Η ανακοίνωση της Κομμουνιστικής Τάσης (ελληνικό τμήμα της Διεθνούς Μαρξιστικής Τάσης-IMT) για τις εκλογές της 7ης Ιουλίου.
Μόνος αποτελεσματικός τρόπος για να φράξουμε το δρόμο στη Ν.Δ είναι η
ΜΑΖΙΚΗ-ΤΑΞΙΚΗ ΨΗΦΟΣ ΣΤΟ ΚΚΕ!
ΕΝΤΟΛΗ ΠΑΛΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ!
Η αντιδραστική Ν.Δ του Κυριάκου Μητσοτάκη, μετά τη νίκη της στις Ευρωεκλογές και τις εκλογές για την τοπική κρατική διοίκηση, εμφανίζεται έτοιμη να αναλάβει την κυβέρνηση με σκοπό να κλιμακώσει την επίθεση στο βιωτικό επίπεδο του εργαζόμενου λαού, την οποία διεξήγαγε τα προηγούμενα χρόνια η κυβέρνηση Τσίπρα με τα Μνημόνια που ψήφισε και εφάρμοσε.
Η τελευταία, έχοντας φτάσει στα όρια της κοινοβουλευτικής της αντοχής, προσπάθησε τους τελευταίους μήνες να διασώσει την εκλογική της επιρροή με μικροπαραχωρήσεις σε ακραία εξαθλιωμένα (από την καπιταλιστική κρίση και την πολιτική της) τμήματα της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, επιστρέφοντάς τους λίγα «ψίχουλα» σε σύγκριση με όλα όσα λήστεψε τα προηγούμενα χρόνια για λογαριασμό της άρχουσας τάξης και των δανειστών του κράτους της. Αυτή η δεξιάς, νεοφιλελεύθερης λογικής πολιτική του «ξεροκόμματου» προς τους ακραία εξαθλιωμένους την ώρα που θησαυρίζουν ανενόχλητοι από τη δική τους εξαθλίωση οι καπιταλιστές εκμεταλλευτές τους, ούτε στο ελάχιστο δεν μπορεί να μεταμορφώσει τον ΣΥΡΙΖΑ σε πολιτικό εκφραστή της γνήσιας και δικαιολογημένης αντιδεξιάς, αντι-Ν.Δ διάθεσης που υπάρχει μέσα στην εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα.
Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ με τις επιλογές που έκανε από το 2015 και μετά στην κυβέρνηση απέδειξε αδιάσειστα ότι είναι πιστός υπηρέτης των ζωτικών συμφερόντων του ελληνικού καπιταλισμού. Όπως ακριβώς ψήφισε Μνημόνια και εφάρμοσε αντεργατικούς νόμους από το 2015 μέχρι το 2018, φτάνοντας στο επαίσχυντο σημείο να ψηφίσει ακόμα και τον περιορισμό του δικαιώματος στην απεργία, έτσι αν επανεκλεγεί στην κυβέρνηση θα λάβει και πάλι ανάλογα μέτρα. Αυτό θα της το επιβάλει η ιδιότητα του πολιτικού υπηρέτη – διαχειριστή του ελληνικού καπιταλισμού στις συνθήκες ύφεσης που διαμορφώνονται στην παγκόσμια καπιταλιστική οικονομία, οι οποίες απαιτούν απ’ όλους τους κυβερνητικούς υπηρέτες και διαχειριστές – «αριστερούς» ή «δεξιούς» – την ίδια πολιτική: άγρια λιτότητα με σκοπό να φορτωθεί η καπιταλιστική κρίση στις πλάτες της εργατικής τάξης. Άλλωστε είναι οι ηγέτες του ΣΥΡΙΖΑ αυτοί που έχουν υπογράψει τα πλεονάσματα άγριας λιτότητας μέχρι το 2060. Ούτε δικαιούνται λοιπόν, ούτε και μπορούν, να εμφανίζονται στο ελάχιστο ως η αντι-δεξιά πολιτική δύναμη που θα φράξει το δρόμο της Ν.Δ προς την κυβέρνηση.
Αποτελεσματική αντιδεξιά επιλογή δεν μπορεί, επίσης, να είναι και η ψήφος στα σχήματα της Αριστεράς που βρίσκονται σήμερα εκτός Βουλής. Το «ΜεΡΑ 25» του Γ. Βαρουφάκη εκπροσωπεί μια αυταπάτη που γκρεμίστηκε με πάταγο το πρώτο εξάμηνο του 2015, δηλαδή ότι μπορεί να υπάρξει σήμερα ελληνικός καπιταλισμός χωρίς άγρια λιτότητα. Η σοσιαλδημοκρατική, ουτοπική αντίληψη του Βαρουφάκη ότι με «έξυπνες» τεχνικές διαπραγμάτευσης και «ρήξης» πάνω στο έδαφος του καπιταλισμού ο ενωμένος δυτικός ιμπεριαλισμός (τρόικα) και η ελληνική άρχουσα τάξη θα αναγκαστούν, τάχα, να δεχθούν τον περιορισμό της λιτότητας και την περικοπή του χρέους, δημιουργεί επιζήμια πολιτική σύγχυση στην εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα με επίκεντρο ανύπαρκτους «εναλλακτικούς» δρόμους καπιταλιστικής ευημερίας. Αντίθετα, σήμερα, μετά τις απανωτές ήττες των τελευταίων χρόνων, το πιο σημαντικό πολιτικό ζήτημα είναι να συνειδητοποιηθεί ότι δεν μπορεί να υπάρξει καπιταλισμός χωρίς Μνημόνια και λιτότητα και συνεπώς, ότι η εργατική τάξη πρέπει να προετοιμαστεί για νέους μαζικούς αγώνες που θα θέσουν, αλλά και θα λύσουν το πρόβλημα της εξουσίας επιβάλλοντας επαναστατικά-σοσιαλιστικά μέτρα.
Ψήφος χωρίς ουσιαστικό αντίκρισμα για τον αγώνα και την πολιτική προοπτική της εργατικής τάξης θα είναι και η ψήφος στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, τη ΛΑΕ και άλλες μικρότερες αριστερές δυνάμεις. Η τακτική τους να κατέβουν για μία ακόμα φορά ανεξάρτητα στις εκλογές είναι ένα πολύ σοβαρό λάθος. Αφαιρεί ψήφους από τον μοναδικό μαζικό πολιτικό εκπρόσωπο της εργατικής τάξης και του κομμουνισμού στη χώρα, δηλαδή το ΚΚΕ, που θα μπορούσαν να το φέρουν στην ψυχολογικά σημαντική για το εργατικό κίνημα τρίτη εκλογική θέση, πάνω από τον διεφθαρμένο «παρτενέρ» δεξιών κυβερνήσεων, το ΚΙΝΑΛ. Επιπλέον, είναι γνωστό ότι σύμφωνα με τον ισχύοντα εκλογικό νόμο όσες περισσότερες ψήφους λάβουν οι συνδυασμοί που θα μείνουν εκτός Βουλής τόσο μεγαλύτερη θα είναι η κοινοβουλευτική δύναμη του πρώτου κόμματος. Αυτό από μόνο του θα έπρεπε να έχει αποτρέψει από την εκλογική κάθοδο τα μικρά αριστερά σχήματα, αφού κάθε ψήφος που θα λάβουν, στην πράξη, θα ισχυροποιήσει την ενδεχόμενη αυτοδυναμία της Ν.Δ.
Η μόνη αποτελεσματική αντιδεξιά εκλογική επιλογή σήμερα για την εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα είναι η ψήφος στο ΚΚΕ, το μόνο μαζικό εργατικό κόμμα που με αποφάσεις των πρόσφατων συνεδρίων του έχει ξεκόψει προγραμματικά από τον ρεφορμισμό και έχει αποφασίσει μια αντικαπιταλιστική γραμμή υπεράσπισης της εργατικής – σοσιαλιστικής εξουσίας. Όταν υπάρχει ένα μαζικό εργατικό κόμμα με αυτά τα πολιτικά χαρακτηριστικά το καθήκον κάθε κομμουνιστή στις μεγάλες εκλογικές μάχες είναι να το στηρίζει. Στις παρούσες συνθήκες παράλυσης του εργατικού κινήματος μέσα στις οποίες διεξάγονται οι εκλογές, αυτό το καθήκον είναι ακόμα πιο σημαντικό και κρίσιμο. Μια εκλογική επιτυχία του ΚΚΕ, με την κατάκτηση της τρίτης θέσης που είναι ένας απόλυτα ρεαλιστικός εκλογικός στόχος, θα ανορθώσει το πληγωμένο από τις ήττες ηθικό της εργατικής τάξης, στέλνοντας ένα μήνυμα αντικαπιταλιστικής αφύπνισης στις πλατιές εργατικές μάζες και σηματοδοτώντας την αλλαγή του αρνητικού για τον εργαζόμενο λαό συσχετισμού δύναμης των τελευταίων χρόνων.
Η αναγκαία για την εργατική τάξη εκλογική στήριξη του ΚΚΕ δεν προϋποθέτει και την παραίτηση από το δικαίωμα της κριτικής στα λάθη της κεντρικής πολιτικής γραμμής του κόμματος. Η οργάνωσή μας έχει επανειλημμένα σημειώσει και υπομονετικά εξηγήσει τα λάθη αυτά (περισσότερα μπορείτε να διαβάσετε στην ιστοσελίδα www.marxismos.com και την εφημερίδα ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ), που όπως έδειξαν και τα αποτελέσματα των Ευρωεκλογών έχουν επηρεάσει αρνητικά την απήχηση του κόμματος στην εργατική τάξη και τη νεολαία. Όμως η ώρα της εκλογικής μάχης ενάντια στα αστικά κόμματα δεν είναι η κατάλληλη για τη συζήτηση αυτών των λαθών. Μετά από αυτήν τη μάχη θα υπάρξει ο χρόνος για να συζητηθεί η κριτική μας με όποιον σύντροφο του κόμματος ενδιαφέρεται καλόπιστα γι’ αυτήν. Και μέσα σε μια τέτοια συζήτηση είμαστε βέβαιοι ότι θα διαλυθεί η προκατάληψη που υπάρχει ακόμα για τον πραγματικό τροτσκισμό μεταξύ των αγωνιστών του κόμματος εξαιτίας της παλιάς εκστρατείας διαστρεβλώσεων και συκοφαντιών από τον σταλινισμό, αλλά και ως αποτέλεσμα της πολιτικής χρεοκοπίας διαφόρων οπορτουνιστικών και σεχταριστικών οργανώσεων που μιλούσαν ή μιλούν στο όνομα του τροτσκισμού.
Εμπρός λοιπόν, όλοι οι κομμουνιστές να δώσουμε ενωμένοι τη μάχη για την εκλογική ενίσχυση του ΚΚΕ! Τα εκλογικά αποτελέσματα στον Δήμο Πάτρας, οποίος πρέπει να μετατραπεί σε κέντρο ανυπακοής και κινητοποίησης ενάντια στο κεφάλαιο, δείχνουν τις τεράστιες δυνατότητες που υπάρχουν ώστε το ΚΚΕ να μην είναι μόνο δύναμη αντιπολίτευσης, αλλά ο μπροστάρης στον επαναστατικό αγώνα για την εξουσία! Γιατί αυτή είναι η ιστορική του αποστολή και το κύριο καθήκον του στην εποχή μας. Εμπρός, με την εκλογική ενίσχυση του ΚΚΕ να ανοίξει ο δρόμος για την εργατική-σοσιαλιστική εξουσία στην Ελλάδα, την Ευρώπη και διεθνώς!
εφημερίδα ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ (www.marxismos.com)
Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ με τις επιλογές που έκανε από το 2015 και μετά στην κυβέρνηση απέδειξε αδιάσειστα ότι είναι πιστός υπηρέτης των ζωτικών συμφερόντων του ελληνικού καπιταλισμού. Όπως ακριβώς ψήφισε Μνημόνια και εφάρμοσε αντεργατικούς νόμους από το 2015 μέχρι το 2018, φτάνοντας στο επαίσχυντο σημείο να ψηφίσει ακόμα και τον περιορισμό του δικαιώματος στην απεργία, έτσι αν επανεκλεγεί στην κυβέρνηση θα λάβει και πάλι ανάλογα μέτρα. Αυτό θα της το επιβάλει η ιδιότητα του πολιτικού υπηρέτη – διαχειριστή του ελληνικού καπιταλισμού στις συνθήκες ύφεσης που διαμορφώνονται στην παγκόσμια καπιταλιστική οικονομία, οι οποίες απαιτούν απ’ όλους τους κυβερνητικούς υπηρέτες και διαχειριστές – «αριστερούς» ή «δεξιούς» – την ίδια πολιτική: άγρια λιτότητα με σκοπό να φορτωθεί η καπιταλιστική κρίση στις πλάτες της εργατικής τάξης. Άλλωστε είναι οι ηγέτες του ΣΥΡΙΖΑ αυτοί που έχουν υπογράψει τα πλεονάσματα άγριας λιτότητας μέχρι το 2060. Ούτε δικαιούνται λοιπόν, ούτε και μπορούν, να εμφανίζονται στο ελάχιστο ως η αντι-δεξιά πολιτική δύναμη που θα φράξει το δρόμο της Ν.Δ προς την κυβέρνηση.
Αποτελεσματική αντιδεξιά επιλογή δεν μπορεί, επίσης, να είναι και η ψήφος στα σχήματα της Αριστεράς που βρίσκονται σήμερα εκτός Βουλής. Το «ΜεΡΑ 25» του Γ. Βαρουφάκη εκπροσωπεί μια αυταπάτη που γκρεμίστηκε με πάταγο το πρώτο εξάμηνο του 2015, δηλαδή ότι μπορεί να υπάρξει σήμερα ελληνικός καπιταλισμός χωρίς άγρια λιτότητα. Η σοσιαλδημοκρατική, ουτοπική αντίληψη του Βαρουφάκη ότι με «έξυπνες» τεχνικές διαπραγμάτευσης και «ρήξης» πάνω στο έδαφος του καπιταλισμού ο ενωμένος δυτικός ιμπεριαλισμός (τρόικα) και η ελληνική άρχουσα τάξη θα αναγκαστούν, τάχα, να δεχθούν τον περιορισμό της λιτότητας και την περικοπή του χρέους, δημιουργεί επιζήμια πολιτική σύγχυση στην εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα με επίκεντρο ανύπαρκτους «εναλλακτικούς» δρόμους καπιταλιστικής ευημερίας. Αντίθετα, σήμερα, μετά τις απανωτές ήττες των τελευταίων χρόνων, το πιο σημαντικό πολιτικό ζήτημα είναι να συνειδητοποιηθεί ότι δεν μπορεί να υπάρξει καπιταλισμός χωρίς Μνημόνια και λιτότητα και συνεπώς, ότι η εργατική τάξη πρέπει να προετοιμαστεί για νέους μαζικούς αγώνες που θα θέσουν, αλλά και θα λύσουν το πρόβλημα της εξουσίας επιβάλλοντας επαναστατικά-σοσιαλιστικά μέτρα.
Ψήφος χωρίς ουσιαστικό αντίκρισμα για τον αγώνα και την πολιτική προοπτική της εργατικής τάξης θα είναι και η ψήφος στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, τη ΛΑΕ και άλλες μικρότερες αριστερές δυνάμεις. Η τακτική τους να κατέβουν για μία ακόμα φορά ανεξάρτητα στις εκλογές είναι ένα πολύ σοβαρό λάθος. Αφαιρεί ψήφους από τον μοναδικό μαζικό πολιτικό εκπρόσωπο της εργατικής τάξης και του κομμουνισμού στη χώρα, δηλαδή το ΚΚΕ, που θα μπορούσαν να το φέρουν στην ψυχολογικά σημαντική για το εργατικό κίνημα τρίτη εκλογική θέση, πάνω από τον διεφθαρμένο «παρτενέρ» δεξιών κυβερνήσεων, το ΚΙΝΑΛ. Επιπλέον, είναι γνωστό ότι σύμφωνα με τον ισχύοντα εκλογικό νόμο όσες περισσότερες ψήφους λάβουν οι συνδυασμοί που θα μείνουν εκτός Βουλής τόσο μεγαλύτερη θα είναι η κοινοβουλευτική δύναμη του πρώτου κόμματος. Αυτό από μόνο του θα έπρεπε να έχει αποτρέψει από την εκλογική κάθοδο τα μικρά αριστερά σχήματα, αφού κάθε ψήφος που θα λάβουν, στην πράξη, θα ισχυροποιήσει την ενδεχόμενη αυτοδυναμία της Ν.Δ.
Η μόνη αποτελεσματική αντιδεξιά εκλογική επιλογή σήμερα για την εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα είναι η ψήφος στο ΚΚΕ, το μόνο μαζικό εργατικό κόμμα που με αποφάσεις των πρόσφατων συνεδρίων του έχει ξεκόψει προγραμματικά από τον ρεφορμισμό και έχει αποφασίσει μια αντικαπιταλιστική γραμμή υπεράσπισης της εργατικής – σοσιαλιστικής εξουσίας. Όταν υπάρχει ένα μαζικό εργατικό κόμμα με αυτά τα πολιτικά χαρακτηριστικά το καθήκον κάθε κομμουνιστή στις μεγάλες εκλογικές μάχες είναι να το στηρίζει. Στις παρούσες συνθήκες παράλυσης του εργατικού κινήματος μέσα στις οποίες διεξάγονται οι εκλογές, αυτό το καθήκον είναι ακόμα πιο σημαντικό και κρίσιμο. Μια εκλογική επιτυχία του ΚΚΕ, με την κατάκτηση της τρίτης θέσης που είναι ένας απόλυτα ρεαλιστικός εκλογικός στόχος, θα ανορθώσει το πληγωμένο από τις ήττες ηθικό της εργατικής τάξης, στέλνοντας ένα μήνυμα αντικαπιταλιστικής αφύπνισης στις πλατιές εργατικές μάζες και σηματοδοτώντας την αλλαγή του αρνητικού για τον εργαζόμενο λαό συσχετισμού δύναμης των τελευταίων χρόνων.
Η αναγκαία για την εργατική τάξη εκλογική στήριξη του ΚΚΕ δεν προϋποθέτει και την παραίτηση από το δικαίωμα της κριτικής στα λάθη της κεντρικής πολιτικής γραμμής του κόμματος. Η οργάνωσή μας έχει επανειλημμένα σημειώσει και υπομονετικά εξηγήσει τα λάθη αυτά (περισσότερα μπορείτε να διαβάσετε στην ιστοσελίδα www.marxismos.com και την εφημερίδα ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ), που όπως έδειξαν και τα αποτελέσματα των Ευρωεκλογών έχουν επηρεάσει αρνητικά την απήχηση του κόμματος στην εργατική τάξη και τη νεολαία. Όμως η ώρα της εκλογικής μάχης ενάντια στα αστικά κόμματα δεν είναι η κατάλληλη για τη συζήτηση αυτών των λαθών. Μετά από αυτήν τη μάχη θα υπάρξει ο χρόνος για να συζητηθεί η κριτική μας με όποιον σύντροφο του κόμματος ενδιαφέρεται καλόπιστα γι’ αυτήν. Και μέσα σε μια τέτοια συζήτηση είμαστε βέβαιοι ότι θα διαλυθεί η προκατάληψη που υπάρχει ακόμα για τον πραγματικό τροτσκισμό μεταξύ των αγωνιστών του κόμματος εξαιτίας της παλιάς εκστρατείας διαστρεβλώσεων και συκοφαντιών από τον σταλινισμό, αλλά και ως αποτέλεσμα της πολιτικής χρεοκοπίας διαφόρων οπορτουνιστικών και σεχταριστικών οργανώσεων που μιλούσαν ή μιλούν στο όνομα του τροτσκισμού.
Εμπρός λοιπόν, όλοι οι κομμουνιστές να δώσουμε ενωμένοι τη μάχη για την εκλογική ενίσχυση του ΚΚΕ! Τα εκλογικά αποτελέσματα στον Δήμο Πάτρας, οποίος πρέπει να μετατραπεί σε κέντρο ανυπακοής και κινητοποίησης ενάντια στο κεφάλαιο, δείχνουν τις τεράστιες δυνατότητες που υπάρχουν ώστε το ΚΚΕ να μην είναι μόνο δύναμη αντιπολίτευσης, αλλά ο μπροστάρης στον επαναστατικό αγώνα για την εξουσία! Γιατί αυτή είναι η ιστορική του αποστολή και το κύριο καθήκον του στην εποχή μας. Εμπρός, με την εκλογική ενίσχυση του ΚΚΕ να ανοίξει ο δρόμος για την εργατική-σοσιαλιστική εξουσία στην Ελλάδα, την Ευρώπη και διεθνώς!
Κομμουνιστική Τάση (ελληνικό τμήμα της Διεθνούς Μαρξιστικής Τάσης-IMT)
εφημερίδα ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ (www.marxismos.com)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου