ΑΠΕΙΛΗ ΠΟΛΕΜΟΥ ΠΑΝΩ KAI ΑΠΟ ΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ. ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΣΤΑΜΑΤΗΜΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

Οι τελευταίες εξελίξεις στην περιοχή των Βαλκανίων και της Ανατολικής Μεσογείου αποσταθεροποιούν επικίνδυνα, για άλλη μια φορά, την περιοχή και πυκνώνουν τα σύννεφα του πολέμου. Η ανοικτή πληγή από την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας με την δημιουργία των κρατών-προτεκτοράτων του ιμπεριαλισμού, οι τριβές μεταξύ των κρατών οι οποίες υποδαυλίζονται από το ΝΑΤΟ και την Ε.Ε, με υποκίνηση των εθνικισμών, στρέφουν τον ένα λαό ενάντια στον άλλο, σε συνθήκες κοινωνικής καταστροφής, ανεργίας, φτώχειας και εξαθλίωσης σε όλες τις χώρες της περιοχής. Ο πόλεμος ως απειλή συνιστά επιχείρηση χειραγώγησης των μαζών, ενώ ως ενεργός κατάσταση αντιπροσωπεύει το πιο οξύ σημείο έκρηξης των θεμελιωδών αντιφάσεων μέσα στην καπιταλιστική κοινωνία, και, εν τέλει, την καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων που επιβάλλει η κρίση του συστήματος – καταστρέφοντας με φυσικό τρόπο την κύρια παραγωγική δύναμη, την εργατική τάξη.

Οι κινήσεις, για την λεγόμενη επίλυση του «ονοματολογικού» για την Μακεδονία, από τις κυβερνήσεις Τσίπρα και Ζάαφ, γίνονται κάτω από την πίεση του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε, για την ενίσχυση των θέσεων του ΝΑΤΟ στην περιοχή με κύριο σκοπό την ενίσχυση της στρατιωτικής πίεσης στη Ρωσία και τον έλεγχο των ενεργειακών οδών προς την Ευρώπη.

Η εθνικιστική υστερία, με την ανιστόρητη θέση ότι δεν υπάρχει μακεδονικό έθνος και ότι η Mακεδονία είναι μόνο ελληνική, ιδεολογικά προετοιμάζει τον πόλεμο και ενισχύει τον φασισμό. Δυστυχώς, αυτή είναι η θέση ενός μεγάλου κομματιού της Αριστεράς στην Ελλάδα, που αφού αναγνωρίζουν και καταγγέλουν, σωστά, το ρόλο του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε στη συνέχεια το μεν ΚΚΕ υποστηρίζει ότι δεν υπάρχει μακεδονικό έθνος, μακεδονική γλώσσα και μανεδονική μειονότητα στην Ελλάδα, η δε ΛΑΕ «ότι ο κύριος κίνδυνος είναι ο αλυτρωτισμός των άλλων». Tο αποτέλεσμα είναι η στήριξη του εθνικισμού από τα αριστερά, θέτοντας κι ένα μεγάλο εμπόδιο στην αναγκαία διεθνιστική ενότητα των βαλκανικών λαών ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τις ντόπιες αστικές τάξεις.

ΑΙΓΑΙΟ

Στην παρούσα φάση, το κέντρο της κρίσης, και το πιο επικίνδυνο σημείο ανάφλεξης στα Βαλκάνια, είναι το Αιγαίο και η Ανατολική Μεσόγειος. Αυτή την στιγμή στο Αιγαίο και στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου γίνεται υπερσυγκέντρωση πολεμικών ναυτικών δυνάμεων: το σύνολο του 6^ου στόλου ενισχυόμενου με ένα επιπλεον αεροπλανοφόρο με 2.500 πεζοναύτες, με φρεγάτες και άλλα πολεμικά πλοία, οι συνεχείς περιπολίες των στόλων της Ελλάδος, της Τουρκίας, της Αιγύπτου, του Ισραήλ, ακόμα και μια φρεγάτα του Ιταλικού πολεμικού ναυτικού! Τα μικροεπεισόδια είναι συνεχή. O εμβολισμός ελληνικού πολεμικού πλοίου από τουρκικό κι οι απειλές για θερμό, ακόμα και για ένοπλο επεισοδιο ή η σύλληψη των 2 Eλλήνων αξιωματικών από τους Tούρκους, η φυλάκιση και η παραπομπή τους σε δίκη εντάσσεται στο ίδιο κλίμα.

Η διεξαγωγή της μεγάλης αεροναυτικής άσκησης σε ολόκληρο το Αιγαίο με την επωνυμία «ΗΝΙΟΧΟΣ» με την συμμετοχή φυσικά της Ελλάδος αλλά και των ΗΠΑ, της Αιγύπτου, του Ισραήλ, της Ιταλίας και της Σαουδικής Αραβίας(!) πυροδοτεί μεγαλύτερες εντάσεις. Όχι δεν είναι αποτρεπτική, αλλά αντίθετα, φέρνει το χάος της Μέσης Ανατολής στο Αιγαίο και τα Βαλκάνια. Η κατάληψη από τον τούρκικο στρατό και η σφαγή των Kούρδων στο Αφρίν, βρίσκει τον τουρκικό στρατό σε απόστολη βολής από τις επίμαχες περιοχές των «οικοπέδων» για την εξόρυξη των υδρογονανθράκων στην νοτιοανατολική Mεσόγειο.

ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΚΛΙΜΑΚΩΣΗΣ

Τα σημεία τριβής, πέραν από τα παλιά, στο Αιγαίο, είναι η αμφισβήτηση της περιοχής όπου θα γίνουν οι έρευνες για εξόρυξη  υδρογονανθράκων στα νότια της Κύπρου, όπως επίσης η διασφάλιση των  ενεργειακών δρόμων προς την Ευρώπη που περνάνε από τα Bαλκάνια. Η παρουσία των γεωτρύπανων έχει παροξύνει την κατάσταση, ήδη έχουν εγκατασταθεί μια ιταλική και δύο αμερικάνικες εταιρίες πετρελαίων, με την γνωστή ιμπεριαλιστική συνταγή, την προστασία τους από τα κανόνια μιας ιταλικής φρεγάτας και των πλοίων του έκτου στόλου (βέβαια, οι Iταλοί, στην πρόσφατη απόπειρα έρευνας του σκάφους της ENI φρόντισαν να μην κάνουν τίποτα απέναντι στις ένοπλες αμφισβητήσεις του Eρντογάν).

Φυσικά, δεν χρειάζεται να επιχειρηματολογήσει κανεία ότι τα πιθανά κέρδη από αυτά τα κοιτάσματα δεν θα είναι προς όφελος των λαών της περιοχής αλλά για τις μεγάλες πολυεθνικές εταιρίες και τους ντόπιους καπιταλιστές συνεργάτες  τους. Oι λαοί θα πληρώσουν για άλλη μια  φορά το πετρέλαιο αρχικά με υπερεξοπλισμούς για την προστασία των κοιτασμάτων και της άντλησής τους και στη συνέχεια με αίμα, δάκρυα και ανθρώπινα κορμιά.

Τα αίτια αυτής της κρίσης πρέπει να τα αναζητήσουμε:

• Στην παγκόσμια οικονομική κρίση που επιβάλει στον καπιταλισμό, για την αντιμετώπιση της οικονομικής του χρεοκοπίας να εκμεταλλευτεί με κάθε τίμημα και με κάθε κόστος οποιαδήποτε πηγή κέρδους.
• Στον πλήρη γεωπολιτικό έλεγχο από την πλευρά του ιμπεριαλισμού, της περιοχής χρησιμοποιώντας για άλλη μια φορά το ένα αστικό καθεστώς ενάντια στο άλλο· κι αφού και τα δύο εξαντληθούν, εμφανίζεται ως διαιτητής της διένεξης και, σε τελευταία ανάλυση, ως ο πραγματικός επικυρίαρχος. «Η πραγματική λύση του βαλκανικου ζητήματος βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με τα συμφέροντα των δυτικών δυναστειών και χρηματιστηρίων. Οι μεγάλες δυνάμεις είχανε πάντοτε άμεσο συμφέρον να θέτουν τους βαλκανικούς λαούς και κράτη αντιμέτωπα μεταξύ τους, να τα αποδυναμώσουν, για να τα θέτουν κάτω από την οικονομική και πολιτική επιρροή», έγραφε ο  Λέον Τρότσκι πριν ένα αιώνα. (βλέπε: Τα βαλκάνια και οι βαλκανικοί πολέμοι 1912 – 13, σελ. 84)
• Στην προσπάθεια και από το τούρκικο και το ελληνικό κράτος να εμφανιστεί το καθένα ως ο πιο ισχυρός και καλύτερος εγγυητής των συμφερόντων του ιμπεριαλισμού, ικανός να κυριαρχήσει απέναντι του άλλου, επιζητώντας την εύνοια των ιμπεριαλιστικών αφεντικών (Αμερικανών, Ε.Ε και ΝΑΤΟ) και έτσι προωθώντας και τα συμφέροντα των ντόπιων καπιταλιστών.
• Το καθεστώς Ερντογάν με τους χιλιάδες πολιτικούς κρατούμενους, με μεγάλα οικονομικά προβλήματα, αντιμετωπίζοντας τα μεγάλα κοινωνικά ζητήματα και τα ζητήματα των μειονοτήτων, ιδιαίτερα το Κουρδικό, με ωμή κρατική καταστολή, θέλει να εμφανιστεί ως το πιο ισχυρό καθεστώς στην περιοχή που μπορεί να επιβάλει την στρατιωτική  του ισχύ. Ιδιαίτερα μετά την κατάκτηση του Αφρίν και την σφαγή των Κούρδων, με την ανοχή των Αμερικανών, των Ρώσων και της Συρίας, αυτή η τάση έχει ενισχυθεί.
• Από την άλλη η κυβέρνηση Τσίπρα-Καμένου αφού σκόρπισε την φτώχεια και την εξαθλίωση σε ολόκληρο το λαό, έγινε μια από τις πιο φιλο-ιμπεριαλιστικές κυβερνήσεις, σχηματίζοντας κάτω από την ιμπεριαλιστική ομπρέλα τον αντιδραστικό άξονα Ελλάδα - Κύπρου -Ισραήλ, με τον σφάχτη του παλαιστινιακού λαού Νετανιάχου και τον δικτάτορα της Αιγύπτου Αλ Σίσι. Θέλει να εμφανιστεί, στον ιμπεριαλισμό, ως ο «σταθεροποιητικός» παράγοντας της περιοχής, ενάντια στον τυχοδιωκτισμό και την αστάθεια του καθεστώτος Ερντογάν, και έτσι να παίξει ένα ηγεμονικό ρόλο στην περιοχή. Αυτή η ηλίθια πολιτική των Τσίπρα - Καμένου - Κοτζιά είναι ανιστόρητη και επικίνδυνη. Η ελληνική αστική τάξη φαίνεται ότι δεν έχει βγάλει κανένα μάθημα από την Μικρασιατική καταστροφή, και την τότε –παρόμοια- εξωτερική πολιτική, του «σταθεροποιητικού» παράγοντα και του προθυμου διεκπεραιωτή των ιμπεριαλιστικών βλέψεων. Tότε, με την παρότρυνση της Αγγλίας και της Γαλλίας, εισέβαλε στην Τουρκία ικανοποιώντας και τις μεγαλοϊδεατικές φαντασιώσεις της· όταν στη συνέχεια οι «σύμμαχοι» άλλαξαν στάση οδηγηθήκαμε στην Μικρασιατική καταστροφή με χιλιάδες νεκρούς και 1.500.000 πρόσφυγες.
• Ο εσωτερικός εχθρός ο λαός και των δύο χωρών. Η εσωτερική πολιτική οικονομική και κοινωνική κατάσταση και στις δύο χώρες είναι άθλια, η φτώχεια, η εξαθλίωση και η μαζική ανεργία είναι το παρόν και το μέλλον της εργατικής τάξης και του λαού. Η εντεινόμενη οργή, δυσφορία και αγανάκτηση του λαού για αυτήν την κατάσταση, μέσω του εθνικισμού προσπαθούν να  διοχετευτεί ενάντια στους άλλους λαούς σαν «λύση» για τα δεινά που υφίστανται... Εάν η κρατική καταστολή και το κράτος έκτακτης ανάγκης δεν μπορεί να υποτάξει τους λαούς, τότε ένα πολεμικό μακελειό μπορεί να προσφέρει μια κάποια λύση για την άρχουσα τάξη. «O πόλεμος είναι η συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα», κατά το γνωστό δόγμα.

Ποιος ο χαρακτήρας ενός πιθανού πολεμικού μακελειού;

Ένας πιθανός πόλεμος είναι ιμπεριαλιστικός και από τις δύο πλευρές. Είναι εθνικιστικός μύθος ότι η Ελλάδα είναι αμυνόμενη και ότι  ο λαός πρέπει «να υπερασπιστεί την πατρίδα»· παρόμοια ρητορική αναπτύσσεται και από τους τούρκους εθνικιστές. Οι λαοί της Ελλάδος, της Τουρκίας, αλλά και οι άλλοι βαλκανικοί λαοί βιώνουν τα ίδια προβλήματα και δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα μεταξύ τους. Μόνο καταστροφές μπορεί να φέρει και  στους δύο λαούς μια πολεμική αναμέτρηση κι οι μόνοι νικητές ενός πολέμου θα είναι τα ιμπεριαλιστικά αφεντικά και οι ντόπιοι λακέδες του το μεγάλο κεφάλαιο.

ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ

Η μόνη δύναμη που μπορεί να αποτρέψει τον πόλεμο και να συντρίψει τις συνωμοσίες του ιμπεριαλισμού είναι η ταξική πάλη της εργατικής τάξης και του λαού και από τις δύο πλευρές των συνόρων. Καθήκον της εργατικής τάξης και της πρωτοπορίας της είναι:

• Να παλέψει ενάντια στις στρατιωτικές δαπάνες, ούτε ευρώ για πολεμικές δαπάνες. Ήδη η κατεστραμένη οικονομικά Eλλάδα ετοιμάζεται τώρα να ξοδέψει πάνω από 5 δισεκατομμύρια ευρώ για αγορά πολεμικών πλοίων. Λεφτά για την υγεία και την παιδεία και όχι σε πολεμικούς εξοπλισμούς.
• Κανένας φαντάρος στις πολεμικές αποστολές του ΝΑΤΟ και των ιμπεριαλιστών.
• Κλιμάκωση των ταξικών αγώνων για μόνιμη δουλειά και κοινωνικές παροχές για δημοκρατικές ελευθερίες, ενάντια στο κράτος έκτακτης ανάγκης και την κρατική καταστολή.
• Καμία παραχώριση στην πολιτική της λεγόμενης εθνικής ενότητας. Οι θέσεις «Οι κομμουνιστές θα πρωτοστατήσουν στον αγώνα για υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας, των κυριαρχικών δικαιωμάτων μας. Για να συντριβεί ο όποιος ξένος εισβολέας εάν τολμήσει και επιτεθεί στην Ελλάδα» (Δ.Κουτσούμπας - KKE) και η δήλωση του Π.Λαφαζάνη «αυτήν την ώρα όλοι πρέπει να αντιληφθούμε ότι η άμεση και πιο μεγάλη απειλή για την Ελλάδα στην περιοχή μας προέρχεται από το καθεστώς Ερντογάν και τις κατεστημένες δυνάμεις της Άγκυρας και ότι αυτή η απειλή επιδιώκει τον κατακερματισμό της χώρας και τον πλήρη έλεγχο της Κύπρου» προτρέπουν στην πραγματικότητα τον λαό να συστρατευτεί μαζί με την κυβέρνηση και το κεφάλαιο σε ένα ιμπεριαλιστικό πόλεμο για τα πετρέλαια, όσο και να λένε στο εσωτερικό του ΚΚΕ ότι παράλληλο στόχο έχουν την μετετροπή του πολέμου σε επανάσταση!
• Υπεράσπιση των δικαιωμάτων όλων των μειονοτήτων και κυρίως του δικαιώματος της εθνικής αυτοδιάθεσης των Κούρδων.
• Κοινή διεθνιστική πάλη της εργατικής τάξης και του λαού σε Ελλάδα και Τουρκία ενάντια στον πόλεμο, για την ανατροπή των αστικών τάξεων και στις δύο χώρες
• Και κυρίως, πάλη για την ανατροπή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ από τα κάτω και τ’ αριστερά και η οργάνωση της πάλης για εργατική εξουσία.

