Η παραίτηση της αναπληρώτριας υπουργού Εργασίας μετά τις αποκαλύψεις ότι έπαιρνε επιδότηση ενοικίου ενώ διαθέτει τεράστια περιουσία είναι ένα κραυγαλέο σύμπτωμα του πολιτικού κατήφορου της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.
Στη δήλωση της παραίτησής της η υπουργός ισχυρίζεται ότι δεν είχε πρόθεση να προκαλέσει το κοινό περί δικαίου αίσθημα και ομολογεί ότι η πρόκληση έγινε χειρότερη όταν έγιναν γνωστά τα περιουσιακά στοιχεία που κατέχει μαζί με τον σύζυγό της. Ήταν άραγε τόσο δύσκολο πολιτικά να είχε καταλάβει από την αρχή πόσο προκλητικό είναι να εισπράττει επιδότηση 1.000 ευρώ το μήνα όταν εποπτεύει τις συνθήκες εργασίας ενός κόσμου που δεν παίρνει ούτε τα μισά σαν μηνιάτικο ή δεν παίρνει επίδομα ενώ είναι άνεργος;
Αυτή η πολιτική αφασία δεν είναι απλά και μόνο προσωπικό γνώρισμα της συγκεκριμένης υπουργού.
Στη δήλωση της παραίτησής της η υπουργός ισχυρίζεται ότι δεν είχε πρόθεση να προκαλέσει το κοινό περί δικαίου αίσθημα και ομολογεί ότι η πρόκληση έγινε χειρότερη όταν έγιναν γνωστά τα περιουσιακά στοιχεία που κατέχει μαζί με τον σύζυγό της. Ήταν άραγε τόσο δύσκολο πολιτικά να είχε καταλάβει από την αρχή πόσο προκλητικό είναι να εισπράττει επιδότηση 1.000 ευρώ το μήνα όταν εποπτεύει τις συνθήκες εργασίας ενός κόσμου που δεν παίρνει ούτε τα μισά σαν μηνιάτικο ή δεν παίρνει επίδομα ενώ είναι άνεργος;
Αυτή η πολιτική αφασία δεν είναι απλά και μόνο προσωπικό γνώρισμα της συγκεκριμένης υπουργού.
Πρώτη επιλογή: η «συνέχεια του κράτους». Το κράτος το οποίο ανέλαβαν να διαχειριστούν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ είναι δομημένο για να στηρίζει τα προνόμια της άρχουσας τάξης. Οι κορυφές της κάθε ιεραρχικής γραφειοκρατίας αυτού του κράτους έχουν κατοχυρωμένες παροχές που τους εξασφαλίζουν εξομοίωση με τα στελέχη που διευθύνουν τις επιχειρήσεις. Είναι στοιχειώδες ότι η Αριστερά που παλεύει για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης συγκρούεται με αυτά τα προνόμια.
Γιατί ο κάθε εκλεγμένος (υπουργός, βουλευτής, δήμαρχος κλπ) να μην αρκείται σε ένα μισθό ίσο με τον μέσο μισθό με τον οποίο επιβιώνει ο κόσμος της δουλειάς; Αντί γι’ αυτό, ο Αλέξης Τσίπρας επέλεξε τη συνέχιση των προνομίων που έχουν καθιερώσει οι δυνάμεις του κατεστημένου, οι οποίες τώρα ζητάνε και τα ρέστα από την κυβέρνηση.
Δεύτερη επιλογή: πρόσωπα που αντιστοιχούν στις πολιτικές που προσκυνάει η κυβέρνηση. Ένας καραμπινάτος δεξιός για τους καραβανάδες, ένας απόστρατος για τους μπάτσους, ένας εκατομμυριούχος για το υπουργείο προσέλκυσης επενδύσεων. Ο Παπαδημητρίου δεν είναι μόνο ο πλούσιος σύζυγος της επιδοτούμενης υπουργού που παραιτείται μαζί της. Είναι προσωποποίηση του εφαρμοσμένου νεοφιλελευθερισμού.
Όσο πιο συστηματικά ο Αλέξης Τσίπρας προχώρησε από τους αρχικούς συμβιβασμούς στην πλήρη υιοθέτηση των πολιτικών επιλογών των μνημονίων και της άρχουσας τάξης σε όλους τους τομείς, τόσο πιο έντονα ήρθαν στο προσκήνιο σαν πρωτοκλασάτα στελέχη της κυβέρνησής του τα πρόσωπα που τώρα παραιτούνται κάτω από το βάρος απαράδεκτης συμπεριφοράς.
Το συμπέρασμα είναι ξεκάθαρο: χρειάζεται ξήλωμα πολιτικής, όχι μόνο προσώπων. Οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, η νεολαία που αγανακτούν με τις προκλήσεις δεν έχουν τίποτε να περιμένουν από έναν ανασχηματισμό. Μόνο η οργανωμένη δύναμη του εργατικού κινήματος μπορεί να επιβάλει τις αλλαγές που χρειάζονται, την προτεραιότητα στις ανάγκες της εργατικής τάξης υποχρεώνοντας τους καπιταλιστές να πληρώσουν το κόστος. Με κρατικοποίηση και εργατικό έλεγχο των τραπεζών που λεηλατούν συντάξεις και σπίτια. Με κρατική βιομηχανία φαρμάκου αντί για το άρμεγμα των νοσοκομείων από την κάθε Νοβάρτις. Με χρηματοδότηση για τα Σχολεία και τους Δήμους αντί για φρεγάτες και μαχητικά αεροπλάνα που περιφρουρούν τα “οικόπεδα” των πολυεθνικών του πετρέλαιου.
Αυτός ο προσανατολισμός απαιτεί μια Αριστερά που έχει επαναστατικές επιλογές. Επιλογές σύγκρουσης με τα προνόμια της άρχουσας τάξης και ανατροπής των δομών που τα υπηρετούν. Αυτή είναι η μεγάλη διχάλα που έχουμε μπροστά μας. Να χτίσουμε την επαναστατική αριστερά πριν ο κατήφορος του ΣΥΡΙΖΑ τα θυσιάσει όλα στο βωμό της ανόρθωσης του ελληνικού καπιταλισμού.
Πηγή : ergatiki
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου