(Ο λόγος που εκφώνησε ο σ. Σωφρόνης Παπαδόπουλος εκ μέρους της ΟΚΔΕ την ημέρα ταφής του σ. Χρόνη Ασπιώτη στο Γ Νεκροταφείο Αθηνών)
Σήμερα 13/6/2018 αποχαιρετήσαμε στο Γ΄ Νεκροταφείο τον σύντροφο Χρόνη, που έφυγε από τη ζωή για το μεγάλο ταξίδι σε ηλικία 73 ετών. Ο σ. Χρόνης ήταν ένας αγωνιστής του εργατικού και επαναστατικού κινήματος που σ’ όλη του τη ζωή πάλεψε για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης -της τάξης του- για τις ιδέες του, για μια κοινωνία δίκαιη, χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση, για μια κοινωνία Σοσιαλιστική.
Γεννήθηκε και μεγάλωσε τα πρώτα χρόνια της ζωής του στους Ασπιωτάδες, ένα μικρό χωριό της Κέρκυρας, πέρασε πολύ δύσκολα χρόνια όπως και όλη η πολυμελής, πάμπτωχη και αριστερή οικογένεια του Παναγή Ασπιώτη. Σε ηλικία 13 ετών μετανάστευσε στην Αθήνα (στο Αιγάλεω), όπως και εκατοντάδες χιλιάδες που μετανάστευαν στην πρωτεύουσα και στα άλλα μεγάλα αστικά κέντρα για να βρουν δουλειά, να ξεφύγουν από τη φτώχεια, την τρομοκρατία και τους διωγμούς του μετεμφυλιακού κράτους. Έπιασε δουλειά στην οικοδομή, στην αρχή στους σοβάδες-δίπλα στον μεγαλύτερο αδελφό του Δαμιανό-και λίγο αργότερα ασχολήθηκε με τα υδραυλικά, όπου έγινε ένας από τους καλύτερους τεχνίτες του κλάδου του. Αυτός ήταν και λόγος που δούλεψε σε πολλά μεγάλα έργα εκείνη την εποχή της μεγάλης ανοικοδομημένης και των μεγάλων έργων (ξενοδοχεία, νοσοκομεία, κολυμβητήρια κ.ά.). Σε ηλικία 18 χρονών μετανάστευσε στη Γερμανία όπου εργάστηκε στην αυτοκινητοβιομηχανία της OPEL. Γρήγορα όμως τον έδιωξαν και τον απέλασαν από την Γερμανία γιατί συμμετείχε σε μια στάση μαζί πολλούς άλλους αλλοδαπούς εργαζόμενους (Ισπανούς, Ιταλούς Γιουγκοσλάβους κ.ά.). Ούτε στο στρατό έμεινε άπραγος, έκανε ότι μπορούσε για τη διάδοση των ιδεών του.
Ο σ. Χρόνης πήγε λίγες τάξεις σχολείο, αλλά δεν ήταν αμόρφωτος. Είχε μορφωθεί μέσα στους κοινωνικούς αγώνες και στις κοινωνικές και πολιτικές οργανώσεις της τάξης του. Προερχόμενος από αριστερή οικογένεια, συνέχισε και εμπλούτισε αυτή την παράδοση κάτω από τη σημαία του επαναστατικού μαρξισμού και της ΟΚΔΕ, της οποίας για πολλά χρόνια υπήρξε μέλος της, όπως και μέλος της παράταξης οικοδόμων συνεχίζοντας την μεγάλη και ηρωική παράδοση των τροτσκιστών στο κλάδο αυτό. Συμμετείχε ενεργά και μαχητικά σε όλους τους αγώνες, εργατικούς και πολιτικούς: Στους αγώνες των οικοδόμων, στα «Ιουλιανά», στους αγώνες για το γκρέμισμα της δεξιάς και του Καραμανλή, στους αγώνες για την ανατροπή της χούντας κ.λπ. Στην εξέγερση του Πολυτεχνείου ήταν στα οδοφράγματα και σ’ όλες τις μάχες που έγιναν τους κεντρικούς δρόμους των Αθηνών.
