Η Πανεργατική απεργία αυτή την Πέμπτη 14 Δεκέμβρη έχει πολύ χειροπιαστούς άμεσους στόχους. Απεργούμε όλοι και όλες μαζί ενάντια στην εξόρμηση του Τσίπρα και του Τσακαλώτου που θέλουν να επιβάλουν στα γρήγορα όλες τις επιθέσεις της τρίτης αξιολόγησης του τρίτου μνημόνιου.
Ο προϋπολογισμός του 2018 που συζητιέται στη Βουλή κόβει δισεκατομμύρια από τους πολλούς για να πετύχει το θηριώδες πλεόνασμα που προορίζεται για τόκους και χρεολύσια υπέρ των τραπεζιτών. Οι ιδιωτικοποιήσεις απειλούν όχι μόνο τις δουλειές των εργαζόμενων στη ΔΕΗ, την ΕΥΔΑΠ , στις συγκοινωνίες, αλλά και το πόσα εργατικά νοικοκυριά θα έχουν πρόσβαση σε ρεύμα, νερό, μετακινήσεις. Στα νοσοκομεία και στα σχολεία, αντί να προχωράει σε προσλήψεις και χρηματοδότηση, η κυβέρνηση κόβει ξανά τις δαπάνες.
Ο προϋπολογισμός του 2018 που συζητιέται στη Βουλή κόβει δισεκατομμύρια από τους πολλούς για να πετύχει το θηριώδες πλεόνασμα που προορίζεται για τόκους και χρεολύσια υπέρ των τραπεζιτών. Οι ιδιωτικοποιήσεις απειλούν όχι μόνο τις δουλειές των εργαζόμενων στη ΔΕΗ, την ΕΥΔΑΠ , στις συγκοινωνίες, αλλά και το πόσα εργατικά νοικοκυριά θα έχουν πρόσβαση σε ρεύμα, νερό, μετακινήσεις. Στα νοσοκομεία και στα σχολεία, αντί να προχωράει σε προσλήψεις και χρηματοδότηση, η κυβέρνηση κόβει ξανά τις δαπάνες.
Ευάλωτη
Όλα αυτά είναι ανοιχτές μάχες που έχουμε μπροστά μας και η επιτυχία της Πανεργατικής θα δώσει αέρα στην εργατική αντίσταση σε όλα αυτά τα μέτωπα. Η κυβέρνηση είναι ευάλωτη απέναντι στον εργατικό ξεσηκωμό, όπως αποδείχτηκε από την απόσυρση της τροπολογίας που χτυπάει το δικαίωμα της απεργίας στα πρωτοβάθμια σωματεία. Και θα παραμείνει ευάλωτη όλο το επόμενο διάστημα καθώς μπαίνουμε σε μια μακρόσυρτη προεκλογική περίοδο. Μπορούμε και πρέπει να αναγκάσουμε τον Τσίπρα και τους υπουργούς του να υποχωρούν απέναντι στους εργατικούς αγώνες, όπως υποχώρησαν και υποχωρούν τόσα χρόνια σαν κυβέρνηση απέναντι στις απαιτήσεις της Τρόικας και των ντόπιων φίλων της.
Ταυτόχρονα, όμως, η επιτυχία της Πανεργατικής έχει και μια άλλη διάσταση. Ζούμε στην περίοδο της πιο τρανταχτής διάψευσης των αυταπατών. Η κατρακύλα του ΣΥΡΙΖΑ επιβεβαιώνει καθημερινά τα αδιέξοδα των συμβιβαστικών λύσεων. Οι υποσχέσεις για σκληρή διαπραγμάτευση μέσα στα πλαίσια της ΕΕ μετατράπηκαν σε υποσχέσεις για “έξοδο από τα μνημόνια” μέσα από την πλήρη εφαρμογή τους! Οι όρκοι πίστης για μια φιλειρηνική πολιτική μέσα στα πλαίσια του ΝΑΤΟ έχουν καταλήξει σε χειραψίες με τον Τραμπ και τον Νετανιάχου! Οι διακηρύξεις για “εκδημοκρατισμό” της αστυνομίας, της δικαιοσύνης, του στρατού έχουν δώσει τη θέση τους σε αίσχη κάτω από την επίβλεψη του Καμένου, του Τόσκα, του Μουζάλα.
Ο παλιός πολιτικός κόσμος, οι πολιτικάντηδες της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ ελπίζουν ότι όλα αυτά ανοίγουν το δρόμο για την επιστροφή τους στην εξουσία. Αλλά μια τέτοια εξέλιξη δεν είναι μονόδρομος. Η εργατική τάξη έχει τη δική της εναλλακτική. Φέτος ήταν η χρονιά των 100 χρόνων από τη μεγάλη επανάσταση στη Ρωσία και αυτό θυμίζει σε όλους ότι όταν η εργατική τάξη προχωράει προς τα αριστερά οι ρεφορμιστικές κυβερνήσεις δεν είναι το τέλος της διαδρομής.
Ο Τσίπρας δεν είναι το τέρμα της πορείας που ανοίξαμε με τις πανεργατικές απεργίες μας γκρεμίζοντας Καραμανλή, Παπανδρέου, Παπαδήμο και Σαμαρά. Οργανώνοντας τις δυνάμεις της τάξης μας και δυναμώνοντας την επαναστατική αριστερά μπορούμε να πάμε παραπέρα. Να βαδίσουμε προς μια κοινωνία όπου τον έλεγχο στον πλούτο, στην οικονομία και στην πολιτική θα τον έχουν οι εργάτες και οι εργάτριες. Στο χέρι μας είναι να κάνουμε αυτή την προοπτική χειροπιαστή μέσα στο επόμενο διάστημα.
Ταυτόχρονα, όμως, η επιτυχία της Πανεργατικής έχει και μια άλλη διάσταση. Ζούμε στην περίοδο της πιο τρανταχτής διάψευσης των αυταπατών. Η κατρακύλα του ΣΥΡΙΖΑ επιβεβαιώνει καθημερινά τα αδιέξοδα των συμβιβαστικών λύσεων. Οι υποσχέσεις για σκληρή διαπραγμάτευση μέσα στα πλαίσια της ΕΕ μετατράπηκαν σε υποσχέσεις για “έξοδο από τα μνημόνια” μέσα από την πλήρη εφαρμογή τους! Οι όρκοι πίστης για μια φιλειρηνική πολιτική μέσα στα πλαίσια του ΝΑΤΟ έχουν καταλήξει σε χειραψίες με τον Τραμπ και τον Νετανιάχου! Οι διακηρύξεις για “εκδημοκρατισμό” της αστυνομίας, της δικαιοσύνης, του στρατού έχουν δώσει τη θέση τους σε αίσχη κάτω από την επίβλεψη του Καμένου, του Τόσκα, του Μουζάλα.
Ο παλιός πολιτικός κόσμος, οι πολιτικάντηδες της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ ελπίζουν ότι όλα αυτά ανοίγουν το δρόμο για την επιστροφή τους στην εξουσία. Αλλά μια τέτοια εξέλιξη δεν είναι μονόδρομος. Η εργατική τάξη έχει τη δική της εναλλακτική. Φέτος ήταν η χρονιά των 100 χρόνων από τη μεγάλη επανάσταση στη Ρωσία και αυτό θυμίζει σε όλους ότι όταν η εργατική τάξη προχωράει προς τα αριστερά οι ρεφορμιστικές κυβερνήσεις δεν είναι το τέλος της διαδρομής.
Ο Τσίπρας δεν είναι το τέρμα της πορείας που ανοίξαμε με τις πανεργατικές απεργίες μας γκρεμίζοντας Καραμανλή, Παπανδρέου, Παπαδήμο και Σαμαρά. Οργανώνοντας τις δυνάμεις της τάξης μας και δυναμώνοντας την επαναστατική αριστερά μπορούμε να πάμε παραπέρα. Να βαδίσουμε προς μια κοινωνία όπου τον έλεγχο στον πλούτο, στην οικονομία και στην πολιτική θα τον έχουν οι εργάτες και οι εργάτριες. Στο χέρι μας είναι να κάνουμε αυτή την προοπτική χειροπιαστή μέσα στο επόμενο διάστημα.
Πηγή : ergatiki
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου