ΣΕΚ : Πώς Πρέπει Να Πορευτεί Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ;

«Μπαίνουμε σε μια περίοδο με νέες, μεγαλύτερες δυσκολίες για την κυρίαρχη τάξη διεθνώς και στην Ελλάδα και αυξημένες δυνατότητες για το εργατικό κίνημα και την Αριστερά. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ οφείλει να ανταποκριθεί στις νέες προκλήσεις, να παρέμβει στις μάχες που ανοίγονται με ξεκάθαρη εκτίμηση, ενιαιομετωπική δράση και αντικαπιταλιστική στρατηγική, δημοκρατική συγκρότηση και λειτουργία» αναφέρει ξεκινώντας το σχέδιο εισήγησης που προτείνει το ΣΕΚ στην Κεντρική Συντονιστική Επιτροπή μπροστά στη συνεδρίαση του Πανελλαδικού Συντονιστικού Όργανου της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που έχει ανακοινωθεί για την Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου στην Αθήνα. 

Στο πρώτο και δεύτερο μέρος της εισήγησης αναλύονται αντίστοιχα η παγκόσμια κρίση και οι μάχες ενάντια στο τρίτο μνημόνιο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.  

Mέσα σε ένα πλαίσιο “παρατεταμένης παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης”, “επικίνδυνης κλιμάκωσης των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών” και “όξυνσης των πολιτικών αδιεξόδων”, ο Τσίπρας και οι υπουργοί του “μιλάνε για την «ανάπτυξη» που έρχεται, όπως έκανε παλιότερα ο Σαμαράς με το περιβόητο success story, ενώ κλιμακώνουν τις αντεργατικές επιθέσεις... Είκοσι μήνες στην κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ μετατοπίζεται ολοένα και δεξιότερα”. 

Διαπίστωση που σημαίνει ότι έχουμε μπροστά μας πολλές και σκληρές μάχες σε όλα τα μέτωπα. Μάχες στους εργατικούς χώρους ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις. Για να μην ξεπουληθούν ΟΛΘ, ΟΣΕ, ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ, το Ελληνικό στον Λάτση. Ενάντια στα κλεισίματα και τις απολύσεις και στο νέο νόμο για τη «μεταρρύθμιση των εργασιακών». Ενάντια στις περικοπές στις δαπάνες, για προσλήψεις και αυξήσεις... 

“Μάχες ενάντια στον ρατσισμό, την ισλαμοφοβία και τους φασίστες, για να καταδικαστούν ισόβια οι δολοφόνοι της Χρυσής Αυγής, όσοι τους στηρίζουν και όσοι τους καλύπτουν... Nα καταργηθούν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και να απομονωθούν οι φασίστες «αγανακτισμένοι κάτοικοι».

Μάχες ενάντια στον πόλεμο και τον ιμπεριαλισμό και την άθλια προσπάθεια της ελληνικής κυβέρνησης να αναδειχτεί σε «πυλώνα σταθερότητας» και έμπιστο σύμμαχο του ΝΑΤΟ και των αντιδραστικών καθεστώτων στην περιοχή. Να κλείσουν οι βάσεις,  να σταματήσουν οι εξοπλισμοί, άσυλο στους πρόσφυγες και όχι στους επίδοξους πραξικοπηματίες”. 

Άμεσα καθήκοντα

“Βασική προτεραιότητα για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρέπει να είναι η ουσιαστική στήριξη, οργάνωση και κλιμάκωση όλων των αγώνων” υποστηρίζεται στο τρίτο μέρος της εισήγησης που αναφέρεται στα άμεσα καθήκοντα. 

“Μπορεί να θεωρείται αυτονόητο αυτό το καθήκον, όμως στην πράξη δεν είναι. Παλιότερα αυτή η προσπάθεια χαρακτηριζόταν υποτιμητικά ως «κινηματισμός» από δυνάμεις της Αριστεράς που αναζητούσαν «πολιτικές λύσεις» καθώς οι αγώνες «είχαν τα όρια τους». Βασικός φορέας τέτοιων απόψεων ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ που μετά την δημοσκοπική του εκτόξευση το 2012 προσπαθούσε να πείσει ότι η λύση θα έρθει από τη νίκη της Αριστεράς στις εκλογές. Όμως ακόμα και κομμάτια της ριζοσπαστικής και αντικαπιταλιστικής αριστεράς υιοθετούσαν παρόμοιες απόψεις… 

Σήμερα που οι προσδοκίες/αυταπάτες χιλιάδων εργατών και εργατριών ότι η ψήφος στην Αριστερά αρκεί για ν’ αλλάξουν τα πράγματα μετατρέπονται όλο και περισσότερο σε αναγνώριση της ανάγκης για συνέχεια των αγώνων για να ξεφορτωθούμε παλιά και νέα Μνημόνια, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρέπει να μπει αποφασιστικά μπροστά στην προσπάθεια ενίσχυσης της εργατικής αντίστασης. Κι αυτό σημαίνει συγκεκριμένα:

1. Αντιπαράθεση με τις υποχωρητικές απόψεις της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, δεξιάς και αριστερής, που επαναλαμβάνουν το μονότονο τροπάρι ότι «ο κόσμος δεν τραβάει». Μετά το σαρωτικό 62% του ΟΧΙ στο περσινό δημοψήφισμα ακολούθησαν οι μεγάλες πανεργατικές στις 12 Νοέμβρη, στις 3 Δεκέμβρη και στις 4 Φλεβάρη, που θύμισε τις κινητοποιήσεις ενάντια στα προηγούμενα Μνημόνια. Επιπλέον είχαμε τις κινητοποιήσεις σε δυνατούς  κλάδους όπως τα νοσοκομεία, τα λιμάνια, τις συγκοινωνίες, αλλά και στις επιχειρήσεις που βάρεσαν «κανόνι» το καλοκαίρι. Αυτή η εικόνα της δύναμης της εργατικής τάξης φάνηκε και στη συγκέντρωση των συνδικάτων στη ΔΕΘ...

Ούτε η δεξιά κατρακύλα του ΣΥΡΙΖΑ ανέκοψε την ριζοσπαστικοποίηση του κόσμου και την στροφή αριστερά. Στα γκάλοπ ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-Ποτάμι κλπ δεν καταφέρνουν να ανεβάζουν τα ποσοστά τους, σαφές δείγμα ότι η απογοήτευση από την ανοιχτή προσχώρηση της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ στο μνημονιακό στρατόπεδο δεν στρέφεται δεξιά...

2.  Οργάνωση των προσπαθειών της βάσης σε κάθε χώρο, σύνδεση και συντονισμός των μαχητικών κομματιών που κινούνται κόντρα στην αδράνεια της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας και της ταχτικής της αναμονής. Κλιμάκωση των αγώνων με απεργίες με διάρκεια σε κάθε κλάδο και απαίτηση για νέα πανεργατική απεργία από ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ... 

3.  Υπεράσπιση του συνδικαλισμού στους χώρους δουλειάς κόντρα στις δεξιές υποκρισίες ότι η αλλαγή του συνδικαλιστικού νόμου επιβάλλεται τάχα για να κοπούν τα προνόμια της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας...

4.  Σύνδεση των αγώνων και προχώρημα των αιτημάτων αναδεικνύοντας τις αιχμές του αντικαπιταλιστικού μεταβατικού προγράμματος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Η κρατικοποίηση με εργατικό έλεγχο, χωρίς αποζημίωση για τους εργοδότες-λαμόγια που βαράνε «κανόνια» και απολύουν αναδεικνύεται σε κεντρική διεκδίκηση αυτό το διάστημα... Αντίστοιχα το αίτημα για μαζικές προσλήψεις στα σχολεία και στα νοσοκομεία πάει μαζί με το καλοδεχούμενοι όλοι οι πρόσφυγες. Η αντικαπιταλιστική αριστερά είναι η δύναμη που χρειάζεται να κάνει τις πολιτικές γενικεύσεις ανοίγοντας συγκεκριμένα την εναλλακτική της αντικαπιταλιστικής ανατροπής. 

5. Ενιαιομετωπική δράση με όλον τον κόσμο της εργατικής τάξης που αγανακτεί καθημερινά με τις προδοσίες του Τσίπρα. Με τους αγωνιστές που στράφηκαν προς τον ΣΥΡΙΖΑ και σήμερα αποχωρούν μαζικά. Με όσους μπορεί να παραμένουν μέλη του αλλά έρχονται σε σύγκρουση με την πολιτική του. Με τον κόσμο του ΚΚΕ, της ΛΑΕ, και της Αριστεράς πέρα από τον ΣΥΡΙΖΑ. Υπάρχει μια τεράστια αριστερή πλειοψηφία μέσα στους χώρους δουλειάς, τη νεολαία και τις γειτονιές, με την οποία  η ΑΝΤΑΡΣΥΑ χρειάζεται να συνδεθεί, να παλεύει μαζί και να προσπαθεί να κερδίσει στις γραμμές της.

Κι αυτό απαιτεί συγκεκριμένες ενωτικές δράσεις στο κίνημα.” 

Αδυναμίες

“Για να παίξει αυτό το ρόλο είναι απαραίτητο να ξεπεράσει και η ίδια μια σειρά σοβαρές αδυναμίες. Σήμερα, ο μεγαλύτερος κίνδυνος που αντιμετωπίζει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι αυτός της σεχταριστικής αναδίπλωσης και περιχαράκωσης…” αναφέρεται στο τέταρτο μέρος της εισήγησης του ΣΕΚ. 

“Μια πρώτη αδυναμία είναι η λάθος εκτίμηση για τον συσχετισμό δυνάμεων και η υποτίμηση της οργανωμένης εργατικής τάξης και των αγωνιστικών και πολιτικών προχωρημάτων της... Παρόλες τις μνημονιακές επιθέσεις η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζόμενων, σε ποσοστό 72%, εξακολουθεί να κατέχει θέσεις πλήρους απασχόλησης, να έχει δηλαδή μεγαλύτερη δυνατότητα να συνδικαλίζεται, να απεργεί και να συσπειρώνει στην ίδια κατεύθυνση και τα κομμάτια της μερικής απασχόλησης... 

Και πολιτικά όμως είναι λάθος, η υποτίμηση των πιο οργανωμένων τμημάτων της τάξης γιατί τάχα έχουν «αμυντικό και συντεχνιακό» πρόγραμμα διεκδικήσεων. Τα αιτήματα για προσλήψεις σε σχολεία και νοσοκομεία είναι αιχμή της σύγκρουσης με τα Μνημόνια. Οι μάχες ενάντια στην απληρωσιά στον ΟΑΣΘ ανοίγουν το αίτημα για δημόσιες συγκοινωνίες κλπ…”. 

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν πρέπει “να κάνει το σφάλμα να ταυτίζει τους χιλιάδες που απεργούν στις μεγάλες πανεργατικές ή διαδηλώνουν σε συλλαλητήρια όπως της ΔΕΘ, με τον Παναγόπουλο και την ηγεσία της ΓΣΕΕ... Καθήκον της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι να βρεθεί μαζί τους για να τους στηρίξει και να προχωρήσει παραπέρα τις αναζητήσεις τους και όχι να τους καταγγέλει και να τους γυρνάει την πλάτη ακολουθώντας μια σεχταριστική αντιμετώπιση χωροταξικού διαχωρισμού και «ανεξάρτητων συγκεντρώσεων» τύπου ΠΑΜΕ… 

Αντίστοιχα φαινόμενα υποτίμησης και σεχταριστικής αντιμετώπισης υπάρχουν, δυστυχώς, και στις μάχες που δίνει το αντιρατσιστικό και αντιφασιστικό κίνημα. …

“Η υποτίμηση των δυνατοτήτων που ανοίγει η περίοδος σε συνδυασμό με λάθος εκτιμήσεις πάνω σε κρίσιμα ζητήματα που αναδείχθηκαν το περασμένο διάστημα, σήμαναν μια σειρά χαμένες ευκαιρίες  στην παρέμβαση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο. Τον Ιούνη είχαμε το σεισμό του Brexit και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ για την οποία η ρήξη με την ΕΕ είναι κομβικό ζήτημα, περιορίστηκε στην έκδοση μιας ανακοίνωσης… Στη Σύνοδο του Νότου στην Αθήνα, η μικρή εξόρμηση που έγινε μαζί με μέλη της ΔιΕΕξόδου προφανώς ήταν πολύ κατώτερη των περιστάσεων. 

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρέπει να λειτουργεί με προσπάθειες σύνθεσης των υπαρκτών διαφορετικών απόψεων, επιδιώκοντας την συναίνεση και την στράτευση όλου του δυναμικού της. Η συστράτευση δεν χτίζεται με διοικητικές απειλές αλλά με κοινές πρωτοβουλίες που εμπνέουν.  

Ο σεβασμός των διαφορετικών απόψεων και πρακτικών σε σημαντικά ζητήματα είναι σίγουρα ο πιο αποτελεσματικός τρόπος λειτουργίας για να πορευτεί η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, συσπειρώνοντας τον κόσμο της Αριστεράς που έρχεται σε ρήξη με τον κυβερνητικό ΣΥΡΙΖΑ”.

Πηγή : ergatiki