ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ Τα Θέλουμε Όλα Και Μπορούμε Να Τα Πάρουμε

Ο Νοέμβρης κλείνει με τις ταξικές διαχωριστικές γραμμές χαραγμένες ξεκάθαρα. Από τη μια μεριά το απεργιακό κίνημα βγαίνει στο προσκήνιο και απαιτεί δουλειές και αυξήσεις. Κι από την άλλη τα αφεντικά κινδυνολογούν για “προεκλογική παροχολογία” και διεκδικούν περισσότερα “κίνητρα” και φοραπαλλαγές από αυτά που τους δίνει ο προϋπολογισμός. Είναι ώρα να κλιμακώσουμε την εργατική δράση ξεκαθαρίζοντας: τα θέλουμε όλα πίσω και μπορούμε να τα πάρουμε.
 
Η απληστία των καπιταλιστών προβάλλεται με τον πιο ξεδιάντροπο τρόπο. Με τη βοήθεια των ΜΜΕ που ελέγχουν και με τη στήριξη της Νέας Δημοκρατίας θέλουν να μπλοκάρουν κάθε εργατικό αίτημα και να μεγαλώσουν την κοινωνική ανισότητα που γιγάντωσαν τα μνημόνια.

Ενάντια στους συμβασιούχους, στους “εργολαβικούς”, στους “ευέλικτα” απασχολούμενους που απαιτούν μονιμοποιήσεις και σταθερές σχέσεις εργασίας υψώνεται ένα όργιο από εκβιασμούς. Η καταδίκη σε δέκα χρόνια φυλακή της καθαρίστριας που δεν είχε απολυτήριο έκτης δημοτικού είναι ένα αποκρουστικά χυδαίο δείγμα αυτής της εκστρατείας. Αλλά δεν είναι το μόνο.

Από το ύψος των προνομίων τους κατακεραυνώνουν τον κόσμο της δουλειάς. Εφοπλιστές που ελέγχουν εφημερίδες και κανάλια και παίζουν βρόμικα παιχνίδια με εκατομμύρια δολάρια μιλάνε για... παραβίαση της αξιοκρατίας και για προεκλογικά ρουσφέτια. Ενώ το υπερπλεόνασμα του προϋπολογισμού χτίστηκε πάνω στη λεηλασία της χρηματοδότησης και των θέσεων εργασίας στα νοσοκομεία, στα σχολεία, στους δήμους, τα φερέφωνα των αφεντικών και το Μητσοτακέικο έχουν την απαίτηση να δοθούν φοροαπαλλαγές στις επιχειρήσεις που “υποφέρουν” από την υπερφορολόγηση.

Ταξικός παραλογισμός

Ξέρουμε πόσοι εργαζόμενοι στις υπηρεσίες καθαριότητας σκοτώθηκαν σε εργατικά “ατυχήματα” που προκαλούνται από την αθλιότητα των περικοπών και της “ευελιξίας”. Πόσοι καπιταλιστές σκοτώθηκαν από την “υπερφορολόγηση”; Κανένας. Αντίθετα, όσοι έκλεισαν τις επιχειρήσεις τους είχαν την άνεση να βγάλουν τα λεφτά τους στην Ελβετία ή στα νησιά Κεϊμάν.

Κι' όμως, ο Τσίπρας και οι υπουργοί του τρέχουν να συμβιβαστούν με αυτόν τον ταξικό παραλογισμό. Η κυβέρνηση μειώνει τους φορολογικούς συντελεστές για τα κέρδη των επιχειρήσεων από το 29% στο 25%. Αυτό σημαίνει ότι μέσα στα επόμενα χρόνια οι επιχειρήσεις θα πάρουν ένα δώρο μεγαλύτερο και μονιμότερο από όλα τα “κοινωνικά μερίσματα” που διαφημίζει ο Τσίπρας ότι δίνει στους συνταξιούχους.

Οι δικαιολογίες για αυτή την πολιτική είναι γνωστές: έτσι, λένε, θα έρθουν επενδύσεις. Παραμύθια. Αυτή η πολιτική είναι αντιγραφή των μέτρων του Τραμπ που μείωσε δραστικά τη φορολογία των επιχειρήσεων. Πού πήγαν τα λεφτά; Τα πιο πολλά έγιναν τζόγος στο χρηματιστήριο όπου οι αμερικάνικοι πολυεθνικοί κολοσσοί χρησιμοποίησαν το δώρο του Τραμπ για να αγοράσουν τις δικές τους μετοχές και να φουσκώσουν την αξία τους.

Η απάντηση σε αυτά τα άθλια παιχνίδια είναι το δυνάμωμα των εργατικών αγώνων. Οι απεργίες μας έχουν τη δύναμη να ακυρώσουν τους εκβιασμούς του πλούτου. Θέλουμε τα λεφτά από το “πλεόνασμα” του προϋπολογισμού να πάνε για αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, για προσλήψεις και μονιμοποιήσεις, για σχολειά και κατοικίες που έχουν ανάγκη οι εργατικές οικογένειες. Κλιμακώνοντας τις απεργίες μπορούμε να αναγκάσουμε τους καπιταλιστές να υπογράφουν Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, να δώσουν αυξήσεις στους μισθούς, να ξεχάσουν τη “μαύρη” ή απλήρωτη εργασία. Και έτσι να ανοίξουμε το δρόμο για την εργατική εναλλακτική απέναντι στη “μεταμνημονιακή” εποχή. Δεν θέλουμε συμβιβασμό με τη λεηλατημένη κληρονομιά που άφησαν τα μνημόνια, τα θέλουμε όλα και θα τα πάρουμε.

Πηγή : ergatiki