στο πλαί­σιο αυτό κα­θί­στα­ται επι­τα­κτι­κά ανα­γκαία μια ρι­ζο­σπα­στι­κή, αρι­στε­ρή απά­ντη­ση στην Ευ­ρώ­πη και τον κόσμο. Μια λαϊκή ανα­σύ­ντα­ξη- αντε­πί­θε­ση, που θα διεκ­δι­κή­σει τη δη­μο­κρα­τία και τη λαϊκή κυ­ριαρ­χία απέ­να­ντι στο διε­θνές χρη­μα­τι­στι­κό κε­φά­λαιο και τον ιμπε­ρια­λι­σμό, όπως και απέ­να­ντι στις εγ­χώ­ριες κε­φα­λαια­κές ολι­γαρ­χί­ες, από τη σκο­πιά ενός προ­ο­δευ­τι­κού σχε­δί­ου πα­ρα­γω­γι­κού με­τα­σχη­μα­τι­σμού με κοι­νω­νι­κή συμ­με­το­χή, δι­καιο­σύ­νη και σε­βα­σμό στο πε­ρι­βάλ­λον.

Χωρίς την ευ­ρεία, νι­κη­φό­ρα αντε­πί­θε­ση μιας εκ βά­θρων ανα­γεν­νη­μέ­νης Αρι­στε­ράς με ρι­ζο­σπα­στι­κά, δη­μο­κρα­τι­κά, τα­ξι­κά χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά, στη βάση ενός νέου ανα­πτυ­ξια­κού σχε­δί­ου, η Ευ­ρώ­πη και ο πλα­νή­της δεν θα μπο­ρέ­σουν να αντι­στρέ­ψουν την επι­κίν­δυ­νη πο­ρεία προς την κοι­νω­νι­κή οπι­σθο­δρό­μη­ση, τους με­γά­λους πο­λέ­μους, την κα­τα­στρο­φή του πε­ρι­βάλ­λο­ντος και τη νέα βαρ­βα­ρό­τη­τα.

3. Στην Ελ­λά­δα, η εφαρ­μο­γή του τρί­του μνη­μο­νί­ου με σκλη­ρά μέτρα πε­ρι­κο­πής συ­ντά­ξε­ων, φο­ρο­λο­γι­κής επι­δρο­μής και εκ­ποί­η­σης του δη­μό­σιου πλού­του, θα κα­τα­στή­σει ακόμα πιο ανυ­πό­φο­ρη τη θέση της με­γά­λης κοι­νω­νι­κής πλειο­ψη­φί­ας και θα επι­τεί­νει τα οι­κο­νο­μι­κά αδιέ­ξο­δα.

Το επερ­χό­με­νο αντερ­γα­τι­κό πα­κέ­το μέ­τρων του φθι­νο­πώ­ρου στο­χεύ­ει να βάλει τα­φό­πε­τρα, ιδιαί­τε­ρα στον ιδιω­τι­κό τομέα, σε ό,τι έχει απο­μεί­νει από τις ερ­γα­τι­κές κα­τα­κτή­σεις και να θω­ρα­κί­σει ένα πε­ρι­βάλ­λον ερ­γα­σια­κής ζού­γκλας.

Τα μνη­μό­νια, με ιδιαί­τε­ρη έμ­φα­ση στο τρίτο, δεν συ­νι­στούν απλώς πα­κέ­τα αντι­λαϊ­κών μέ­τρων. Αντι­προ­σω­πεύ­ουν ένα και­νούρ­γιο πο­λι­τι­κό κα­θε­στώς, που υπο­νο­μεύ­ει την εθνι­κή ανε­ξαρ­τη­σία και κα­τα­λύ­ει κάθε έν­νοια λαϊ­κής κυ­ριαρ­χί­ας και δη­μο­κρα­τί­ας. Ένα κα­θε­στώς μα­κρο­πρό­θε­σμης αιχ­μα­λω­σί­ας της χώρας και βί­αι­ης υπο­δού­λω­σης τη κοι­νω­νί­ας. Ένα κα­θε­στώς που με μοχλό το χρέος, με­τα­τρέ­πει τον τόπο σε οιο­νεί προ­τε­κτα­ρά­το των πι­στω­τών και του χρη­μα­τι­στι­κού κε­φα­λαί­ου προς όφε­λος των εγ­χώ­ριων και ξένων, κυ­ρί­αρ­χων κε­φα­λαια­κών με­ρί­δων (υπερ­τα­μείο 99 χρό­νων, σκαν­δα­λώ­δης πα­ρά­δο­ση των τρα­πε­ζών σε funds, κό­φτης, πα­ρά­δο­ση των δη­μο­σί­ων εσό­δων σε εξω­θε­σμι­κά κέ­ντρα, εκ­ποί­η­ση εθνι­κού πλού­του).

Η ΛΑ.Ε δεν ανα­γνω­ρί­ζει τη νο­μι­μό­τη­τα αυτού του κα­θε­στώ­τος, ούτε θε­ω­ρεί τε­τε­λε­σμέ­να όσα έχουν συ­ντε­λε­στεί σε βάρος της χώρας και του λαού στην εποχή των μνη­μο­νί­ων. Αντί­θε­τα, θε­ω­ρού­με αυτά τα μέτρα απο­τέ­λε­σμα στυ­γνού εκ­βια­σμού και επι­διώ­κου­με να ακυ­ρω­θούν με τη θέ­λη­ση του ελ­λη­νι­κού λαού. Οι υπεύ­θυ­νοι αυτών πο­λι­τι­κών εγκλη­μά­των πρέ­πει να λο­γο­δο­τή­σουν πο­λι­τι­κά και ποι­νι­κά.
4. Το τέλος της πρώ­της αξιο­λό­γη­σης, μετά τη λήψη από την κυ­βέρ­νη­ση της πρώ­της δέ­σμης σκλη­ρό­τα­των οι­κο­νο­μι­κών και κοι­νω­νι­κών μέ­τρων, δεν ση­μα­το­δο­τεί μια μα­κρο­πρό­θε­σμη μνη­μο­νια­κή στα­θε­ρο­ποί­η­ση στη χώρα.

Η αδυ­να­μία να ανα­πτυ­χθούν αυτήν την πε­ρί­ο­δο με­γά­λοι ενω­τι­κοί αγώ­νες, σε αντι­στοι­χία με τη σκλη­ρό­τη­τα και τη ση­μα­σία των μέ­τρων, δεν ση­μαί­νει ότι η μνη­μο­νια­κή επί­θε­ση απο­λαμ­βά­νει λαϊ­κής ανο­χής ή ότι η κυ­βέρ­νη­ση βρί­σκει λαϊκή επι­δο­κι­μα­σία. Η κα­τα­κραυ­γή δια­χέ­ε­ται στο με­γα­λύ­τε­ρο μέρος του κοι­νω­νι­κού σώ­μα­τος και ανα­ζη­τά την αφορ­μή και τον τρόπο για να εκ­δη­λω­θεί.
Η ανα­τρο­πή του μνη­μο­νια­κού κα­θε­στώ­τος, στη βάση ενός ρι­ζο­σπα­στι­κού, προ­ο­δευ­τι­κού προ­γράμ­μα­τος, απο­τε­λεί επι­τα­κτι­κή ανα­γκαιό­τη­τα για οποιο­δή­πο­τε βήμα ου­σια­στι­κής ανα­κού­φι­σης και ανα­δια­νο­μής, στο δρόμο για τον κοι­νω­νι­κό με­τα­σχη­μα­τι­σμό. Η ΛΑ.Ε έχει ως πρώ­τι­στο κα­θή­κον την πρω­το­πο­ρια­κή συμ­βο­λή της στον αγώνα γι αυτή την ανα­τρο­πή και στη δια­μόρ­φω­ση του ανα­γκαί­ου, πει­στι­κού προ­γράμ­μα­τος για την επι­τυ­χή και νι­κη­φό­ρα έκ­βα­σή του.

5. Η ρι­ζο­σπα­στι­κή, αντι­μνη­μο­νια­κή ανα­τρο­πή περ­νά­ει μέσα από την απο­μά­κρυν­ση της κυ­βέρ­νη­σης ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ-ΑΝΕΛ αλλά και τη συρ­ρί­κνω­ση όλου του μνη­μο­νια­κού πο­λι­τι­κού μπλοκ, από τη ΝΔ και τη Δη­μο­κρα­τι­κή Συ­μπα­ρά­τα­ξη έως το Πο­τά­μι και την Ένωση Κε­ντρώ­ων.

Όλα τα πα­ρα­πά­νω κόμ­μα­τα εν­στερ­νί­ζο­νται και έχουν κοινό πρό­γραμ­μα το μνη­μό­νιο. Εκ­φρά­ζουν, με τον δικό του τρόπο το κα­θέ­να, τα συμ­φέ­ρο­ντα του κε­φα­λαί­ου και των ιμπε­ρια­λι­στι­κών κέ­ντρων που κη­δε­μο­νεύ­ουν τη χώρα και απο­τε­λούν ανει­ρή­νευ­τους αντι­πά­λους των ερ­γα­ζό­με­νων τά­ξε­ων.

Η Χρυσή Αυγή δεν απο­τε­λεί με κα­νέ­ναν τρόπο δύ­να­μη αμ­φι­σβή­τη­σης του συ­στή­μα­τος, αλλά τη νε­ο­να­ζι­στι­κή από­φυ­ση του ελ­λη­νι­κού κα­πι­τα­λι­σμού, την πιο επι­θε­τι­κή και απο­κρου­στι­κή όψη του.

Το άμεσο στοί­χη­μα για τη ΛΑ.Ε και τη ρι­ζο­σπα­στι­κή Αρι­στε­ρά, ευ­ρύ­τε­ρα, είναι να αμ­φι­σβη­τη­θεί ξανά, με μα­ζι­κούς όρους, η οριο­θέ­τη­ση της πο­λι­τι­κής ζωής και των δι­λημ­μά­των της στο πλαί­σιο του μνη­μο­νια­κού τόξου και της ευ­ρω­ζώ­νης.

6. Η ρι­ζο­σπα­στι­κή, αντι­μνη­μο­νια­κή ανα­τρο­πή για την οποία αγω­νί­ζε­ται η ΛΑ.Ε θα κα­τα­κτή­σει την κυ­ριαρ­χία και ανε­ξαρ­τη­σία της χώρας, ανοί­γο­ντας δρόμο διε­ξό­δου από την κρίση με την εφαρ­μο­γή ενός με­τα­βα­τι­κού, φι­λο­λαϊ­κού προ­γράμ­μα­τος με­τα­σχη­μα­τι­σμού του κρά­τους, της πα­ρα­γω­γής, της οι­κο­νο­μί­ας και της κοι­νω­νί­ας. Ενός προ­γράμ­μα­τος, που θα ξε­κι­νά από την ακύ­ρω­ση της λι­τό­τη­τας, την παύση πλη­ρω­μών, την ανα­δια­νο­μή του πλού­του σε όφε­λος αυτών που τον πα­ρά­γουν και τη στή­ρι­ξη, ανα­βάθ­μι­ση και ανα­ζω­ο­γό­νη­ση της παι­δεί­ας και του πο­λι­τι­σμού, στην προ­ο­πτι­κή ενός νέου νι­κη­φό­ρου σο­σια­λι­σμού του 21ου αιώνα.

Προ­ϋ­πό­θε­ση για αυτήν την ανα­τρο­πή είναι η έξο­δος της χώρας από την ευ­ρω­ζώ­νη, η ανυ­πα­κοή στις νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρες πο­λι­τι­κές και το αντι­δη­μο­κρα­τι­κό πλαί­σιο της Ε.Ε. Έχου­με από­λυ­τη επί­γνω­ση ότι η πλή­ρης υλο­ποί­η­ση του με­τα­βα­τι­κού προ­γράμ­μα­τος και του σχε­δί­ου πα­ρα­γω­γι­κού με­τα­σχη­μα­τι­σμού της χώρας θα απαι­τή­σει, τε­λι­κά, και την απο­δέ­σμευ­ση από την Ε.Ε.

Η ΛΑ.Ε υπο­γραμ­μί­ζει ότι η έξο­δος από την ευ­ρω­ζώ­νη δεν απο­τε­λεί μια τε­χνι­κή δια­δι­κα­σία σύν­θε­των προ­δια­γρα­φών, σχε­δόν απα­γο­ρευ­τι­κών για όποια χώρα θα την απο­τολ­μή­σει, αλλά πρώτα απ' όλα μια ρε­α­λι­στι­κή πο­λι­τι­κή επι­λο­γή και βιώ­σι­μη εναλ­λα­κτι­κή λύση. Η έξο­δος από την ευ­ρω­ζώ­νη απαι­τεί ένα λαϊκό κί­νη­μα και μια Αρι­στε­ρά που θα προ­ε­τοι­μα­στούν για και θα προ­χω­ρή­σουν σε μια νι­κη­φό­ρα πο­λι­τι­κή και κοι­νω­νι­κή σύ­γκρου­ση. Αυτή η εναλ­λα­κτι­κή λύση, παρά τις δυ­σκο­λί­ες, θα έχει θε­τι­κά και ελ­πι­δο­φό­ρα απο­τε­λέ­σμα­τα στη βάση ενός καλά προ­ε­τοι­μα­σμέ­νου ρι­ζο­σπα­στι­κού, με­τα­βα­τι­κού προ­γράμ­μα­τος.

7. Με την πο­λι­τι­κή μας από­φα­ση επι­βε­βαιώ­νου­με και εγκρί­νου­με το πρό­γραμ­μα της ΛΑ.Ε, που εμπε­ριέ­χουν οι θέ­σεις, όπως αυτό δια­μορ­φώ­θη­κε τε­λι­κά με τις ερ­γα­σί­ες της Πα­νελ­λα­δι­κής μας Συν­διά­σκε­ψης.

Θε­με­λιώ­δη άμεσα και αλ­λη­λέν­δε­τα συ­στα­τι­κά του προ­γράμ­μα­τός μας είναι η έξο­δος από την ευ­ρω­ζώ­νη σε σύ­γκρου­ση με τον ευ­ρω­ε­νω­σια­κό νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμό, η ανυ­πα­κοή και ρήξη με τις ευ­ρω­συν­θή­κες, η δια­κο­πή της απο­πλη­ρω­μής του χρέ­ους και η δια­γρα­φή του, η ευ­ρεία σει­σά­χθεια στα ιδιω­τι­κά χρέη, ει­δι­κά για τους κοι­νω­νι­κά πιο αδύ­να­τους, η εθνι­κο­ποί­η­ση και κοι­νω­νι­κο­ποί­η­ση των τρα­πε­ζών, η ανά­κτη­ση του ελέγ­χου των δη­μο­σί­ων εσό­δων, η ακύ­ρω­ση των ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σε­ων και η δη­μό­σια ιδιο­κτη­σία και ανα­συ­γκρό­τη­ση των δη­μό­σιων, στρα­τη­γι­κής ση­μα­σί­ας επι­χει­ρή­σε­ων.

Σε σύν­δε­ση με τα πα­ρα­πά­νω, αγω­νι­ζό­μα­στε για την πλήρη επα­να­φο­ρά των ερ­γα­τι­κών κα­τα­κτή­σε­ων, ένα νέο δί­καιο φο­ρο­λο­γι­κό σύ­στη­μα, την ενί­σχυ­ση μι­σθών και συ­ντά­ξε­ων, την κα­τα­πο­λέ­μη­ση της ανερ­γί­ας, τη στή­ρι­ξη και ενί­σχυ­ση της πα­ρα­γω­γι­κής βάσης και ει­δι­κό­τε­ρα της πρω­το­γε­νούς πα­ρα­γω­γής, της μι­κρο­με­σαί­ας αγρο­τιάς και των μι­κρο­με­σαί­ων στρω­μά­των της πόλης. Για την πα­ρο­χή ασύ­λου σε όλους τους πρό­σφυ­γες, την ανα­γνώ­ρι­ση της ελευ­θε­ρί­ας να με­τα­κι­νη­θούν στις χώρες προ­ο­ρι­σμόυ τους, ενά­ντια στις επαί­σχυ­ντες πο­λι­τι­κές της Ευ­ρώ­πης- φρού­ριο, για τον τερ­μα­τι­σμό των ιμπε­ρια­λι­στι­κών πο­λέ­μων και της οι­κο­νο­μι­κής λε­η­λα­σί­ας των λαών, που ξε­ρι­ζώ­νουν εκα­τομ­μύ­ρια αν­θρώ­πων από τις εστί­ες τους. Για μια ερ­γα­τι­κή- λαϊκή με­τα­πο­λί­τευ­ση, που θα κα­το­χυ­ρώ­σει τα κοι­νω­νι­κά και πο­λι­τι­κά δι­καιώ­μα­τα των πολ­λών σε όλα τα επί­πε­δα, από το χώρο ερ­γα­σί­ας και κα­τοι­κί­ας μέχρι το κε­ντρι­κό πο­λι­τι­κό επί­πε­δο. Με διά­λυ­ση των μη­χα­νι­σμών που έχουν φτια­χτεί για να κρα­τούν υπο­ταγ­μέ­νο τον "εχθρό- λαό" και κα­τάρ­γη­ση των στε­γα­νών του ιδιό­ρυθ­μου ευ­ρω­πα­ρα­κρά­τους, που πολ­λα­πλα­σιά­ζο­νται με ανη­συ­χη­τι­κή τα­χύ­τη­τα. Για την έξοδο από το ΝΑΤΟ και την απο­μά­κρυν­ση των αμε­ρι­κα­νι­κών βά­σε­ων. Όλα αυτά απο­τε­λούν θε­με­λιώ­δη ση­μεία εκ­κί­νη­σης ενός σχε­δί­ου πο­λι­τι­κού, οι­κο­νο­μι­κού και κοι­νω­νι­κού με­τα­σχη­μα­τι­σμού, που θα δώσει ανάσα, ελ­πί­δα και προ­ο­πτι­κή στη χώρα και πρώτα απ' όλα στη νε­ο­λαία.

8. Η εμπέ­δω­ση και θω­ρά­κι­ση του μνη­μο­νια­κού κα­θε­στώ­τος και η συρ­ρί­κνω­ση της λαϊ­κής κυ­ριαρ­χί­ας έχουν βα­θύ­τα­τες συ­νέ­πειες στον εξω­τε­ρι­κό και γε­ω­πο­λι­τι­κό προ­σα­να­το­λι­σμό της χώρας, ο οποί­ος γί­νε­ται απο­λύ­τως δο­ρυ­φο­ρι­κός στον ευ­ρω­α­τλα­ντι­σμό και εσχά­τως στους ιέ­ρα­κες του Ισ­ρα­ήλ. Πα­ράλ­λη­λα με την πο­ρεία εξό­δου από την ευ­ρω­ζώ­νη και τη σύ­γκρου­ση με την Ε.Ε., η Ελ­λά­δα επι­βάλ­λε­ται να προ­χω­ρή­σει στην ανά­πτυ­ξη νέων διε­θνών οι­κο­νο­μι­κών σχέ­σε­ων, στη βάση του αμοι­βαί­ου συμ­φέ­ρο­ντος.

Σε αντί­θε­ση με την τυφλή ευ­ρω-ατλα­ντι­κή κα­τεύ­θυν­ση της κυ­βέρ­νη­σης Τσί­πρα, η ΛΑ.Ε υπο­στη­ρί­ζει μια ανε­ξάρ­τη­τη και πο­λυ­διά­στα­τη εξω­τε­ρι­κή πο­λι­τι­κή, βα­σι­σμέ­νη στην ει­ρή­νη και την αλ­λη­λεγ­γύη των λαών. Μια τέ­τοια κα­τεύ­θυν­ση είναι και η μόνη ικανή να δια­σφα­λί­σει την ακε­ραιό­τη­τα και τα νό­μι­μα κυ­ριαρ­χι­κά δι­καιώ­μα­τα της χώρας. Η ΛΑ.Ε υπο­στη­ρί­ζει μια πο­λι­τι­κή ει­ρή­νης και φι­λί­ας με τον τουρ­κι­κό λαό, με επί­λυ­ση των όποιων προ­βλη­μά­των στη βάση του διε­θνούς δι­καί­ου, συ­μπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νου του δι­καί­ου της θά­λασ­σας, χωρίς ιμπε­ρια­λι­στι­κή επι­διαι­τη­σία.

9. Η ανα­τρο­πή των μνη­μο­νί­ων, η ρήξη με το ευ­ρω­σύ­στη­μα και η απαλ­λα­γή από το βρα­χνά του χρέ­ους, δεν μπο­ρο­ούν να υλο­ποι­η­θούν χωρίς να γί­νουν υπό­θε­ση των αγώ­νων της με­γα­λύ­τε­ρης δυ­να­τής κοι­νω­νι­κής πλειο­ψη­φί­ας. Το ερ­γα­τι­κό κί­νη­μα και τα το­πι­κά κι­νή­μα­τα βρί­σκο­νται μπρο­στά στην πρό­κλη­ση της απά­ντη­σης στο γε­νι­κευ­μέ­νο ξε­πού­λη­μα του δη­μό­σιου πλού­του, στις ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις των κοι­νω­νι­κών αγα­θών, στο νέο χτύ­πη­μα των ερ­γα­σια­κών σχέ­σε­ων, στην ανά­γκη υπε­ρά­σπι­σης των δι­καιω­μά­των των μι­κρο­ο­φει­λε­τών του δη­μο­σί­ου. Η κυ­βέρ­νη­ση Τσί­πρα διαρ­κώς θα φέρ­νει νέα μνη­μο­νια­κά μέτρα, υπη­ρε­τώ­ντας το φαύλο κύκλο της λι­τό­τη­τας. Η Λαϊκή Ενό­τη­τα θα πα­σχί­σει να συμ­βά­λει απο­φα­σι­στι­κά στην ανα­συ­γκρό­τη­ση του λαϊ­κού και ερ­γα­τι­κού κι­νή­μα­τος, των αγώ­νων της νε­ο­λαί­ας, των το­πι­κών κι­νη­μά­των σε δή­μους και πε­ρι­φέ­ρειες. Ξέ­ρου­με καλά ότι σε με­γά­λο μέρος του λαϊ­κού κι­νή­μα­τος έχει κυ­ριαρ­χή­σει ένα αί­σθη­μα ήττας, απο­γο­ή­τευ­σης και ανη­μπό­ριας, ιδίως από τη στιγ­μή που η κυ­βέρ­νη­ση καλ­λιερ­γεί συ­νει­δη­τά τη λο­γι­κή ότι τί­πο­τα δεν μπο­ρεί να αλ­λά­ξει. Αντι­λαμ­βα­νό­μα­στε ότι η γρα­φειο­κρα­τι­κο­ποί­η­ση και η κα­θε­στω­τι­κή λο­γι­κή που κυ­ριαρ­χεί στις συ­στη­μι­κές δυ­νά­μεις του συν­δι­κα­λι­στι­κού κι­νή­μα­τος κάνει ακόμη πιο δύ­σπι­στους τους ερ­γα­ζό­με­νους να ακο­λου­θή­σουν τα συν­δι­κά­τα, ιδίως σε μια πε­ρί­ο­δο με­γά­λης ερ­γα­σια­κής ανα­σφά­λειας. Θέ­λου­με να ξα­να­γυ­ρί­σει η αυ­το­πε­ποί­θη­ση στο λαϊκό κί­νη­μα και αυτό αφορά τόσο την προ­γραμ­μα­τι­κή μας επε­ξερ­γα­σία, που δεί­χνει ότι είναι ρε­α­λι­στι­κή και εφι­κτή η ανα­τρο­πή, όσο, όμως, και την πα­ρέμ­βα­σή μας στα κοι­νω­νι­κά κι­νή­μα­τα. Σε αυτό το πλαί­σιο:

-Θα συμ­βά­λου­με στο να υπάρ­ξει αγω­νι­στι­κή και τα­ξι­κή ανα­συ­γκρό­τη­ση στο ερ­γα­τι­κό κί­νη­μα. Για συν­δι­κά­τα που να χω­ρούν όλους τους ερ­γα­ζο­μέ­νους και όλες τις ερ­γα­σια­κές σχέ­σεις, με δη­μο­κρα­τι­κή και αγω­νι­στι­κή λει­τουρ­γία. Για μορ­φές αγω­νι­στι­κού συ­ντο­νι­σμού συν­δι­κά­των και ομο­σπον­διών, για συ­ντο­νι­σμέ­νη κλι­μά­κω­ση των αγώ­νων απέ­να­ντι στην κυ­βέρ­νη­ση.

Σε αυτό το πλαί­σιο, οι δυ­νά­μεις της ΛΑ.Ε στη­ρί­ζουν πλα­τιές, αυ­τό­νο­μες συν­δι­κα­λι­στι­κές πα­ρα­τά­ξεις και σχή­μα­τα με σαφή τα­ξι­κό, αντι­μνη­μο­νια­κό και αντι­κυ­βερ­νη­τι­κό προ­σα­να­το­λι­σμό. Σε αυτές επι­διώ­κου­με να συμ­με­τέ­χουν όλοι/ες, χωρίς εξαί­ρε­ση, οι ερ­γα­ζό­με­νοι/ες, που συμ­φω­νούν με τις προ­γραμ­μα­τι­κές αρχές τους. Αντί­θε­τα, δεν έχουν καμιά θέση σε αυτές τις πα­ρα­τά­ξεις και τα ψη­φο­δέλ­τια που συ­γκρο­τού­νται στα συν­δι­κά­τα, μέλη και στε­λέ­χη που ση­μα­το­δο­τούν και εκ­προ­σω­πούν τα μνη­μο­νια­κά κόμ­μα­τα- συ­μπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νου βε­βαί­ως και του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ- και υπε­ρα­σπί­ζο­νται, ανέ­χο­νται και δι­καιο­λο­γούν τις μνη­μο­νια­κές, κυ­βερ­νη­τι­κές πο­λι­τι­κές. Ο πλή­ρης δια­χω­ρι­σμός των δυ­νά­με­ων που έχουν ανα­φο­ρά στη ΛΑ.Ε από τις δυ­νά­μεις του νέου, μνη­μο­νια­κού, κυ­βερ­νη­τι­κού συν­δι­κα­λι­σμού σε πα­ρα­τά­ξεις και σχή­μα­τα, ιδιαί­τε­ρα σε κε­ντρι­κό επί­πε­δο, με την ταυ­τό­χρο­νη προ­σπά­θεια συ­γκρό­τη­σης πλα­τιών ενω­τι­κών, συν­δι­κα­λι­στι­κών σχη­μά­των, στα οποία θα συμ­με­τά­σχουν και όλες οι δυ­νά­μεις της ΛΑ.Ε, ανε­ξάρ­τη­τα προ­έ­λευ­σης, απο­τε­λεί άμεσο κα­θή­κον της επό­με­νης πε­ριό­δου.

-Θα συμ­βά­λου­με στην ανα­γέν­νη­ση των το­πι­κών κι­νη­μά­των, μέ­τω­πο κρί­σι­μο σή­με­ρα με το ξε­πού­λη­μα της δη­μό­σια πε­ριου­σί­ας και την αξιο­ποί­η­ση της το­πι­κής αυ­το­διοί­κη­σης ως μοχλό νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρων πο­λι­τι­κών και ανα­διαρ­θρώ­σε­ων. Στο πλαί­σιο της ΛΑ.Ε στη­ρί­ζου­με ή όπου δεν υπάρ­χουν συ­γκρο­τού­με το συ­ντο­μό­τε­ρο δυ­να­τόν σε όλα τα επί­πε­δα της Τ.Α από τους Δή­μους μέχρι τις πε­ρι­φέ­ρειες, αυ­τό­νο­μες, δια­κρι­τές και πλα­τιές αυ­το­διοι­κη­τι­κές συ­σπει­ρώ­σεις και κι­νή­σεις. Οι δια­κρι­τές αυτές συ­σπει­ρώ­σεις και κι­νή­σεις θα πρέ­πει να πο­λι­τεύ­ο­νται σε αντι­μνη­μο­νια­κή, αντι­καλ­λι­κρα­τι­κή κα­τεύ­θυν­ση και να έχουν, ει­δι­κό­τε­ρα, απο­φα­σι­στι­κό μέ­τω­πο ενά­ντια στις κυ­βερ­νη­τι­κές, μνη­μο­νια­κές πο­λι­τι­κές λι­τό­τη­τας και υπο­βάθ­μι­σης της Τ.Α. Στις υπάρ­χου­σες αυ­το­διοι­κη­τι­κές συ­σπει­ρώ­σεις και κι­νή­σεις που κα­θο­ρί­ζο­νται από στε­λέ­χη τα οποία ση­μα­το­δο­τούν και εκ­προ­σω­πούν μνη­μο­νια­κά κόμ­μα­τα- όπως είναι πλέον και ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ- τα μέλη και στε­λέ­χη της ΛΑ.Ε δια­χω­ρί­ζο­νται και ερ­γά­ζο­νται στην κα­τεύ­θυν­ση συ­γκρό­τη­σης νέων πλα­τιών, αυ­το­διοι­κη­τι­κών συ­σπει­ρώ­σε­ων και κι­νή­σε­ων. Ταυ­τό­χρο­να θα πρέ­πει να δρα­στη­ριο­ποιού­νται στη βάση ενός θε­τι­κού, ρι­ζο­σπα­στι­κού, αυ­το­διοι­κη­τι­κού προ­γράμ­μα­τος αντι­με­τώ­πι­σης των λαϊ­κών προ­βλη­μά­των, το­πι­κής και γε­νι­κό­τε­ρης ση­μα­σί­ας, ενί­σχυ­σης της απο­κέ­ντρω­σης και της δη­μο­κρα­τί­ας με λαϊκή συμ­με­το­χή. Να θε­με­λιώ­νο­νται σε μια αγω­νι­στι­κή, κι­νη­μα­τι­κή πα­ρέμ­βα­ση στις το­πι­κές κοι­νω­νί­ες για την προ­ώ­θη­ση των το­πι­κών υπο­θέ­σε­ων και την υπε­ρά­σπι­ση των δη­μό­σιων κοι­νω­νι­κών αγα­θών.

-Θα πά­ρου­με πρω­το­βου­λί­ες για να βγει μπρο­στά το ρι­ζο­σπα­στι­κό νε­ο­λαι­ί­στι­κο κί­νη­μα, όχι μόνο στη νε­ο­λαία των εκ­παι­δευ­τι­κών μη­χα­νι­σμών. αλλά και στη νε­ο­λαία της επι­σφά­λειας και της ανερ­γί­ας.

10. Η ΛΑ.Ε ως μέ­τω­πο ορ­γα­νώ­σε­ων της Αρι­στε­ράς και αγω­νι­στών που συμ­φω­νούν με τις βα­σι­κές θέ­σεις του προ­γράμ­μα­τός της, είναι ανοι­χτή σε κάθε αρι­στε­ρή ορ­γά­νω­ση και σε κάθε πο­λί­τη που θα θε­λή­σει να εντα­χθεί ισό­τι­μα στις γραμ­μές της. Για την προ­ώ­θη­ση της άμε­σης αντι­μνη­μο­νια­κής ανα­τρο­πής που επι­διώ­κει, η ΛΑ.Ε θέλει να συμ­βά­λει με και­νο­τό­μο πνεύ­μα στη συ­γκρό­τη­ση ενός με­γά­λου πο­λι­τι­κο­κοι­νω­νι­κού με­τώ­που, που θα έχει στην προ­με­τω­πί­δα του την απαλ­λα­γή από τα μνη­μό­νια, την έξοδο από την ευ­ρω­ζώ­νη, τη ρήξη με το ευ­ρω­σύ­στη­μα και τη δια­γρα­φή του χρέ­ους.

Ένα τέ­τοιο, με­γά­λο κοι­νω­νι­κό μπλοκ, υπό την ηγε­σία της σύγ­χρο­νης ερ­γα­τι­κής τάξης, θα μπο­ρεί να συ­νε­νώ­νει, πέρα από τις όποιες δια­φο­ρές, την πλειο­ψη­φία των ελεύ­θε­ρων επαγ­γελ­μα­τιών, τα μι­κρο­με­σαία στρώ­μα­τα της πόλης, τη μι­κρο­με­σαία αγρο­τιά, τις πιο δη­μιουρ­γι­κές δυ­νά­μεις της δια­νό­η­σης και του πο­λι­τι­σμού, τη νε­ο­λαία της πα­τρί­δας μας.

Η ΛΑ.Ε, στο πλαί­σιο ενός τέ­τοιου μπλοκ, επι­διώ­κει να εκ­φρά­σει με πρω­το­πό­ρο τρόπο την ανά­γκη της άμε­σης ανα­τρο­πής με αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κό ορί­ζο­ντα, ενά­ντια στις λο­γι­κές μνη­μο­νια­κής και νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρης δια­χεί­ρι­σης, αλλά και ενά­ντια στον αρι­στε­ρό ανα­χω­ρη­τι­σμό, που πα­ρα­πέ­μπει τη δυ­να­τό­τη­τα της ρήξης και της ανα­τρο­πής σε ένα μα­κρι­νό μέλ­λον για το οποίο ποτέ οι συν­θή­κες δεν είναι ώρι­μες.

11. Για την ανά­πτυ­ξη αυτού του με­τώ­που, η ΛΑ.Ε επι­διώ­κει τη συ­νερ­γα­σία, τη συ­μπό­ρευ­ση και τη συ­μπα­ρά­τα­ξη πρώτα απ' όλα με όλες, χωρίς εξαί­ρε­ση- παρά τις μι­κρό­τε­ρες ή με­γα­λύ­τε­ρες δια­φο­ρές- τις δυ­νά­μεις της Αρι­στε­ράς, κομ­μου­νι­στι­κής ή μη, συ­μπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νων του ΚΚΕ, της ΑΝΤΑΡ­ΣΥΑ και άλλων ορ­γα­νώ­σε­ων της εξω­κοι­νο­βου­λευ­τι­κής Αρι­στε­ράς.

Την ίδια ώρα, η ΛΑ.Ε επι­θυ­μεί και επι­διώ­κει τη συμ­με­το­χή σε αυτό το μέ­τω­πο αντι­μνη­μο­νια­κής ανα­τρο­πής και άλλων δη­μο­κρα­τι­κών δυ­νά­με­ων, που μπο­ρεί να αυ­το­προσ­διο­ρί­ζο­νται ή να μην αυ­το­προσ­διο­ρί­ζο­νται ως αρι­στε­ρές, αλλά έχουν να επι­δεί­ξουν δη­μο­κρα­τι­κή προ­σή­λω­ση, αντι­μνη­μο­νια­κή συ­νέ­πεια, ενώ διέ­πο­νται από αρχές και αξίες συμ­βα­τές με την Αρι­στε­ρά.

12. Για τη δη­μιουρ­γία αυτού του ανα­γκαί­ου κοι­νω­νι­κού και πο­λι­τι­κού με­τώ­που, η ιδρυ­τι­κή συν­διά­σκε­ψη της ΛΑ.Ε απο­φα­σί­ζει μέσα στο επό­με­νο εξά­μη­νο να ορ­γα­νώ­σει το διά­λο­γο και την κοινή δράση σε δύο επί­πε­δα:

Α) Την επε­ξερ­γα­σία του προ­γράμ­μα­τος και του εναλ­λα­κτι­κού σχε­δί­ου, μέσα από ανοι­χτές εκ­δη­λώ­σεις, ημε­ρί­δες και συ­νέ­δρια, με την ανά­πτυ­ξη ενός ελεύ­θε­ρου δια­λό­γου και δια­βού­λευ­σης, που στόχο θα έχουν να συ­μπε­ρι­λά­βουν τους άμεσα εμπλε­κό­με­νους στην πα­ρα­γω­γή αλλά και τη δια­νό­η­ση. Ζη­τού­με­νο αυτού του δια­λό­γου είναι ένα κατά το δυ­να­τόν άρτιο και πει­στι­κό πρό­γραμ­μα διε­ξό­δου, που θα απευ­θύ­νου­με στην ελ­λη­νι­κή κοι­νω­νία και το οποίο θα δεί­ξει ότι υπάρ­χει εναλ­λα­κτι­κή για να επι­στρέ­ψει η αυ­το­πε­ποί­θη­ση στο λαϊκό κί­νη­μα. Η επε­ξερ­γα­σία του προ­γράμ­μα­τος θα συ­νο­δεύ­ε­ται από μια κε­ντρι­κή, διαρ­κή πο­λι­τι­κή κα­μπά­νια για την έξοδο από την Ευ­ρω­ζώ­νη και τη σύ­γκρου­ση με την ΕΕ.

Β) Την κοινή δράση στα βα­σι­κά πεδία κοι­νω­νι­κού αγώνα της επό­με­νης πε­ριό­δου. Το πρώτο αφορά στην αντί­στα­ση στις ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις. Εδώ απαι­τεί­ται ο συ­ντο­νι­σμός δρά­σης των ερ­γα­ζο­μέ­νων στις ΔΕΚΟ και στις υπη­ρε­σί­ες που οδεύ­ουν προς εκ­ποί­η­ση με τους αγώ­νες των πο­λι­τών ενά­ντια στο ξε­πού­λη­μα της δη­μό­σιας πε­ριου­σί­ας. Στό­χος πρέ­πει να είναι η ορ­γά­νω­ση ενω­τι­κών επι­τρο­πών αγώνα σε κάθε χώρο, όσο και μια πα­νε­θνι­κή επι­τρο­πή υπε­ρά­σπι­σης και ανά­κτη­σης της δη­μό­σιας πε­ριου­σί­ας, που να πε­ρι­λαμ­βά­νει σω­μα­τεία, συλ­λό­γους, επι­τρο­πές αγώνα, κι­νή­μα­τα. Το δεύ­τε­ρο πεδίο αφορά στις επερ­χό­με­νες, αντι­δρα­στι­κές αλ­λα­γές στο ερ­γα­σια­κό, με κε­ντρι­κές αιχ­μές τις συν­δι­κα­λι­στι­κές ελευ­θε­ρί­ες, τον 13ο-14ο μισθό και τις ομα­δι­κές απο­λύ­σεις. Και στα δύο πεδία, κε­ντρι­κό κα­θή­κον της πα­ρέμ­βα­σης της Λαϊ­κής Ενό­τη­τας είναι η συ­γκρό­τη­ση πο­λι­τι­κού ρεύ­μα­τος ρήξης με το ευ­ρω­σύ­στη­μα. Σε αυτό το κε­ντρι­κό, πο­λι­τι­κό ρεύμα θα επι­διώ­κου­με να συ­γκλί­νουν τα επι­μέ­ρους κι­νή­μα­τα, ώστε να υπάρ­ξει νι­κη­φό­ρα προ­ο­πτι­κή και διέ­ξο­δος.

13. Αυτό το μέ­τω­πο πρέ­πει να προ­σπα­θή­σου­με να το χτί­σου­με από τα πάνω και από τα κάτω, με πλα­τιές λαϊ­κές επι­τρο­πές ενά­ντια στα μνη­μό­νια και την ευ­ρω­ζώ­νη.

Ένα τέ­τοιο μέ­τω­πο δεν μπο­ρεί να δη­μιουρ­γη­θεί και να στα­θεί εάν δεν στη­ρι­χθεί σε ένα ρω­μα­λέο λαϊκό κί­νη­μα, με τους ερ­γα­ζό­με­νους και τη νε­ο­λαία στην πρω­το­πο­ρία. Η ΛΑ.Ε. θέτει το σύ­νο­λο των δυ­νά­με­ών της σε πο­λι­τι­κό και κι­νη­μα­τι­κό «συ­να­γερ­μό» και θα μπει στην πρώτη γραμ­μή της κοι­νω­νι­κής αντί­στα­σης. Πέραν των όσων ήδη ανα­φέρ­θη­καν, θα αγω­νι­στού­με το αμέ­σως επό­με­νο διά­στη­μα για:

α)Την υπε­ρά­σπι­ση της λαϊ­κής κα­τοι­κί­ας, την από­κρου­ση των πλει­στη­ρια­σμών προς όφε­λος των τρα­πε­ζι­τών, των δα­νει­στών και των ξένων κερ­δο­σκο­πι­κών κε­φα­λαί­ων, στα οποία εκ­χω­ρού­νται τα κόκ­κι­να, αλλά και ενή­με­ρα, δά­νεια υπερ­χρε­ω­μέ­νων λαϊ­κών νοι­κο­κυ­ριών και μι­κρο­με­σαί­ων επι­χει­ρή­σε­ων.

β)Την από­κρου­ση της νέας φο­ρο­ε­πι­δρο­μής, την υπε­ρά­σπι­ση των μι­κρο­ο­φει­λε­τών στο Δη­μό­σιο και την ακύ­ρω­ση των δια­κο­πών πα­ρο­χής ρεύ­μα­τος και υδρο­δό­τη­σης σε λαϊκά νοι­κο­κυ­ριά, που αδυ­να­τούν οι­κο­νο­μι­κά να πλη­ρώ­σουν τους λο­γα­ρια­σμούς τους.

γ)Την υπε­ρά­σπι­ση των συ­ντά­ξε­ων, της κοι­νω­νι­κής ασφά­λι­σης και της δη­μό­σιας δω­ρε­άν υγεί­ας.

δ)Την υπε­ρά­σπι­ση, στή­ρι­ξη, και ανα­βάθ­μι­ση της δη­μό­σιας δω­ρε­άν παι­δεί­ας σε όλες τις βαθ­μί­δες της, με πρώτη προ­τε­ραιό­τη­τα τη στή­ρι­ξη των εκ­παι­δευ­τι­κών και την κά­λυ­ψη με στα­θε­ρές θέ­σεις ερ­γα­σί­ας όλων των εκ­παι­δευ­τι­κών κενών.

ε)Την ενί­σχυ­ση των κι­νη­το­ποι­ή­σε­ων της νε­ο­λαί­ας ενά­ντια στην ανερ­γία και την ερ­γα­σια­κή επι­σφά­λεια, για δη­μό­σια, δω­ρε­άν παι­δεία.

στ)Την ορ­γά­νω­ση της αλ­λη­λεγ­γύ­ης στους πρό­σφυ­γες, απέ­να­ντι στην ξε­νο­φο­βία, τον νε­ο­φα­σι­σμό και τους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς πο­λέ­μους.

14. Η ΛΑ.Ε θε­ω­ρεί ότι σή­με­ρα, που κα­λού­μα­στε να δώσει σκλη­ρή μάχη για να μην ταυ­τι­στεί η Αρι­στε­ρά με την ήττα και τη συν­θη­κο­λό­γη­ση, είναι ανα­γκαίο να ανοί­ξου­με, με τον πιο ου­σια­στι­κό αλλά και αυ­το­κρι­τι­κό τρόπο, τη συ­ζή­τη­ση για την Αρι­στε­ρά και το σο­σια­λι­σμό στον 21ο αιώνα. Η ΛΑ.Ε, με πλήρη σε­βα­σμό σε όλα τα με­γά­λα επι­τεύγ­μα­τα του αρι­στε­ρού και ερ­γα­τι­κού κι­νή­μα­τος στην πα­τρί­δα μας και στον κόσμο, στρα­τεύ­ε­ται στον αγώνα για την επα­νί­δρυ­ση της Αρι­στε­ράς, κάτι που, με­τα­ξύ άλλων, προ­ϋ­πο­θέ­τει:

-Επα­νε­ξέ­τα­ση των δρό­μων για και­νο­τό­μα και οι­κο­νο­μι­κά, κοι­νω­νι­κά και οι­κο­λο­γι­κά βιώ­σι­μα εγ­χει­ρή­μα­τα, με ιστο­ρι­κό ορί­ζο­ντα το σο­σια­λι­σμό.

-Επα­νε­ξέ­τα­ση των μορ­φών και με­τα­σχη­μα­τι­σμών μιας σο­σια­λι­στι­κής οι­κο­νο­μί­ας με προ­τε­ραιό­τη­τα στον πο­λι­τι­κό και κοι­νω­νι­κό ρόλο των ερ­γα­ζο­μέ­νων.

-Απόρ­ρι­ψη των λο­γι­κών διαί­ρε­σης και κα­τα­κερ­μα­τι­σμού της στην Αρι­στε­ρά, των ιδιο­κτη­σια­κών νο­ο­τρο­πιών και όλων των πα­ραλ­λα­γών του σε­χτα­ρι­σμού.