4η Ευρω-Μεσογειακή Συνδιάσκεψη : ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΩΝ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

Η επείγουσα 4η Ευρωμεσογειακή Συνδιάσκεψη οργανώθηκε από το Βαλκανικό Κέντρο Κρίστιαν Ρακόφσκι και τον ιστότοπο RedMed. Η εναρκτήρια εκδήλωση των εργασιών της συνδιάσκεψης έγινε στην κεντρική αίθουσα της ΕΣΗΕΑ, στην Αθήνα.

Το καλωσόρισμα στις διαδικασίες της Συνδιάσκεψης έκανε ο Sungur Savran, στέλεχος του DIP [Επαναστατικό Εργατικό Κόμμα - Τουρκία]. Τόνισε ότι η Συνδιάσκεψη γίνεται σε ιδιαίτερα κρίσιμη ιστορική καμπή, σε μια στιγμή όπου η μια ισχνή μειοψηφία διοχετεύει κεφάλαια και πλούτο σε κερδοσκοπικές επιχειρήσεις, υποχρεώνοντας εκατομμύρια εργατών σε όλο τον κόσμο σε μια τεράστια λιτότητα. Όπου όμως ταυτόχρονα, οι εξεγέρσεις και οι αγώνες της εργατικής τάξης όλα τα τελευταία χρόνια είναι αυτές που χαρακτηρίζουν τις πολιτικές εξελίξεις. 

Από τους αγώνες της εργατικής τάξης στην Ελλάδα ενάντια στην πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, την αφύπνιση της εργατικής τάξης στην Τουρκία με την εξέγερση στο Γκεζί Παρκ και μετά, την περυσινή εξέγερση στη Γαλλία, και το ρευστό πολιτικό σκηνικό και τις κοινωνικές συγκρούσεις που συνεχίζονται, τις μάχες στη Λατινική Αμερική και σε όλο τον κόσμο. Ταυτόχρονα η Συνδιάσκεψη διεξάγεται σε ιστορικές στιγμές που οι ιμπεριαλιστές αιματοκυλούν τη Συρία, θρέφουν το τέρας του ISIS, προξενώντας ένα τεράστιο κύμα προσφύγων, διευρύνοντας την περιβαλλοντική καταστροφή. Ενώ κανείς δεν πρέπει να ξεχνά τη γιγάντωση της ανεργίας σε όλο τον κόσμο. Υπενθύμισε πως είναι τέτοιο το μίσος και ο φόβος των κυρίαρχων τάξεων, που για άλλη μια φορά μια σειρά αγωνιστές δεν κατάφεραν να φτάσουν στην Συνδιάσκεψη.

Παρόλα αυτά, όμως, κάλεσε να κοιτάξουμε μεταξύ μας, σε μια κατάμεστη αίθουσα και να σκεφτούμε από πόσες χώρες καταφέραμε να βρεθούμε. Ήμαστε όλοι όσοι παλεύουμε ενάντια στην κυβέρνηση Τσίπρα στην Ελλάδα, ενάντια στον Ερντογάν στην Τουρκία, εκπρόσωποι από τους αγώνες των εργατών στη Λατινική Αμερική, παραμερίζοντας έμπρακτα όλες τις μεταμοντέρνες θεωρίες που μιλούν για μια ανύπαρκτη εργατική τάξη και το τέλος της ταξικής πάλης. Χωρίς να ξεχνάμε τα αδέρφια μας από τον αραβικό κόσμο που βρέθηκαν στην Αθήνα. Άλλωστε και ο ίδιος ο Τραμπ από εκεί ξεκίνησε τις περιοδείες του εκτός Αμερικής, επιχειρώντας να ενώσει στο άρμα του όλους τους αντιδραστικούς ηγέτες της περιοχής.

600 χρόνια από την επανάσταση του τούρκου από ελληνίδα μητέρα Μεντρεντίν, και 100 χρόνια από τη μεγάλη Οκτωβριανή Επανάσταση, επαναβεβαιώνουμε τις παραδόσεις του επαναστατικού κινήματος και τη θέλησή μας για αγώνα.

Στη συνέχεια πήρε το λόγο εκ μέρους των διοργανωτών, ο γ.γ. του Ε.Ε.Κ. Σάββας Μιχαήλ., χαιρετίζοντας όλους τους παρευρισκόμενους, αλλά και όλους όσους έστειλαν χαιρετιστήρια μηνύματα προς τη Συνδιάσκεψη, από την Ιαπωνία ως την Αργεντινή, από τη Νότια Αφρική έως τη Βρετανία, την Ιταλία και τη Γαλλία, από τα Βαλκάνια και την κεντροανατολική Ευρώπη, την Ουκρανία και τη Ρωσία, από τον Καύκασο ως την κατεχόμενη Παλαιστίνη, την Τουρκία, την Κύπρο και τη Μέση Ανατολή. Ιδιαίτερα έστειλε βαθύτατους χαιρετισμούς στους Παλαιστίνιους πολιτικούς κρατούμενους απεργούς πείνας, στα εκατομμύρια των βραζιλιάνων εργατών που μάχονται ενάντια στο διεφθαρμένο Τέμερ που υποστηρίζεται από τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, στην εργατική τάξη στην Ελλάδα και όλη την Ευρώπη που μάχονται ενάντια σε μια βάρβαρη λιτότητα, επιβαλλόμενη από την Ε.Ε., το Δ.Ν.Τ. και την Ε.Κ.Τ.

Υπενθύμισε πως όλες οι προηγούμενες Συνδιασκέψεις διεξάχθηκαν σε κρίσιμες στιγμές της παγκόσμιας κρίσης. Το 2013 είχαμε τα γεγονότα στη Βραζιλία και το Γκεζί Παρκ, το 2014 την ουκρανική κρίση, και το 2015 την υποταγή της κυβέρνησης Τσίπρα στην τρόικα. Τώρα διεξάγεται σε μια στιγμή όπου η παγκόσμια ανεπίλυτη παγκόσμια καπιταλιστική κρίση βρίσκεται στο 10ο έτος της, και όπου το κέντρο της είναι οι ίδιες οι Η.Π.Α. του Τραμπ. Η δική μας κατεστραμμένη χώρα, όπως και η Τουρκία υπό τον Ερντογάν είναι το έδαφος της συνάντησης του χάους στη Μέση Ανατολή και της υπό αποσύνθεση Ε.Ε. μετά το Brexit. Η κρισιμότητα της κατάστασης τονίζεται από το τρέχον ταξίδι του Τραμπ, πρώτα στη Σαουδική Αραβία και το Ισραήλ, και μετά στην Ευρώπη, στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες και στη συνάντηση του G7 στη Σικελία.

Οι βασικές τάσεις παγκόσμια χαρακτηρίζονται από τη μια μεριά από την καπιταλιστική βαρβαρότητα, και από την άλλη από την αντίσταση και την επανάσταση. Φαίνονται τις πολεμικές ετοιμασίες των ιμπεριαλιστών των ΗΠΑ με την συνεργασία του Ισραήλ και της Σαουδικής Αραβίας ενάντια στο Ιράν, και με την περαιτέρω εμπλοκή των ιμπεριαλιστών τη Συρία. Αλλά επίσης, από την αφύπνιση και την αντίσταση του μαζικού κινήματος με τη γενική απεργία στη Δυτική Όχθη, την ένοπλη διαδήλωση αλληλεγγύης στη Γάζα για τους παλαιστίνιους απεργούς πείνας, τους χιλιάδες αντινατοϊκούς διαδηλωτές στις Βρυξέλλες.

Την κρίση ανάμεσα στη Βρετανία και τις Η.Π.Α. μετά μετά την τρομοκρατική ενέργεια στο Μάντσεστερ, αλλά και την κρίση που βρήκε ο ίδιος ο Τραμπ επιστρέφοντας στις Η.Π.Α., όπου μαίνεται ο πόλεμος μεταξύ αυτού και των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών, τη συνεχιζόμενη όξυνση μεταξύ ΝΑΤΟ και Ρωσίας στη Μέση Ανατολή, και πρόσφατα τις κινήσεις των ναυτικών δυνάμεων των Η.Π.Α. στη θάλασσα της Νότιας Κορέας ενάντια στην Κίνα. Επίσης, την κοινωνική ένταση και πολιτική αστάθεια στην Ευρώπη και την Αμερική.

Η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση αποδεικνύεται μια καταστροφή για τους λαούς της (Brexit, ενώ και το Grexit δεν είναι εκτός ατζέντας), όπου με την εμπλοκή της σε κάθε γωνιά της παγκόσμιας κρίσης, στην Αφρική, τη Μέση Ανατολή, την Ουκρανία, επιτείνει ένα ασταμάτητο τσουνάμι προσφύγων, θυμάτων των ιμπεριαλιστικών πολέμων που και η ίδια έχει συμμετοχή.

Η κρίση πλέον δε βρίσκεται στην περιφέρεια της Ε.Ε. Η εκλογή Μακρόν στη Γαλλία δεν είναι λύση. Μπορεί να είχαμε από τη μια την άνοδο της άκρας δεξιάς, αλλά από την άλλη το επαναστατικό πρελούδιο της άνοιξης του 2016.

Στην ίδια την Ελλάδα, δεν υπάρχει καμιά λύση από τα μνημόνια. Η λεγόμενη κυβέρνηση της αριστεράς, είναι μια επεκτεινόμενη καταστροφή. Καμιά ταξική συνεργασία! Η εργατική τάξη προδόθηκε αλλά είναι ακόμα στο πεδίο της μάχης. Επόμενος σταθμός η επανάσταση!

Ταυτόχρονα στα Βαλκάνια έχουμε την άνοδο του εθνικισμού, της ξενοφοβίας, την άνοδο της ακροδεξιάς, αλλά ταυτόχρονα και μεγάλους κοινωνικούς αγώνες σε μια σειρά χώρες. Ο κίνδυνος του πολέμου είναι εδώ τόσο στα δυτικά Βαλκάνια, όσο και μετάξύ Ελλάδας και Τουρκίας στο Αιγαίο, την Κύπρο και γενικά την ανατολική Μεσόγειο.

Ο διεθνισμός στην πράξη, είναι μια από τις επιτυχίες και τους λόγους ίδρυσης του Βαλκανικού Κέντρου Κρίστιαν Ρακόφσκι από τους γιουγκοσλαβικούς πολέμους και μετά, με στόχο τη Βαλκανική Σοσιαλιστική Ομοσπονδία.

Αυτό που πρέπει τώρα να γίνει είναι να οργανώσουμε την αντίσταση, να χτίσουμε τη διεθνιστική αλληλεγγύη μας ενάντια στην καπιταλιστική βαρβαρότητα, το φασισμό και τον πόλεμο για τον παγκόσμιο ελευθεριακό κομμουνισμό.

Να πάμε πέρα από τον εξαντλημένο κινηματισμό του παρελθόντος, να οργανώσουμε μέσα στους αγώνες των μαζών επαναστατικά διεθνιστικά κόμματα.

Στα εκατόχρονα της Οκτωβριανής Επανάστασης να προετοιμαστούμε για το επόμενο άλμα στον ουρανό για την επόμενη σκηνή της διεθνούς σοσιαλιστικής επανάστασης, για τον παγκόσμιο Οκτώβρη!

Σημαντικό χαιρετισμό απεύθυνε ο σύντροφος από το PFLP της Παλαιστίνης, που φόρτισε ιδιαίτερα όλους τους παρευρισκόμενους μιλώντας για τον αγώνα των Παλαιστινίων φυλακισμένων απεργών πείνας, τον αγώνα του παλαιστινιακού λαού και την αναγκαιότητα διεθνιστικής αντι-ιμπεριαλιστικής, αντισιωνιστικής δράσης.

Ο σύντροφος J. Altamira ιστορικός ηγέτης του Partido Obrero, χαιρέτισε ιδιαίτερα τους Παλαιστίνιους απεργούς πείνας, για την οποία το Κόμμα οργάνωσε και ειδική κινητοποίηση αλληλεγγύης, τόνισε πως ο τροτσκισμός είναι γνωστός ευρύτατα στην Αργεντινή, και έκανε μια εισαγωγική τοποθέτηση για τη γενικότερη κατάσταση στη Λατινική Αμερική. Τόνισε ιδιαίτερα πως η εποχή που περνάμε χαρακτηρίζεται όχι μόνο από την κρίση και τη χρεοκοπία του καπιταλισμού, αλλά και από την πρόοδο των αγώνων του εργατικού κινήματος.

Σύντομη τοποθέτηση-χαιρετισμό απηύθυναν και οι σύντροφοι από το PCL της Ιταλίας, που τόνισαν πως ο Οκτώβρης του 1917 ήταν αποτέλεσμα μιας διεθνούς πάλης της εργατικής τάξης, και έκανε μια πρώτη παρουσίαση της κατάστασης στην Ιταλία.

Χαιρετισμό στη Συνδιάσκεψη απηύθυναν οι σύντροφοι Δ. Μιζάρας από το MTL της Φινλανδίας, ο σύντροφος Γκόντφρι από τη Νότια Αφρική.

Από τις ελληνικές οργανώσεις χαιρετισμό απήυθυναν το Ν.Α.Ρ. για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση, η ΟΚΔΕ Σπάρτακος, η ΟΡΜΑ.

Νίκος Πελεκούδας