Για μια ακόμη χρονιά, στις 8 Μάρτη, οι γυναίκες σε όλο τον κόσμο βγαίνουν στο δρόμο και διεκδικούν αποδεικνύοντας έμπρακτα πως η μέρα της γυναίκας δεν είναι γιορτή αλλά αγώνας ενάντια στην πατριαρχία. Ενώνουν τις φωνές τους και παλεύουν μαζί με όλους τους καταπιεσμένους για ίσα δικαιώματα, για την εξάλειψη της έμφυλης βίας και των διακρίσεων, ενάντια στο σεξισμό και το ρατσισμό, αγωνίζονται για τη χειραφέτησή τους. Μπορεί, το 1857, οι γυναίκες εργάτριες στα εργοστάσια κλωστοϋφαντουργίας της Νέας Υόρκης να άνοιξαν το δρόμο για την πάλη για γυναικεία χειραφέτηση, οι αγώνες τους ωστόσο παραμένουν επίκαιροι και πόσο μάλλον σε μία περίοδο όπου η εργατική τάξη και οι καταπιεσμένοι δέχονται ολομέτωπη επίθεση. Η πάλη ενάντια στην καταπίεση των γυναικών δεν μπορεί να έρχεται σε δεύτερη μοίρα γιατί ο καπιταλισμός εν μέσω κρίσης δεν παραπέμπει κανένα είδος καταπίεσης για μετά, ίσα ίσα τα οξύνει όλα στο μέγιστο βαθμό.
Σε μια περίοδο λοιπόν οικονομικής κρίσης και ανόδου της ακροδεξιάς, η πατριαρχία δένεται θαυμάσια με τις ανάγκες του καπιταλισμού. Η ανισότητα στους μισθούς, η ανεργία που συνεχώς αυξάνεται, η αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης και η ανασφάλιστη και ευέλικτη εργασία, τώρα πια στο όνομα της κρίσης, έρχονται να ανοίξουν την βεντάλια των έμφυλων ανισοτήτων και να φέρουν τη γυναίκα σε μια ακόμα χειρότερη θέση. Η διάλυση του «κράτους πρόνοιας» και η μη ύπαρξη των αναγκαίων υποδομών αναγκάζουν τη γυναίκα να δουλεύει όχι μόνο για τον εργοδότη της, αλλά και για την οικογένεια, αφού το σπίτι, τα παιδιά, ο άντρας, οι ηλικιωμένοι αποτελούν αποκλειστικό «καθήκον» της. Η βία ενάντια στις γυναίκες τόσο μέσα στο οικογενειακό της περιβάλλον, όσο και έξω από αυτό, είτε είναι ψυχολογική, είτε σωματική, υπάρχει ακόμα. Μια στις 3 γυναίκες ανά την υφήλιο έχει κακοποιηθεί, ξυλοκοπηθεί, βιαστεί. Η εμπορία του γυναικείου σώματος για σεξουαλική ικανοποίηση και το λαθρεμπόριο γυναικών ακμάζουν, την ίδια στιγμή που η μετανάστευση «θηλυκοποιείται» και χιλιάδες γυναίκες αναζητούν μόνες τους ένα καλύτερο μέλλον. Το δικαίωμα ελέγχου στο σώμα μας συνεχώς υπονομεύεται, με τρανό παράδειγμα την προσπάθεια ποινικοποίησης της έκτρωσης, όπως στην Πολωνία. Η κοινωνική απαξίωση και στην πράξη απαγόρευση του δικαιώματος στην ελεύθερη έκφραση του σεξουαλικού προσανατολισμού και της σεξουαλικής ταυτότητας και επιλογής των γυναικών αφαιρούν και αυτά με τη σειρά τους το δικαίωμα ελέγχου του σώματος και κατατάσσουν τις γυναίκες σε «εύκολες» και «δύσκολες», σε «γυναίκες για σπίτι» και «γυναίκες για διασκέδαση», ενώ η άρνηση ικανοποίησης των «σεξουαλικών αναγκών» του άντρα είναι αυτή που θα οδηγήσει σε χαρακτηρισμούς όπως «φεμινίστρια» και «λεσβία», με το ιδεολόγημα ότι προφανώς αυτές οι δυο κατηγορίες γυναικών είναι «ανέραστες» και «ανοργασμικές».
Οι γυναίκες όμως, τόσο στην Ελλάδα όσο και παγκοσμίως, παρόλο που βρίσκονται στο στόχαστρο των επιθέσεων, κατεβαίνουν μαζικά στο δρόμο. Όλο και πιο πολλές είναι οι γυναίκες που συμμετέχουν στις απεργίες και στις διαδηλώσεις, καθώς και εκείνες που συμμετέχουν στα σωματεία. Οι μαζικές κινητοποιήσεις του τελευταίου διαστήματος σε Ελλάδα, Πολωνία, Τουρκία, Γαλλία, Λατινική Αμερική και ΗΠΑ αποδεικνύουν περίτρανα πώς οι γυναίκες βγαίνουν δυναμικά στο προσκήνιο και μάλιστα πετυχαίνουν και νίκες. Φέτος λοιπόν, όπως και κάθε χρόνο, διαδηλώνουμε γιατί η πάλη για τη γυναικεία χειραφέτηση είναι αγώνας για κοινωνική χειραφέτηση και το αντίστροφο: η απελευθέρωση των καταπιεσμένων από κάθε είδους εκμετάλλευση και καταπίεση, αλλά και το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα που τις γεννά, δεν νοείται χωρίς τη χειραφέτηση των γυναικών.
Τετάρτη 8 Μάρτη, συγκέντρωση 19:00 στην Πλ. Κλαυθμώνος και πορεία στη Βουλή
Γυναικεία Ομάδα της ΟΚΔΕ - Σπάρτακος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου