ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ Ο Κρίσιμος Μήνας Μάης

Οι διαδηλώσεις της Πρωτομαγιάς ποτέ δεν είναι επετειακές. Πάντα έχουν μέσα τους ένα διπλό χαρακτήρα: τιμούμε τις παραδόσεις της εργατικής τάξης, ετοιμαζόμαστε για τις μάχες που τρέχουν. 

 Φέτος, αυτή η δεύτερη πλευρά έχει εξαιρετικές διαστάσεις, ιδιαίτερα στην Αθήνα και στο Παρίσι.

Η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα κλείνοντας την αξιολόγηση παρέα με την Τρόικα παριστάνει ότι μπαίνουμε σε μια περίοδο ομαλότητας: η “διαπραγμάτευση” τελειώνει, η οικονομία θα αρχίσει να αναπτύσσεται, η κυβέρνηση θα μπορέσει να ασχοληθεί με την “καθημερινότητα”. Το χρηματιστήριο και οι εκπρόσωποι του κεφάλαιου επικροτούν.

Αλλά αυτοί είναι λογαριασμοί χωρίς τον ξενοδόχο, με διπλή έννοια. Από τη μια μεριά εξωραϊζουν την κατάσταση του συστήματος και από την άλλη θέλουν να σβήσουν τις εργατικές αντιστάσεις. 

Στη διεθνή εικόνα του καπιταλισμού δεν επικρατεί “ομαλότητα” ούτε οικονομική ούτε πολιτική. Στη μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου, την αμερικάνικη που παραδοσιακά λειτουργεί σαν “ατμομηχανή” για τους καπιταλιστές παντού, οι πανηγυρισμοί για νέα ώθηση μετά την εκλογή Τραμπ ξεφουσκώνουν. Ο Τραμπ συμπλήρωσε τις 100 πρώτες μέρες στην Προεδρία και ο απολογισμός δείχνει ότι άρχισε επιβράδυνση αντί για επιτάχυνση της οικονομικής ανάπτυξης.

Ρωγμές

Στην Ευρώπη, η εικόνα είναι πιο σκοτεινή. Τα σενάρια για “βελούδινο” Brexit της Βρετανίας από την ΕΕ απομακρύνονται. Οι γερμανικές εφημερίδες διαρρέουν πληροφορίες για άγριο καυγά του Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ με την Τερέζα Μέι σε ένα δείπνο που είχαν οι δυο τους. Οι ρωγμές στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα παίρνουν ακόμη πιο απειλητικές διαστάσεις με τις εξελίξεις στη Γαλλία. Μια εκλογική νίκη του Μακρόν δεν θα μειώσει την ανεργία εκεί, αντίθετα απειλεί να την ανεβάσει με απολύσεις και κλεισίματα. Ούτε θα φράξει το δρόμο στη φασιστική απειλή που αντιπροσωπεύει η άνοδος της Λεπέν. Τα σύννεφα είναι μαύρα και τα ροζ συννεφάκια του Τσίπρα είναι εκτός πραγματικότητας.

Η πραγματική ελπίδα έρχεται από τους δρόμους και του Παρισιού και της Αθήνας. Στη γαλλική πρωτεύουσα η Πρωτομαγιά ήταν πιο μαζική και μαχητική εδώ και χρόνια (διαβάστε σχετικά στη σελίδα 9) με οργή κατά της Λεπέν και ετοιμασίες για αντίσταση στο πρόγραμμα του Μακρόν.
Εδώ, η Πρωτομαγιά ήταν μήνυμα για τον πανεργατικό σεισμό που έρχεται στις 17 Μάη ενάντια στο νέο Μνημόνιο. Μπορούμε και πρέπει να διαψεύσουμε όλη τις αστικές προσδοκίες ότι τάχα ο κόσμος κουράστηκε μετά από τόσα μνημόνια και τόσα ξεπουλήματα. Ο κόσμος είναι οργισμένος με τα ατέλειωτα μνημόνια και ταυτόχρονα αγκαλιάζει τους πρόσφυγες και δεν ξεχνάει τι σημαίνουν οι φασίστες. Όλα αυτά τα χαρακτηριστικά ξεπρόβαλαν ανάγλυφα την Πρωτομαγιά.

Με αυτόν τον αέρα ριχνόμαστε στη μάχη για να οργανώσουμε την Πανεργατική απεργία στις 17 Μάη.

Τίποτα δεν τελειώνει, αντίθετα μπαίνουμε στις πιο κρίσιμες μάχες ενάντια στο σύστημα που δεν μπορεί να ξεσκαλώσει από την κρίση του και μας απειλεί με φασιστικά πισωγυρίσματα. Όσο πιο δυνατή κάνουμε την αριστερά που βάζει στην ατζέντα την ανατροπή του καπιταλισμού, τόσο το καλύτερο για τους αγώνες και το μέλλον όλων μας. Το τετραήμερο του Μαρξισμού που ακολουθεί αμέσως μετά την Πανεργατική είναι μια καλή ευκαιρία για να πάμε προς τα εκεί.

Πηγή : ergatiki