Στη Μεταπολίτευση συμμετείχε με τον ίδιο ενεργό και μαχητικό τρόπο σ’ όλους μεγάλους εργατικούς και πολιτικούς αγώνες, στους αγώνες και στις δράσεις στη συνοικία του Αιγάλεω: στη μεγάλη απεργία των οικοδόμων στις 23 Ιουλίου 1975 που εξελίχθηκε σε βίαιες συγκρούσεις με την αστυνομία, στις μεγάλες συγκρούσεις στις 25 Μάη του 1976 για το Ν 330, στην απαγορευμένη πορεία του Πολυτεχνείου το 1980 με δυο νεκρούς τον Κουμή και την Κανελλοπούλου στις σφοδρότατες συγκρούσεις με την αστυνομία … στις παρεμβάσεις στην εργατική συνοικία του Αιγάλεω μαζί με τους αξέχαστους συντρόφους τον πρωτεξάδελφό του Σήφη Μανάτο, τον Νικόλα Τρυπαγκάθη κ.λπ. Το σ. Χρόνη τον γνώριζε ένα μεγάλο μέρος του Αιγάλεω.
Ο σ. Χρόνης ήταν ένας συνειδητοποιημένος εργάτης και επαναστάτης κομμουνιστής. Σεμνός, του άρεσαν τα ωραία πράγματα (τραγούδι, μουσική, Χορός), πάντοτε έτοιμος να μάθει και να μεταφέρει τις ιδέες του κομμουνισμού και το ήθος του αγωνιστή, πάντοτε έτοιμος για κάθε θυσία, πάντοτε έτοιμος να προσφέρει βοήθεια σ’ όποιον την χρειάζονταν. Ο σ. Χρόνης υπήρξε από εκείνους τους αγωνιστές που η εργατική τάξη μπορεί να αισθάνεται υπερήφανη. Οι εμπειρίες της ζωής, οι αγώνες του, όπως και οι μαρξιστικές του γνώσεις ήταν τα εφόδια που τον συνέδεσαν με τις ιδέες του επαναστατικού μαρξισμού –τροτσκισμού και τον έφεραν σε αντίθεση με τον σταλινισμό και τα καθεστώτα του λεγόμενου «υπαρκτού Σοσιαλισμού».
Καλό σου ταξίδι σ. Χρόνη. Αφήνεις σε μια δύσκολη στιγμή την εργατική τάξη και τους συντρόφους σου που υποφέρουν από τα δεινά των μνημονίων και από τη σήψη και διαφθορά των αστών πολιτικών και όχι μόνο. Ωστόσο, αφήνεις πίσω τους αγώνες σου, τη στάση της ζωής σου, τη σεμνή και ηρωική προσωπικότητά σου και πολλά άλλα που είναι μια σημαντική παρακαταθήκη για τις νεώτερες γενιές των προλεταριακών αγωνιστών. Μα είσαι βέβαιος ότι αυτά που άφησες πίσω θα τα βρουν πολλοί πρωτοπόροι εργάτες στις μεγάλες συγκρούσεις που έρχονται.
Η Οργάνωση Κομμουνιστών Διεθνιστών Ελλάδας, οι σύντροφοι και συναγωνιστές που βρίσκονται εδώ δίπλα σου όπως και πολλοί άλλοι που βρίσκονται νοερά, εκφράζουν τα βαθειά τους συλλυπητήρια στην αγαπητή σου/μας Βούλα που τόσο πολύ σου συμπαραστάθηκε σ΄ όλη σου τη ζωή, στα παιδιά σου Παναγιώτη και Βάσω, στους συγγενείς, συντρόφους, φίλους και στη μεγάλη σου οικογένεια τους εργάτες, τα φτωχά λαϊκά στρώματα και τη νεολαία. Καλό σου ταξίδι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου