Σε κλίμα βαθιάς συγκίνησης και οδύνης έγινε χθες Τρίτη (29/1) η πολιτική κηδεία του Στέφανου Καραμήτρου. Η σορός του εκτέθηκε στη Δημοτική Πινακοθήκη της Καρδίτσας όπου και έγινε η τελετή αποχαιρετισμού. Σε μια κατάμεστη αίθουσα, αλλά και εκτός αυτής, από πολλούς συντρόφους, συναγωνιστές, φίλους, συνάδελφους και συγγενείς που παραβρέθηκαν για να τιμήσουν τον Αγωνιστή-Κομμουνιστή Στέφανο, το κλίμα ήταν βαρύ και η συγκίνηση έντονη!
Για τον Στέφανο μίλησαν, εκ μέρους της οργάνωσης Καρδίτσας του ΚΚΕ(μ-λ) ο Στέφανος Καπνιάς ο οποίος αναφέρθηκε στη ζωή και τη δράση του από τα μαθητικά του χρόνια μέχρι και σήμερα, τονίζοντας και εξαίροντας την ακεραιότητα του συντρόφου αλλά και την αγωνιστική του διαδρομή ως ηγετικού στελέχους του ΚΚΕ(μ-λ).
Για τον Στέφανο μίλησαν, εκ μέρους της οργάνωσης Καρδίτσας του ΚΚΕ(μ-λ) ο Στέφανος Καπνιάς ο οποίος αναφέρθηκε στη ζωή και τη δράση του από τα μαθητικά του χρόνια μέχρι και σήμερα, τονίζοντας και εξαίροντας την ακεραιότητα του συντρόφου αλλά και την αγωνιστική του διαδρομή ως ηγετικού στελέχους του ΚΚΕ(μ-λ).
Εκ μέρους του Κ.Ο. του ΚΚΕ(μ-λ), μίλησε ο Ανδρέας Βογιατζόγλου αναφερόμενος τόσο στην πλούσια δράση του Στέφανου όσο και σε προσωπικές ανθρώπινες στιγμές τους. Στη συνέχεια με συγκινησιακή φόρτιση, ο Βασίλης Σαμαράς, ο οποίος γνώριζε τον Στέφανο από τις πρώτες μάχες που δόσανε από κοινού για την συγκρότηση του ΚΚΕ(μ-λ).
Ακολούθησε ο Αποστόλης Κυρίτσης ο οποίος διάβασε την ανακοίνωση που έστειλαν οι οργανώσεις Θεσσαλίας του ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση και τέλος, το λόγο πήρε η αδελφή του Στέφανου, Ντίνα, που στη σύντομη και ιδιαίτερα συγκινητική παρέμβασή της μίλησε για το κενό που αφήνει ο θάνατος του. Ανακοινώσεις επίσης έβγαλαν ο Δικηγορικός Σύλλογος Καρδίτσας, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ Καρδίτσας και το Μ-Λ ΚΚΕ. Εκτός από αυτά των συγγενών και φίλων, στεφάνια υπήρχαν και από το Κ.Ο. του ΚΚΕ(μ-λ), από την Οργάνωση Καρδίτσας του ΚΚΕ(μ-λ), από τη Λαϊκή Αντίσταση-Αριστερή Αντιιμπεριαλιστική Συνεργασία, από το Μ-Λ ΚΚΕ, το Δικηγορικό Σύλλογο κ.ά.
Η τελετή έκλεισε με τον Ύμνο της Διεθνούς (ηχογραφημένο από παλιότερη εκδήλωση) που τραγούδησε ο ίδιος ο… Στέφανος! Τον τελευταίο ασπασμό έδωσε πλήθος κόσμου που τον συνόδεψε στο Δημοτικό Νεκροταφείο της Παναγίας με τους συντρόφους του να τον μεταφέρουν περήφανοι στους ώμους τους, με τις κόκκινες σημαίες να ανεμίζουν και με τη συγκίνηση να κορυφώνεται όταν εν μέσω συνθημάτων και την κραυγή ΑΘΑΝΑΤΟΣ το φέρετρο, τυλιγμένο με τη σημαία του κόμματος, αγκαλιάστηκε από το χώμα της ιδιαίτερης πατρίδας του!
Η τελετή έκλεισε με τον Ύμνο της Διεθνούς (ηχογραφημένο από παλιότερη εκδήλωση) που τραγούδησε ο ίδιος ο… Στέφανος! Τον τελευταίο ασπασμό έδωσε πλήθος κόσμου που τον συνόδεψε στο Δημοτικό Νεκροταφείο της Παναγίας με τους συντρόφους του να τον μεταφέρουν περήφανοι στους ώμους τους, με τις κόκκινες σημαίες να ανεμίζουν και με τη συγκίνηση να κορυφώνεται όταν εν μέσω συνθημάτων και την κραυγή ΑΘΑΝΑΤΟΣ το φέρετρο, τυλιγμένο με τη σημαία του κόμματος, αγκαλιάστηκε από το χώμα της ιδιαίτερης πατρίδας του!
Πηγή : antigeitonies3
Από τον πολυαγαπημένο σου γιο. Αντίο Στέφο…..
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό σύμπτωση έτυχε να χρειαστεί να μείνω για κάποιο διάστημα, κάποιες μέρες την εβδομάδα στην Καρδίτσα λίγο πριν μάθω για την αρρώστια σου πατέρα. Έτσι είχα την τύχη να σε ζήσω από κοντά αυτούς τους λίγους τελευταίους μήνες μετά την διάγνωση του καρκίνου. Ήταν ευκαιρία "να σε απολαύσω για μια τελευταία φορά" όπως έλεγα.
Και πράγματι σε απόλαυσα. Το πρώτο διάστημα κατά την διάρκεια του πρώτου σοκ και πριν να έχει αρχίσει ο καρκίνος να σε καταβάλλει σε "συνόδευα" συχνά στο καφενείο, ήσουνα πιο πλακατζής από τις άλλες φορές, ίσως λόγω των επιπτώσεων του σοκ, αλλά σε κάθε περίπτωση ήσουνα χωρατατζής και εκδηλωτικός. Το ίδιο διάστημα μου έκανε εντύπωση που το "έριξες στο διάβασμα" διαβάζοντας ξανά τα κομματικά έντυπα και τους κλασσικούς.
Αργότερα όταν εκ των πραγμάτων κλείστηκες στο σπίτι μπόρεσα "να σε στριμώξω" -δεν μπορούσες να κάνεις και αλλιώς- και να κάνω μαζί σου ατελείωτες πολιτικές και ιδεολογικές συζητήσεις.
Ακόμα και στην τελική φάση Στέφανε είχες κατά κανόνα πλήρη τα λογικά σου.
Σε όλο αυτό το διάστημα αντιμετώπισες την κατάσταση ψύχραιμα και υπομονετικά. Προσπάθησες όσο αυτό ήταν δυνατόν να μην καθοριστεί η ζωή σου από την αρρώστια.
Υπήρχε όμως και κάτι άλλο που το κατάλαβα μόνο εκ των υστέρων. Μόνο ύστερα, μετά την συνειδητοποίηση της απώλειας και φέρνοντας στο νου μου την έκφρασή σου, το βλέμμα σου, την στάση σου, αυτούς τους τελευταίους μήνες και ιδιαίτερα τις στιγμές που είχες πλήρη συνείδηση αντιλήφθηκα πως εσύ Στέφο -όπως συνήθιζα να σε φωνάζω- περίμενες τον θάνατο να έρθει ως μια φυσιολογική εξέλιξη- και τέτοια είναι- έχοντας επίγνωση για το μεγαλείο του επαναστατικού σου πολιτικού παραδείγματος που ο θάνατος δεν θα μπορούσε να το στερήσει.
Γνώριζες πως οι σύντροφοί σου, θα φρόντιζαν να το αναδείξουν για να φωτίσουν, για να βοηθήσουν την επαναστατική προοπτική.
Ήξερες πως το επαναστατικό παράδειγμα είναι αναγκαίος "όρος και προϋπόθεση" για το προχώρημα της κομμουνιστικής υπόθεσης και επιπλέον γνώριζες πως δεν είναι το μόνο αλλά αθροίζεται στα υπόλοιπα παραδείγματα επαναστατικής "αυτοθυσίας" που έχει αναδείξει το πολιτικό - ιδεολογικό ρεύμα που εντάχθηκες. Αυτό ήταν που είχε και την μόνη σημασία για σένα. Δεν ήταν ο θάνατος αλλά ήτανε η ζωή μετά από αυτόν. Το πώς θα εμπνεύσεις νέους αγωνιστές και πως θα βοηθήσεις και εσύ από όποια θέση στην άθροιση της κρίσιμης μάζας για την ανατροπή του σάπιου συστήματος της εκμετάλλευσης.
Γιατί η μόνη έγνοια σου πατέρα στην ζωή, στον θάνατο και μετά τον θάνατο ήταν το πώς θα επικρατήσει το βασίλειο της ελευθερίας στη γη των ανθρώπων, είχες βαθιά την πεποίθηση στην αναγκαιότητα της κοινωνικής επανάστασης, στην προοπτική της νίκης της κομμουνιστικής υπόθεσης, στην ύπαρξη μιας κοινωνίας απαλλαγμένης από την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Καλό ταξίδι γίγαντα.
Με τιμή.
Ο γιος σου.
Γιάννης Καραμήτρος