45 χρόνια μετά: η πάλη για την ανατροπή του καπιταλισμού, είναι η μεγαλύτερη τιμή για το Πολυτεχνείο και τους νεκρούς του

45 χρόνια μετά την εξέγερση, το Πολυτεχνείο συνεχίζει να αντιστέκεται. Οι προσπάθειες της αστικής τάξης να το μετατρέψουν σε μουσειακό είδος, να το κρατικοποιήσουν και να το εκφυλίσουν, απέτυχαν. Οι προσπάθειες φανερών και κρυφών μηχανισμών του αστικού κράτους να σταματήσουν τις αγωνιστικές εκδηλώσεις της νεολαίας της εργατικής τάξης και της εργαζόμενης πλειοψηφίας για το Πολυτεχνείο, πέφτουν στο κενό.

Και θα αποτύχουν και στο μέλλον, ώσπου τα ζητήματα που τέθηκαν στο Πολυτεχνείο - έστω και σε πρωτόλεια ανολοκλήρωτη μορφή – να λυθούν οριστικά.

Ώσπου να ανατραπεί ο καπιταλισμός και να εγκαθιδρυθεί η εργατική δημοκρατία που θα ανοίξει τη σοσιαλιστική - κομμουνιστική προοπτική.

Η χούντα των συνταγματαρχών που επιβλήθηκε με την άμεση επέμβαση του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού και τη στήριξη των ευρωπαίων ιμπεριαλιστών, ήταν ένα καθεστώς που η βία, η τρομοκρατία, η καταστολή και η καταπίεση της εργατικής τάξης και των λαϊκών μαζών πήρε ακραίες μορφές σε σχέση με τις μορφές που εφαρμόζει η αστική τάξη σε περιόδους κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.

Επιβλήθηκε σε μια περίοδο παγκόσμιας οικονομικής κρίσης του καπιταλισμού και εξυπηρετούσε ταυτόχρονα με τους σχεδιασμούς των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, τα συμφέροντα του ελληνικού κεφαλαίου καθώς το απάλλασσε από την ενοχλητική εργατική πίεση, εξασφαλίζοντας την ανεμπόδιστη και απρόσκοπτη κερδοφορία του, ρίχνοντας τα βάρη της κρίσης στην εργαζόμενη πλειοψηφία.

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου δεν ήταν ένα μεμονωμένο τοπικό γεγονός αλλά ήταν ένα συμβάν στην αλυσίδα των γεγονότων επαναστατικού χαρακτήρα που έγιναν σε παγκόσμια κλίμακα εκείνη την περίοδο. Ήταν ένας κρίκος στους αγώνες και τις κινητοποιήσεις της εργατικής τάξης και των λαών που κάτω από προϋποθέσεις θα μπορούσαν να ανοίξουν τους κρουνούς της παγκόσμιας προλεταριακής επανάστασης.

Μέσα σε αυτό το διεθνές περιβάλλον, η αντιδικτατορική πάλη του λαού έφτασε ως την εξέγερση του Πολυτεχνείου, που ήταν μια αυθόρμητη διαδικασία. Όπως μια αυθόρμητη διαδικασία ήταν οι αγώνες της εργατικής τάξης και του λαού μας, τούτη την δεκαετία της κρίσης και των μνημονίων που επέβαλε η αστική τάξη με τους ευρωπαίους συμμάχους της για να φορτώσει τα βάρη της κρίσης στην εργαζόμενη πλειοψηφία.

Οι μεγαλύτερες επαναστάσεις στην ιστορία της ανθρωπότητας άρχισαν αυθόρμητα και δεν έγιναν στην βάση ενός προκαθορισμένου σχεδίου. Οι επαναστάσεις γίνονται από τις λαϊκές μάζες και όχι από στενές συνωμοτικές ομάδες που καταλαμβάνουν την εξουσία. Σε όλα αυτά τα μεγάλα γεγονότα της παγκόσμιας ιστορίας, οι πρωτοπορίες ήταν πάντα παρούσες. Από την ετοιμότητα και την ωριμότητα της εκάστοτε πρωτοπορίας κρίθηκαν τα μεγάλα γεγονότα, νίκησαν είτε ηττήθηκαν μεγάλες εξεγέρσεις και επαναστάσεις.

Στα γεγονότα του Πολυτεχνείου, οι πρωτοπορίες ήταν παρούσες και έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη της εξέγερσης. Δεν υπήρξε όμως πρωτοπορία που να κατέχει τη γνώση των δυνατοτήτων που ανοίγονταν για τη λαϊκή πάλη, να διαθέτει την ωριμότητα και την ετοιμότητα ώστε να οδηγήσει τους εξεγερμένους να φτάσουν πέρα από το αίτημα της ανατροπής της χούντας ως το στόχο της ανατροπής του καπιταλιστικού συστήματος.

Υπάρχει φυσικά, η άποψη που ακούγεται 45 χρόνια τώρα, πως δεν υπήρχαν οι προϋποθέσεις για κάτι τέτοιο μιας και «ήταν ανώριμος ο καπιταλισμός στην Ελλάδα» όπως και ο ανατροπέας του, δηλαδή η εργατική τάξη. Απόψεις που τις συναντούμε βέβαια, κάθε φορά που μπαίνει το ζήτημα της εξουσίας, την συναντήσαμε πολλάκις τούτη την δεκαετία που η καπιταλιστική κρίση έβαζε μπροστά στα μάτια όλης της τάξης το ζήτημα της ανατροπής, επιβεβαιώνοντας τη θέση του Μαρξ ότι: η κρίση είναι η μήτρα της επανάστασης.

Φυσικά, η ανάπτυξη του καπιταλισμού στην Ελλάδα, όπως τότε, έτσι και τώρα είναι ώριμη, όπως επίσης και η εργατική τάξη είναι σε θέση να προχωρήσει στην ανατροπή του. Ανωριμότητα δεν υπάρχει ούτε στην ανάπτυξη του καπιταλισμού, αλλά ούτε στην εργατική τάξη, ανωριμότητα είχαν και συνεχίζουν να έχουν οι πολιτικές οργανώσεις του εργατικού κινήματος υποκλινόμενες στην αστική αντίληψη του απραγματοποίητου της επανάστασης.

Οι αριστερές δυνάμεις - οι κομμουνιστές καλούνται να βγάλουν τα απαραίτητα συμπεράσματα, τα αναγκαία διδάγματα από την εξέγερση του Πολυτεχνείου, αλλά και από τα γεγονότα της δεκαετίας της κρίσης και των μνημονίων.

Πολυτεχνεία θα υπάρξουν και στο μέλλον. Για να υπάρξουν, αλλά και να νικήσουν πρέπει να δημιουργηθεί μια οργανωμένη και συνειδητή πρωτοπορία της εργατικής τάξης, που θα βασίζεται στον μαρξισμό, που θα δρα στο εργατικό λαϊκό κίνημα, που θα συγχωνεύεται με τις μάζες, που στο μόνο που θα διαφέρει από τα άλλα εργατικά κόμματα είναι ότι στους αγώνες εκπροσωπεί το μέλλον του κινήματος.

Η πάλη για την κατάκτηση αυτής της πρωτοπορίας, η πάλη για την ανατροπή του καπιταλισμού, είναι η μεγαλύτερη τιμή για το Πολυτεχνείο και τους νεκρούς του.

Νοέμβρης 2018

κομμουνιστική οργάνωση ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