[Πολύ σημαντική υπήρξε η συζήτηση για το Προσφυγικό, την Kυριακή 28 Mαΐου, τρίτη ημέρα της Eπείγουσας 4ης Eυρω-μεσογειακής διεθνιστικής συνδιάσκεψης. H σ. Kατερίνα Mάτσα, εκ μέρους του EEK έκανε την εισήγηση, ενώ η σ. Nτίνα Pέππα μίλησε εκ μέρους του Συντονισμού για το Προσφυγικό - Mεταναστευτικό. Παρακάτω δημοσιεύουμε την εισήγηση της Kατ. Mάτσα.]
Οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι στη Μέση Ανατολή και η
διάλυση των κρατών και των χωρών (Ιράκ, Αφγανιστάν, Λιβύη, Συρία)
δημιούργησαν τεράστια κύματα προσφύγων, που έφυγαν από τις χώρες τους
για να σώσουν τη ζωή τους, περνώντας μέσω Τουρκίας στα ελληνικά νησιά.
Μόνο για το 2015 ο αριθμός τους ξεπέρασε τις 800.000. Και μπορεί η
επαίσχυντη συμφωνία Ε.Ε. - Τουρκίας στις 18-3-2016 να μείωσε τις
προσφυγικές ροές προς τα ελληνικά νησιά, τις αύξησε όμως από την
Αφρική, μέσω της Λιβύης, στην Ιταλία. Φέτος πνίγηκαν περί τις 10.000
περισσότεροι από πέρυσι, ενώ τα ναυάγια και οι πνιγμοί ξεπερνούν, μόνο
στο πρώτο τετράμηνο του 2017, τα 1.300 άτομα, και, συγχρόνως, τα
κυκλώματα της μαφίας κερδοσκοπούν άγρια πάνω στον πόνο τους.
Η πλήρης ευθυγράμμιση της κυβέρνησης Σύριζα - Ανέλ με τις απαιτήσεις της Ευρώπης - φρούριο μέσα από την εφαρμογή αυτής της βάρβαρης συμφωνίας ΕΕ - Τουρκίας και το οριστικό κλείσιμο του "βαλκανικού διαδρόμου" προς τις ευρωπαϊκές χώρες, διαμόρφωσε μια κατάσταση εγκλωβισμού 60.000 προσφύγων στην Ελλάδα.
Στα κέντρα υποδοχής (hot spots) που δημιουργήθηκαν στα ελληνικά νησιά (Λέσβος, Χίος, Λέρος, Κως, Σάμος) οι πρόσφυγες, με βάση τις εντολές της ΕΕ, διαχωρίζονται σε «πρόσφυγες», όσοι προέρχονται από το Ιράκ και τη Συρία, και σε «οικονομικούς μετανάστες», όσοι προέρχονται από τις υπόλοιπες χώρες, οι οποίοι δεν έχουν ούτε το δικαίωμα αίτησης ασύλου. Η πολιτική γραμμή είναι να επαναπροωθούνται όλοι, πρόσφυγες και μετανάστες στην Τουρκία, η οποία με βάση την επαίσχυντη αυτή συμφωνία χαρακτηρίζεται "ασφαλής τρίτη χώρα".
Η στρατιωτικοποίηση του προσφυγικού προβλήματος μέσα από την εμπλοκή του ΝΑΤΟ και της FRONTEX στο Αιγαίο έγινε για να εμποδίσει τις προσφυγικές ροές που συνεχίζονται όσο συνεχίζεται το πολεμικό σφαγείο και να διευκολύνει τις επαναπροωθήσεις όσων καταφέρουν να γλιτώσουν από τις βόμβες στην ξηρά και τον πνιγμό στη θάλασσα του Αιγαίου.
Τα κέντρα υποδοχής, στην ουσία τους κέντρα κράτησης, όπου πρέπει να γίνουν οι αιτήσεις ασύλου των προσφύγων, με υπηρεσίες χωρίς επαρκές προσωπικό, υπολειτουργούν δραματικά μέσα σε ένα λαβύρινθο γραφειοκρατικών διαδικασιών, στοιβάζοντας σε άθλιες συνθήκες χιλιάδες πρόσφυγες ανάμεσά τους και πολλά παιδιά. Οι πρόσφυγες που έφτασαν πριν το Μάρτη του 2016 και βρίσκονται στην ενδοχώρα, διαμένουν στα "κέντρα φιλοξενίας", περίπου 44 σε όλη τη χώρα, σε στρατοπεδικές συνθήκες, διάσπαρτα σε όλη τη χώρα, σε παλιούς στρατώνες, εγκαταλελειμμένα εργοστάσια ή άλλες εγκαταστάσεις, σε κτίρια που δεν χρησιμοποιούνται πια ή και σε υπαίθριους χώρους, μέσα σε containers ή σκηνές, μακριά συνήθως απο κατοικημένες περιοχές. Λίγοι διαμένουν σε ξενοδοχεία και σπίτια, στα πλαίσια προγραμμάτων της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ που και αυτά έχουν ημερομηνία λήξης. Τα κέντρα φιλοξενίας λειτουργούν ως κέντρα συντονισμού και ελέγχου των κινήσεων των προσφύγων, ενώ σε κάποια από αυτά ο έλεγχος γίνεται από το Στρατό.
Λιγότεροι, περί τις 2.000, πρόσφυγες διαμένουν σε πιο ανθρώπινες συνθήκες, σε αυτοδιαχειριζόμενες καταλήψεις στέγης, σε εγκαταλελειμμένα δημόσια κτίρια, ξενοδοχεία, σχολεία κ.λπ., στο κέντρο της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Δημιουργήθηκαν στο πλαίσιο του Κινήματος Αλληλεγγύης και βρίσκονται στο στόχαστρο της κατασταλτικής πολιτικής της κυβέρνησης, με τρεις από αυτές τις καταλήψεις να έχουν ήδη εκκενωθεί από την αστυνομία, κατ’ απαίτηση της Εκκλησίας, ιδιοκτήτριας των κτιρίων. Μια άλλη κατάληψη στην Αθήνα, σε κτίριο που ανήκει στον Ερυθρό Σταυρό, εκκενώθηκε και αυτή, κατ’ απαίτησή του, από την αστυνομία.
Η διαχείριση αυτών των κέντρων έχει ανατεθεί από την ελληνική κυβέρνηση σε εκατοντάδες ΜΚΟ, ελληνικές και ευρωπαϊκές, που χρηματοδοτούνται, μέσα από αδιαφανείς διαδικασίες με εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ, κατευθείαν από την ΕΕ.
Οι ΜΚΟ στο όνομα της ανθρωπιστικής δράσης, έχουν επιβάλλει ένα καθεστώς ελέγχου και καταπίεσης των προσφύγων, μέσα σε άθλιες συνθήκες διαβίωσης, λειτουργώντας παράλληλα ως "όχημα" ιδιωτικοποίησης του κράτους πρόνοιας στην Ελλάδα. Έχουν ανεπαρκές σε εκπαίδευση, κακοπληρωμένο προσωπικό που δεν μπορεί να ικανοποιήσει τις βασικές βιοτικές ανάγκες των προσφύγων. Οι μεγάλες ελλείψεις σε γιατρούς, κοινωνικούς λειτουργούς, ψυχολόγους κ.α. και οι ανεπαρκείς φροντίδες υγείας δημιουργούν κινδύνους ακόμα και για τη ζωή των προσφύγων. Το φαγητό που προσφέρουν είναι λίγο και κακής ποιότητας, ενώ αναφέρονται συχνά κρούσματα τροφικής δηλητηρίασης. Επιπλέον, όπως καταγγέλθηκε πρόσφατα κατευθείαν στις υπηρεσίες της ΕΕ, σε ΜΚΟ υπήρξαν κρούσματα σεξουαλικής εκμετάλλευσης νεαρών προσφύγων!
Σε κάθε περίπτωση ο ρόλος των ΜΚΟ, σε συνεργασία με το κράτος και συχνά υποκαθιστώντας το, στη διαχείριση του προσφυγικού, στο όνομα της "ανθρωπιστικής" τους δράσης, λειτουργεί ως
"όχημα" ιδιωτικοποίησης του ίδιου του κράτους πρόνοιας.
Η ελληνική κυβέρνηση αποδείχθηκε ανίκανη να διαχειρισθεί τα ευρωπαϊκά κονδύλια για την υποδοχή και τις συνθήκες διαμονής και διαβίωσης των προσφύγων. Είναι χαρακτηριστικό, ότι από τα 44 εκ. ευρώ που διατέθηκαν ήδη από την ΕΕ μόνο το 1% χρησιμοποιήθηκε για την υποδοχή και τις συνθήκες διαμονής των προσφύγων, ενώ το υπόλοιπο για τις δαπάνες του Πολεμικού Ναυτικού για τη "διάσωση" των προσφύγων. Έτσι κινδυνεύει να μην γίνει δυνατή η απορρόφηση του υπόλοιπου των 509 εκ. ευρώ που έχουν εγκριθεί από την ΕΕ για το 2014-2020! Είναι φανερό ότι τόσο η ελληνική κυβέρνηση όσο και η ΕΕ, διαχειρίζεται το πρόβλημα των προσφύγων σαν ένα πρόσθετο βάρος που πρέπει να το ξεφορτωθούν!
Αποτέλεσμα της κακοδιαχείρισης και της ανικανότητας της ελληνικής κυβέρνησης και των υπηρεσιών της είναι οι τραγικές συνθήκες ζωής των προσφύγων, που προστίθενται στην ανεργία, την έλλειψη οικονομικών πόρων, την καταπάτηση των βασικών δικαιωμάτων τους τόσο από τις κρατικές αρχές όσο και από τους υπευθύνους των ΜΚΟ, τις δυσκολίες επικοινωνίας με τον ντόπιο πληθυσμό λόγω γλώσσας και απομόνωσης των στρατοπέδων, τις δυσκολίες προσαρμογής στης τοπική κουλτούρα, τις γραφειοκρατικές δυσκολίες στην αίτηση ασύλου, την αγωνία για τα μέλη των οικογενειών τους που χάθηκαν, που έμειναν στη χώρα προσέλευσης ή που βρίσκονται ήδη σε ευρωπαϊκή χώρα και δεν υπάρχει επικοινωνία, την καταπάτηση βασικών δικαιωμάτων τους στην Υγεία και στην Παιδεία, τις ξενοφοβικές και ρατσιστικές εκδηλώσεις σε βάρος τους που παίρνουν πολλές μορφές, μεταξύ των οποίων και οι δυσκολίες φοίτησης των προσφυγόπουλων στα ελληνικά σχολεία λόγω ξενοφοβίας γονέων, που υποκινούνται από τη Χρυσή Αυγή. Ειδικά για το θέμα της φοίτησης στα σχολεία, η κυβερνητική πολιτική επιβάλλει τη φοίτηση των νηπίων σε σχολεία που λειτουργούν μέσα στα κέντρα κράτησης και για τα μεγαλύτερα παιδιά σε κανονικά σχολεία αλλά τις απογευματινές ώρες, αφού φύγουν οι ντόπιοι μαθητές, μέτρο που οδηγεί στην γκετοποίηση του προσφυγικού μαθητικού πληθυσμού, εντείνοντας τις προκαταλήψεις και την ξενοφοβία.
Στο μεταξύ, η ελληνική κυβέρνηση συμφώνησε με την ευρωπαϊκή πρόταση επανενεργοποίησης του κανονισμού του Δουβλίνου για την επιστροφή στην Ελλάδα των προσφύγων που είχαν κάνει αίτηση ασύλου στην Ελλάδα, αλλά κατάφεραν να εγκατασταθούν ήδη σε χώρες της ΕΕ. Πρότεινε επίσης τη δημιουργία ενός ευρωπαϊκού μηχανισμού απελάσεων από την Ελλάδα στις χώρες προέλευσης. Ο ΟΗΕ ανακοίνωσε πρόσφατα ότι πρόκειται να διακόψει άμεσα την χρηματοδότηση όλων των άλλων υπηρεσιών για τους πρόσφυγες, πλην εκείνων που αφορούν την προετοιμασία επιστροφής τους στην Τουρκία. Την ίδια στιγμή η συμφωνία μετεγκατάστασης καρκινοβατεί, αφού οι ευρωπαϊκές χώρες δεν δέχονται να την εφαρμόσουν. Από τις 160.000 που δικαιούνται μόνο 18.000 έχουν μεταφερθεί από την Ελλάδα και την Ιταλία σε χώρες της ΕΕ, ενώ η Αυστρία, η Ουγγαρία και η Πολωνία δεν δέχονται καθόλου πρόσφυγες. Το ίδιο ισχύει και με τη διαδικασία επανένωσης των οικογενειών που γίνεται με τόσο αργό ρυθμό ώστε οι 2.400 πρόσφυγες που τη δικαιούνται θα φτάσουν στη Γερμανία -όπου η Μέρκελ ενόψει των γερμανικών εκλογών παίζει το αντιπροσφυγικό χαρτί και από τον Απρίλη 2017 δέχεται μόνο 70 πρόσφυγες το μήνα-, μετά από 3 χρόνια.
Αυτός ο εγκλωβισμός των προσφύγων που αποκτά πια μόνιμο χαρακτήρα ενθαρρύνει τη ναζιστική βία, τις ρατσιστικές επιθέσεις σε μετανάστες, τις επιθέσεις ταγμάτων εφόδου της ΧΑ στα νησιά που δέχονται πρόσφυγες, με πρόσφατο κρούσμα τους τραυματισμούς προσφύγων, γυναικών και trans στη Λέρο υπό την κάλυψη της αστυνομίας. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες οι πρόσφυγες γίνονται ευάλωτοι ψυχικά και πολλοί παρουσιάζουν προβλήματα ψυχικής υγείας, φοβίες, καταθλίψεις, κρίσεις πανικού, ψυχωτικές εκδηλώσεις. Ενώ αναφέρονται συχνά απόπειρες αυτοκτονίας και χάνονται ανθρώπινες ζωές.
Όμως στο πλευρό τους όλα αυτά τα θύματα της καπιταλιστικής βαρβαρότητας έχουν το κίνημα κοινωνικής αλληλεγγύης που αναπτύχθηκε κυρίως στα νησιά αλλά και στην ενδοχώρα, ένα κίνημα δυνατό, απ’ όλο το λαό αρχικά που έχει γνωρίσει την προσφυγιά στις αρχές του 20ου αιώνα, όταν ένα εκατομμύριο πρόσφυγες έφυγαν κυνηγημένοι από τη Μικρά Ασία και εγκαταστάθηκαν στην Ελλάδα.
Τον τελευταίο χρόνο το κίνημα αλληλεγγύης στους πρόσφυγες αναπτύσσεται σε όλη την Ελλάδα από τον Συντονισμό σωματείων και Συλλογικοτήτων στα πλαίσια του κοινού αγώνα ντόπιων και προσφύγων ενάντια στην κυβέρνηση, την κρατική καταστολή, το ρατσισμό και τον φασισμό.
Το προσφυγικό ζήτημα είναι ταξικό ζήτημα και οι πρόσφυγες συμμετέχουν στον κοινό αγώνα ως πολιτικά υποκείμενα, ενάντια σε κάθε πνεύμα φιλανθρωπίας. Το ΕΕΚ συμμετέχει στο "Συντονισμό" μέσα από τις αυτοδιαχειριζόμενες δομές Κοινωνικής Αλληλεγγύης, τα Κοινωνικά Ιατρεία και Φαρμακεία, στον κοινό αγώνα ντόπιων και ξένων για σεβασμό όλων καταπατημένων δικαιωμάτων τους.
- το δικαίωμα σε αξιοπρεπή κατοικία
- σταθερή και ικανοποιητικά αμειβόμενη εργασία
- δημόσια και δωρεάν Παιδεία και Υγεία
- άμεση χορήγηση ασύλου σε όσους θέλουν να υποβάλουν αίτηση για άσυλο.
- άμεσο κλείσιμο των κέντρων κράτησης, ανοιχτή φιλοξενία σε κανονικά σπίτια και στα χιλιάδες άδεια κτίρια του δημοσίου, με μικρό αριθμό φιλοξενούμενων και αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης.
- πλήρης ένταξη των προσφύγων στον κοινωνικό ιστό της χώρας και φοίτηση των παιδιών στα κανονικά σχολεία.
- ενάντια στην κατάσταση διαρκούς έκτακτης ανάγκης, ενάντια στην στρατιωτικοποίηση και τη στρατοπεδοποίηση του προσφυγικού
- ενάντια στις βίαιες απωθήσεις στο Αιγαίο και τις βίαιες επαναπροωθήσεις στην Τουρκία
- ενάντια στην κρατική καταστολή, τα μνημόνια, την ξενοφοβία, το ρατσισμό, την ΧΑ, την Ευρώπη-φρούριο οικοδομούμε ένα διεθνιστικό, αντιπολεμικό, αντιϊμπεριαλιστικό, επαναστατικό κίνημα:
- Άμεση κατάργηση της επαίσχυντης συμφωνίας ΕΕ - Τουρκίας.
- Άμεση διακοπή της με κάθε τρόπο συμμετοχής της Ελλάδας στις πολεμικές επιχειρήσεις στη Μ. Ανατολή.
- για σύνορα ανοιχτά, πέρα από έθνη, θρησκείες και φυλές, σε μια Ευρώπη Ενωμένη σοσιαλιστική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου