Τέλος εποχής / του Δημήτρη Καλτσώνη

του Δημήτρη Καλτσώνη

Είναι, νομίζω, φανερό ότι οι πρόσφατες εκλογές σηματοδότησαν ένα τέλος εποχής. Ο νέος δικομματισμός δείχνει να εδραιώνεται σιγά σιγά, ενώ είναι επίσης φανερό ότι αναδείχθηκε με ανάγλυφο τρόπο το πολιτικό κενό στο χώρο της Αριστεράς. Οι χιλιάδες ψήφοι που χάθηκαν από το ΚΚΕ, τη ΛΑΕ, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ακόμη και οι χιλιάδες απογοητευμένοι πρώην ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ και οι πολλές χιλιάδες αριστεροί και προοδευτικοί εργαζόμενοι και άνεργοι που δεν προσήλθαν καν στις κάλπες αναζητούν εναγώνια μια λύση, μια προοπτική, μια εναλλακτική διέξοδο, μια πειστική ριζοσπαστική λύση. Ακόμη και πολλοί από εκείνους που ψήφισαν αυτά τα κόμματα αισθάνονται ότι οι προτάσεις τους και η πρακτική τους είναι ανεπαρκείς να αντιμετωπίσουν την αντιλαϊκή λαίλαπα.

Έχει έρθει ακριβώς η ώρα για να προσφερθεί μια διέξοδος. Πρέπει να γυρίσουμε σελίδα, να γίνει ένα νέο ξεκίνημα. Αυτός θα είναι ένας δρόμος δύσκολος, δύσβατος, που θα απαιτεί δουλειά μυρμηγκιού, προσπάθεια αναδιοργάνωσης από το μηδέν σχεδόν. Για το λόγο αυτό πρέπει να υπάρξει σύγκλιση και συντονισμός δυνάμεων σε όλα τα επίπεδα.

Πρώτο, απαιτείται σύγκλιση και ενοποίηση σε ενιαίο πολιτικό φορέα εκείνων των κομμουνιστικής αναφοράς συλλογικοτήτων και ανένταχτων αγωνιστών που καταλαβαίνουν ότι μόνο με ένα μετωπικό πρόγραμμα μπορεί να προσελκυστεί ξανά ο λαός και να ανοίξει προοπτικά ο δρόμος για μια εναλλακτική, φιλολαϊκή διακυβέρνηση και για νέους μαζικούς, ενωτικούς ριζοσπαστικούς αγώνες. Η κοινή ανακοίνωση του Συντονισμού των 5 συλλογικοτήτων δείχνει ένα τέτοιο δρόμο [1]. Μόνο με ένα μετωπικό πρόγραμμα μπορεί να συγκεντρωθούν σχετικά άμεσα δυνάμεις που θα αποτελέσουν μια ισχυρή, πραγματική, αξιόπιστη αντιπολίτευση στο νέο δικομματισμό.

Δεύτερο, ένας τέτοιος υπό δημιουργία επαναστατικός φορέας μπορεί και πρέπει να επιδιώκει συνεργασίες, σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο, στη βάση ενός μετωπικού προγράμματος όπως αυτό που έχει περιγραφεί στην κοινή ανακοίνωση του Συντονισμού.

Τρίτο, απαιτείται η ευρύτερη δυνατή σύγκλιση και συνεργασία, η ενωτική προσπάθεια στο μαζικό κίνημα, στις καθημερινές διεκδικήσεις του λαού με βάση τα οξυμένα προβλήματά του. Μόνο σκύβοντας στα καθημερινά προβλήματα -όποια, μικρά ή μεγάλα και οπουδήποτε υπάρχουν- και δημιουργώντας ενωτικά ρυάκια συλλογικής διεκδίκησης χωρίς υπερεπαναστατικές ρητορείες, μπορεί να ανοίξει ο δρόμος για το ζωντάνεμα και πάλι του μαζικού κινήματος, το οποίο με τη σειρά του θα τροφοδοτήσει μια νέα ανάταση του ριζοσπαστισμού και του επαναστατικού κινήματος.

Χρειάζεται με λίγα λόγια ένα νέο ξεκίνημα. Τώρα. Γιατί μόνο έτσι μπορούν να αναπτερωθούν οι ελπίδες. Η αδράνεια, οι αγκυλώσεις του χτες, το βήμα σημειωτόν, οι δισταγμοί είναι ίσως δικαιολογημένοι αλλά μόνο στην απογοήτευση και στην αποστράτευση μπορούν να οδηγήσουν. 

Χρειάζεται τόλμη και πρωτοβουλία.

[1]Κοινή ανακοίνωση πολιτικών οργανώσεων: Συντονισμός Δράσης και Διαλόγου Κομμουνιστικών Δυνάμεων

Πηγή : kordatos