Χωρίς να γίνεται εφικτό να ολοκληρωθεί -έστω κάποιο- από τα δεκάδες επεισόδια των διαπραγματεύσεων μεταξύ της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και των τοκογλύφων δανειστών, με σαφή την κατεύθυνση προς ένα νέο αντεργατικό συμβιβασμό της κυβέρνησης και με την ΕΕ πολλών ταχυτήτων να αποτελεί πραγματικότητα την ώρα που το το Brexit τίθεται σε εφαρμογή, είναι ολοφάνερο ότι ο περίφημος εθνικός στρατηγικός στόχος για έξοδο στις αγορές εντός του 2017, δεν ήταν παρά κακόγουστη φάρσα. Η εργατική τάξη κι ο φτωχός λαός, εκείνοι που βασανίζονται από την ανεργία, την φτώχεια και την εξαθλίωση δεν μπορούν και δεν έχουν να περιμένουν τίποτα από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, που συνεχίζει να διαπραγματεύεται τις τεχνικές λεπτομέρειες της σφαγής ενός ολόκληρου λαού. Οι πολιτικές ‘ανάπτυξης’ και ‘σταθερότητας’ μαζί και το ‘άνοιγμα θέσεων εργασίας’ είναι απλά ανέφικτες σε ένα σύστημα σε κρίση και παρακμή. Σε ένα σύστημα που η μόνη πολιτική είναι αυτή των απολύσεων και της διάλυσης κάθε πτυχής της ζωής μας.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, έχει στραφεί πλήρως ενάντιά μας. Οι μαζικές απολύσεις, η φορολεηλασία, η διάλυση νοσοκομείων και σχολείων, η διεύρυνση της ελαστικής εργασίας, η κατάργηση/απαξίωση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, οι ιδιωτικοποιήσεις, αυτός είναι ο δρόμος που προτείνουν αφεντικά-κυβέρνηση-δανειστές. Μαζί με τις προσπάθειες χρηματοδότησης της ανεργίας που ακόμη κι αυτές αποτυγχάνουν: τα ψίχουλα των επιδομάτων ανεργίας και των κοινωφελών προγραμμάτων.
Υπερασπιζόμαστε μέχρι τέλους το δίκαιο αίτημα για επίδομα ανεργίας σε όλο το διάστημα της ανεργίας, για όλους και για όλες, χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Όμως πάνω απ’ όλα, υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα της τάξης μας να καθορίζει τη ζωή της. Ο μόνος δρόμος που έχει να προτείνει, η -εργαζόμενη κι άνεργη- εργατική τάξη, είναι η κατάργηση των μνημονίων και των κυβερνήσεών τους. Βαδίζοντας στο δρόμο αυτό, πρέπει να κινηθούμε άμεσα στη βάση των καθημερινών αναγκών που δημιουργούν οι συνέπειες της κρίσης κι έτσι να αναπτύξουμε την αυτοοργάνωση στο κέντρο και στις γειτονιές, που αποτελούν τον κοινωνικό χώρο των άνεργων εργατικών μαζών. Η αυτοοργάνωση της εργατικής τάξης δεν έχει καμιά σχέση με τη φιλανθρωπία. Είναι ανεξάρτητη από το κεφάλαιο, το κράτος του, τις ΜΚΟ, τους δήμους, τις εκκλησίες και φυσικά είναι ανεξάρτητη από την κυβέρνηση. Δεν παλεύουμε για να κλείσουμε τρύπες για το κράτος των αφεντικών. Παλεύουμε για τροφή, στέγη, υγεία ώστε να σταθούμε στα πόδια μας για διεκδικήσουμε το δικαίωμα μας να τσακίσουμε το αστικό σύστημα και το κράτος του. Παλεύουμε ώστε οι εργάτες να πάρουν στα χέρια τους τα εργοστάσια και τις επιχειρήσεις που κλείνουν, οι άστεγοι τα άδεια σπίτια, οι πεινασμένοι τα τρόφιμα των super-market.
Εδώ και τώρα πρέπει να συνδέσουμε οποιοδήποτε αίτημα παροχών στους άνεργους με το δικαίωμα στη δουλειά, αυτό που οι καπιταλιστές μας αρνούνται. Η ίδια η δουλειά πρέπει να αποκτήσει το πραγματικό της περιεχόμενο, αυτό της προσφοράς σε μια κοινωνία ισότητας και αλληλεγγύης κι όχι το στρεβλό του καταναγκασμού σε μια ανθρωποφαγική κοινωνία αποξένωσης. Η οργάνωση της άνεργης εργατικής τάξης δεν μπορεί να γίνει με μια ‘κλαδική’ λογική διαχωρισμού της από την ενεργή εργατική τάξη. Κολυμπάμε στην ίδια φουρτούνα, που μας πετάει μια στην κακοπληρωμένη, ανασφάλιστη, ελαστική εργασία και μια στην ανεργία. Η πάλη κατά της ανεργίας δεν είναι απλά μια πάλη συνδικαλιστική αλλά μια πολιτική πάλη ενάντια στον ίδιο τον καπιταλισμό και στη βαθύτατη κρίση και την παρακμή του. Και είναι βέβαιο πως η αγωνιστική κινητοποίηση και η οργάνωση των άνεργων, δεν θα διεξαχθεί στα πλαίσια των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ-Εργατικών Κέντρων. Η συνδικαλιστική γραφειοκρατία έχει ξεφτίσει σε τέτοιο βαθμό που -ενόψει των νέων αντεργατικών μέτρων- δεν τηρεί καν τα προσχήματα και αρνείται να καλέσει γενική απεργία.
Ποιος πρέπει να βρεθεί μπροστά στον αγώνα;
Η εκμεταλλευόμενη και καταπιεζόμενη εργατική τάξη -στην οποία δεκάδες τμήματα αγωνίζονται κατά μόνας-μπορεί να ηγηθεί ενός αγώνα με την κατεστραμμένη μικροαστική τάξη που προλεταριοποιείται βίαια, τους χιλιάδες των κυνηγημένων προσφύγων, όλοι εμείς αποτελούμε την κοινωνική δύναμη που μπορεί να οργανώσει αλλιώς την κοινωνία και να διασφαλίσει τη δουλειά, τις βασικές ανάγκες μας και τις άπειρες επιθυμίες μας. Σύμμαχοί μας σε αυτή την υπόθεση είναι η εργατική τάξη των σχεδόν 4 εκατομύριων άνεργων στην Τουρκία και των 50% άνεργων νεολαίων στην Ιταλία. Είναι οι πρωτοπόροι εργάτες της AGR Clarin στην Αργεντινή της αμερικανικής ηπείρου: Εδώ και πάνω από δύο μήνες έχουν καταλάβει το εργοστάσιο, με αφορμή απολύσεις που ανακοίνωσε η εργοδοσία, καλώντας διεθνή αλληλεγγύη και συνδέοντας την πάλη τους με την πάλη για σταθερή κι αξιοπρεπή δουλειά, ενάντια στην ανεργία.
Με σημαία μας τον διεθνισμό, μπορούμε να ενωθούμε έμπρακτα με όλα τα μαχόμενα τμήματα της εργατικής τάξης και να διεκδικήσουμε τώρα -χωρίς όρους, προϋποθέσεις και συμβιβασμούς- τη ζωή που μας έκλεψαν.
-Να καταργηθούν τώρα όλα τα μνημόνια. Κάτω η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
-Να ανοίξουν τα κλειστά εργοστάσια και επιχειρήσεις χωρίς καμιά αποζημίωση στα αφεντικά, κάτω από εργατικό έλεγχο και διαχείριση.
-Να επαναπροσληφθούν όλοι οι απολυμένοι και να απαγορευτούν οι απολύσεις.
-Δουλειά για όλους με αξιοπρεπείς μισθούς και αξιοπρεπείς εργασιακές συνθήκες.
-Διαγραφή του χρέους τώρα!
-Εθνικοποίηση των βασικών τομέων της οικονομίας, και ιδιαίτερα του χρηματοπιστωτικού συστήματος.
-Ρεύμα, νερό, δωρεάν μετακίνηση για όλους τους ανέργους. Καμιά έξωση από κανένα σπίτι
-Να ανοίξουν τα κλειστά εργοστάσια και επιχειρήσεις χωρίς καμιά αποζημίωση στα αφεντικά, κάτω από εργατικό έλεγχο και διαχείριση.
-Να επαναπροσληφθούν όλοι οι απολυμένοι και να απαγορευτούν οι απολύσεις.
-Δουλειά για όλους με αξιοπρεπείς μισθούς και αξιοπρεπείς εργασιακές συνθήκες.
-Διαγραφή του χρέους τώρα!
-Εθνικοποίηση των βασικών τομέων της οικονομίας, και ιδιαίτερα του χρηματοπιστωτικού συστήματος.
-Ρεύμα, νερό, δωρεάν μετακίνηση για όλους τους ανέργους. Καμιά έξωση από κανένα σπίτι
4/4/2017
Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου