ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ Διέξοδος Με Αντικαπιταλιστική Εναλλακτική

Η Αριστερά και οι αγώνες της εργατικής τάξης βρίσκονται αντιμέτωποι με μια σκληρή προεκλογική επίθεση που θέλει να βάλει στο περιθώριο κάθε αντίσταση.

Η Νέα Δημοκρατία ταυτίζει σκόπιμα όλη την Αριστερά με τον εξευτελισμό της κυβέρνησης Τσίπρα. Σύμφωνα με τα ζόμπι του Μητσοτάκη, η Αριστερά έχει προγράμματα και οράματα που δεν έχουν επαφή με την πραγματικότητα και γι' αυτό όταν αναγκάζεται να προσαρμοστεί, χάνει το ηθικό πλεονέκτημά της. Σύσσωμοι οι δεξιοί υπηρέτες της αστικής τάξης θέλουν τον κόσμο της Αριστεράς και την εργατική τάξη ταπεινωμένους και απογοητευμένους, ανίκανους να αντισταθούν στις απαιτήσεις των καπιταλιστών.

Ο Τσίπρας και οι υπουργοί του αποδέχονται πρόθυμα την ταύτιση όλης της Αριστεράς με τον εαυτό τους. 

Ενώ είναι υπεύθυνοι για όλα τα ξεπουλήματα που έκαναν όλα αυτά τα χρόνια σαν κυβέρνηση, αναζητούν σανίδα εκλογικής σωτηρίας λέγοντας ότι αυτοί οι συμβιβασμοί ήταν αναγκαίοι και ότι εκείνες οι δυνάμεις της Αριστεράς που αντιστάθηκαν και αντιστέκονται είναι “ξεπερασμένες” και περιμένουν τη “Δευτέρα Παρουσία”.

Δυστυχώς υπάρχουν τμήματα της Αριστεράς πέρα από τον ΣΥΡΙΖΑ που υποκύπτουν σε αυτές τις πιέσεις. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Παναγιώτης Λαφαζάνης της ΛΑΕ που στην ομιλία της “παραίτησής” του προσπάθησε να ρίξει την Αριστερά στο χρονοντούλαπο της ιστορίας:

“Για την Αριστερά στην Ελλάδα, στην Ευρώπη και τον κόσμο έχει κλείσει ένα ολόκληρο ιστορικό κεφάλαιο και έχει κλείσει οριστικά επί ποινή αφανισμού για όσους επιμένουν να αναπαράγουν στο σήμερα τα συστατικά του.

Είναι τραγικό αλλά όλα τα μέχρι τώρα ιστορικά νικηφόρα εγχειρήματα της Αριστεράς, παρά τις όποιες αρχικές κατακτήσεις τους, δεν μπόρεσαν να έχουν θετική προοπτική και στην πορεία ηττήθηκαν, αφήνοντας συχνά πίσω τους μελανές σελίδες.

Συντρόφισσες και σύντροφοι, η ΛΑ.Ε έκανε όλα τα προηγούμενα χρόνια βήματα (...) Δυστυχώς, τα βήματά μας αυτά ενώ ήταν αξιόλογα δεν προχώρησαν κυρίως λόγω δογματικών αγκυλώσεων σε προγραμματικά θέσφατα που δοκιμάστηκαν και απέτυχαν και τα οποία παρέπεμπαν σε άλλες εποχές”.

Εδώ και τώρα

Χρειάζεται ξεκάθαρη απάντηση ότι ο αντικαπιταλισμός δεν μπαίνει στα μουσεία, είναι η μόνη διέξοδος απέναντι στον κατήφορο ενός συστήματος που σπέρνει φτώχεια και μίσος. Η αξία της αντικαπιταλιστικής προοπτικής και του προγράμματος της δεν περιορίζεται μόνο στο μέλλον. Δεν είναι υπόθεση του “μακρινού μέλλοντος” όπως λένε υποτιμητικά οι αρνητές της. Το μεταβατικό πρόγραμμα ανοίγει εναλλακτικές λύσεις στο εδώ και τώρα.

Παράδειγμα πρώτο: Όταν η Τράπεζα Πειραιώς χειρίζεται τα “κόκκινα δάνεια” δίνοντας ένα πακέτο 28 δισεκατομμυρίων σε Σουηδούς τραπεζίτες έναντι 450 εκατομμυρίων ευρώ, πραγματοποιεί “κούρεμα” περίπου 84%. Ο Μητσοτάκης και ο Τσίπρας χειροκροτούν αυτή την “εξυγείανση”. Η αντικαπιταλιστική εναλλακτική βάζει το ζήτημα: Γιατί να μην γίνει κούρεμα 84% προς όφελος των εργαζόμενων που έχουν στεγαστικά δάνεια και δυσκολεύονται να τα ξεπληρώσουν; Γιατί να κινδυνεύουν τα σπίτια των απλών ανθρώπων από τα αρπακτικά που θα διαχειριστούν τα “κόκκινα δάνεια”; Απαιτούμε κούρεμα προς όφελος των εργατών, όχι των τραπεζιτών.

Παράδειγμα δεύτερο: Όταν οι βαρόνοι της Ιδιωτικής Υγείας εκβιάζουν με εργοδοτικό λοκάουτ για να πάρουν λεφτά από το κράτος, η ΝΔ τους στηρίζει ανοιχτά και ο ΣΥΡΙΖΑ υπόσχεται ότι θα τους τα δώσει. Η αντικαπιταλιστική εναλλακτική λέει ότι οι μεγαλοκλινικάρχες έχουν τεράστια κέρδη, δεν έχουν ανάγκη να αρπάξουν κι άλλα από το δημόσιο, αντίθετα η δημόσια Υγεία έχει ανάγκη να ενισχυθεί βάζοντας χέρι στα κέρδη τους. Απαιτούμε να ενταχθούν στο δημόσιο σύστημα Υγείας όλες οι κλινικές χωρίς αποζημίωση γι' αυτούς που πλουτίζουν κερδοσκοπώντας πάνω στον ανθρώπινο πόνο.

Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε με πλήθος ακόμη παραδείγματα, αλλά το νόημα είναι ξεκάθαρο. Υπάρχουν χειροπιαστές εναλλακτικές λύσεις στα αδιέξοδα αυτού του συστήματος. Έλεγχος στα κλειδιά της οικονομίας από τους εργάτες και όχι από τις “αγορές” και τους “θεσμούς” που λατρεύει η ΝΔ και προσκυνάει ο ΣΥΡΙΖΑ. Έτσι απαντάμε και στους μονομάχους του δήθεν νέου δικομματισμού και στις ηγεσίες που μιλάνε για “δογματικές αγκυλώσεις” της Αριστεράς. Το ΣΕΚ έχει ήδη προτείνει στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ να μπει μπροστά για να διατρανώσουμε όλοι μαζί ότι ο κόσμος της Αριστεράς έχει διέξοδο και μπορεί να την παλέψει ενωτικά.

Πηγή : ergatiki