Ένα ξαναζεσταμένο «success story» αλά Σαμαρά προσπαθεί να σερβίρει ο Τσίπρας με την πρώτη, μετά το 2014, «έξοδο στις αγορές». Όμως η εργατική τάξη και οι φτωχοί δεν έχουν κανένα λόγο να πανηγυρίζουν. Η έξοδος στις αγορές σημαίνει νέα μέτρα.
Ο επίτροπος Οικονομικών της ΕΕ και αρχιτέκτονας των μνημονίων, Μοσκοβισί που βρέθηκε προσκαλεσμένος προκειμένου να λαμπρύνει τους πανηγυρισμούς του Τσίπρα για την έξοδο, πέρα από τους επαίνους, φρόντισε να είναι σαφής: «Υπάρχει ακόμα δουλειά να γίνει στην Ελλάδα και ο δρόμος που απομένει, δηλαδή το τελευταίο έτος του προγράμματος, δεν θα καλυφθεί μόνο του». Ο Μοσκοβισί χαιρέτισε την έκδοση του νέου 5ετούς ομόλογου, σημειώνοντας ότι υπάρχουν προϋποθέσεις με πρώτη αυτήν της «υλοποίησης των μεταρρυθμίσεων». Ο επίτροπος είπε ότι η Ελλάδα πρέπει να υλοποιήσει στην πράξη τα μέτρα που έχουν νομοθετηθεί, τονίζοντας ότι «αυτό είναι ένα κρίσιμο ζήτημα» καθώς υπάρχει διαφορά ανάμεσα στην ψήφιση και στην εφαρμογή ενός μέτρου.
Οι μόνοι που έχουν κάθε όφελος να πανηγυρίζουν από την «έξοδο στις αγορές» είναι οι άμεσα εμπλεκόμενοι, οι τραπεζίτες αυτοί που ελπίζουν να κερδίσουν και να κερδοσκοπήσουν. Αντίθετα η εργατική τάξη, οι άνεργοι, οι φτωχοί θα κληθούν να πληρώσουν ξανά (με πιο σκληρή λιτότητα, νέους γύρους ιδιωτικοποιήσεων και αντεργατικών μέτρων) τους τόκους δανεισμού στους «επενδυτές», έστω και αν το επιτόκιο κάτσει τελικά 0,3% χαμηλότερα από αυτό του Σαμαρά. Μήπως οι «αγορές» δεν ήταν αυτές που τόσα χρόνια φούσκωναν το χρέος πριν έρθουν τα μνημόνια να το εκτοξεύσουν;
Θηλιά
Και φυσικά ούτε για αστείο δεν πρόκειται αυτή η «έξοδος στις αγορές» να αποτελέσει έστω και ένα βήμα στην κατεύθυνση της εξόδου της οικονομίας από την κρίση και από τη θηλιά του χρέους. ¨Όπως γράφαμε από αυτήν εδώ τη σελίδα στην Εργατική Αλληλεγγύη τον Απρίλη του 2014 όταν ο Σαμαράς πανηγύριζε για το δικό του «success story»:
«Δεν χρειάζεται να έχει κάποιος Νόμπελ στα οικονομικά για να δει πόσο αδιέξοδη είναι η “έξοδος στις αγορές”. Ένα χρέος που δεν έγινε βιώσιμο με το δανεισμό από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα με επιτόκιο κάτω από 2% δεν πρόκειται να γίνει βιώσιμο με νέα δάνεια από τις αγορές με επιτόκιο 5%. Μόνο αν ο ρυθμός ανάπτυξης του ΑΕΠ ανέβαινε πάνω από 5% μπορεί να ίσχυε κάτι τέτοιο, αλλά αυτό το σενάριο δεν το προβλέπει ούτε ο παπαγάλος του Στουρνάρα». Η διαφορά ανάμεσα στο επιτόκιο 4,95% των ομόλογων του 2014 και το 4,62% σήμερα δεν αρκεί φυσικά για να ανατρέψει αυτήν την εικόνα για το χρέος - που στην τελευταία έκθεση του ΔΝΤ εξακολουθεί να το χαρακτηρίζει «εξαιρετικά μη βιώσιμο».
Η μόνη πραγματική διέξοδος από τον φαύλο κύκλο λιτότητας και νέων δανεισμών, είτε μέσω μνημονίων είτε μέσω αγορών, είναι η στάση πληρωμών προς τους τραπεζίτες και η μονομερής διαγραφής ολόκληρου του χρέους, η έξοδος από την ευρωζώνη και την ΕΕ και η κρατικοποίηση των τραπεζών με εργατικό έλεγχο.
Η προοπτική μιας τέτοιας ρήξης δεν αφορά ένα αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα σε ένα μακρινό μέλλον. Αν στη στρατηγική του Μοσκοβισί, της Λαγκάρντ και του Σόιμπλε η μόνιμη αιχμή είναι η «εφαρμογή» των μέτρων, για το εργατικό κίνημα η ανατροπή των μνημονίων περνάει μέσα από τις μάχες που δίνονται σήμερα.
Αυτό σημαίνει: ενότητα, άπλωμα και συντονισμό των αγώνων να μην αφήσουμε την κυβέρνηση και τα αφεντικά να εφαρμόσουν ούτε ένα μέτρο. Από τους εργαζόμενους στον επισιτισμό και το εμπόριο που βγήκαν σε απεργία την περασμένη βδομάδα μέχρι τις κινητοποιήσεις στα νοσοκομεία και τους δήμους που συνεχίζονται. Και από τους εργαζόμενους στις ΜΚΟ που απολύονται μαζικά μέχρι τους πρόσφυγες και τους μετανάστες που εξεγείρονται ενάντια στο άλλο πρόσωπο της λιτότητας, ενάντια στα άθλια μνημόνια ρατσισμού των στρατοπέδων συγκέντρωσης της ΕΕ.
Πηγή : ergatiki
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου