ΑΝΤΑΡΣΥΑ
Οι ραγδαίες εξελίξεις στην Ιταλία αποδεικνύουν με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο τον βαθιά αντιδημοκρατικό χαρακτήρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Χρησιμοποιώντας τα αναχρονιστικά «προνόμια» βασιλικού τύπου που έχει ο πρόεδρος της δημοκρατίας στην Ιταλία, η ΕΕ και οι φιλικές σε αυτή πολιτικές δυνάμεις, δεν επέτρεψαν το σχηματισμό της νέας κυβέρνησης, παρά το γεγονός ότι είχε κοινοβουλευτική και εκλογική πλειοψηφία, εκτιμώντας πως θα έθετε υπό επαναδιαπραγμάτευση την εξυπηρέτηση του μεγάλου δημόσιου χρέους της Ιταλίας και τις σχέσεις της χώρας με την ευρωζώνη.
Η προσήλωση στην πολιτική σταθερότητας του ευρώ, εξυπηρέτησης του χρέους και αιώνιας λιτότητας, σε όφελος των πολυεθνικών, των τραπεζών και της ηγεμονίας της Γερμανίας και των συμμάχων της είναι το μόνο κίνητρο γι’ αυτό το θεσμικό πραξικόπημα. Η επίκληση του πραγματικού ρατσισμού και της αντιμεταναστευτικής πολιτικής που εκπροσωπούν η Λέγκα του Βορρά και τα Πέντε Αστέρια είναι απόλυτα προσχηματική.
Η προσήλωση στην πολιτική σταθερότητας του ευρώ, εξυπηρέτησης του χρέους και αιώνιας λιτότητας, σε όφελος των πολυεθνικών, των τραπεζών και της ηγεμονίας της Γερμανίας και των συμμάχων της είναι το μόνο κίνητρο γι’ αυτό το θεσμικό πραξικόπημα. Η επίκληση του πραγματικού ρατσισμού και της αντιμεταναστευτικής πολιτικής που εκπροσωπούν η Λέγκα του Βορρά και τα Πέντε Αστέρια είναι απόλυτα προσχηματική.
Η ΕΕ την είχε ξεχάσει όσο θεωρούνταν δεδομένο ότι θα συγκυβερνήσουν με τον Μπερλουσκόνι που εγγυάται την πειθάρχηση με την κυρίαρχη γραμμή της ΕΕ. Όπως τα είχε ξεχάσει όλα αυτά και για την προηγούμενη κεντροαριστερή κυβέρνηση Τζεντιλόνι που έχει μετατρέψει για τους πρόσφυγες τη Μεσόγειο σε θάλασσα θανάτου και τη Λιβύη σε μια πελώρια φυλακή και σκλαβοπάζαρο. Όπως τα έχει ξεχάσει επίσης στην Αυστρία και σε μια σειρά χώρες που η ακροδεξιά είναι κυβερνητικός εταίρος.
Η άρνηση του εκλογικού αποτελέσματος στην Ιταλία, με μόνο κριτήριο τα συμφέροντα του κεφαλαίου που δεν αντέχουν νέο κλονισμό στην ευρωζώνη, αποτελεί δομικό χαρακτηριστικό της ΕΕ., είναι ενάντια στα λαικά συμφέροντα και δικαιώματα και ενισχύει τους φασιστές και την ρατσιστική ακροδεξιά.
Η φυλακή του ευρώ και της ΕΕ, το σφαγείο των κοινωνικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, δεν μπορούν να αμφισβητηθούν από πολιτικές δυνάμεις μακριά από τα εργατικά συμφέροντα. Η Λέγκα του Βορρά και τα Πέντε Αστέρια έσπευσαν να κάνουν ασταμάτητα δηλώσεις προσήλωσης στην ευρωζώνη και την ΕΕ, μόλις φάνηκε πως η δημαγωγική κριτική στην ΕΕ για κερδίσουν τη λαϊκή ψήφο τους στερούσε την εμπιστοσύνη των κέντρων της οικονομικής εξουσίας και την πρόσβαση στις κυβερνητικές καρέκλες. Ο υπουργός οικονομικών που προτείνουν είναι ο ίδιος άνθρωπος των τρπαεζχών και του κεφαλαίου, στέλεχος της κυβέρνησης Μπερλουσκόνι, ο οποίος διεκδικεί την επαναδιαπραγμαλ΄τευσης της σχέσης με την Γερμανία για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων της ιταλική;ς αστικης τάξης. Δυστυχώς η ιταλική αριστερά, δέσμια του ευρωπαισμού, του κυβερνητισμού και της διαχείρισης "χάρισε" το μίσος του λαού απέναντι στις Βρυξέλλες και την ΕΕ στην ιταλική αστική τάξη και την ακροδεξιά!
Η ελπίδα βρίσκεται στο ιταλικό εργατικό και νεολαιστικό κίνημα. Στις αντιφασιστικές διαδηλώσεις, όπως αυτή του Φλεβάρη στη Ρώμη και στις απεργίες ενάντια στη λιτότητα που γκρέμισαν τον Ρέντσι.
Στην Ελλάδα έχουμε πικρή εμπειρία από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που έγινε η τρίτη μνημονιακή κυβέρνηση, παρά το 62% του περήφανου ΟΧΙ στο δημοψήφισμα του 2015, προκειμένου να εξασφαλίσει για λογαριασμό της άρχουσας τάξης ότι δεν θα υπάρξει κλονισμός της σχέσης της χώρας με την ΕΕ.
Η ιταλική κρίση πυροδοτεί ένα νέο κύκλο κρίσης για τον ιταλικό καπιταλισμό και όλη την ευρωζώνη που φαίνεται ήδη από την άνοδο στα σπρεντς σε Ιταλία και Ισπανία. Η ευρωζώνη και η ΕΕ τρίζουν και οι υποσχέσεις του Τσίπρα για "καθαρή έξοδο από τα μνημόνια" και του Μητσοτάκη για "επενδύσεις και ανάπτυξη" ακούγονται ως ανέκδοτο.
Η άρνηση του εκλογικού αποτελέσματος στην Ιταλία, με μόνο κριτήριο τα συμφέροντα του κεφαλαίου που δεν αντέχουν νέο κλονισμό στην ευρωζώνη, αποτελεί δομικό χαρακτηριστικό της ΕΕ., είναι ενάντια στα λαικά συμφέροντα και δικαιώματα και ενισχύει τους φασιστές και την ρατσιστική ακροδεξιά.
Η φυλακή του ευρώ και της ΕΕ, το σφαγείο των κοινωνικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, δεν μπορούν να αμφισβητηθούν από πολιτικές δυνάμεις μακριά από τα εργατικά συμφέροντα. Η Λέγκα του Βορρά και τα Πέντε Αστέρια έσπευσαν να κάνουν ασταμάτητα δηλώσεις προσήλωσης στην ευρωζώνη και την ΕΕ, μόλις φάνηκε πως η δημαγωγική κριτική στην ΕΕ για κερδίσουν τη λαϊκή ψήφο τους στερούσε την εμπιστοσύνη των κέντρων της οικονομικής εξουσίας και την πρόσβαση στις κυβερνητικές καρέκλες. Ο υπουργός οικονομικών που προτείνουν είναι ο ίδιος άνθρωπος των τρπαεζχών και του κεφαλαίου, στέλεχος της κυβέρνησης Μπερλουσκόνι, ο οποίος διεκδικεί την επαναδιαπραγμαλ΄τευσης της σχέσης με την Γερμανία για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων της ιταλική;ς αστικης τάξης. Δυστυχώς η ιταλική αριστερά, δέσμια του ευρωπαισμού, του κυβερνητισμού και της διαχείρισης "χάρισε" το μίσος του λαού απέναντι στις Βρυξέλλες και την ΕΕ στην ιταλική αστική τάξη και την ακροδεξιά!
Η ελπίδα βρίσκεται στο ιταλικό εργατικό και νεολαιστικό κίνημα. Στις αντιφασιστικές διαδηλώσεις, όπως αυτή του Φλεβάρη στη Ρώμη και στις απεργίες ενάντια στη λιτότητα που γκρέμισαν τον Ρέντσι.
Στην Ελλάδα έχουμε πικρή εμπειρία από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που έγινε η τρίτη μνημονιακή κυβέρνηση, παρά το 62% του περήφανου ΟΧΙ στο δημοψήφισμα του 2015, προκειμένου να εξασφαλίσει για λογαριασμό της άρχουσας τάξης ότι δεν θα υπάρξει κλονισμός της σχέσης της χώρας με την ΕΕ.
Η ιταλική κρίση πυροδοτεί ένα νέο κύκλο κρίσης για τον ιταλικό καπιταλισμό και όλη την ευρωζώνη που φαίνεται ήδη από την άνοδο στα σπρεντς σε Ιταλία και Ισπανία. Η ευρωζώνη και η ΕΕ τρίζουν και οι υποσχέσεις του Τσίπρα για "καθαρή έξοδο από τα μνημόνια" και του Μητσοτάκη για "επενδύσεις και ανάπτυξη" ακούγονται ως ανέκδοτο.
Το μαχόμενο εργατικό και λαϊκό κίνημα και με μια ισχυρή αντικαπιταλιστική Αριστερά μπορεί να έρθει η αμφισβήτηση του κοινωνικού ευρω-σφαγείου, της αιώνιας λιτότητας και ανεργίας, των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων, του κοινοβουλευτικού ολοκληρωτισμού, του φασισμού και ρατσισμού και της πρόσδεσης στα πολεμικά σχέδια των ιμπεριαλιστών. Σε αυτή την κατεύθυνση συμβάλλει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ με τις προγραμματικές θέσεις για διαγραφή του χρέους, κατάργηση των μνημονίων και σχετικών συμφωνιών, κατάργηση όλων των ρατσιστικών νόμων και συμφωνιών της ΕΕ για πρόσφυγες και μετανάστες, εθνικοποίηση τραπεζών και επιχειρήσεων με εργατικό έλεγχο, έξοδο από ευρώ και ΕΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου