Η Μαχόμενη Αριστερά Αντλεί Την Ποίησή Της Από Το Μέλλον / του Άγγελου Χάγιου

Άγγελος Χάγιος

Στη νέα φάση δεν πάμε με «μία από τα ίδια», απαιτείται ισχυρός αντικαπιταλιστικός πόλος

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ κατεβαίνει αποφασιστικά στη δύσκολη μάχη των εκλογών της 7 Ιούλη. Ζητά στήριξη και ψήφο για ένα ανατρεπτικό μπλοκ δυνάμεων και μια αριστερή εργατική λαϊκή αντιπολίτευση που θα δώσει την μάχη των εργατικών λαϊκών συμφερόντων, απέναντι στο δυσμενή συσχετισμό που καταγράφηκε στις ευρωεκλογές της 26/5 και στη διπλή απειλή που σηματοδοτεί: Με την επιτάχυνση/κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής από την ενδεχόμενη κυβέρνηση της ΝΔ, σε συνδυασμό με την επιχείρηση σταθεροποίησης του πολιτικού συστήματος με ένα νέο αστικό διπολισμό από ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και τους δορυφόρους τους με στόχο να οδηγήσουν τον βάρβαρο ευρωμνημονιακό οδοστρωτήρα μέχρι το 2060.

Στον μαχόμενο κόσμο δεν αρμόζει κλίμα κατήφειας και φυγής από τις πολιτικές μάχες, που εμφανίζεται και σε τμήματα της ριζοσπαστικής αριστεράς. Παρά τη σχετική υποχώρηση των εκλογικών της αποτελεσμάτων, η αντικαπιταλιστική επαναστατική αριστερά, είναι κοινωνικά υπαρκτή και πολιτικά παρούσα. Στις εκλογές αυτές παρεμβαίνει με συνολικό πολιτικό σχέδιο για την προετοιμασία των αγώνων της επόμενης ημέρας, για την οργάνωση των μάχιμων δυνάμεων της αριστεράς και του λαϊκού κινήματος.

Έχει τη δυνατότητα να γίνει πραγματικά χρήσιμη στην εργατική τάξη και τη νεολαία. Να στρέψει την προσοχή της στα φτωχά εργατικά λαϊκά στρώματα. Να αναδείξει τις υπαρκτές δυνατότητες και αντιστάσεις, να εκτιμήσει τολμηρά τις επερχόμενες κοινωνικές εκρήξεις και πιθανές εξεγέρσεις.

Αυτό απαιτεί, κατά τη γνώμη μας, μια βαθύτερη συνείδηση και σαφέστερη εκτίμηση, ότι η άνοδος της δεξιάς/ακροδεξιάς, με επιθετικές διακηρύξεις επιτάχυνσης των αντεργατικών, αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων, οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην αντιλαϊκή πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ. Που νομιμοποίησε τον ευρωμονόδρομο και τους πυλώνες της αστικής πολιτικής (ΕΕ, αγορά, ιδιωτικοποιήσεις κλπ) με αποτέλεσμα να ενισχυθεί ο πιο αυθεντικός εκφραστής τους. Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ μιλά στο όνομα της Αριστεράς και σαν κυβέρνηση εφαρμόζει την πολιτική του κεφαλαίου, της ΕΕ, του ΝΑΤΟ είναι αυτός που διασύρει σε πλατιές λαϊκές μάζες την ιστορία, το αγωνιστικό ήθος, τις αξίες και κάθε έννοια αριστεράς.

Το συμπέρασμα αυτό ενισχύει και η τάση που διασχίζει όλη την Ευρώπη. Από τη μια άνοδος της ακροδεξιάς και από την άλλη υποχώρηση έως και συντριβή όλων των εκδοχών αριστεράς και «αριστεράς» είτε με πολιτικές ουράς και υποταγής στη σοσιαλδημοκρατία (Ισπανία, Πορτογαλία, Βρετανία) είτε με πλήρη περιθωριοποίηση (Ιταλία, Γαλλία κλπ) λόγω δεξιόστροφων επιλογών.

Η ψήφος στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ συμβολή στην αριστερή εργατική λαϊκή αντιπολίτευση

Στην πραγματικότητα βρισκόμαστε ήδη σε νέα πολιτική φάση της ταξικής πάλης, επομένως και του αντικαπιταλιστικού μετώπου. Μιλάμε πλέον για την ανάγκη μιας αριστεράς «όχι από τα ίδια». Η σημερινή ανατρεπτική Αριστερά οφείλει να «αντλεί την ποίησή της από το μέλλον» και όχι να καθηλώνεται στην αναπαλαίωση του «υπαρκτού σοσιαλισμού» ή στη «φιλολαϊκή» διαχείριση του υπαρκτού καπιταλισμού. Μιλάμε για ένα μάχιμο πόλο της σύγχρονης επαναστατικής αντικαπιταλιστικής κομμουνιστικής αριστεράς με πλήρη ανεξαρτησία από την αστική πολιτική αλλά και από τα ρεφορμιστικά ρεύματα, που, ταυτόχρονα, δεν θα κλείνεται στα όρια του, δεν θα βράζει στο ζουμί του. Αντίθετα θα συμβάλει σε μια νέα μαχόμενη μετωπική συνάντηση του ευρύτερου δυναμικού της αντικαπιταλιστικής αντιϊμπεριαλιστικής αριστεράς με γραμμή ανατρεπτικού προγράμματος πάλης, με κέντρο την ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος. Που θα συμβάλει, χωρίς ταλαντεύσεις και τακτικισμούς, στην υπεράσπιση των ιδεών και αξιών της αριστεράς, της ανατρεπτικής, αντικαπιταλιστικής γραμμής, ενάντια στη δυσφήμηση της από τον ΣΥΡΙΖΑ, ενάντια σε κάθε «μετωπική συνεργασία» μαζί του.

Απαιτείται σαφής διαχωρισμός από –τις μονότονα επαναλαμβανόμενες- προτάσεις εκλογικής και πολιτικής συνεργασίας που δεν έχουν προγραμματική βάση και προοπτική ούτε αξιοπιστία στο μαχόμενο κόσμο του κινήματος και της αριστεράς. Η εκλογική συντριβή της ΛΑΕ αποτυπώνει την ήττα της στρατηγικής της για ένα «αριστερό ΣΥΡΙΖΑ» αλλά και της ιδέας του «αντιμνημονιακού, δημοκρατικού, πατριωτικού και αριστερού μετώπου». Ταυτόχρονα η, ιστορικού χαρακτήρα, προγραμματική ανεπάρκεια του ΚΚΕ, αλλά και η άρνηση να θέσει ως στόχο πάλης τη ρήξη και ανατροπή του ευρωμνημονιακού καθεστώτος, καθορίζει τα πολιτικά και εκλογικά του όρια.

Μια νέα, κοινωνικά γειωμένη και πολιτικά ανώτερη, απόπειρα στην κατεύθυνση του αντικαπιταλιστικού πόλου είναι αναγκαία και με αυτή τη λογική απαιτείται ο άμεσος και σχεδιασμένος μετασχηματισμός της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για να συμβάλλει ακριβώς στην υπόθεση αυτή. Που αποτελεί την αναγκαία προϋπόθεση για τη συσπείρωση της μαχόμενης αριστεράς ενάντια στον αστικό διπολισμό ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ και δορυφόρων. Για να αλλάξει ο συσχετισμός στο κίνημα και την αριστερά. Για να «μην πάει σπίτι του» κανένας αγωνιστής που απογοητεύεται από τον εκφυλισμό του ΣΥΡΙΖΑ, την κρίση των ρεφορμιστικών σχεδίων αλλά και την προγραμματική ανεπάρκεια της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς.

Με στρατηγικού χαρακτήρα τομές για την αναγέννηση της κομμουνιστικής ελπίδας, για τη συμβολή σε ένα σύγχρονο επαναστατικό πρόγραμμα κομμουνιστικής απελευθέρωσης, που θα δίνει προοπτική και έμπνευση στον καθημερινό αντικαπιταλιστικό αγώνα. Με την προβολή, βαθύτερη επεξεργασία και σύνδεση του αντικαπιταλιστικού προγράμματος με τα μαχόμενα τμήματα της εργατικής τάξης, του λαού και της νεολαίας, ως αφετηρίας για την ανασυγκρότηση και αντεπίθεση της μαχόμενης αριστεράς και του μαζικού κινήματος. Στη βάση αυτή είναι απολύτως αναγκαία και επείγουσα η αυτοκριτική τοποθέτηση μας ως ΑΝΤΑΡΣΥΑ, όσον αφορά στο πρόγραμμα, τη φυσιογνωμία και τη δημοκρατική της λειτουργία για το ξεπέρασμα της δικής της κρίσης.

Γνωρίζουμε καλά ότι οι εκλογές δεν λύνουν τα λαϊκά προβλήματα. Γνωρίζουμε, επίσης, ότι αποτελούν, στο έδαφος του συστήματος, μια συνολική πολιτική αντιπαράθεση προγραμμάτων τόσο του αστικού όσο και του εργατικού στρατοπέδου.

Με το δικό της συνολικό πρόγραμμα πάλης η ΑΝΤΑΡΣΥΑ απευθύνεται στους εργαζόμενους και τη νεολαία, στους συναγωνιστές μας στο εργατικό και λαϊκό κίνημα, στον κόσμο που συμμετείχε, στήριξε και ψήφισε τις περιφερειακές και δημοτικές αντικαπιταλιστικές κινήσεις. Σε όσους, ιδιαίτερα, αναζητούν μια άλλη ανατρεπτική αριστερά μπροστά στα αδιέξοδα και την οριστική διάψευση της πολιτικής των οργανωμένων ρεφορμιστικών σχεδίων.

Να συμβάλουν με την ψήφο, τη στήριξη και τη συμμετοχή τους στην ανατροπή του ευρωμνημονιακού καθεστώτος και των διαχειριστών του, σε μια νέα ελπίδα ζωής και προοπτική απελευθέρωσης.

Εφημερίδα ΠΡΙΝ, 23.6.2019