Στις 8 του Μάρτη 1857 οι υφάντριες της Νέας Υόρκης διαλέγουν τον δρόμο του αγώνα, κατεβαίνοντας σε απεργία και διαδηλώσεις ενάντια στις βάρβαρες συνθήκες δουλειάς τους. Τα όπλα της αστυνομίας βάφουν την απεργία με το αίμα των αγωνιστριών εργατριών. Πέντε δεκαετίες αργότερα, το 1910, η Klara Zetkin προτείνει στη Δεύτερη Διεθνή Συνδιάσκεψη Σοσιαλιστριών Γυναικών αυτή την ημερομηνία -του πρώτου οργανωμένου γυναικείου αγώνα- να καθιερωθεί ως Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας.
Σήμερα, 160 χρόνια μετά την μαχητική κι αιματοβαμμένη απεργία των εργατριών της Νέας Υόρκης, οι γυναίκες των ΗΠΑ βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του αγώνα, με κυρίαρχη την συμμετοχή τους στις διαδηλώσεις ενάντια στον Τραμπ, τον μισογύνη φασιστοειδή νέο πρόεδρο των ΗΠΑ.
Σήμερα, 160 χρόνια μετά την μαχητική κι αιματοβαμμένη απεργία των εργατριών της Νέας Υόρκης, οι γυναίκες των ΗΠΑ βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του αγώνα, με κυρίαρχη την συμμετοχή τους στις διαδηλώσεις ενάντια στον Τραμπ, τον μισογύνη φασιστοειδή νέο πρόεδρο των ΗΠΑ.
Όσο και να προσπαθεί η άρχουσα τάξη, δεν μπορεί να συσκοτίσει το γεγονός πως η γυναικεία καταπίεση δεν αφορά γενικά στη γυναίκα, ούτε υπάρχει κάποια μεταφυσική αντίθεση των φύλων. Πότε άνεργη και πότε εργαζόμενη, είναι η γυναίκα της εργατικής τάξης που βιώνει στο πετσί της την απελπισία της φτηνής εργασίας μαζί με την ανυπαρξία κοινωνικών υποδομών για τη φροντίδα νοικοκυριού, παιδιών ή ηλικιωμένων. Έμαθε πια, πως όταν οι αστικές κυβερνήσεις των δυτικών κοινωνιών μιλούν για ίσες ευκαιρίες και ίσα δικαιώματα εννοούν εξίσωση προς τα κάτω των μισθών και προς τα πάνω των ορίων συνταξιοδότησης. Εννοούν την κατάργηση κάθε νόμου που προστατεύει τη μητρότητα.
Όσο και να προσπαθούν, δεν πρόκειται να διαστρεβλώσουν την πάλη για τη χειραφέτηση της γυναίκας που στο σήμερα αποκτά σπουδαία σημασία. Σαφώς η γυναικεία καταπίεση δεν εμφανίστηκε ξαφνικά στον καπιταλισμό. Πήγαινε χέρι-χέρι με κάθε προγενέστερη εκμεταλλευτική κοινωνία, όπου συνδεόταν στενά και αλληλοεξαρτιόταν από τις οικονομικές, πολιτικές και πολιτιστικές διακρίσεις σε κάθε έκφανση της κοινωνικής και προσωπικής ζωής της γυναίκας. Όμως σήμερα η διατήρηση των παρηκμασμένων καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής, μπαίνει πλέον με οξύ τρόπο εμπόδιο στις δυνατότητες της εποχής για ολόπλευρη ικανοποίηση κάθε κοινωνικής ανάγκης κι επιθυμίας. Η βαθιά κρίση και παρακμή του καπιταλιστικού συστήματος, βασανίζει όλη την εργατική τάξη: με την ακραία εκμετάλλευση, την ανεργία, τον πόλεμο, την αναξιοπρέπεια, την σωματική και ψυχική κακοποίηση. Οι γυναίκες της εργατικής τάξης δεν είναι τα μόνα θύματα. Όμως είναι πάντοτε τα πρώτα.
Από αυτή την άποψη, η απελευθέρωση της γυναίκας αποτελεί στοιχείο της ταξικής πάλης, που δυναμώνει όταν εναντιώνεται σε κάθε μορφή και έκφραση της κοινωνικής καταπίεσης. Η γυναικεία καταπίεση θα εκλείψει όταν εκλείψουν οι όροι που τη δημιουργούν και την αναπαράγουν με διάφορα πρόσωπα. Η μαζική και μαχητική συμμετοχή των γυναικών στην υπόθεση της επανάστασης είναι όρος για να συντελεστεί η επανάσταση η ίδια. Σήμερα είναι όρος για να δεθούν τα ζητήματα της καθημερινής ζωής με αυτή την πάλη, όχι σαν ενασχόληση στον ελεύθερο χρόνο αλλά μέσα στη φυσική ροή του εργατικού κινήματος. Η ίδια η εργατική τάξη και οι εργαζόμενοι δεν είμαστε ηττημένοι! Νέοι κλαδικοί αγώνες, σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα ξεκινούν. Από τους αγώνες ενάντια στο ξεπούλημα του δημοσίου, της ασφάλισης της υγείας και της παιδείας, μέχρι τους αγώνες για την προστασία της εργατικής δύναμης στους χώρους δουλειάς, τις συλλογικές συμβάσεις, ή ακόμα και τους αγώνες των μικρομεσαίων φτωχών αγροτών, τα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα είναι στο προσκήνιο. Με τη συγκλονιστική πάλη στα σχολεία για την υποδοχή των προσφυγόπουλων, τη διεύρυνση της αντιφασιστικής πάλης στις γειτονιές της Αθήνας και άλλων πόλεων της χώρας.
Από αυτή την άποψη, είναι καθήκον μας η συνένωση όλων αυτών των αγώνων, για δουλειά-υγεία-παιδεία-στέγη και τροφή για όλους όσους ζουν από τη δουλειά τους και δεν είναι "αξιωματικοί" των αφεντικών, για τους ανέργους, για όλους ανεξάρτητα από εθνικότητα.
Να μην αφήσουμε καμιά εργατική περιουσία στα χέρια των τραπεζών. Ρεύμα και νερό σε κάθε εργατικό και λαϊκό νοικοκυριό.
Με ένα πρόγραμμα που θα ζητάει τώρα τη διαγραφή του χρέους, την εθνικοποίηση των βασικών τομέων της οικονομίας και ιδιαίτερα του χρηματοπιστωτικού συστήματος.
Κάτω τα Μνημόνια, η ανεργία κι η λιτότητα! Έξω η Τρόικα, το ΔNT και η EE! Διαγραφή του χρέους στους διεθνείς τοκογλύφους!
Να τσακίσουμε τον ρατσισμό, τον εθνικισμό και το φασισμό! Έξω οι φασίστες από τα συνδικάτα!
Για τη διάλυση της Ε.Ε., για εργατική σοσιαλιστική διεθνοποίηση! Εργατική κυβέρνηση με εργατική εξουσία!Η χειραφέτηση της γυναίκας μπορεί να πραγματοποιηθεί πλέρια μόνο εφόσον καταργηθεί η ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Εκεί που θα αναζητηθεί το πραγματικό περιεχόμενο της ισότητας ανάμεσα σε κάθε φύλο και θα εφαρμοστούν δομές μιας άλλης κοινωνίας, με την εργατική τάξη επικεφαλής στην οργάνωση της κοινωνίας και τις γυναίκες ενεργά συμμετέχουσες στην εργατική εξουσία. Εκεί που η παραγωγή δεν θα έχει σκοπό το κέρδος αλλά τις κοινωνικές ανάγκες και επιθυμίες.
ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ
Το ΕΕΚ καλεί και συμμετέχει στην διαδήλωση την ημέρα της Γυναίκας, Τετάρτη 8/3/2017, 7μμ, πλ. Κλαθμώνος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου