Το Εditorial Της "Εργατικής Αριστεράς" Που Κυκλοφορεί 24/5

Η μοναδική ελπίδα της κυβέρνησης να επιβιώσει εφαρμόζοντας το μνημόνιο 4 στηρίζεται στην εκτίμηση ότι οι αντιδράσεις του κόσμου θα εξουδετερωθούν μέσω της πολιτικής απογοήτευσης που έχει προκαλέσει ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ.

Η μα­ζι­κή απο­γο­ή­τευ­ση είναι υπαρ­κτή και πράγ­μα­τι βα­ραί­νει πάνω στην κλί­μα­κα των αντι­στά­σε­ων ενός κό­σμου, που αι­σθά­νε­ται ητ­τη­μέ­νος.

Όμως θα είναι απο­λύ­τως λάθος να εκτι­μή­σει κα­νείς ότι ο πα­ρά­γο­ντας αυτός θα πα­ρα­μεί­νει επί μα­κρόν αναλ­λοί­ω­τος.

Όποιος ζει το ερ­γα­τι­κό κί­νη­μα, όποιος πραγ­μα­τι­κά πα­θιά­ζε­ται μέσα σε αυτό, γνω­ρί­ζει ότι το τε­λευ­ταίο διά­στη­μα πυ­κνώ­νουν τα «μικρά» γε­γο­νό­τα αντί­στα­σης. Και ταυ­τό­χρο­να, στα­δια­κά, μέσα σε αυτά αυ­ξά­νει η συμ­με­το­χή. Ήδη προ­σεγ­γί­ζου­με στο επό­με­νο βήμα ανα­συ­γκρό­τη­σης: στην εμ­φά­νι­ση απερ­για­κών δια­δη­λώ­σε­ων όπου η συμ­με­το­χή δεν με­τριέ­ται σε εκα­το­ντά­δες αλλά σε χι­λιά­δες (νο­ση­λευ­τι­κοί, συμ­βα­σιού­χοι ΟΤΑ κ.ά.). Μέσω αυτής της δια­δι­κα­σί­ας, της πύ­κνω­σης και της αύ­ξη­σης των «μι­κρών» αγώ­νων, συ­νή­θως επω­ά­ζο­νται τα «με­γά­λα» ξε­σπά­σμα­τα, η αιφ­νί­δια και δυ­να­μι­κή επα­νεμ­φά­νι­ση των ερ­γα­τι­κών και λαϊ­κών μαζών στο δρόμο.

Η ρι­ζο­σπα­στι­κή Αρι­στε­ρά δεν έχει κα­νέ­να λόγο να πα­ρα­κο­λου­θή­σει ψυχρά, ή έστω «αντι­κει­με­νι­κά», αυτήν τη δια­δι­κα­σία. Το κα­θή­κον είναι η σο­βα­ρή, η πάση δυ­νά­μη, έμ­φα­ση στην ορ­γά­νω­ση των κι­νη­το­ποι­ή­σε­ων και των αντι­στά­σε­ων.

Γι’ αυτό είναι απα­ραί­τη­τη η ενω­τι­κή τα­κτι­κή, η «με­τω­πι­κή» πο­λι­τι­κή. Γιατί την χρειά­ζε­ται ο κό­σμος μας ώστε να βρει στή­ριγ­μα και να μπει ξανά σε κί­νη­ση.

Μαζί με την ενω­τι­κή τα­κτι­κή, είναι απα­ραί­τη­τη η ρι­ζο­σπα­στι­κή πο­λι­τι­κή. Οι στό­χοι μας πρέ­πει να πα­ρα­μεί­νουν οι «με­γά­λοι»: της ανα­τρο­πής των μνη­μο­νί­ων, της ανα­τρο­πής της λι­τό­τη­τας, της ρήξης με τους δα­νει­στές, της ανα­τρο­πής των πο­λι­τι­κών συ­σχε­τι­σμών που εγκα­θί­δρυ­σε το 2015, το άνοιγ­μα ξανά του δρό­μου προς τ’ αρι­στε­ρά.

Που είναι μια βα­σι­κή προ­ϋ­πό­θε­ση για να δει ξανά ο κό­σμος μας ελ­πί­δα.

Η επι­λο­γή του μνη­μο­νί­ου 4 θα είναι μια πα­ρα­τε­τα­μέ­νη, σκλη­ρή πε­ρι­πέ­τεια. Με ενω­τι­κή και ρι­ζο­σπα­στι­κή αρι­στε­ρή πο­λι­τι­κή μπο­ρού­με να ανα­τρέ­ψου­με αυτήν την κα­τά­πτυ­στη συμ­φω­νία, μαζί με όσους την στή­ρι­ξαν και τη στη­ρί­ζουν.