Ο πρώτος γύρος των προεδρικών εκλογών στη Γαλλία την Κυριακή επιβεβαίωσε ότι είναι σε εξέλιξη μια διαδικασία ραγδαίας αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος, μια σφοδρή ενδοαστική αντιπαράθεση, με ένα βασικό διακύβευμα: Πώς καλύτερα θα εξυπηρετηθούν τα γενικά συμφέροντα της γαλλικής αστικής τάξης σε μια περίοδο που οξύνεται ο ενδοϊμπεριαλιστικός ανταγωνισμός.Ο φιλελεύθερος Εμ. Μακρόν, πρώην υπουργός Οικονομίας της κυβέρνησης Ολάντ που ήρθε πρώτος, και η Μαρίν Λεπέν, που εκφράζει το ρεύμα του αστικού ευρωσκεπτικισμού, έχουν διαφορές ως προς το μείγμα διαχείρισης και τη θέση της Γαλλίας στις διάφορες ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, κυρίως την ΕΕ, ειδικά όταν αυτή χάνει στον ανταγωνισμό κυρίως με τη Γερμανία, αλλά το βασικό είναι ότι υπηρετούν από άλλα μονοπάτια τον ίδιο αντιλαϊκό δρόμο: Αυτόν της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, της στρατηγικής των γαλλικών μονοπωλίων στον ανταγωνισμό τους με μονοπώλια άλλων κρατών - μελών της ΕΕ.
Οι αλαλαγμοί ανακούφισης από αστούς πολιτικούς και δημοσιολόγους, τόσο διεθνώς όσο και στη χώρα μας ότι «η δημοκρατία θα νικήσει», «η ΕΕ μπορεί να αλλάξει», όπως λένε οι απανταχού σοσιαλδημοκράτες και στη χώρα μας ο ΣΥΡΙΖΑ, με νίκη Μακρόν στον β' γύρο και ήττα της ακροδεξιάς, εντάσσονται στο ίδιο σκηνικό που αφορά τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου.
Ωστόσο, για τα λαϊκά στρώματα τόσο στη Γαλλία όσο και στις υπόλοιπες χώρες της ΕΕ, είναι δεδομένα τα μέτρα τα οποία τσακίζουν το εισόδημα και τα δικαιώματά τους για να ξεπεράσουν οι καπιταλιστές την κρίση του σάπιου συστήματος. Είναι πλαστές οι διαχωριστικές γραμμές περί «φωτός» και «σκότους», «προόδου» και «μίσους» όπου επιχειρούν οι αστοί να εγκλωβίσουν τις λαϊκές συνειδήσεις.
Επίσης, τα περί «αντισυστημικής» λαϊκής ψήφου, επειδή το γκολικό δεξιό και το σοσιαλδημοκρατικό Σοσιαλιστικό Κόμμα δεν είναι για πρώτη φορά εδώ και πολλά χρόνια στο δεύτερο γύρο, καταγράφουν μεν μια πραγματικότητα φθοράς των διαχειριστών έως τώρα της αστικής εξουσίας, αλλά δεν συνιστούν ψήφο αμφισβήτησης του καπιταλιστικού συστήματος. Αλλά και η λεγόμενη «εναλλακτική» του δήθεν αριστερού Μελανσόν δεν αποτελεί τίποτα περισσότερο από την «αριστερή εκδοχή» του αστικού ευρωσκεπτικισμού.
Οι πολιτικές εξελίξεις στη Γαλλία χρησιμεύουν και για το λαό στη χώρα μας ώστε να βγάλει συμπεράσματα αξιοποιώντας και τη δική του πείρα. Τα περί «αλλαγής» που έρχεται, «Ευρώπης που αλλάζει», «κυβερνώσας αριστεράς», ή του «κέντρου» που θα «αποκλείει τα άκρα» αποσκοπούν να συντηρήσουν ψεύτικες στο λαό ελπίδες να περιμένει αλλαγή προς όφελός του μέσα στα πλαίσια ενός συστήματος που εχθρεύεται τα συμφέροντά του.
Αποδεικνύεται ότι όλο και περισσότερα εργατικά - λαϊκά στρώματα θα εγκλωβίζονται μαζικά στις διαφορετικές ανταγωνιστικές πτέρυγες της αστικής πολιτικής, θα χρησιμοποιούνται για την ανανέωση και την αναμόρφωση του αστικού πολιτικού συστήματος, στο βαθμό που δεν υπάρχει ένα Κομμουνιστικό Κόμμα με γραμμή σε σύγκρουση με το κεφάλαιο και τη στρατηγική του.
Η από χρόνια σοσιαλδημοκρατική μετάλλαξη του Γαλλικού μόνο κατ' όνομα Κομμουνιστικού Κόμματος έχει κάνει τεράστια ζημιά στους εργάτες και τους βιοπαλαιστές, στο επίπεδο ταξικής συνειδητοποίησης. Η ανασύνταξη του Κομμουνιστικού Κόμματος, με γερές βάσεις στην εργατική τάξη, με γραμμή σύγκρουσης με το κεφάλαιο και την εξουσία του, είναι βασική προϋπόθεση για να δυναμώσει ο ταξικός αγώνας και να έρθουν καλύτερες μέρες για το λαό.
Πηγή : rizospastis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου