Φτάνουμε πια στην ώρα της κάλπης και ο Μητσοτάκης προσπαθεί μέχρι τελευταία στιγμή να μας πείσει ότι αν νικήσει θα φέρει καλύτερες μέρες, μεγαλύτερη οικονομική ανάπτυξη και πολιτική σταθερότητα σε μια Ελλάδα που θα έχει “γυρίσει σελίδα”. Από δίπλα ο Τσίπρας επιμένει ότι όλα αυτά τα έχει ήδη δρομολογήσει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά καθημερινά οι εξελίξεις διαψεύδουν τα προεκλογικά τους παραμύθια.
Πριν δέκα μέρες είχαμε έναν εργάτη νεκρό στο εργοστάσιο της ΔΕΛΤΑ που κλείνει, πριν από τρεις μέρες είχαμε την τραγωδία στο νοσοκομείο της Νίκαιας με μια νοσηλεύτρια νεκρή καθώς προσπαθούσε να ξεφύγει από το κυνηγητό της αστυνομίας επειδή ήταν μετανάστρια “χωρίς χαρτιά”.
Στη Σάμο διώκεται μια δασκάλα γιατί συμπαραστάθηκε στα προσφυγόπουλα του νησιού της, την ίδια ώρα που στην Ιταλία συλλαμβάνεται η γυναίκα-καπετάνιος ενός πλοίου που σώζει πρόσφυγες στη θάλασσα. Από τα σύνορα ΗΠΑ-Μεξικού μέχρι τη Μεσόγειο, οι ρατσιστικές πολιτικές του Τραμπ και της ΕΕ σπέρνουν το θάνατο.
Πριν δέκα μέρες είχαμε έναν εργάτη νεκρό στο εργοστάσιο της ΔΕΛΤΑ που κλείνει, πριν από τρεις μέρες είχαμε την τραγωδία στο νοσοκομείο της Νίκαιας με μια νοσηλεύτρια νεκρή καθώς προσπαθούσε να ξεφύγει από το κυνηγητό της αστυνομίας επειδή ήταν μετανάστρια “χωρίς χαρτιά”.
Στη Σάμο διώκεται μια δασκάλα γιατί συμπαραστάθηκε στα προσφυγόπουλα του νησιού της, την ίδια ώρα που στην Ιταλία συλλαμβάνεται η γυναίκα-καπετάνιος ενός πλοίου που σώζει πρόσφυγες στη θάλασσα. Από τα σύνορα ΗΠΑ-Μεξικού μέχρι τη Μεσόγειο, οι ρατσιστικές πολιτικές του Τραμπ και της ΕΕ σπέρνουν το θάνατο.
Ποια Αριστερά
Τα επιτόκια των ομολόγων πέφτουν, αλλά τα εργοστάσια κλείνουν, οι κυβερνήσεις μιλάνε για “ασφάλεια που είναι βάθρο της δημοκρατίας” και οι μετανάστες και οι πρόσφυγες τρέχουν να σωθούν. Αυτό είναι το πραγματικό τοπίο της σημερινής και της αυριανής μέρας και το πραγματικό ερώτημα είναι ποια Αριστερά θα μας στηρίξει να το παλέψουμε.
Οι εμπειρίες από τους αγώνες που δώσαμε μαζί κουβαλάνε την απάντηση. Οι δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, βρέθηκαν στο πλευρό του κόσμου που αγωνίζεται, ενώ οι υπουργοί στην κυβέρνηση της “πρώτη φορά Αριστεράς” βρέθηκαν απέναντι. Αποδείχτηκαν πιο συναινετικοί με την ΕΕ και τη ΝΔ παρά με τον κόσμο της δουλειάς. Τώρα που το Μητσοτακέικο απειλεί να κλιμακώσει τις επιθέσεις του “επιχειρηματικού κόσμου”, χρειαζόμαστε πιο δυνατή ΑΝΤΑΡΣΥΑ και όχι ξανά αυταπάτες για τους Τσακαλώτους και τους Πολάκηδες.
Έχουμε να οργανώσουμε σκληρές μάχες ενάντια στις απολύσεις, τις ιδιωτικοποιήσεις και τις περικοπές. Ποιος θα το κάνει αυτό; Ο Σταθάκης που τσακίζει τη ΔΕΗ ή μια πιο δυνατή ΑΝΤΑΡΣΥΑ με τις δυνάμεις του Συντονισμού και του Συντονιστικού των Νοσοκομείων που βρέθηκαν και βρίσκονται στην πρώτη γραμμή για μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους;
Έχουμε να συνεχίσουμε την πάλη για να τσακίσουμε τους φασίστες και να προστατέψουμε μετανάστες και πρόσφυγες από τους Γεωργιάδηδες και τους Βορίδηδες που παίρνουν αέρα. Ποιος θα το κάνει αυτό; Ο Καλογήρου και ο Βίτσας ή μια ενισχυμένη ΑΝΤΑΡΣΥΑ μαζί με την ΚΕΕΡΦΑ που συντονίζεται με το διεθνές αντιρατσιστικό και αντιφασιστικό κίνημα;
Έχουμε μπροστά μας την ανάγκη για εναλλακτική λύση απέναντι στο σύστημα που σπέρνει μνημόνια, φτωχοποίηση, διακρίσεις σε βάρος των γυναικών, των κατατρεγμένων και των αδικημένων. Για μια κοινωνία ισότητας και αλληλεγγύης πάνω από χρώμα, θρησκεία, φύλο, χωρίς κοινωνικές τάξεις. Πώς θα πάμε προς τα εκεί; Για άλλη μια φορά ο κοινοβουλευτικός δρόμος αποδείχτηκε ερμητικά κλειστός. Πάμε να προχωρήσουμε με δυνατή την Αριστερά της ανατροπής, στηρίζοντας και ψηφίζοντας την ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου