ΟΚΔΕ Η Ληστεία του Αιώνα

ΟΚΔΕ (από την Εργατική Πάλη του Ιουλίου – Αυγούστου)

Η άθλια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και κυρίως ο Τσίπρας και η παρέα του πανηγυρίζουν γιατί πέτυχαν την «ελάφρυνση του χρέους» και, ταυτόχρονα, έχουν αρχίσει μια τεραστίων διαστάσεων προπαγάνδα περί «εξόδου από τα μνημόνια» και μάλιστα «καθαρής». Σ’ αυτό το «θρίαμβο» δεν υπάρχει τίποτα το καινούργιο ή απρόσμενο. Οι μνημονιακοί του Τσίπρα επαναλαμβάνουν τους πανηγυρισμούς των Σαμαρά – Βενιζέλου προ εξαετίας, όταν οι τελευταίοι θριαμβολογούσαν για την δική τους ελάφρυνση του χρέους, το περιβόητο PSI, που διέλυσε τα νοσοκομεία, τα διάφορα ιδρύματα, χρεοκόπησε τα ασφαλιστικά ταμεία, κατέστρεψε πολλούς μικροομολογιούχους κ.λπ., και επιπλέον μεγάλωσε ακόμη περισσότερο το συνολικό χρέος (δημόσιο, ιδιωτικό, συλλογικό-ασφαλιστικών ταμείων).

Φυσικά τα περί «ελάφρυνσης του χρέους» είναι μία ακόμα απάτη για την εξαπάτηση του ελληνικού λαού. Αυτοί που μιλούσαν για «κούρεμα», για «απομείωση», ακόμη και για «διαγραφή» του χρέους, τώρα πανηγυρίζουν με μια απλή «επιμήκυνση του χρέους», που σημαίνει ότι αυτό δε θα μειωθεί ούτε κατά ένα ευρώ, αλλά θα μετατεθεί η πληρωμή του (με τόκο) κατά 10 χρόνια, αρχίζοντας από το 2023.

Η αλήθεια για το χρέος

Γύρω από το δημόσιο χρέος κατά καιρούς έχουν ακουστεί πολλά πράγματα: ότι ένα μέρος είναι επαχθές και επονείδιστο, ότι όλο είναι επαχθές και επονείδιστο, ότι ένα μέρος ή το μεγαλύτερο έχει πληρωθεί, ότι όλο έχει πληρωθεί, ότι υπάρχει «καλό» ή «κακό» χρέος κ.λπ. Για να κατανοήσουμε τι έγινε με το χρέος και τι πραγματικά έχουν πληρώσει οι εργαζόμενοι και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, χρειάζεται να δούμε την εξέλιξή του τα τελευταία χρόνια.

1. Το 2009 το δημόσιο χρέος, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία με τα οποία μπήκαμε στα μνημόνια, ήταν 129% του ΑΕΠ (περίπου 298 δισ. ευρώ). Σήμερα, μετά από οχτώ χρόνια βάρβαρων αντεργατικών μέτρων, τρία μνημόνια, χαράτσια και «κουρέματα», «επικαιροποιήσεις» και «μεσοπρόθεσμα» το χρέος εκτινάχτηκε κατά 50 εκατοστιαίες μονάδες, στο179% του ΑΕΠ (πάνω από 332 δισ. ευρώ, σύμφωνα με την πρόβλεψη που περιλαμβάνεται στην εισηγητική έκθεση του υπουργείου Οικονομικών για τον προϋπολογισμό του 2018 (σ. 121). Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία του Οργανισμού Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους (31/3/2018), το τελευταίο έχει εκτιναχτεί στα 343,7 δισ. ευρώ.

2. Την περίοδο των τριών μνημονίων, τα δάνεια της τρόικα ήταν 262 δισ. ευρώ, τα οποία συνήφθησαν επειδή υποτίθεται δεν υπήρχαν χρήματα για να πληρωθούν μισθοί, συντάξεις κ.ά. Όμως, το ίδιο χρονικό διάστημα, 2010-2016, σύμφωνα με την ίδια εισηγητική έκθεση (σ. 124) για τόκους και χρεολύσια εγγράφεται δαπάνη εξυπηρέτησης του δημόσιου χρέους 296,5 δισ. ευρώ, δηλαδή 35 δισ. ευρώ επιπλέον! Αυτό που δείχνουν τα παραπάνω αποκαλυπτικά στοιχεία είναι ότι τα δάνεια συνάπτονται προκειμένου να πληρωθούν με τόκο τα προηγούμενα δάνεια, καταδικάζοντας τους εργαζόμενους, τα φτωχά λαϊκά στρώματα και τη νεολαία στην ανεργία, στην φτώχεια, στην εξαθλίωση και την πείνα, με κόψιμο μισθών-συντάξεων, περικοπές στην υγεία και παιδεία, πλειστηριασμούς σπιτιών σπίτια κ.λπ. Ακόμη πιο συγκλονιστικό, που δείχνει το μέγεθος της ληστείας του ελληνικού λαού, είναι αυτό που αναφέρει η ίδια έκθεση στην ίδια σελίδα: Από το 1998 μέχρι σήμερα η δαπάνη εξυπηρέτησης του χρέους της κεντρικής διοίκησης ξεπερνά αθροιστικά τα 631 δισ. ευρώ!Το ποσό είναι ασύλληπτο!

3. Την περίοδο 2008-2018, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, έχουν δοθεί για ανακεφαλαιοποιήσεις στις τράπεζες με την μορφή ενισχύσεων (εξαγορά μετοχών) και εγγυήσεων γύρω στο 300 δισ. ευρώ. Αυτό δείχνει ότι τα δάνεια (262 δισ. ευρώ) και ακόμη περισσότερα πάνε στους τραπεζίτες και στις χρεοκοπημένες τράπεζες και όχι στην οικονομία, στο «σπάταλο κράτος» κ.λπ., αντίθετα με ό,τι ισχυρίζονται οι νεοφιλελεύθεροι μνημονιακοί.

4. Ο Τσίπρας και η παρέα του, ξεχνώντας αυτά που έλεγαν χθες για το χρέος, σήμερα λένε απλά ότι φταίνε οι προηγούμενοι και ότι αναγκάζονται να αυξήσουν τους φόρους για να μπορούν να υπάρχουν πλεονάσματα και μέσω αυτών να πληρωθούν οι δανειστές, οι κρατικές και κυρίως οι κοινωνικές δαπάνες (δηλαδή τα επιδόματα – κοροϊδία «κοινωνικής αλληλεγγύης»)! Πρόκειται για τεράστια ψέματα, που δείχνουν την αθλιότητα αυτών που τα λένε: Σύμφωνα με την εισηγητική έκθεση (σ. 59-63), οι φόροι που θα πληρώσει ο ελληνικός λαός το 2018 ανέρχονται στα48,2 δισ. ευρώ (!), ενώ το σύνολο των μισθών και των συντάξεων μόλις που φτάνουν τα12,3 δισ. ευρώ. Συνολικά, από το 2010 έως το 2018, έχει εισπραχθεί από φόρους το τεράστιο ποσό των 423,056 δισ. ευρώ. 

Φαίνεται καθαρά ότι από τη φορολογική αφαίμαξη των εργαζομένων μόνο ένα μέρος έχει πάει για μισθούς και συντάξεις (ό,τι έχει μείνει από αυτά) και στα «ψίχουλα» των αντίμετρων, ενώ όλα τα υπόλοιπα στους δανειστές-τοκογλύφους. Ωστόσο, παρά τα τεράστια ποσά που δίνονται στους γύπες-δανειστές, το χρέος εξακολουθεί να αυξάνει.

Τον Φλεβάρη του 2015 η κυβέρνηση Τσίπρα είχε υπογράψει ότι «οι ελληνικές αρχές επαναβεβαιώνουν την ανεπιφύλακτη δέσμευσή τους να εκπληρώσουν τις οικονομικές τους υποχρεώσεις προς τους πιστωτές πλήρως και εγκαίρως». Από τότε εκπληρώνει ανελλιπώς τις δανειακές υποχρεώσεις, έχει φτωχοποιήσει ακόμη περισσότερο τον ελληνικό λαό, έχει ξεπουλήσει ένα τεράστιο μέρος της δημόσιας περιουσίας και έχει βάλει σαν εγγύηση όλη την κινητή και ακίνητη περιουσία του ελληνικού κράτους. Αυτοί, που κάποτε μιλούσαν για «επονείδιστο χρέος» και για διαγραφή του.

Πρέπει να τελειώνουμε με το χρέος

Όλοι αυτοί (αστοί πολιτικοί, αργυρώνητοι «οικονομολόγοι» και δημοσιογράφοι, επίτροποι και αξιωματούχοι της ΕΕ, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ), λαλίστατοι όταν πρόκειται να κατηγορήσουν τους εργαζόμενους, τα φτωχά λαϊκά στρώματα και τη νεολαία, σιωπούν και κρατούν σαν επτασφράγιστο μυστικό τους λόγους που δημιουργήθηκαν αυτά τα τεράστια χρέη και ακόμη περισσότερο, το πού πηγαίνουν αυτά τα τεράστια ποσά που πληρώνει ο ελληνικός λαός με το αίμα του. Οι αιτίες είναι πολλές, πέρα από την παρακμή του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής ή μάλλον εξαιτίας της: θαλασσοδάνεια, φοροαπαλλαγές, υπερκοστολογήσεις δημοσίων έργων, φαρμάκων και λοιπών προμηθειών του κράτους, χαριστικές ρυθμίσεις προς καπιταλιστές-εργολάβους-τραπεζίτες κ.ά. Σ’ αυτά πρέπει να προσθέσουμε τις τεράστιες πολεμικές δαπάνες (των ΝΑΤΟικών συμπεριλαμβανομένων), τα τεράστια έξοδα για την Ολυμπιάδα (14 χρόνια μετά, το κόστος της παραμένει άγνωστο!), τη διαφθορά, την ιδιωτικοποίηση της οικονομίας και τις καταστροφικές συνέπειες από την ένταξη στη ΕΕ και στο ζουρλομανδύα του ευρώ.

Η άμεση παύση πληρωμών και η διαγραφή όλου του χρέους, το οποίο όπως φαίνεται από τα παραπάνω στοιχεία, έχει πληρωθεί πολλές φορές, και η άμεση έξοδος από την ΕΕ και τον ζουρλομανδύα του ευρώ είναι τα πρώτα μέτρα μιας πολιτικής ανάπτυξης που εξυπηρετεί τα συμφέροντα όλων των εργαζομένων. Για να γίνουν αυτά χρειάζεται οι εργαζόμενοι να στηριχτούν στις δυνάμεις τους να κάνουν μια πολιτική επιλογή διαφορετική αλλά και αναγκαία. Να πετάξουν τον Τσίπρα και την παρέα του και όλους τους μνημονιακούς στα σκουπίδια και να εγκαθιδρύσουν μια κυβέρνηση των εργαζομένων που θα βάλει σε εφαρμογή ένα σοσιαλιστικό πρόγραμμα.