Κάλεσμα Για Μια Ενωτική Παρέμβαση Της Ριζοσπαστικής Αριστεράς Στις ευρωεκλογές

Το κείμενο-κάλεσμα και το εισαγωγικό σημείωμα, δημοσιεύτηκαν στην Εργατική Αριστερά.

Οι ερ­χό­με­νες ευ­ρω­ε­κλο­γές είναι κρί­σι­μες. Οι κυ­βερ­νη­τι­κές δυ­νά­μεις του νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρου «ακραί­ου κέ­ντρου», οι δυ­νά­μεις που έχουν προ­κύ­ψει μέσα από τη σύ­γκλι­ση της πα­ρα­δο­σια­κής Δε­ξιάς της «ευ­ρω­παϊ­κής ορ­θο­δο­ξί­ας» με τη νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρη σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τία και την κε­ντρο­α­ρι­στε­ρά της «ευ­ρω­παϊ­κής με­ταρ­ρύθ­μι­σης», προ­σπα­θούν να εμ­φα­νι­στούν ως το αντί­πα­λο δέος απέ­να­ντι στην ανερ­χό­με­νη κι επι­κίν­δυ­νη ακρο­δε­ξιά, που συν­δυά­ζει την υπο­στή­ρι­ξη στις νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρες αντι­με­ταρ­ρυθ­μί­σεις με το ρα­τσι­σμό, τον εθνι­κι­σμό, την απει­λή στα στοι­χειώ­δη δη­μο­κρα­τι­κά δι­καιώ­μα­τα της κοι­νω­νι­κής πλειο­ψη­φί­ας.

Ο εγκλω­βι­σμός σε αυτό το δί­πο­λο, αλλά και η υπο­τί­μη­σή του, συ­νι­στούν κρί­σι­μο πο­λι­τι­κό λάθος. Είναι φα­νε­ρή η ανά­γκη εναλ­λα­κτι­κής κα­τεύ­θυν­σης, που θα συν­δυά­ζει την ανα­γκαία πο­λι­τι­κή κα­θα­ρό­τη­τα με μια συ­γκέ­ντρω­ση δύ­να­μης που θα διεκ­δι­κεί μα­ζι­κό­τη­τα και σο­βα­ρό­τη­τα.

Όσοι και όσες πή­ρα­με την πρω­το­βου­λία για τη συ­γκέ­ντρω­ση υπο­γρα­φών πάνω στο πο­λι­τι­κό πλαί­σιο που ακο­λου­θεί, υπο­στη­ρί­ζου­με ότι πρέ­πει να ανοί­ξει επει­γό­ντως μια δη­μό­σια συ­ζή­τη­ση για μια τέ­τοιου τύπου αντι­με­τώ­πι­ση των ευ­ρω­ε­κλο­γών, τόσο στο εσω­τε­ρι­κό του κι­νή­μα­τος στην Ελ­λά­δα, όσο και σε σύν­δε­ση με αντί­στοι­χες πρω­το­βου­λί­ες στο ευ­ρω­παϊ­κό επί­πε­δο. Στα πλαί­σια του σχή­μα­τος «Τώρα, οι Λαοί», συ­γκε­ντρώ­νο­νται δυ­νά­μεις όπως η Ανυ­πό­τα­κτη Γαλ­λία, οι Πο­δέ­μος, το Μπλό­κο στην Πορ­το­γα­λία, η Κοκ­κι­νο­πρά­σι­νη Συμ­μα­χία στη Δανία, το Μέ­τω­πο της Αρι­στε­ράς στη Σου­η­δία και το ομώ­νυ­μό του στη Φιν­λαν­δία. Πρό­κει­ται για δυ­νά­μεις που ήρθαν σε ρήξη με το «πα­ρά­δειγ­μα» Τσί­πρα του 2015, που αμ­φι­σβη­τούν τον ευ­ρω-ρε­φορ­μι­σμό του Κόμ­μα­τος της Ευ­ρω­παϊ­κής Αρι­στε­ράς, που θέ­τουν ως ελά­χι­στη βάση για τη συ­νερ­γα­σία τους τις πο­λι­τι­κές ρήξης/απει­θαρ­χί­ας/ανυ­πα­κο­ής απέ­να­ντι στις «κα­τα­στα­τι­κές» Συν­θή­κες της ΕΕ και της Ευ­ρω­ζώ­νης.

Όσοι/ες ξε­κι­νή­σα­με εδώ αυτήν τη διερ­γα­σία, ξε­κι­νά­με μέσα από τις γραμ­μές της ΛΑΕ. Δεν θέ­λου­με όμως να πε­ριο­ρι­στού­με σε αυτές. Έχου­με μό­νι­μα υπο­στη­ρί­ξει την ανά­γκη πο­λι­τι­κής συ­νερ­γα­σί­ας με­τα­ξύ των δυ­νά­με­ων της ΛΑΕ, της ΑΝΤΑΡ­ΣΥΑ, άλλων συλ­λο­γι­κο­τή­των που απο­σπά­στη­καν από τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ δια­φω­νώ­ντας με την «κω­λο­τού­μπα» του 2015, άλλων ορ­γα­νώ­σε­ων, κι­νή­σε­ων και αγω­νι­στών-στριών της αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κής Αρι­στε­ράς. Θε­ω­ρού­με ότι η πρό­κλη­ση των ευ­ρω­ε­κλο­γών συ­νι­στά πεδίο όπου θα πρέ­πει να δο­κι­μα­στεί μια ενω­τι­κή πρω­το­βου­λία της ρι­ζο­σπα­στι­κής Αρι­στε­ράς. Για αυτήν την ανα­γκαία συ­ζή­τη­ση προ­τεί­νου­με το πα­ρα­κά­τω πλαί­σιο.

Η εφη­με­ρί­δα Ερ­γα­τι­κή Αρι­στε­ρά υπο­στη­ρί­ζει θερμά αυτήν τη προ­σπά­θεια.

Η Συ­ντα­κτι­κή Επι­τρο­πή της Ε.Α.

----------------------------------------------------------------------------------------------

Στις χώρες της ΕΕ συσ­σω­ρεύ­ε­ται σή­με­ρα σε πρω­το­φα­νές επί­πε­δο πλού­τος και δύ­να­μη στην πλευ­ρά των κυ­ρί­αρ­χων, αλλά και αδι­κία, έντα­ση της εκ­με­τάλ­λευ­σης και της κα­τα­πί­ε­σης για τους ερ­γα­ζό­με­νους/ες και τους λαούς.

Οι κυ­ρί­αρ­χες τά­ξεις αντι­με­τώ­πι­σαν την κρίση του 2008 επι­μέ­νο­ντας ατα­λά­ντευ­τα στις νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρες με­ταρ­ρυθ­μί­σεις και στην πο­λι­τι­κή πυγ­μής απέ­να­ντι στις ερ­γα­τι­κές και κοι­νω­νι­κές αντι­στά­σεις. Πα­τώ­ντας πάνω σε αυτό το «κε­κτη­μέ­νο» πέ­τυ­χαν μια ανά­καμ­ψη που τρο­φο­δο­τεί­ται κυ­ρί­ως από την κα­τα­κρε­ούρ­γη­ση των ερ­γα­τι­κών-κοι­νω­νι­κών δι­καιω­μά­των και κα­τα­κτή­σε­ων. Μπρο­στά στις ενερ­γές αντι­φά­σεις του νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμού, αλλά και τις προ­βλέ­ψεις για μια νεα ύφεση, προ­ε­τοι­μά­ζο­νται για μια ακόμα σκλη­ρό­τε­ρη οι­κο­νο­μι­κή και κοι­νω­νι­κή πο­λι­τι­κή.

Οι ήττες των ερ­γα­τι­κών-λαϊ­κών κι­νη­το­ποι­ή­σε­ων, με εμ­βλη­μα­τι­κά ση­μεία το ελ­λη­νι­κό 2015, την αντε­πί­θε­ση της δε­ξιάς στη Λα­τι­νι­κή Αμε­ρι­κή, αλλά και την επι­βο­λή κα­θε­στώ­των έκτα­κτης ανά­γκης ακόμα και σε χώρες στο κέ­ντρο του δυ­τι­κού κα­πι­τα­λι­σμού, ενι­σχύ­ουν στις κα­θε­στω­τι­κές δυ­νά­μεις την πε­ποί­θη­ση ότι τα προ­βλή­μα­τά τους θα πε­ριο­ρί­ζο­νταν στα ζη­τή­μα­τα των αντα­γω­νι­σμών και των με­τα­ξύ τους αντι­πα­ρα­θέ­σε­ων. Το ξέ­σπα­σμα των κι­νη­το­ποι­ή­σε­ων των Κί­τρι­νων Γι­λέ­κων στη Γαλ­λία, οι αντι­στά­σεις απέ­να­ντι στα ιμπε­ρια­λι­στι­κά σχέ­δια στην Μέση Ανα­το­λή, οι κι­νη­το­ποι­ή­σεις στην Ουγ­γα­ρία και την Αλ­βα­νία ανα­δει­κνύ­ουν ότι ο πα­ρά­γο­ντας της λαϊ­κής πα­ρέμ­βα­σης βρί­σκε­ται πάντα στο προ­σκή­νιο. Σε αυτό τον πα­ρά­γο­ντα οφεί­λει να συ­γκε­ντρω­θεί η προ­σο­χή μας και να λο­γο­δο­τεί η δράση μας.

Η πο­λι­τι­κή έκ­φρα­ση αυτού του κό­σμου, μέσα στην πε­ρί­ο­δο που ζούμε, οφεί­λει να δώσει απα­ντή­σεις σε ορι­σμέ­να κε­ντρι­κά ζη­τή­μα­τα.

Η εμπει­ρία του ελ­λη­νι­κού 2015 απο­δει­κνύ­ει ότι είναι απο­λύ­τως αδιέ­ξο­δη η στρα­τη­γι­κή της με­ταρ­ρύθ­μι­σης, της επι­δί­ω­ξης της αλ­λα­γής της ΕΕ «από τα μέσα». Ο εγκλω­βι­σμός στην πο­λι­τι­κή «πάση θυσία στο Ευρώ» οδη­γεί στην απο­δο­χή της κα­τάρ­γη­σης της λαϊ­κής κυ­ριαρ­χί­ας, στην υπο­βάθ­μι­ση του δι­καιώ­μα­τος των λαών να απο­φα­σί­ζουν οι ίδιοι για το μέλ­λον τους.

Η κοι­νω­νι­κή αντί­στα­ση στη λι­τό­τη­τα, αν θέλει να έχει ου­σια­στι­κές προ­ο­πτι­κές νίκης, οφεί­λει να συν­δυα­στεί με την πο­λι­τι­κή ρήξης και ανα­τρο­πής απέ­να­ντι στην ευ­ρω­ζώ­νη και την ΕΕ.
Η ρι­ζο­σπα­στι­κή αρι­στε­ρά στην Ελ­λά­δα έχει ει­δι­κά κα­θή­κο­ντα και υπο­χρε­ώ­σεις προ­κει­μέ­νου να υπο­στη­ρί­ξει αυτή την επι­λο­γή μέσα στο γε­νι­κό­τε­ρο ρεύμα της ρι­ζο­σπα­στι­κής αρι­στε­ράς σε ευ­ρω­παϊ­κό επί­πε­δο, μέσα στις δυ­νά­μεις –που μη έχο­ντας ανά­λο­γες εμπει­ρί­ες σε εξί­σου δρα­μα­τι­κό επί­πε­δο- δεν κά­νουν, ή δεν κά­νουν ακόμα, αυτή την επι­λο­γή με την ανα­γκαία σα­φή­νεια, παρά τα θε­τι­κά βή­μα­τα και διερ­γα­σί­ες που υπάρ­χουν στο φόντο της επί­δρα­σης της ελ­λη­νι­κής εμπει­ρί­ας. Κα­θή­κον ακόμα πιο ση­μα­ντι­κό στη συ­γκυ­ρία, με δε­δο­μέ­νο ότι οι δυ­νά­μεις της σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τί­ας και του σο­σιαλ­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμού, όπως και οι δυ­νά­μεις του Κόμ­μα­τος Ευ­ρω­παϊ­κής Αρι­στε­ράς (ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, Die Linke, ΚΚ­Γαλ­λί­ας κλπ), συ­ντάσ­σο­νται με τις πο­λι­τι­κές της ΕΕ και θε­ω­ρούν το ευρώ μο­νό­δρο­μο, αφή­νο­ντας ανοι­κτό το πεδίο να οδη­γη­θούν πλα­τιά λαϊκά στρώ­μα­τα στον δήθεν αντι­συ­στη­μι­κό πο­λι­τι­κό λόγο της ακρο­δε­ξιάς.

Η πο­λι­τι­κή ρήξης και ανα­τρο­πής απέ­να­ντι στην ευ­ρω­ζώ­νη και την ΕΕ οφεί­λει να συν­δυά­ζε­ται με ένα με­τα­βα­τι­κό πρό­γραμ­μα ερ­γα­τι­κών-λαϊ­κών διεκ­δι­κή­σε­ων που θα κα­τα­δει­κνύ­ει τη σκο­πιά και την κοι­νω­νι­κή ανα­φο­ρά από την οποία κα­θο­ρί­ζε­ται αυτή η κε­ντρι­κή επι­λο­γή.

Ο στό­χος της ανα­τρο­πής της λι­τό­τη­τας και του νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμού είναι κομ­βι­κό ση­μείο αυτού του προ­γράμ­μα­τος.

Η αύ­ξη­ση των μι­σθών και των συ­ντά­ξε­ων, η ανα­τρο­πή της ελα­στι­κο­ποί­η­σης των ερ­γα­σια­κών σχέ­σε­ων και η ενί­σχυ­ση της πλή­ρους και στα­θε­ρής απα­σχό­λη­σης, η μεί­ω­ση της φο­ρο­λό­γη­σης των ερ­γα­τι­κών και λαϊ­κών στρω­μά­των μαζί με τη μεί­ω­ση των άδι­κων έμ­με­σων φόρων (όπως ο ΦΠΑ και οι αυ­ξή­σεις των φόρων στα καύ­σι­μα, το νερό, το ηλε­κτρι­κό ρεύμα) είναι μια βα­σι­κή διά­στα­ση στην επεί­γου­σα ανά­γκη ανα­κού­φι­σης των ερ­γα­ζο­μέ­νων και των λαϊ­κών τά­ξε­ων.

Η κα­τεύ­θυν­ση αυτή συμ­βα­δί­ζει με την προ­σπά­θεια ανα­τρο­πής των αντι­δρα­στι­κών κε­κτη­μέ­νων που οι κα­πι­τα­λι­στές έχουν κα­το­χυ­ρώ­σει τα τε­λευ­ταία χρό­νια. Η ανα­τρο­πή της πο­λι­τι­κής των ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σε­ων, η αύ­ξη­ση της φο­ρο­λο­γί­ας των κερ­δών και του με­γά­λου συσ­σω­ρευ­μέ­νου πλού­του, η πάλη για την κα­τάρ­γη­ση των «ελευ­θε­ριών» με­τα­κί­νη­σης των κε­φα­λαί­ων, είναι εξί­σου κε­ντρι­κά ση­μεία.

Αυτές οι επι­διώ­ξεις συν­δυά­ζο­νται άμεσα με τις πο­λι­τι­κές απο­νο­μι­μο­ποί­η­σης/ δια­γρα­φής του χρέ­ους και τις πο­λι­τι­κές με στόχο την κρα­τι­κο­ποί­η­ση υπό κοι­νω­νι­κό και ερ­γα­τι­κό έλεγ­χο του τομέα των τρα­πε­ζών και των στρα­τη­γι­κών επι­χει­ρή­σε­ων στους το­μείς της ενέρ­γειας και των με­τα­φο­ρών.

Η ρήξη με την ΚΑΠ που οδη­γεί στο μα­ρα­σμό και την κα­πι­τα­λι­στι­κή ανα­διάρ­θρω­ση της υπαί­θρου είναι ανα­γκαία για την εξα­σφά­λι­ση της δια­τρο­φι­κής επάρ­κειας προς όφε­λος όλων των ερ­γα­ζο­μέ­νων και των λαϊ­κών στρω­μά­των.

Είναι κοινή πείρα πλέον ότι η πάλη για την ανα­τρο­πή της λι­τό­τη­τας ταυ­τί­ζε­ται με την πάλη για την υπε­ρά­σπι­ση και ενί­σχυ­ση της λαϊ­κής κυ­ριαρ­χί­ας, δη­λα­δή του δη­μο­κρα­τι­κού δι­καιώ­μα­τος της κοι­νω­νι­κής πλειο­ψη­φί­ας να πάρει τις απο­φά­σεις που κα­θο­ρί­ζουν τη ζωή της. «Θε­σμοί» όπως η τρόϊ­κα, ρυθ­μί­σεις όπως η έγκρι­ση των κρα­τι­κών προ­ϋ­πο­λο­γι­σμών από την Κο­μι­σιόν, ρή­τρες των συν­θη­κών της ΕΕ που λει­τουρ­γούν στην κα­τεύ­θυν­ση της κοι­νω­νι­κής και πο­λι­τι­κής ισο­πέ­δω­σης, πρέ­πει άμεσα να τε­θούν στο στό­χα­στρο και να ανα­τρα­πούν.

Στην πε­ρί­ο­δο που πέ­ρα­σε, η ΕΕ πήρε κρί­σι­μες απο­φά­σεις που αφο­ρούν την ίδρυ­ση του Ευ­ρω­στρα­τού, την ενί­σχυ­ση της πο­λε­μι­κής βιο­μη­χα­νί­ας, τη με­γέ­θυν­ση της ιμπε­ρια­λι­στι­κής πα­ρου­σί­ας της στην Αφρι­κή, την ανα­το­λι­κή Ευ­ρώ­πη και την ανα­το­λι­κή με­σό­γειο. Είναι μια εξαι­ρε­τι­κά επι­κίν­δυ­νη κα­τεύ­θυν­ση που μας βρί­σκει συ­νο­λι­κά αντί­θε­τους. Ταυ­τό­χρο­να υπο­στη­ρί­ζου­με την ρήξη με το ΝΑΤΟ, που έχει ανα­γά­γει σε πρω­ταρ­χι­κό σύμ­μα­χο η κυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, το κλεί­σι­μο των στρα­τιω­τι­κών βά­σε­ων, την απα­γό­ρευ­ση των υπό οποιο­δή­πο­τε πρό­σχη­μα στρα­τιω­τι­κών απο­στο­λών στο εξω­τε­ρι­κό.

Οι ευ­θύ­νες της ΕΕ είναι τρα­γι­κές στις πο­λε­μι­κές, οι­κο­νο­μι­κές και οι­κο­λο­γι­κές κα­τα­στρο­φές που έχουν ως απο­τέ­λε­σμα τα κύ­μα­τα των προ­σφύ­γων. Υπο­στη­ρί­ζου­με ανε­πι­φύ­λα­κτα τα δι­καιώ­μα­τα των αν­δρών, γυ­ναι­κών και παι­διών που ζη­τούν άσυλο στο ευ­ρω­παϊ­κό έδα­φος, για να μπο­ρούν να με­τα­κι­νη­θούν στις χώρες που επι­θυ­μούν και να ερ­γα­σθούν και να ζή­σουν με ίσα δι­καιώ­μα­τα στις χώρες εγκα­τά­στα­σής τους. Απαι­τού­με την κα­τάρ­γη­ση της ρα­τσι­στι­κής συμ­φω­νί­ας Ελ­λά­δας-ΕΕ-Τουρ­κί­ας, τη διά­λυ­ση της FRONTEX, την κα­τάρ­γη­ση των στρα­το­πέ­δων συ­γκέ­ντρω­σης που εγκλω­βί­ζουν τους πρό­σφυ­γες στα νησιά. Ανά­λο­γα διεκ­δι­κού­με ίσα κοι­νω­νι­κά και πο­λι­τι­κά δι­καιώ­μα­τα για τους με­τα­νά­στες, υπο­στη­ρί­ζο­ντας ιδιαί­τε­ρα τις πο­λι­τι­κές έντα­ξής τους στο ερ­γα­τι­κό κί­νη­μα και τις ορ­γα­νώ­σεις του στις χώρες υπο­δο­χής.

Η απει­λή της κλι­μα­τι­κής αλ­λα­γής και η εν γένει υπο­βάθ­μι­ση του πε­ρι­βάλ­λο­ντος στο όνομα μιας ανε­μπό­δι­στης κα­πι­τα­λι­στι­κής ανά­πτυ­ξης είναι μια πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, ιδιαί­τε­ρα αι­σθη­τή πλέον σε πολ­λές πε­ριο­χές. Είναι επεί­γο­ντα τα κα­θή­κο­ντα για βα­θειές αλ­λα­γές στην ορ­γά­νω­ση της πα­ρα­γω­γής και της κοι­νω­νί­ας με στόχο να προ­λη­φθεί μια με­γά­λη κα­τα­στρο­φή, τις συ­νέ­πειες της οποί­ας θα πλη­ρώ­σουν κυ­ρί­ως οι λαϊ­κές τά­ξεις.

Η πε­ρί­ο­δος της κρί­σης, οι κοι­νές πο­λι­τι­κές αντι­με­τώ­πι­σής της με νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρα μέσα, η απο­δο­χή των ιμπε­ρια­λι­στι­κών θε­σμών «πα­γκο­σμιο­ποί­η­σης» από όλες τις τά­σεις του πο­λι­τι­κού φά­σμα­τος άφη­σαν ανοι­κτό το πεδίο να ανα­πτυ­χθεί μια νεα διε­θνής ακρο­δε­ξιά τάση, που στο όνομα του προ­στα­τευ­τι­σμού και της εθνι­κής ανα­δί­πλω­σης, ενι­σχύ­ει ακόμα πε­ρισ­σό­τε­ρο την εξου­σία του κε­φα­λαί­ου χρη­σι­μο­ποιώ­ντας τα ίδια νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρα όπλα ενά­ντια στους ερ­γα­ζο­μέ­νους και τα κα­τώ­τε­ρα λαϊκά στρώ­μα­τα.

Το ρεύμα αυτό που κυ­ριαρ­χεί σή­με­ρα στις ΗΠΑ, τη Βρα­ζι­λία, την Ουγ­γα­ρία, την Ιτα­λία λαμ­βά­νει μέτρα για τη διά­σπα­ση της ερ­γα­τι­κής τάξης (θέ­το­ντας στο στό­χα­στρο τους με­τα­νά­στες) και εγκα­θι­δρύ­ει έναν αυ­ταρ­χι­σμό ενά­ντια στο ερ­γα­τι­κό κί­νη­μα και κάθε εκ­δο­χή της αρι­στε­ράς, ενώ δια­σπεί­ρω­ντας στο κοι­νω­νι­κό σώμα το ρα­τσι­σμό και το σε­ξι­σμό πλήτ­τει βά­ναυ­σα τα δι­καιώ­μα­τα των γυ­ναι­κών και της LGBTQ κοι­νό­τη­τας.

Το σύμ­φω­νο Σαλ­βί­νι-Λε­πέν, υπό τις ευ­λο­γί­ες των συμ­βού­λων του Τραμπ, προ­ε­τοι­μά­ζει μια επί­θε­ση της ακρο­δε­ξιάς στις ευ­ρω­ε­κλο­γές. Ο χώρος αυτός πρέ­πει να ανα­γνω­ρι­σθεί ως θα­νά­σι­μος αντί­πα­λος όλων των κοι­νω­νι­κών κι­νη­μά­των και ορ­γα­νώ­σε­ων.

Ομως δεν υπάρ­χει κα­νέ­να πε­ρι­θώ­ριο για αυ­τα­πά­τες ότι το νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρο «ακραίο κέ­ντρο» απο­τε­λεί άμυνα κατά της ανερ­χό­με­νης ακρο­δε­ξιάς, όπως ισχυ­ρί­ζε­ται πλέον ο Αλ.Τσί­πρας, υπο­στη­ρί­ζο­ντας ανοι­κτά τη σύ­ντη­ξη με τους σο­σιαλ­δη­μο­κρά­τες και τους πρά­σι­νους. Αντί­θε­τα πρέ­πει να ανα­γνω­ρι­σθεί ότι η νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρη πο­λι­τι­κή των κυ­βερ­νή­σε­ων και της ΕΕ στρώ­νει το δρόμο για την ανά­πτυ­ξη της ρα­τσι­στι­κής και εθνι­κι­στι­κής ακρο­δε­ξιάς και ότι μόνο μέσα από την απο­τε­λε­σμα­τι­κή πάλη ενά­ντια στις κυ­βερ­νή­σεις του «ακραί­ου κέ­ντρου» και της ΕΕ μπο­ρεί να υπάρ­ξει απο­τε­λε­σμα­τι­κή πάλη ενά­ντια στην ακρο­δε­ξιά.

Γί­νε­ται φα­νε­ρό ότι οι Ευ­ρω­ε­κλο­γές με­τα­τρέ­πο­νται σε μια ση­μα­ντι­κή, αλλά και δύ­σκο­λη, μάχη άμεσα συν­δε­δε­μέ­νη με τα κα­θή­κο­ντα ανα­σύ­ντα­ξης του κι­νή­μα­τος και της Ρι­ζο­σπα­στι­κής Αρι­στε­ράς σε εθνι­κό και ευ­ρω­παϊ­κό επί­πε­δο.

Για την αντι­με­τώ­πι­σή της γί­νε­ται απα­ραί­τη­τη η μέ­γι­στη εφι­κτή συ­γκέ­ντρω­ση δυ­νά­με­ων. Αυτή η διά­στα­ση είναι μια δια­χω­ρι­στι­κή γραμ­μή ανά­με­σα σε κάθε σο­βα­ρή προ­σπά­θεια ανα­σύ­ντα­ξης και τις αδιέ­ξο­δες και ανέ­ξο­δες συ­νή­θειες του βερ­μπα­λι­σμού και του σε­χτα­ρι­σμού.

Υπο­στη­ρί­ζου­με το συ­ντο­νι­σμό και τη συ­νερ­γα­σία με πρω­το­βου­λί­ες που έχουν ξε­κι­νή­σει στο ευ­ρω­παϊ­κό πεδίο, με στόχο να συ­νε­νω­θούν δυ­νά­μεις της Ρι­ζο­σπα­στι­κής αρι­στε­ράς, σε ρήξη με το υπό­δειγ­μα του ση­με­ρι­νού ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, του Κόμ­μα­τος της Ευ­ρω­παϊ­κής Αρι­στε­ράς, σε ρήξη με την πο­λι­τι­κή του ευ­ρω-ρε­φορ­μι­σμού.

Υπο­στη­ρί­ζου­με το συ­ντο­νι­σμό, τη συ­νερ­γα­σία και τη συ­νέ­νω­ση δυ­νά­με­ων μέσα στο ελ­λη­νι­κό κί­νη­μα και την εδώ Ρι­ζο­σπα­στι­κή Αρι­στε­ρά εν όψει των ευ­ρω­ε­κλο­γών, στη βάση της αντι­πα­ρά­θε­σης με την πο­λι­τι­κή της λι­τό­τη­τας και των νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρων με­ταρ­ρυθ­μί­σε­ων, της αντι­πα­ρά­θε­σης με τον ιμπε­ρια­λι­σμό, το ρα­τσι­σμό και τον εθνι­κι­σμό, στη βάση της εκτί­μη­σης ότι αυτά τα κα­θή­κο­ντα μπο­ρούν πράγ­μα­τι να προ­ω­θη­θούν μόνο με την πο­λι­τι­κή της ρήξης, της ανα­τρο­πής και απο­δέ­σμευ­σης από την ευ­ρω­ζώ­νη και την ΕΕ.

Σε αυτό το πλαί­σιο κα­λού­με σε δη­μό­σια συ­ζή­τη­ση και σε επεί­γου­σα ανά­λη­ψη πο­λι­τι­κών πρω­το­βου­λιών.

Πηγή : rproject