ΚΚΕ (μ-λ) ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΕΙ ΤΟ ΝΕΟ “ΠΟΛΥ-ΤΕΡΑΤΟΥΡΓΗΜΑ”!

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΠΕΡΓΙΕΣ, ΤΗ ΛΑΪΚΗ ΚΑΤΟΙΚΙΑ, ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΜΑΣ! 

Με το αφήγημα της «προτελευταίας ανάσας» πριν την «κανονικότητα» η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ προχωράει στη ψήφιση –για μια ακόμη φορά– δεκάδων αντιλαϊκών μέτρων. Με το πολυνομοσχέδιο των 600 σελίδων, που έχει ελεγχθεί (προς δόξα της κυβερνητικής και αστικής υποτέλειας) λέξη προς λέξη από τους λεγόμενους θεσμούς, προστίθενται νέα βάρη και νέα δεινά στα εργατικά και λαϊκά στρώματα. Κύρια σημεία του, το χτύπημα του δικαιώματος στην απεργία, η περιστολή των επιδομάτων, η επέκταση των πλειστηριασμών και το ξεπούλημα του συσσωρευμένου κοινωνικού πλούτου με αιχμή τη ΔΕΗ.

Όλα, δηλαδή, εκείνα τα «προαπαιτούμενα» που συμπληρώνουν και προσθέτουν ένταση και βαρβαρότητα στην επίθεση του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού. Που περιορίζουν τη δυνατότητα συλλογικής και οργανωμένης απάντησης των εργαζομένων απέναντι στον ταξικό αντίπαλο. 

Που συνεχίζουν και διευρύνουν τη μεταφορά πλούτου από τους εργαζόμενους προς το κεφάλαιο και από τη χώρα προς τους ιμπεριαλιστές. Που αποτελούν το αντίτιμο –μαζί με το βάθεμα της εξάρτησης και την επικίνδυνη υποταγή στις επιθετικές επιλογές και απαιτήσεις των ιμπεριαλιστών (ΗΠΑ, ΕΕ)– για την έξοδο στις αγορές και τη λεγόμενη ανάπτυξη, τις εναγώνιες (και αμφίβολες) προσδοκίες, δηλαδή, της άρχουσας τάξης για «κερδοφόρες ανάσες».

Σ΄ αυτήν την κατεύθυνση, κυβέρνηση και αντιπολίτευση είναι απόλυτα σύμφωνοι. Η διαφορετικότητά τους (και ο συναγωνισμός τους) βρίσκεται στην αποτελεσματικότητα που η καθεμία μπορεί να επιδείξει στη διαχείριση αυτής της αντιλαϊκής πολιτικής, στην υλοποίηση των εντολών ΕΕ-ΔΝΤ-κεφαλαίου.

Σ’ αυτήν την κατεύθυνση έχει υποταχθεί εδώ και καιρό ο κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός, οι ηγεσίες της ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, που δεν τηρούν καν τα προσχήματα παλαιότερων περιόδων και δρουν εχθρικά προς τα συμφέροντα των εργαζομένων.

Αυτήν την κατεύθυνση αδυνατεί (και αρνείται) να αντιμετωπίσει η ρεφορμιστική γραμμή της συνδιαλλαγής, του συμβιβασμού και της μικροκομματικής αναπαραγωγής. Η γραμμή των κοινοβουλευτικών αυταπατών, των εύκολων και άμεσων «λύσεων» και των βερμπαλιστικών διακηρύξεων. Η γραμμή που υποτάσσεται στους αρνητικούς ταξικούς συσχετισμούς και αρνείται την ταξική πάλη και τη σύγκρουση με τους ντόπιους και ξένους εκμεταλλευτές και δυνάστες.

Είναι η κυριαρχία αυτής της γραμμής στο λαϊκό κίνημα και την Αριστερά που αφοπλίζει και καθηλώνει τον λαό, εγκλωβίζει την οργή και αγανάκτησή του, δίνοντας όλο το έδαφος στο κεφάλαιο και τον ιμπεριαλισμό να εκδηλώνουν και να υλοποιούν την πιο βάρβαρη και επιθετική φύση τους.

Και επειδή αυτή η βαρβαρότητα δεν έχει όρια –παρά μόνο αυτά που κάθε φορά τής θέτει το εργατικό και λαϊκό κίνημα– οι εργαζόμενοι και ο λαός δεν έχουν άλλη διέξοδο από το να αναλάβουν να αντιστρέψουν την κατάσταση. Στους χώρους δουλειάς, στα συνδικάτα, στις γειτονιές, να σηκώσουμε το ανάστημα με μαζικό και οργανωμένο τρόπο, να ξεπεράσουμε τις λογικές ηττοπάθειας και μοιρολατρίας και να οργανώσουμε τον αγώνα μας.

Με συναίσθηση των δυσκολιών, αλλά και με ακλόνητη πίστη στις απεριόριστες δυνατότητες της λαϊκής πάλης να πυροδοτήσουμε εστίες αντίστασης και διεκδίκησης, και να συγκροτήσουμε τους όρους ανατροπής της βαρβαρότητας.

- Μαζική αντίσταση για να μην περάσουν τα νέα αντεργατικά και αντιλαϊκά μέτρα.

- Ανατροπή της πολιτικής ΕΕ - ΔΝΤ - Κεφαλαίου - Κυβέρνησης.

- Ενάντια στην ιμπεριαλιστική εξάρτηση και την καπιταλιστική επίθεση.

- Με απεργίες, διαδηλώσεις και οργανωμένο αγώνα μπορούμε να τα καταφέρουμε!