Το Εditorial Της "Εργατικής Αριστεράς" Που Κυκλοφορεί 6/12/2017 (φύλλο Νο 397)

Μπροστά μας βρίσκεται μια αποφασιστική ταξική μάχη. Η 3η αξιολόγηση και οι λοιπές νεοφιλελεύθερες αντιμεταρρυθμίσεις που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ επείγεται να περάσει για να στήσει το δικό της success story, έχουν μεγάλες συνέπειες για τους εργαζόμενους και τις λαϊκές δυνάμεις.

Οι μα­ζι­κοί πλει­στη­ρια­σμοί (ηλε­κτρο­νι­κά και στα ει­ρη­νο­δι­κεία) εκα­το­ντά­δων χι­λιά­δων ακι­νή­των –συ­μπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νης της πρώ­της κα­τοι­κί­ας φτω­χών αν­θρώ­πων– είναι για τους μνη­μο­νια­κούς η από­λυ­τη προ­ϋ­πό­θε­ση για να «σω­θούν» οι τρά­πε­ζες, είναι μια κα­λυμ­μέ­νη «ανα­κε­φα­λαιο­ποί­η­σή τους» με τε­ρά­στιο κό­στος για τα λαϊκά νοι­κο­κυ­ριά. Η κυ­βέρ­νη­ση μιας –τρο­μά­ρας τους- «ρι­ζο­σπα­στι­κής Αρι­στε­ράς» δε δί­στα­σε να βγά­λει μπρο­στά τα ΜΑΤ, για να υπο­γραμ­μί­σει το μή­νυ­μα προς την τρόι­κα ότι είναι απο­φα­σι­σμέ­νη να τη­ρή­σει τα συμ­φω­νη­θέ­ντα. Την ίδια στιγ­μή οι «ανε­ξάρ­τη­τες» αρχές εί­σπρα­ξης εσό­δων εφορ­μούν προς τους λο­γα­ρια­σμούς κα­τα­θε­τών, «αρ­μέ­γο­ντας» κα­θη­με­ρι­νά (!) πάνω από 2,2 εκατ. ευρώ ένα­ντι κάθε εί­δους «χρέ­ους» ακόμα και δε­κα­πε­ντα­ε­τί­ας.

Πα­ράλ­λη­λα επι­τα­χύ­νο­νται οι ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις. Σε μια χώρα όπου το ηλε­κτρι­κό ρεύμα πλη­ρώ­νε­ται σε τιμές… Σκαν­δι­να­βί­ας, η κυ­βέρ­νη­ση προ­χω­ρά άμεσα στην πώ­λη­ση των λι­γνι­τι­κών μο­νά­δων της ΔΕΗ και στην επι­τά­χυν­ση της κυ­ριαρ­χί­ας των ιδιω­τών στην ηλε­κτρι­κή ενέρ­γεια.

Οι νέοι συ­ντα­ξιού­χοι πήραν ήδη την πικρή γεύση για το νόημα του νόμου Κα­τρού­γκα­λου, με τις με­γά­λες μειώ­σεις στις κύ­ριες και επι­κου­ρι­κές νέες συ­ντά­ξεις. Μέσα στο 2018 θα είναι η σειρά των «πα­λιών»: Θα δουν στα εκ­κα­θα­ρι­στι­κά τους να εμ­φα­νί­ζε­ται το κό­ψι­μο ως κα­τα­βαλ­λό­με­νη «προ­σω­πι­κή δια­φο­ρά» και από την 1.1.2019 θα ζή­σουν την εξα­έ­ρω­ση αυτής της «δια­φο­ράς» με μια από τις δρα­στι­κό­τε­ρες «ορι­ζό­ντιες» πε­ρι­κο­πές συ­ντά­ξε­ων της μνη­μο­νια­κής επο­χής. Η μεί­ω­ση των συ­ντά­ξε­ων και η κα­τάρ­γη­ση του αφο­ρο­λό­γη­του (μέσα στο 2018;) είναι μέτρα σκλη­ρής φτω­χο­ποί­η­σης εκα­το­ντά­δων χι­λιά­δων νοι­κο­κυ­ριών.

Η κυ­βέρ­νη­ση γνω­ρί­ζο­ντας ότι αυτό είναι το νόημα της πραγ­μα­τι­κής πο­λι­τι­κής της, φρο­ντί­ζει προ­λη­πτι­κά να «ξε­δο­ντιά­σει» το ερ­γα­τι­κό κί­νη­μα. Η κα­τά­πτυ­στη «τρο­πο­λο­γία» της Αχτσιό­γλου, που έκανε αδύ­να­τη την κή­ρυ­ξη απερ­γί­ας στα πρω­το­βάθ­μια σω­μα­τεία, μπο­ρεί να απο­σύρ­θη­κε, αλλά δεν υπάρ­χει πε­ρι­θώ­ριο για εφη­συ­χα­σμό. Η κυ­βέρ­νη­ση και οι δα­νει­στές έχουν συμ­φω­νή­σει ότι πρέ­πει να κα­ταρ­γή­σουν όλες τις συν­δι­κα­λι­στι­κές κα­τα­κτή­σεις της επο­χής των με­γά­λων ερ­γα­τι­κών αγώ­νων της με­τα­πο­λί­τευ­σης.

Και την ώρα που η τρόι­κα δη­λώ­νει ότι το κοι­νω­νι­κό μέ­ρι­σμα του Τσί­πρα πλη­ρώ­θη­κε μέσω της «υπο­χρη­μα­το­δό­τη­σης των κοι­νω­νι­κών πο­λι­τι­κών», η κυ­βέρ­νη­ση προ­χω­ρά στην πλήρη ελα­στι­κο­ποί­η­ση των οι­κο­γε­νεια­κών επι­δο­μά­των (απο­σύν­δε­σή τους από μισθό και σύμ­βα­ση, ει­σα­γω­γή ει­σο­δη­μα­τι­κών κρι­τη­ρί­ων κ.ο.κ.) και στην πλήρη κα­τάρ­γη­ση του ΕΚΑΣ.

Πρό­κει­ται για ένα πρό­γραμ­μα πλή­ρους μνη­μο­νια­κής αναλ­γη­σί­ας, ένα πρό­γραμ­μα τα­ξι­κής μο­νο­μέ­ρειας υπέρ των τρα­πε­ζι­τών και των βιο­μη­χά­νων, που από καιρό έχουν ορι­σθεί από την ηγε­τι­κή ομάδα Τσί­πρα ως τα βα­σι­κά και πραγ­μα­τι­κά κοι­νω­νι­κά στη­ρίγ­μα­τα της πο­λι­τι­κής της.
Απέ­να­ντι σε αυτό το πρό­γραμ­μα είναι η ώρα της μα­ζι­κής δρά­σης από τα κάτω. Της ενω­τι­κής τα­ξι­κής αντί­στα­σης για το μπλο­κά­ρι­σμα και την ανα­τρο­πή του.

Η αντί­στα­ση στα Ει­ρη­νο­δι­κεία, οι δια­δη­λώ­σεις στα λι­γνι­το­ρυ­χεία και η γε­νι­κή απερ­γία στις 14 Δε­κέμ­βρη, θα πρέ­πει να ενω­θούν σε ένα πο­τά­μι αντί­στα­σης που θα δη­λώ­νει ξε­κά­θα­ρα απέ­να­ντι στα κυ­βερ­νη­τι­κά μέτρα: δεν θα πε­ρά­σουν!

Και γι’ αυτό θα πρέ­πει να υπάρ­ξει σο­βα­ρή, συ­ντο­νι­σμέ­νη, ορ­γα­νω­μέ­νη προ­σπά­θεια για συ­νέ­χεια, μετά τις 14 Δε­κέμ­βρη. Γνω­ρί­ζο­ντας το ρόλο που θα παί­ξουν οι γρα­φειο­κρα­τι­κές συν­δι­κα­λι­στι­κές ηγε­σί­ες, που από καιρό έχουν εν­σω­μα­τω­θεί στη μνη­μο­νια­κή πο­λι­τι­κή, το κα­θή­κον αυτό οφεί­λουν να ανα­λά­βουν οι αγω­νι­στές-στριες της ρι­ζο­σπα­στι­κής-αντι­μνη­μο­νια­κής-αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κής Αρι­στε­ράς.

Η πο­ρεία αυτή ανα­πό­φευ­κτα οδη­γεί σε μια με­γά­λη και ση­μα­ντι­κή πο­λι­τι­κή ανα­μέ­τρη­ση. Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, ει­σπράτ­το­ντας τη φθορά από τη νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρη αντι­κοι­νω­νι­κή πο­λι­τι­κή του, στρώ­νει το χαλί της εκλο­γι­κής νίκης στον ακόμα πιο ακραιφ­νή νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρο Κυ­ριά­κο Μη­τσο­τά­κη. Ο Αλ. Τσί­πρας και η ομάδα του Μα­ξί­μου ελ­πί­ζουν κυ­ρί­ως σε μια προ­ο­πτι­κή «πε­ριο­ρι­σμέ­νης ήττας», πο­ντά­ρο­ντας στο ότι οι δα­νει­στές και η ντό­πια κυ­ρί­αρ­χη τάξη έχουν συ­νει­δη­το­ποι­ή­σει τη χρη­σι­μό­τη­τα του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ στον έλεγ­χο και στον πε­ριο­ρι­σμό των ερ­γα­τι­κών-λαϊ­κών αντι­στά­σε­ων.

Σε αυτήν τη βάση προ­σπα­θούν να σχε­διά­σουν μια κά­ποια πο­λι­τι­κή προ­ο­πτι­κή προς απώ­τε­ρες εξε­λί­ξεις, ελ­πί­ζο­ντας ότι με τη βο­ή­θεια της κε­ντρο­α­ρι­στε­ρής (της Φώφης Γεν­νη­μα­τά, με «σύμ­βου­λο» τον Κ. Λα­λιώ­τη…) θα γίνει εφι­κτό να πε­ριο­ρι­στεί ο Κυρ. Μη­τσο­τά­κης, είτε στην αδυ­να­μία σχη­μα­τι­σμού κυ­βέρ­νη­σης είτε σε μια σύ­ντο­μη «δεξιά πα­ρέν­θε­ση». Πρό­κει­ται για μια, αντε­στραμ­μέ­νη αλλά ανά­λο­γη, εκ­δο­χή της «ελ­πί­δας» του Αντ. Σα­μα­ρά στα τέλη του 2014-αρ­χές του 2015.

Απέ­να­ντι σε αυτά τα σε­νά­ρια είναι προ­φα­νής η ανά­γκη μιας συ­νο­λι­κής εναλ­λα­κτι­κής λύσης από τη σκο­πιά των ερ­γα­τι­κών συμ­φε­ρό­ντων. Οι δη­μο­σκο­πή­σεις ήδη ανα­δει­κνύ­ουν το «κενό», αλλά και τις δυ­να­τό­τη­τες ενός ρι­ζο­σπα­στι­κού αντι­μνη­μο­νια­κού αρι­στε­ρού πόλου. Όμως, ως γνω­στόν, οι δη­μο­σκο­πή­σεις δί­νουν μόνο εν­δεί­ξεις και όχι απο­τε­λέ­σμα­τα. Η ρι­ζο­σπα­στι­κή αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κή Αρι­στε­ρά οφεί­λει επει­γό­ντως να πάρει τις πρω­το­βου­λί­ες προς το ανα­γκαίο πο­λι­τι­κό μέ­τω­πο. Για να στη­ρί­ξει άμεσα τους αγώ­νες, για να πυ­ρο­δο­τή­σει ελ­πί­δα, για να προ­ε­τοι­μά­σει πο­λι­τι­κά απο­τε­λέ­σμα­τα.