Αν η πάλη της εργατικής και του λαού δεν κατορθώσει να αποτρέψει τον πόλεμο, τότε, σε αυτήν την περίπτωση πρέπει να παλαίψουμε για την μετατροπή του πολέμου σε επανάσταση. Η αντιπολεμική δράση των μπολσεβίκων στον Α’ παγκόσμιο πόλεμο καθώς και η δράση του ΚΚΕ υπό την καθοδήγηση του μετέπειτα γραμματέα του, Παντελή Πουλιόπουλου, στην Μικρασιατική εκστρατεία δείχνει τον δρόμο της δράσης στον στρατό και στην κοινωνία -  για την μετατροπή του πολέμου σε επανάσταση. Καμιά ανακωχη της ταξικής πάλης στην κοινωνία, αντίθετα πρέπει να κλιμακωθεί αυτή η πάλη με απεργίες, αντιπολεμικές διαδηλώσεις και άλλες δράσεις. Κεντρικός άξονας της πάλης παντού αλλά κυρίως μέσα στο στρατό είναι ότι ο εχθρός είναι στη δική μας χώρα. Είναι οι καπιταλιστές, οι τράπεζες, οι δυνάμεις καταστολής, οι στρατοκράτες, το κράτος και η κυβέρνηση. Παλεύουμε ενάντια στην στρατιωτική πειθαρχία, μην αναγνωρίζοντας την εξουσία των αξιωματικών, αναλαμβάνοντας την διεύθυνση των μονάδων από επιτροπές φαντάρων. Αντιπολεμική δράση μέσα στον στρατό και συναδέλφωση με τους «αντίπαλους» φαντάρους και συνένωση των δυνάμεων για το σταμάτημα του πολέμου και την μετροπή του σε επανάσταση. Η διεθνιστική επαναστατική δράση της εργατικής τάξης και κυρίως της νεολαίας στο στρατό είναι ο μόνος δρόμος για το σταμάτημα του πολέμου.

Μόνο η επανάσταση και η εργατική εξουσία μπορεί να σταματήσει τον πόλεμο και να εξασφαλίσει ένα μέλλον ειρήνης, προόδου και ενότητας των λαών των Βαλκανίων, με σεβασμό στις μειονότητες, με υπεράσπιση του δικαιώματος αυτοπροσδιορισμού και αυτοδιάθεσης των λαών σε μια Βαλκανική Σοσιαλιστική Ομοσπονδία χωρίς αφεντικά, κεφάλαιο, ΝΑΤΟ, Ε.Ε και φασίστες.

Γρηγόρης Δαφνής