ΑΝΤΑΡΣΥΑ Για Την Χαλκιδική

Η δικαιοσύνη δεν είναι τυφλή. Βλέπει ξεκάθαρα, κρίνει και διαλέγει πλευρά. Συνήθως η ζυγαριά δε γέρνει προς το μέρος του καταπιεσμένου, του αδύναμου ή του αγωνιστή. Ειδικά, όμως, όταν από τη μία βρίσκεται μία από τις ισχυρότερες πολυεθνικές – στην οποία συμμετέχει ο μεγαλύτερος, ίσως, εκπρόσωπος του εγχώριου κεφαλαίου – και από την άλλη έχουν στριμώξει, οι κυβερνήσεις από το 2009 έως και σήμερα, εκατοντάδες αγωνιστές, τότε δεν υπάρχει ούτε ζυγαριά, ούτε μέτρα, ούτε σταθμά. Υπάρχει μόνο εκφοβισμός, τρομοκρατία και παραλογισμός.

Τους τελευταίους 6 μήνες, ζήσαμε στα δικαστήρια Πολυγύρου, 4 αποφάσεις της «ανεξάρτητης» δικαιοσύνης που έρχονται να ξαναγράψουν τον Ποινικό Κώδικα. Στις 1/12/2016 καταδικάζονται 3 συναγωνιστές – ανάμεσά τους και το μέλος ΑΝΤΑΡΣΥΑ Χαλκιδικής Μ.Κ. – με ένα χρόνο και 3ετή αναστολή και ενώ οι μάρτυρες (όλοι αστυνομικοί) δεν αναγνώρισαν καν τους 2 από τους 3 ενώ για τον τρίτο δεν αποδείχθηκε καμία κατηγορία.

 Στις 4/5/2017 άλλοι 2 συναγωνιστές καταδικάζονται σε 9 και 10 μήνες με 3ετή αναστολή για βιαιοπραγία. Σε αυτήν την υπόθεση είχαμε μάρτυρα κατηγορίας να δηλώνει ότι δεν έχει υπογράψει ένορκη κατάθεση, η οποία όμως έγινε δεκτή από το δικαστήριο παρά την πλαστογραφία, είχαμε μάρτυρες κατηγορίας να δηλώνουν ότι αυτοκίνητο χτύπησε 50-60 άτομα, δήλωση που προκάλεσε τα γέλια ακόμη και των αστυνομικών της αίθουσας, αλλά είχαμε και μία μοναδική κατάθεση μάρτυρα κατηγορίας, στην οποία βασίστηκε το δικαστήριο, ο οποίος δήλωσε ότι οι 2 που καταδικάστηκαν δεν είχαν σχέση με τα γεγονότα, ενώ ο ίδιος υπάλληλος της Eldorado έχει υπάρξει μάρτυρας κατά συρροή σε όλες τις δίκες που εμφανίζονται μάρτυρες υπάλληλοι της εταιρείας.

 Το τελευταίο θύμα της «αμερόληπτης» δικαιοσύνης ήταν στις 30/5/2017, ένας 77χρονος από τη Μεγάλη Παναγία, ο οποίος κατέληξε να νοσηλεύεται για μία εβδομάδα μετά τον άγριο ξυλοφαρμό του από τα ΜΑΤ. Ο Μπαρμπαθόδωρος, λοιπόν, με αναπηρία στο ένα πόδι, και μέσα σε αποπνικτική ατμόσφαιρα από τα χημικά, κατηγορήθηκε ότι αντιστάθηκε κατά της αρχής και βιαιοπράγησε ενάντια σε 6 άνδρες των ΜΑΤ (ή 10 κατά δήλωση του μάρτυρα-αστυνομικού). Ο μοναδικός μάρτυρας κατηγορίας δε μπόρεσε να αποδείξει στο δικαστήριο ότι ο συναγωνιστής αντιστάθηκε, βιαιοπράγησε ή έστω συμμετείχε σε κάποια επεισόδια. Και όμως η εισαγγελέας δήλωσε ότι δεν έχει καμία απολύτως αμφιβολία για την ενοχή του κατηγορούμενου και πρότεινε μεγαλύτερη ποινή καθώς ήθελε να τον καταδικάσει ακόμα και για αδίκημα που είχε παραγραφεί. Φυσικά και το δικαστήριο δέχτηκε την πρόταση της και ζήσαμε την πιο παράλογη απόφαση, εκτός κάθε ηθικής, των τελευταίων ετών.

Μετά και την τελευταία καταδίκη, για ακόμη μία φορά αποδεικνύεται το γεγονός ότι οι δίκες ενάντια στο κίνημα της Χαλκιδικής είναι αποκλειστικά πολιτικές. Η απέναντι πλευρά μας δείχνει συνεχώς αυτό που πολλοί αρνούνται να δουν και να παραδεχτούν. Ως πολιτικές δίκες τις αντιλαμβάνεται και έτσι τις αντιμετωπίζει. Πρέπει και η πλευρά του κινήματος, των αλληλέγγυων αγωνιστών και δυνάμεων και όλων των υποστηρικτών να πάρει θέση και να παλέψει απέναντι στον πολιτικό χαρακτήρα των δικών και να μην ελπίζει, να μην αναμένει και να μην αναθέτει στην «δικαιοσύνη» τη σωτηρία των αγωνιστών και του ίδιου του κινήματος. Όποιος συνεχίζει να βλέπει τις μάχες αυτές ως απλές δίκες, το μόνο που θα κερδίσει είναι η απορία «γιατί μας καταδίκασαν και πάλι;». Ο μόνος τρόπος να διαλύσουμε κάθε σχέδιο τρομοκράτησης και εκφοβισμού, που ακολουθούν οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ, είναι η μαζική και δυναμική παρουσία του κινήματος στα δικαστήρια, στο βουνό και στους δρόμους.

• Οι αγωνιστές δεν εκβιάζονται
• Το κίνημα δεν τρομοκρατείται
• Αγώνας για τη γη και την ελευθερία